บทที่ 2
สาวบอดี้เป๊ะ
“และผู้ที่ชนะเลิศจากเวทีประกวด ‘บอดี้เป๊ะ รูปร่างดีเปลี่ยนชีวิต’ ประจำปีคริสต์ศักราชสองพันสิบเก้า ได้แก่…”
แทม ทา ดา แดม แทม แถ่ม แถ่ม แทม แท้ม
เสียงประกาศจากพิธีกรชื่อดังบนเวทีและซาวนด์ดนตรีประจำงานประกาศผลรางวัลทำเอาบรรดาผู้เข้าชมการประกวดลุ้นระทึกกันสุดชีวิต บ้างก็บีบไม้บีบมือกันและกัน บ้างก็ขยับปากขมุบขมิบร่ายคาถาเรียกหาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ บางคนหยิบของขลัง หยิบหลวงพ่อวัดดังที่อัดกรอบใส่สร้อยห้อยคอมาด้วยไหว้อธิษฐานขอพรกันปลกๆ
ไม่เว้นแม้แต่ ‘แทนคุณ พรหมพิริยะ’ นักธุรกิจหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรงเชื้อชาติฝรั่งเศส เขาสามารถบริหาร ‘เฮลตี้เรียล (Healthy real)’ ให้กลายเป็นฟิตเนสแนวหน้าของเมืองไทยได้ภายในเวลาสามปี กลุ่มลูกค้าส่วนใหญ่ของเขาจะเน้นคนหนุ่มสาวหุ่นจ้ำม่ำที่อยากจะพลิกโฉมชีวิตตัวเองมากกว่าการดูแลสุขภาพหรือรักษารูปร่างแบบปกติทั่วไป
แทนคุณนั่งลุ้นอยู่หน้าเวทีเสียจนตัวโก่ง ลูกตาสีฟ้าบ่งบอกถึงเชื้อชาติยุโรปจับจ้องไปยังนางสาวภาพฟ้า ลานดอกไม้ เทรนเนอร์สุดฮอตประจำฟิตเนสสาขาใจกลางเมืองแห่งแรกของเฮลตี้เรียล เจ้าหล่อนมีโครงหน้าคล้ายกับตุ๊กตา ดวงตาหวานกลมโต ขนตาหนาและยาวงอนเรียงเป็นแพ ปากกระจับสีส้มพีช สันจมูกโด่งปลายเป็นหยดน้ำ ทรวดทรงของเธอจัดว่าผอมแต่สมส่วน มีกล้ามเนื้อน้อยๆ บ่งบอกถึงเฮลตี้ไลฟ์สไตล์ของสาวยุคใหม่
ภาพฟ้าเคยคุยกับเขาว่ามันหมดยุคของสาวเอวบางปลิวลมแล้ว แบบนั้นมันคร่ำครึ เพราะผู้หญิงสมัยใหม่อย่างเธอจะต้องมีเอวคอดกิ่ว กล้ามเนื้อหน้าท้องสุดเซ็กซี่ และสะโพกกลมกลึงเพื่อให้หนุ่มๆ เห็นแล้วน้ำลายสอ พอนักธุรกิจหนุ่มคิดถึงวาจาเปรี้ยวแก่นเกินใบหน้าหวานๆ ของคนพูดแล้ว ทำเอาเขาหลุดยิ้มขำๆ ออกมาคนเดียวไม่ได้
“ได้แก่…”
“ภาพฟ้า! ภาพฟ้า! ภาพฟ้า! ภาพฟ้า! ภาพฟ้า!”
เสียงเชียร์จากบรรดาแฟนคลับของเทรนเนอร์สาวดังกึกก้อง เจ้าตัวหันหน้าแต้มยิ้มสวยจากคณะกรรมการมาส่งต่อให้กับกองเชียร์สาวๆ โขยงหนึ่งและหนุ่มๆ ประปรายหน้าเวที รวมถึงหันมาส่งยิ้มหวานเป็นพิเศษหาแทนคุณ จากการแสดงออกนั้นหลายคนจึงสันนิษฐานถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่ได้ไม่ยากว่าหนุ่มสาวไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมงานกันธรรมดาเหมือนเวลาให้สัมภาษณ์กับนักข่าวอย่างแน่นอน
ใช่ เทรนเนอร์สาวสุดมั่นไม่ปฏิเสธว่าแทนคุณคือคนพิเศษ ทุกคนรอบตัวเธอให้การสนับสนุนความสัมพันธ์ครั้งนี้เอามากๆ เรียกว่าถ้าเธอยอมตกล่องปล่องชิ้นไปกับเขา เส้นกราฟในชีวิตก็จะพุ่งปรี๊ดตามคำแซวของ ‘ชนาพร’ ผู้เป็นเพื่อนตายที่ว่า
‘งานใหม่ก็ดี ผัวใหม่ก็ได้’
ส่วนคนภายนอกก็แสดงความคิดเห็นในเชิงทำนองว่าเธอเกิดมาโชคดี ทั้งลัคกี้อินเกมและลัคกี้อินเลิฟภายในเวลาเดียวกัน ช่วงแรกภาพฟ้าก็เห็นด้วยไปกับแรงยุอยู่หรอก แต่พอคิดไปคิดมาแล้วเธอรู้สึกยังไม่อยากรีบร้อนกับความสัมพันธ์ครั้งนี้เสียเท่าไหร่ เหตุผลข้อที่หนึ่งคือเธอยังขยาดและเข็ดหลาบกับความรักครั้งเก่าไม่หาย และข้อที่สองมันยังมีอะไรอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่เธอกับแทนคุณจะต้องปรับจูนเข้าหากันอีกมากมาย หญิงสาวเลยต้องขอเวลาศึกษาดูใจกันไปก่อนสักพัก
“ได้แก่…ได้แก่หมายเลขสองครับ นางสาวภาพฟ้า ลานดอกไม้ ขอแสดงความยินดีกับผู้ชนะเลิศด้วยครับ!”
สิ้นเสียงประกาศผลจากพิธีกรหนุ่มสวมชุดสูทสีน้ำเงินเข้มจากแบรนด์ดัง เสียงเฮก็ดังลั่นสนั่นทั่วทั้งฮอลล์จัดงาน กลบเสียงพิธีกรที่กำลังร่ายต่อตามสคริปต์ในมือจนฟังไม่ได้ศัพท์
นักข่าวทุกสำนักรีบกรูกันเข้ามาเก็บภาพหญิงสาวผู้ได้รับตำแหน่งชนะเลิศ สีหน้าทุกคนยิ้มกริ่มราวกับแทงหวยถูก เพราะบุคคลที่กำลังยืนส่งยิ้มหวานหากล้องขณะรับถ้วยรางวัลนั้นไม่ผิดคาดไปจากความคิด นอกจากเจ้าหล่อนจะมีรูปร่างตรงตามคอนเซ็ปต์ของงานแล้ว ความโดดเด่นกว่าผู้เข้าประกวดคนอื่นๆ ที่ยืนเรียงรายเท้าสะเอวกันเป็นแถวคือการตอบคำถามอันชาญฉลาด และความเซ็กซี่ระดับไฮเอ็นด์ เลอค่าจนหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่คล้อยตามองตามทุกก้าวนวยนาดของสาวเจ้าบนเวทีแข่งขัน
“และนี่คือโฉมหน้าผู้ชนะการประกวด ‘บอดี้เป๊ะ รูปร่างดีเปลี่ยนชีวิต’ ประจำปีนี้ครับ ผมขอเสียงปรบมือให้เธออีกครั้งครับ”
พิธีกรหยุดเสียงตนให้นักข่าวได้รัวแฟลชสักพัก ก่อนจะกล่าวถามความรู้สึกสาวหุ่นดี พ่วงความเซ็กซี่ระดับพริกยี่สิบเม็ดข้างกาย
“รู้สึกยังไงบ้างครับที่ได้รับตำแหน่งชนะเลิศ เป็นสาวสวยหุ่นเป๊ะที่สุดแห่งปี”
“ดีใจที่สุดในชีวิตเลยค่ะ ฟ้าขอขอบคุณคุณพ่อคุณแม่บนสวรรค์ที่ส่งกำลังใจมาให้ฟ้า ขอบคุณบริษัทเฮลตี้เรียลที่สนับสนุนและผลักดันให้ฟ้าได้มายืนอยู่ ณ จุดนี้ ขอบคุณเพื่อนสนิท ขอบคุณคณะกรรมการทุกท่าน พี่ๆ นักข่าว และกองเชียร์แฟนคลับที่น่ารักทุกคน ขอบคุณจากใจจริงๆ ค่ะ”
เธอกล่าวพร้อมส่งรอยยิ้มปลื้มปริ่ม น้ำตาคลอในเบ้าตา
“เอาล่ะครับ ในเมื่อเราได้ยลโฉมผู้ชนะเลิศกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาสำคัญที่ทุกท่านรอคอยที่สุดในค่ำคืนนี้ กับช่วง…”
“You are special!” เสียงแฟนคลับด้านล่างเวทีตอบกลับพิธีกรหนุ่มโดยพร้อมเพียงกัน
“ช่วง…”
“You are special!”
“ใช่แล้วครับ ช่วง You are special หรือ ‘คุณคือคนพิเศษ’ ผม และทุกๆ คนในที่นี้ รวมถึงคนทางบ้านชักอยากจะทราบแล้วสิครับว่าเรื่องที่คุณภาพฟ้าตัดสินใจเขียนลงมาในใบสมัครนั้นจะเป็นอย่างไร หุ่นและสุขภาพที่ดีจะสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของคุณภาพฟ้าได้มากมายขนาดไหน อย่ารอช้ากันเลยครับ ผมขอมอบเวทีนี้ให้กับคุณภาพฟ้า ลานดอกไม้ ผู้ชนะเลิศการประกวด ‘บอดี้เป๊ะ รูปร่างดีเปลี่ยนชีวิต’ ประจำปีคริสต์ศักราชสองพันสิบเก้า ขอเสียงปรบมือเป็นกำลังใจให้กับเรื่องราวของเธอด้วยครับ”
เสียงปรบมือเกรียวกราวดังสนั่นอยู่สักพักก่อนจะค่อยๆ สงบลง บัดนี้พิธีกรชายได้ส่งต่อไมโครโฟนไร้สายให้กับเจ้าของท็อปปิกเรียบร้อยแล้ว
ภาพฟ้าส่งยิ้มเรียกกำลังใจให้กับบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่หุ่นอวบอั๋นด้านล่างเวที เธอเป็นไอดอลของใครหลายคน โดยเฉพาะสาวไซส์ใหญ่และสาวรักสุขภาพ จากการเปิดเพจเขียนแชร์เรื่องราวชีวิตภูมิหลังของตัวเองออกสู่สาธารณชน และได้กระแสตอบรับเป็นอย่างดีเพียงชั่วข้ามคืน
“สวัสดีค่ะ ขออนุญาตแนะนำตัวเองอีกสักครั้งนะคะ ดิฉันนางสาวภาพฟ้า ลานดอกไม้ อายุยี่สิบสี่ ส่วนสูงร้อยหกสิบเจ็ด สัดส่วนสามสิบสี่ ยี่สิบสอง สามสิบสี่ ปัจจุบันทำอาชีพเป็นเทรนเนอร์สอนออกกำลังกายประจำอยู่ที่เฮลตี้เรียลฟิตเนสค่ะ ก่อนเราจะเข้าเรื่องกันฟ้าขอเรียกแทนตัวเองว่าฟ้าเฉยๆ นะคะ”
คนมีความมั่นใจฉีกยิ้มกว้างแล้วเริ่มต้นเล่าในสิ่งที่ทุกคนอยากรู้อย่างไม่ลีลา
“หลายคนในที่นี้ยังไม่เคยรู้จักกับฟ้าผ่านทางแฟนเพจมาก่อน อาจจะคิดว่า เอ๊ะ! ฟ้าเป็นคนหุ่นดีมาตั้งแต่เกิดเลยรึเปล่า ตืดๆ ผิดค่ะ” หญิงสาวยกแขนสองข้างมาไขว้กันเป็นรูปกากบาท ก่อนจะยิ้มตาหยีแล้วจับไมค์พูดต่อ “ความจริงกว่าจะมีหุ่นเป๊ะปังแบบวันนี้ ฟ้าเคยหนักถึงหนึ่งร้อยกิโลกรัมมาก่อนค่ะ”
มันไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรสำหรับแฟนคลับที่ติดตามเธอในเพจเฟซบุ๊กอยู่ ทว่ามันเป็นเรื่องใหม่สำหรับหลายคนที่ไม่เคยรู้จักประวัติของเธอมาก่อน คำเล่านั้นจึงเรียกเสียงฮือฮาได้ไม่น้อยเลยจากผู้คนในฮอลล์
“ตอนนั้นที่น้ำหนักแตะเลขสามหลัก ถามว่าฟ้ารู้ตัวเองไหมว่าฉันอ้วนแล้ว คำตอบคือรู้ค่ะ…แต่ไม่ใส่ใจ” หญิงสาวยักไหล่ไม่ยี่หระเล็กน้อย “แต่ๆๆ…มันมีสาเหตุนะว่าทำไมฟ้าถึงไม่ใส่ใจ ขออนุญาตย้อนเล่าไปถึงอัตชีวประวัติของตัวเองสักเล็กน้อยนะคะ ฟ้าเรียนจบคณะจิตวิทยาด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งจากมหาวิทยาลัยท็อปวันของประเทศค่ะ จบปุ๊บก็ได้ทำงานเลย แล้วก็ตามสไตล์เด็กจบใหม่ไฟแรงโนะ บ้างาน บ้าเงิน บ้าความก้าวหน้า ละเลยทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ไม่เว้นแม้แต่เรื่องของความรัก”
เทรนเนอร์สาวระบายรอยยิ้มหวานที่สุดออกมา ขณะที่ภายในหัวกำลังค่อยๆ ประมวลภาพความทรงจำครั้งเก่าในวันวาน เจ้าตัวรวบรวมและร้อยเรียงความรู้สึกเหล่านั้นอีกครั้งเพื่อถ่ายทอดมันออกมาผ่านทางคำพูด
“ฟ้ามีแฟนค่ะ เราคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม บวกลบแล้วเป็นเวลาเกือบแปดปี แฟนของฟ้าเขาเป็นผู้ชายหน้าตาดี ตัวสูง ผิวขาว แถมเขายังดูแลหุ่นตัวเองได้ดีแบบว่ามีซิกซ์แพ็กส์เป็นอาหารตาให้ฟ้ากรุบกริบหัวใจด้วยนะ”
เทรนเนอร์สาวหยอดมุกพลางหัวเราะ ทว่าบางคนที่เคยติดตามเรื่องของเธอจากในเพจมาแล้วกลับยิ้มขำเศร้าๆ เพราะรู้ดีว่าเจ้าของเรื่องจะต้องกล้ำกลืนฝืนเล่ามันออกมามากแค่ไหน
“แฟนของฟ้าดูแลฟ้าเสมอต้นเสมอปลายเหมือนวันแรกที่คบกันไม่เคยเปลี่ยนค่ะ แต่ที่เปลี่ยนเห็นจะเป็นสารรูปของฟ้าเอง เขายังคงความหล่อน่าลาก ส่วนฟ้าโทรมเป็นซากเลย คิดดูซิคะเวลาคนสองคนเดินคู่กัน มันจะมีใครคิ้ด…ว่าฟ้าเป็นแฟนเขา”
ภาพฟ้าหยุดพูดแล้วหัวเราะร่วนนำผู้ฟังด้านล่างเวที
“แต่ฟ้าไม่แคร์หรอก ก็แฟนเรายังไม่พูดว่าอะไรเลยสักคำ แล้วทำไมเราจะต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับสารรูปตัวเองในตอนนั้นด้วย ชีวิตดูไม่มีปัญหาอะไรเลยนี่นา แต่ทุกคนรู้ใช่ไหมคะว่าเวลาคลื่นทะเลมันเงียบสงบ แปลว่าสึนามิลูกใหญ่กำลังจะมา”
เธอส่งยิ้มปลงและพยายามคุมเส้นเสียงไม่ให้สั่นในประโยคถัดไป
“และแล้วในที่สุด…ฟ้าก็จับได้ว่าแฟนตัวเองนอกใจ ตามสูตรในละครเป๊ะเลยค่ะ ฟ้าเปิดประตูห้องเข้าไปเห็นเขากับกิ๊กนอนแก้ผ้ากอดกันอยู่บนเตียง แล้วรู้ไหมคะฟ้าทำยังไงต่อ…ฟ้ารีบหยิบปืนจากในกระเป๋าสะพายออกมายิงแสกหน้าหญิงร้ายชายชั่ว ปัง! ไม่ใช่…ฟ้าทำเพียงร้องไห้ฟูมฟายจะเป็นจะตายให้ได้ต่อหน้าพวกเขา โดยที่แฟนของฟ้าไม่คิดจะเอ่ยปากขอโทษฟ้าสักคำเดียว เขาไม่ง้อ ซ้ำยังโยนความผิดทุกอย่างใส่เราทั้งหมด เขากล่าวหาว่าฟ้าทำงานจนไม่มีเวลาให้เขา ฟ้าไม่ยอมดูแลตัวเอง ปล่อยหุ่นให้อ้วนฉุ เขาไม่กล้าควงฟ้าไปหาเพื่อนๆ เขาอายที่มีฟ้าเป็นแฟน และที่เจ็บที่สุด…เขาชี้หน้าฟ้าแล้วบอกว่าฟ้ามันไร้เซ็กซ์แอพพีล เห็นแล้วหมดอารมณ์ต่อหน้าผู้หญิงคนใหม่”
จบประโยคเสียงหัวเราะก็ดังระงมฮอลล์ เพราะเจ้าของเรื่องแสดงสีหน้า ท่าทางจนเรื่องความโชคร้ายกลายเป็นเรื่องตลกในบัดดล
“เขาเลือกผู้หญิงคนนั้นที่สวยกว่านางสาวภาพฟ้า ลานดอกไม้คนเก่าเยอะ…จบแล้วความรัก เจ็ดปีเกือบแปดปีที่คบกันมาหมดความหมายไปในพริบตาเดียว ตอนนั้นฟ้าเสียศูนย์มาก เคว้งคว้างไปหมด รู้สึกไม่มีเขาแล้วฟ้าจะอยู่ต่อไปยังไง จะใช้ชีวิตยังไง สารภาพเลยค่ะว่าเผลอกระทำการโง่ๆ ที่ตัวเองไม่เคยคิดจะทำมาก่อนเลยในชีวิต ฟ้าถึงขั้นกรอกยานอนหลับใส่ปากจนหมดขวด เดชะบุญที่รูมเมตมาเจอเข้าแล้วพาไปส่งโรงพยาบาลล้างท้องได้ทันเวลา ฟ้าเลยตั้งข้อสันนิษฐานเอาเองว่าสวรรค์ไม่รับ นรกคิวคงแน่นอยู่ ฟ้าเลยโชคดีรอดมาได้ ฮ่าๆๆๆ”
คนเล่าเรื่องขำอนาถตัวเอง และดูเหมือนพอเป็นเรื่องของความเป็นความตาย ไม่มีใครคิดจะขำตามเธอออกมาสักคนเดียว
“พอออกจากโรงพยาบาลปุ๊บ ฟ้าเลยจัดการเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งยิ่งใหญ่เลยค่ะ ห่วยเรื่องไหนจัดการเรื่องนั้นก่อนเพื่อนเลย ฟ้าแบ่งเวลาชีวิตให้กับการออกกำลังกาย เป้าหมายคือฟ้าต้องการจะหุ่นดี แต่ก็เขินนะถ้าจะให้ไปวิ่งไขมันกระเพื่อมอยู่บนลู่ในฟิตเนสคนมองเป็นสิบ ฟ้าเลยใช้วิธีเสิร์ชกูเกิลหาสูตรลดน้ำหนักแทน หาไปหามาก็เจอเว็บไซต์หนึ่งเข้า ฟ้าจำได้แม่นเลย หน้าเว็บสีเหลืองๆ เขียนโปรโมตไว้ว่า ‘เราจะเปลี่ยนคุณให้เป็นคนใหม่ด้วยวิถี Healthy life รับสมัครผู้เข้าร่วมโครงการเทรนฟรีเพียงสามท่านเท่านั้น’ ตอนนั้นฟ้าไม่รู้จักหรอกเฮลตี้ไลฟ์เฮลตี้เรียลมันคืออะไร อยู่ที่ไหน แต่แค่เห็นคำว่าฟรีปุ๊บ แปดสิบเปอร์เซ็นต์ในใจคือลองดูซิฟ้า มันไม่เสียหายหรอก”
เธอพูดกลั้วหัวเราะ
“ฟ้าก็เลื่อนๆ ดูในเว็บเขานะคะ พอเห็นว่าเปิดฟิตเนสเป็นหลักเป็นแหล่งอยู่แถวสาทรปีกว่าแล้วก็โอเคน่าเชื่อถืออยู่ ฟ้าเลยกรอกข้อมูลส่วนตัวลงไปแล้วปิดไฟนอนเลย หลังจากนั้นประมาณหนึ่งอาทิตย์ก็มีอีเมลแจ้งกลับมาค่ะว่าฟ้าได้รับเลือกให้ติดหนึ่งในสามของโครงการ ฮูเร่! แล้วรู้ไหมคะ เหตุผลที่ฟ้าเขียนลงไปในใบสมัครคืออะไร ฟ้าเขียนว่า… ‘ฉันถูกแฟนที่คบกันมาเจ็ดปีกว่านอกใจเพราะฉันอ้วน เขาทิ้งฉันเพราะฉันมันไร้เซ็กซ์แอพพีล เขาบอกว่าพอเห็นฉันแล้วหมดอารมณ์ หากฉันได้รับเลือกฉันสัญญาว่าจะปฏิบัติตามโปรแกรมฝึกอย่างเคร่งครัด เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ไปเย้ยผู้ชายคนนั้น’ เป็นไงคะ เหตุผลของฟ้าวร้ายๆ ไหม”
คนเล่าหัวเราะร่า คนที่นั่งตั้งใจฟังอยู่ก็หัวเราะตามไม่ต่างกัน
“หลังจากนั้นฟ้าก็ได้พบกับเทรนเนอร์ประจำตัวของตัวเองค่ะ เขาเข้ามาเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของฟ้าใหม่ทั้งหมด เรียกว่าตั้งแต่ตื่นนอนยันหลับตา โค้ชมอบชีวิตใหม่ให้กับฟ้า ความจริงวันนี้เขาก็มานั่งให้กำลังใจฟ้าที่นี่นะคะ ทุกคนคงอยากจะเห็นหน้าตาโค้ชของฟ้ากันแล้วใช่ม้า…” ภาพฟ้าถาม และได้รับเสียงตอบรับเป็นอย่างดีจากคนในฮอลล์ “ถ้าทุกคนอยากรู้แล้วว่าโค้ชของฟ้าเป็นใคร ฟ้าขอเสียงปรบมือให้กับคุณแทนคุณ พรหมพิริยะ โค้ชของฟ้าด้วยค่ะ”
เสียงฮือฮาและเสียงปรบมือจากคนในงานดังเข้ามาในไมค์ เรียกรอยยิ้มบนใบหน้าจิ้มลิ้มออกมา
“หล่อจริงๆ“
คนในงานพากันหัวเราะเอ็นดู เมื่อกล้องแพลนไปที่ใบหน้าของแทนคุณ เห็นภาพชายหนุ่มกำลังอมยิ้มเขินที่โดนคนบนเวทีแซวอยู่บนจอโปรเจ็กเตอร์
“แต่ก็คงจะไม่ใช่ทุกคนหรอกนะคะที่จะได้รับโอกาสเหมือนกับฟ้า สุดท้ายแล้วฟ้าก็อยากจะให้ทุกคนใช้ชีวิตอย่างมีสติ เสียใจได้ค่ะ ท้อได้ ผิดหวังได้ด้วย และไม่ว่าสาเหตุมันจะเกิดจากอะไร ฟ้าก็อยากจะให้ทุกคนหันกลับมารักและดูแลตัวเองกันให้มากๆ เพราะการที่เรายังมีลมหายใจอยู่นับว่าเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่สุดแล้ว เชื่อฟ้านะคะ ขอบคุณค่ะ”
เสียงปรบมือชื่นชมดังระงมสนั่นไปทั่วทั้งฮอลล์ประกวดหลังผู้ชนะเลิศลดระดับไมโครโฟนในมือลงเป็นสัญญาณให้พิธีกรที่ซ่อนตัวอยู่หลังเวทีเดินออกมาทำหน้าที่ของตนต่อไป
สาวหน้าคมผมสีน้ำตาลประกายแดงซอยสไลด์จนสั้นกุดมาในลุคมินิมอล เสื้อยืดตัวโคร่งสีเทาท็อปดาย ยีนทรงบอย กับรองเท้าผ้าใบทรงโลฟเฟอร์ เจ้าตัวเป็นถึงกองบรรณาธิการและมีหุ้นส่วนในสำนักพิมพ์นิตยสารหนังสือวัยรุ่นชั้นนำของประเทศที่เด็กผู้หญิงวัยใสร้อยละเก้าสิบต่างต้องรู้จักกันเป็นอย่างดี ในมือชนาพรหรือ ‘เป็ด’ ถือช่อดอกลิลลี่สีขาวขนาดใหญ่เดินมาหยุดยื่นให้กับเพื่อนรัก ตามด้วยจูบแสดงความยินดีข้างแก้มซ้ายและขวา
“คอนแกรทูเลชั่นส์นะจ๊ะเพื่อน”
ชนาพรคือเพื่อนสาวคนสนิทของภาพฟ้าตั้งแต่สมัยมัดผมแกละสองข้าง กระโดดหนังยางอีลอยลม และเป็นรูมเมตคนเดียวกันกับที่เทรนเนอร์สาวได้กล่าวถึงไปบนเวทีประกวด ถ้าไม่ได้ชนาพรมาช่วยในวันนั้นก็คงไม่มีเธอยืนอยู่ในวันนี้ จึงไม่แปลกที่เธอกับชนาพร แค่หันมาสบตากันก็รู้ใจ รู้ไส้ รู้พุง
“โอ๊ย…” ภาพฟ้ายิ้มกว้าง ใช้แขนข้างนึงเกี่ยวรับดอกไม้ช่อโตมาถือไว้ ขณะยกมืออีกข้างทาบกับอกด้านซ้ายพลางกล่าวน้ำเสียงสั่น “ซาบซึ้ง”
“ที่ฉันฝ่ารถติดมาแสดงความยินดีกับแกทันน่ะเหรอ?”
“ไม่ใช่ย่ะ ซึ้งตรงที่ทะเลเกลืออย่างแกซื้อดอกไม้มาให้ต่างหาก”
“แหม…แกยังไม่รู้อะไร ฉันนี่ถึงกับยืนร้องไห้หน้าเคาน์เตอร์ตอนจ่ายเงินเลยนะเว้ย” ไม่พูดเปล่า เจ้าตัวยังใช้มือลูบกระเป๋าสตางค์ตัวเองทำตาละห้อย “แต่ก็เอาเถอะเพื่อเพื่อน เพราะยังไงแกกับฉันก็ต้องหารค่าน้ำค่าไฟกันอยู่แล้ว เอาไว้ฉันแอบไปบวกเพิ่มเอาตรงนั้นแล้วกัน”
“ยายเป็ด!”
“Just kidding น่า!”
ภาพฟ้ารวบช่อดอกไม้แสดงความยินดีและรางวัลที่เพิ่งได้รับมาขึ้นเต็มสองวงแขน แล้วใช้สายตาเหล่ของที่ยังเหลืออยู่บนโต๊ะ
“มีน้ำใจไหม”
“อ้าว แล้วแฟนแกไปไหนล่ะ ทำไมไม่มาช่วยแกแบก”
“ก็บอกว่ายังไม่ใช่แฟน แค่ดูๆ กันอยู่ยูโนว?” ภาพฟ้ายืนจ้องหน้าเพื่อนเขม็ง จนเพื่อนพยักหน้ารับทราบนั่นแหละเจ้าตัวถึงจะยอมพูดต่อ “รายนั้นบอกให้ไปเจอกันที่ลานจอดรถเลย เห็นว่าจะได้ลูกค้ารายใหญ่”
“ก็แหงล่ะ แกได้รับตำแหน่ง ธุรกิจของหมอนั่นก็ได้โปรโมตไปด้วย”
“ก็ดีนี่ ถ้าแฟนในอนาคตของฉันจะรวยวันรวยคืน”
“จ้า แล้วทำเป็นปากแข็ง ไม่ใช่แฟนๆ”
“ก็ยังไม่ใช่แฟนไง นี่ก็พูดมากอยู่ได้” เทรนเนอร์สาวขี้เกียจจะยืนต่อล้อต่อเถียงอยู่กับเพื่อนในห้องแต่งตัวผู้เข้าประกวดนาน แม้ว่าจะไม่มีใครแล้วก็ตาม แต่หน้าต่างมีหูประตูมีช่องจึงตัดบทเอาแบบดื้อๆ “รีบแบกรีบตามฉันมาไวๆ มันหนัก”
“ตกลง นอกจากแกจะเห็นฉันเป็นเพื่อน เป็นคนในครอบครัวแล้ว แกยังเห็นฉันเป็นทาสอีกด้วยถูกไหม”
ชนาพรบ่นอุบอิบขณะกวาดของที่เหลือบนโต๊ะเข้าอ้อมแขน เธอใช้สายตาสแกนแล้วเห็นว่าส่วนใหญ่ล้วนเป็นของแฟนคลับที่ตามมาจากแฟนเพจของเพื่อนสาวทั้งนั้น
สองเพื่อนซี้เดินหอบหิ้วของพะรุงพะรังเม้าท์มอยกันตามประสาผู้หญิงจนกระทั่งมาถึงที่จอดรถ ชนาพรเปิดกระโปรงหลังรถฟอร์จูนเนอร์สีบรอนซ์เทาของตัวเอง ก่อนโยนกึ่งยัดของในอ้อมแขนตนเข้าไปอย่างเคยชิน
“มีเพื่อนเป็นเน็ตไอดอลนี่มันปวดแขนจริงๆ” เธอว่าพลางสะบัดแขนตัวเองป้อยๆ ให้อีกฝ่ายเห็น “แล้วยังไงคืนนี้จะกลับรถฉันหรือรถแฟนแก”
“เอ๊ะ! ก็บอกว่าไม่ใช่แฟนไง”
ภาพฟ้ามุดหัวออกมาจากเบาะหลังรถของเพื่อนที่เธอเพิ่งจะเอาดอกไม้สามช่อเข้าไปวางทิ้งไว้ ก่อนจะกระโดดลงมายืนบนพื้นแล้วปิดประตูด้วยสีหน้าหงุดหงิด จะต้องให้เธอบอกอีกกี่รอบกันถึงจะเข้าใจว่าเธอกับแทนคุณแค่กำลังดูๆ กันอยู่เท่านั้น ยังไม่ใช่แฟน ยังไม่ใช่
“อะจ้าแม่คนโสด สรุปจะกลับกับฉันไหม”
“กลับแหละ รายนั้นน่าจะอีกนาน” พูดพลางหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมาจากกระเป๋าด้านหลังกางเกงยีน แล้วเลื่อนปลอดล็อกรหัส ต่อด้วยกดเปิดแอพสนทนา “เดี๋ยวฉันไลน์ไปบอกแทนว่าจะขอกลับก่อนแล้วกัน หิวแล้วด้วย”
“ดี วันนี้วันของแก งั้นเดี๋ยวฉันขับรถพาไปกินสเต๊กเนื้อสันในสูตรพิเศษ ร้านนี้นะแคลอรีต่ำ รสชาติโคตรพรีเมี่ยม ลูกค้าฉันเป็นคนแนะนำมาอีกที”
“เอาดีๆ ลูกค้าหรือผู้ชาย”
“ลูกค้า…”
ภาพฟ้าหรี่ตามองคนตอบเสียงสูงอย่างจับผิด ชนาพรเป็นพวกซุ่มเงียบ คบใครก็คบเงียบๆ มาตั้งแต่ไหนแต่ไร กว่าเธอจะรู้ว่าเจ้าหล่อนมีแฟนแล้วก็ตอนคุณเธอเฮิร์ตหนักร้องห่มร้องไห้กลับมาที่ห้องนั่นแหละ เธอถึงได้รู้ว่าเพื่อนมีความรักและเพิ่งอกหักเป็นครั้งแรก และถึงแม้ชนาพรจะไม่ใช่ผู้หญิงสายหวานตามที่ผู้ชายไทยนิยมกัน แต่เธอก็มีเอกลักษณ์ส่วนตัวที่โดดเด่น และมีเสน่ห์บางอย่างที่ดึงดูดให้สุภาพบุรุษหลั่งไหลเข้ามาหาไม่ขาดสายเหมือนกัน
“งั้นก็ปะ”
“ป๊ะ”
เมื่อคุยตกลงกันเสร็จสรรพภาพฟ้าจึงเดินไปเปิดประตูรถฝั่งด้านข้างคนขับ ขณะกำลังจะก้าวขาเข้าไปนั่งก็ต้องชะงักค้างฝีเท้าเอาไว้กลางอากาศเมื่อได้ยินเสียงเรียกที่คุ้นหูเป็นอย่างดีดังมาจากแถวหน้ากระโปรงรถ
“ฟ้าครับ”
ชายหนุ่มในสูทอาร์มานี่สีกรมสาวเท้ายาวตรงมาทางเธอ หญิงสาวฉีกยิ้มต้อนรับน้อยๆ ก่อนจะปิดประตูรถแล้วถอยตัวออกมายืนรอรับอีกฝ่ายที่กำลังเดินเข้ามาหาตน ทำให้ชนาพรที่ก้าวเข้าไปนั่งประจำที่ของตัวเองแล้วต้องเปิดประตูรถลงมายืนคอยท่าด้วยอีกคน
ระยะสายตาของแทนคุณมองเห็นหญิงสาวทั้งสองได้อย่างชัดเจน เขาเห็นว่าภาพฟ้ากำลังยืนส่งยิ้มหวานมาให้เขาอยู่ ในขณะเดียวกันหญิงสาวอีกคนกลับทำหน้าเหมือนโดนยาเบื่อหนูใส่ ก็แน่ล่ะ เขากับชนาพรเป็นไม้เบื่อไม้เมากันนี่ แต่อย่าถามหาสาเหตุนะ เพราะทุกวันนี้เขาก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่าตัวเองเผลอไปทำอะไรให้เจ้าหล่อนนั้นไม่พอใจนักหนาตั้งแต่เมื่อไหร่เหมือนกัน
“สวัสดี ยายเป็ดโปร”
เขาเรียกชนาพรแบบนั้น เพราะฝีปากของเจ้าหล่อนร้ายกาจ เรียกว่าถ้าโดนคุณเธอสวนกลับมีแสบๆ คันๆ แน่นอน
“หวัดดี ฝรั่งขี้นก”
หล่อนกล่าวประชดคืนบ้างตามประสาคนปากไว เจ้าของฉายาจึงได้แต่ยิ้มขันน้อยๆ แล้วหันมาสนใจคนข้างกายมากกว่า แทนคุณส่งยิ้มตาหยี มือหนาลูบกระหม่อมเล็กก่อนโยกมันไปโยกมันมาอย่างนึกเอ็นดู
“ฟ้าของแทนเก่งที่สุดเลย”
“โอ๊ย! ผมฟ้ายุ่งหมดแล้วแทน” หล่อนว่าพลางดึงมือเขาออก “ขอบคุณนะคะที่มาเชียร์ติดขอบเวทีเลย”
“ถ้าเป็นเรื่องของฟ้า ต่อให้ยุ่งแค่ไหนแทนก็ว่างให้ได้เสมอครับ”
“อุ…แหวะ” ชนาพรทำท่าจะอ้วกออกมาให้ได้ เพราะทนฟังประโยคเลี่ยนชวนเอียนไม่ไหว
“ยังไม่ทันมีแฟน ท้องแล้วเหรอไง”
“รู้ได้ยังไงว่าฉันยังไม่มี” พอเห็นแทนคุณแค่นยิ้ม ทำเป็นมองไม่รู้ไม่ชี้ชนาพรก็พอจะเดาออกได้ไม่ยาก “ฟ้า แกหักหลังฉันเหรอ”
“ฉันขอโทษ”
“ไม่รับเว้ย” ชนาพรสะบัดผมบ็อบใส่คนทั้งคู่ แต่ดูเหมือนว่าไม่มีใครคิดจะง้อเธอต่อเลยสักคน จนเจ้าตัวต้องหายงอนเองเสียดื้อๆ “เออๆ รับก็ได้”
“ก็แค่เนี้ย” แทนคุณว่าพลางส่ายหน้าขำๆ ในท่าทีแยกเขี้ยวยิงฟันของชนาพร หล่อนไม่เคยยอมลดราวาศอกให้กับเขา ตัวเขาเองก็ไม่เคยคิดจะยอมหล่อนเหมือนกัน เลยกลายเป็นว่าเจอกันทุกครั้ง ทะเลาะกันทุกที
“ฝากบอกคนของแกด้วยนะฟ้าว่าฉันไม่ได้คุยด้วย”
“เธอจะฝากทำไม ฉันยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้เนี้ย”
“พอๆ เลย ทั้งสองคน” เทรนเนอร์สาวเห็นท่าว่าถ้าไม่ปรามไว้ก่อนคงจะเถียงกันยาวไม่หยุด “แล้วแทนจะกลับเลยไหมคะ”
“ยังครับ คืนนี้แทนจะต้องพาฟ้าไปเลี้ยงฉลองก่อน” เมื่อเห็นท่าทางภาพฟ้าอึกอัก ชายหนุ่มจึงกล่าวต่อ “แต่ถ้าฟ้ามีนัดแล้วก็ไม่เป็นไรนะครับ”
“ไปเถอะฟ้า” ชนาพรรีบพูดดัก เพราะเห็นสีหน้าหนักอกหนักใจของเพื่อน “ฉันเลื่อนคิวให้”
“ขอบใจนะแก ไว้ฉันจะซื้อเค้กไวท์ช็อกโลว์แฟตมาฝาก”
ภาพฟ้าฉีกยิ้มปลื้มถลาเข้ามากอดรัดร่างเพื่อนสาวแน่น
“ทำดีมากน้องเป็ด”
แทนคุณแกล้งหยอกชนาพร แล้วมันก็ได้ผลเกินคาด เพราะบัดนี้เจ้าหล่อนแปลงร่างเป็นนางยักษ์ขมูขีแยกเขี้ยวจะเขมือบเขารอมร่อ ร้อนถึงอีกคนต้องช่วยแยกทั้งคู่ออกจากกัน ทว่าหากลองสังเกตให้ดี แววตาเอาเรื่องกลับแฝงไปด้วยความละห้อยสร้อยเศร้า เมื่อต้องยืนมองตามแผ่นหลังของหนุ่มสาวที่กำลังเดินจูงมือ พูดคุยกระเซ้าเย้าแหย่กันไปที่รถอีกคัน เห็นแล้วช่างเหมาะเจาะ สมกันราวกับกิ่งทองใบหยก ส่วนคนแอบรักเขาข้างเดียวอย่างเธอคงทำได้แค่เดินคอตก ขับรถกลับคอนโดฯ เพียงลำพัง
เฮ้อ…
แทนคุณขับรถพาภาพฟ้ามายังร้านอาหารบรรยากาศดีแถวย่านสุขุมวิท เขาเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่งตามนิสัยของสุภาพบุรุษแล้วเดินอ้อมมานั่งลงตรงข้ามกับเธอ ก่อนจะชูมือเรียกบริกรมาสั่งอาหารสองสามอย่าง
“ร้านนี้ดนตรีเพราะดีนะคะ”
“ดีใจจังที่ฟ้าชอบ” เขาว่าพร้อมกับเอื้อมมือมากุมมือหญิงสาวที่วางอยู่บนโต๊ะ ภาพฟ้าไม่ได้คิดขัดขืนอะไร ตรงกันข้ามกลับส่งรอยยิ้มหวานตอบรับเขาด้วย “วันนี้คุณสวยมาก”
“หืม…ชมกันซึ่งๆ หน้าแบบนี้ ฟ้าก็เขินแย่สิคะ”
“ดีสิครับ เวลาฟ้าเขินดูน่ารักจะตายไป” เขาส่งยิ้ม “ผมชอบ”
“จะมีใครรู้ไหมนะว่าคุณแทนคุณที่มาดนิ่งๆ จะพูดจาเจ้าชู้ได้มากขนาดนี้”
“เจ้าชู้ที่ไหนกัน แทนจริงจังกับฟ้ามากนะ” เขากระชับมือที่จับกันไว้พลางใช้นิ้วเกลี่ยหลังมือเนียนเบาๆ “แทนอยากจะดูแล อยากจะตื่นขึ้นมาเจอหน้าฟ้าทุกเช้า แต่ติดก็ตรงที่ฟ้าไม่ยอมใจอ่อนให้แทนสักที”
“พูดเหมือนกำลังจะขอฟ้าแต่งงานอย่างงั้นแหละ”
“ก็ไม่แน่นะ ถ้ายังดื้อไม่ยอมตกลงเป็นแฟนกันสักที ก็ว่าจะคุกเข่าขอให้มาเป็นแม่ของลูกเลย”
ภาพฟ้าหัวเราะกับคำพูดทีเล่นทีจริงของคนตรงหน้า ก่อนจะหุบยิ้มแล้วค่อยๆ พูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง
“แทนก็รู้ว่าฟ้าไม่อยากมีลูก”
“วันนี้ความรู้สึกฟ้าอาจจะยังไม่อยากมี แต่แทนว่าสักวันความคิดของฟ้าอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้”
มันจะเปลี่ยนได้ยังไง
ภาพฟ้าสวนคำพูดแทนคุณดังก้องอยู่ในใจ ในเมื่อความรู้สึกไม่อยากมีลูกของเธอมันมีมาตั้งแต่จำความได้แล้ว ไม่ใช่เพราะเธอไม่รักเด็กหรือกลัวจะมีห่วงอะไรหรอกนะ แต่เป็นเพราะบุพการีของหญิงสาวประสบอุบัติเหตุรถคว่ำตอนเธออายุได้สิบขวบ เธอจึงรู้ดีว่ามันหดหู่มากแค่ไหนถ้าต้องเผชิญกับการสูญเสียและใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว แม้ว่าเธอจะเติบโตมาโดยมีป้าซึ่งเป็นพี่สาวของพ่อคอยดูแล คอยให้ความรัก และความเมตตาอยู่ตลอด แต่เธอก็ยังโหยหาพ่อแม่แท้ๆ ของตัวเองอยู่ดี ซึ่งปัจจุบันป้าของเธอได้เสียชีวิตลงไปแล้วจากโรคมะเร็งลำไส้เล็ก
ภาพฟ้ารู้สึกทนไม่ได้ถ้าวันหนึ่งจะต้องจากโลกนี้ไปโดยทิ้งลูกของเธอไว้อยู่ตามลำพัง เธอไม่รู้ว่าคนที่สูญเสียพ่อแม่ตอนโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจะเศร้าใจเท่ากับตอนเธอเป็นเด็กไหม แต่ที่แน่ๆ ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นใคร วัยไหน เขาเหล่านั้นต่างร้องไห้เมื่อรู้ว่าตนจะต้องสูญเสียรักแท้บนโลกของตัวเองไปตลอดกาล เธอไม่ต้องการให้ความรู้สึกแบบนั้นเกิดขึ้นกับลูกของเธอ เธอรับไม่ไหวถ้าจะต้องตายไปแล้วลูกของเธอนั่งร้องไห้แทบขาดใจแบบที่เธอเคยเป็น
“แทนอยากจะมีลูกสักสองคน เพราะแทนเป็นลูกคนเดียว รู้สึกตอนเด็กๆ ไม่มีเพื่อนเล่นด้วยเลย เหงาชะมัด ฟ้าคิดว่ายังไงครับ”
“คะ…คะ”
ภาพฟ้ามองสีหน้าเปี่ยมสุขของคนวาดหวังแล้วยิ้มอ่อน เธอไม่ได้ตอบรับหรือโต้แย้งอะไรเขา เพียงแต่คิดว่านี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เธอยังไม่ยอมตอบตกลงปลงใจกับเขาเสียที เพราะเธอเล็งเห็นแล้วว่าสักวันหนึ่งปณิธานเรื่องลูกที่สวนทางกันจะต้องเป็นปัญหาใหญ่ให้เธอกับเขาอย่างแน่นอน
“ฟ้าว่าลูกชายหนึ่งคน ลูกสาวหนึ่งคนดีไหมครับ หรือชายชาย หญิงหญิงดี”
ภาพฟ้ายังไม่ทันจะตอบอะไรหางตาเธอก็เหลือบไปเห็นบริกรสาวกำลังยกอาหารเดินตรงมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ เลยเป็นจังหวะให้เธอเลี่ยงบทสนทนาที่แสนจะอึดอัด เปลี่ยนเป็นชวนแทนคุณคุยเรื่องเมนูอาหาร บรรยากาศของร้าน และเสียงแซกโซโฟนที่กำลังขับกล่อมเพลงชวนหวานหูแทน
“อู้หู! ไข่อบอะโวคาโดน่ากินจังเลยค่ะ ฟ้าตักให้นะ”
บทที่ 3
ตำแหน่งว่าที่พรีเซ็นเตอร์
เพราะเมื่อคืนภาพฟ้าตามใจปากตัวเองอย่างหนัก เนื่องด้วยเป็นมื้อฉลองความสำเร็จในการคว้าตำแหน่งผู้หญิงหุ่นเป๊ะที่สุดแห่งปีมาครอง คนควบคุมน้ำหนักมานานจึงจัดเต็มเม็ดเต็มหน่วย ตักอาหารรสเลิศฝีมือเชฟระดับมิชลินสตาร์ ไม่ว่าจะคาวหรือหวานแคลอรีสูงปรี๊ดเข้าปากเคี้ยวจับๆ พอเจ้าตัวฟาดเรียบทุกจานจนหมดถึงจะเริ่มสำนึกผิด เกิดความกลัวว่าเจ้าเซลลูไลต์ตัวร้ายจะกลับมา เลยตั้งนาฬิกาปลุกแหกขี้ตาตื่นนอนตั้งแต่เช้าตรู่ออกมาวิ่งวนรอบสวนสาธารณะหน้าคอนโดฯ ก่อนสายรัดข้อมือสุดไฮเทคจะส่งสัญญาณเตือนว่าเวลาชดใช้กรรมที่ตนก่อไว้ได้สิ้นสุดลงแล้ว
ร่างชุ่มเหงื่อตัดสินใจเลือกเดินขึ้นบันไดหนีไฟไปยังชั้นสิบสี่แทนการใช้ลิฟต์เพื่อเป็นการคูลดาวน์หลังจากออกกำลังกายไปในตัว ภาพฟ้าเปิดประตูห้องพักเข้ามาประจวบกับที่ชนาพรเปิดประตูห้องนอนของตัวเองออกมาพอดี
“โหมออกกำลังกายหนักขนาดนี้ เมื่อคืนจัดชุดใหญ่ไฟกะพริบเลยสิท่า”
ชนาพรเอ่ยแซวขณะเดินผ่านหน้าอีกคนที่กำลังถอดรองเท้าผ้าใบไปหยิบแก้วเซรามิกหมีพูห์บนเคาน์เตอร์ในส่วนของการทำครัว แล้วกดน้ำจากเครื่องกรองมาดื่มสองแก้วหลังตื่นนอนเหมือนทุกเช้า
“เกลี้ยงทุกจาน อยู่กับผู้ชายชะนีอย่างเราต้องห้ามเรื่องเยอะ”
“เลิศค่าคุณเพื่อน…แล้วไหนยะ ของปลอบใจที่ทิ้งฉันให้ต้องขับรถกลับคอนโดฯ คนเดียวเหงาๆ เมื่อคืน”
ภาพฟ้าที่เดินตามมากดน้ำดื่มเช่นกันวางแก้วในมือตนลงบนเคาน์เตอร์หลังจากกระดกของเหลวลงคอไปจนหมดแล้ว พลันมือบางอีกข้างเปิดประตูตู้เย็นออกพลางกล่าว
“เค้กไวท์ช็อกโลว์แฟตของแม่นายสถิตอยู่ในตู้เย็นชั้นสองแล้วเจ้าค่ะ”
“สมแล้วที่เป็นเกลอรักของข้า”
“เจ้าค่ะ” คนเพิ่งออกกำลังกายเสร็จพูดพลางใช้ผ้าขนหนูพาดบ่าซับเหงื่อตามกรอบหน้า พร้อมขยิบตารู้ใจ “เหนอะหนะชะมัดยาด ฉันไปอาบน้ำก่อนล่ะ”
ภาพฟ้าพูดทิ้งท้ายขณะก้าวไวหายเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง โดยไม่สังเกตเลยว่าตนถูกสายตาคู่หนึ่งมองไล่ตามหลังอยู่ น้ำสะอาดในปากของชนาพรแทบพุ่งพรวดออกมาเมื่อเจ้าตัวเกือบหลุดหัวเราะยามเห็นด้านหลังของเพื่อนสาวคนสนิทที่เดินฮัมเพลงพร้อมกับส่ายสะโพกยึกยักไปด้วย
“โยนทิ้งความทุกข์ความโศก ออกมาย่อมาโยกเอาความโศกทิ้งไป ไผบ่ฮักกะส่างหัวอย่าใส่ใจ แฟนคนเดียวบ่ตายหาเอาใหม่ แต่ความสุขทางใจ…คือเด้งใส่หมอฮำ”
“หมอลำโว้ย!” ชนาพรตะโกนแก้คำให้นักร้องฝึกหัด ก่อนจะส่ายหัวพลางอมยิ้มน้อยๆ ให้กับพฤติกรรมเพื่อนสาวคนสนิทอยู่ลำพัง
และเป็นดั่งเช่นทุกวันที่ภาพฟ้าจะต้องฝ่ารถติดหนึบทุกเช้าเพื่อจะไปเข้างานให้ทันตอนเก้าโมง ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นปกติดี ถ้าสายตาเธอไม่ดันเหลือบมองผ่านกระจกหลังไปเห็นเสียก่อนว่าตัวเองกำลังถูกสะกดรอยตามจากรถตู้คันหรูสีดำเลื่อมนับตั้งแต่หมุนพวงมาลัยเลี้ยวออกจากหน้าคอนโดฯ แล้ว พลันนั้นในหัวของหญิงสาวก็นึกย้อนไปถึงอาเสี่ยวัยห้าสิบปลายๆ นั่งพุงพลุ้ยอยู่แถวหน้าเวทีเมื่อวาน ที่พอเธอก้าวลงจากเวทีปุ๊บก็ส่งการ์ดอารักขาประจำตัวมาทาบทามขอเลี้ยงข้าวเธอปั๊บ สงสัยยังมาตามตื๊อไม่เลิก
“หน็อย! ไอ้เสี่ยโรคจิต”
ภาพฟ้าสรุปเอาเองอย่างคนหัวเสีย เธอเอี้ยวตัวและล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเป้ตัวเองที่วางอยู่บนเบาะด้านข้างคนขับหวังจะหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาคนช่วย และชื่อแรกที่เธอนึกถึงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากแทนคุณ พรหมพิริยะ หากแต่ด้วยจังหวะที่ไม่ดีนักทำให้หญิงสาวบังคับพวงมาลัยรถพลาด โฟล์กสวาเกนมือสองที่เจ้าของเพิ่งจะถอยมันออกมาสู่ถนนด้วยเงินสดไม่ถึงเดือนพุ่งตัวเข้าครูดกับขอบฟุตปาธเป็นรอยถลอกสีขาวทางยาวทันที
“เฮ้ย!”
เทรนเนอร์สาวถึงกับเบิกตาค้างเติ่งนั่งช็อกอยู่ในรถสักพัก พอสติสตังกลับมาเจ้าตัวจึงรีบดับเครื่องยนต์ทันที มือบางผลักประตูเปิดลงมาดูผลงานตัวเองด้วยสายตาขมขื่น เหนือความกลัวพวกโรคจิตคือความตกใจที่เห็นรถคันแรกในชีวิตมีรอยขีดข่วน ยิ่งหันไปเห็นว่ารถตู้เจ้าปัญหาหยุดเคลื่อนที่ตาม ความโกรธก็แล่นริ้วจนขาดสติ ขาขาวก้าวดุ่มๆ ตรงเข้าไปเคาะกระจกประตูรถตู้ด้วยสีหน้าแววตาเอาเรื่องสุดชีวิต บอกเลยว่าเธอไม่กลัวพวกโรคจิตหรอก ถ้ามันจะทำอะไรเธอล่ะก็ พยานบุคคลมีอยู่เต็มถนนไปหมด
รถเยอะแยะ
ประตูสไลด์ไฟฟ้าค่อยๆ เปิดออกอย่างอัตโนมัติ เผยให้เห็นร่างอ้วนตุ้ยของผู้ชายคนหนึ่งที่มองยังไงคนมีโทสะก็มั่นใจว่าไม่เคยเห็นเขามาก่อนเลยในชีวิต หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่นยามมองคนด้านในรถ
“สวัสดีครับคุณภาพฟ้า”
เขาคนนั้นเอ่ยทักทายภาพฟ้าก่อนด้วยน้ำเสียงสุภาพ ซ้ำยังเรียกขานชื่อของเธอได้ถูกต้องเสียด้วย เล่นเอาคนร่างกายต้องการการปะทะชะงักงันวางตัวไม่ถูก
“คุณเป็นใคร”
“ผมเทพบุตร ปกรณ์เกียรติ เป็นรองประธานฝ่ายการตลาดของบริษัทแฟตบอมบ์ครับ”
“แฟตบอมบ์?” ภาพฟ้าย้ำถามอีกครั้งอย่างไม่แน่ใจ พอเห็นอีกฝ่ายพยักหน้าพร้อมกับยื่นนามบัตรมาให้ก็พอจะนึกออกถึงชื่อเสียงเจ้าน้ำดื่มสุขภาพที่มาแรงแห่งยุคเป็นอย่างดี แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมรองประธานพ่วงตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายการตลาดแบบเขาจะต้องมาสะกดรอยตามเธอด้วย “คุณมีธุระอะไรกับฉันคะ”
“ผมขออนุญาตเรียกคุณภาพฟ้าว่าคุณฟ้านะครับ” พอชายหนุ่มเห็นหญิงสาวพยักหน้าอนุมัติเขาจึงกล่าวต่อ “ผมมีเรื่องอยากจะขอเจรจา ไม่ใช่สิ ขอร้องให้คุณฟ้าช่วยต่างหาก”
“เรื่อง?” หญิงสาวขมวดคิ้วหน้ายุ่ง
“เอาเป็นว่างานนี้ผมไม่ได้ให้คุณช่วยฟรีๆ แน่นอนครับ เพราะถ้าคุณฟ้าทำสำเร็จคุณจะได้เป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าตัวใหม่ของบริษัทเราที่กำลังจะเปิดตัวทั่วเอเชียต้นปีหน้า”
“ฮะ! นะ…นี่คุณอำฉันเล่นรึเปล่าเนี่ย?!”
เทพบุตรไม่ได้ตอบคำถามเป็นคำพูด แต่เลือกวิธีแย้มรอยยิ้มมีเลศนัย “ถ้าคุณฟ้าอยากจะฟังรายละเอียดมากกว่านี้ ตอนเย็นเข้าไปพบผมที่บริษัทนะครับ”
“ดะ…เดี๋ยวสิคะ”
ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะกล่าวตอบอะไรออกมา ประตูสไลด์ไฟฟ้าก็ค่อยๆ เลื่อนปิดลงอย่างอัตโนมัติแล้วรถเจ้าปัญหาตอนแรกก็แล่นฉิวจากไป คนที่มัวแต่ฟังอีกฝ่ายพูดล้างสมองจนลืมสิ้นแล้วว่าตัวเองมาหยุดยืนอยู่ตรงนี้เพราะสาเหตุใด ก้มลงมองนามบัตรในมือตนด้วยประกายตาระยิบระยับ
พรีเซ็นเตอร์แฟตบอมบ์งั้นเหรอ
ทุกคนในแวดวงบันเทิงหรือเน็ตไอดอลด้านสุขภาพต่างรู้ดีว่ามีแต่นางเอกระดับแถวหน้าของประเทศที่จะได้รับโอกาสนั้น แล้วไหนจะประโยคที่อีกฝ่ายพูดว่าสินค้าตัวใหม่ของแฟตบอมบ์จะเปิดตัวทั่วเอเชียนั่นอีก คิดดูสิ ถ้าสมมติเธอได้รับเลือกให้เป็นพรีเซ็นเตอร์อย่างที่อีกฝ่ายว่าเอาไว้จริง ไม่ต้องคาดเดาถึงชื่อเสียงและรายได้มหาศาลที่จะหลั่งไหลกันเข้ามาเลย
เธอจะกลายเป็นผู้หญิงสวยและรวยหนักมาก!
ภาพฟ้ายืนตกอยู่ในภวังค์ฝันหวานอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งได้ยินเสียงบีบแตรไล่จากรถคันอื่นเจ้าตัวถึงได้สติคืน คนลืมความโกรธไปชั่วขณะเดินกลับมายังจุดจอดรถของตน พลันนั้นหางตาก็เหลือบไปเห็นรอยถลอกสีขาวทางยาวอีกครั้ง ถึงฉุกคิดขึ้นได้เลยเกิดอารมณ์ฉุนเฉียวใหม่
ปัดโธ่เอ๊ย! เวรกรรม
หลังจากเลิกงานภาพฟ้าจึงรีบนั่งแท็กซี่พุ่งตรงมายังบริษัทแฟตบอมบ์ตามที่เทพบุตรผู้ดำรงตำแหน่งรองประธานฝ่ายการตลาดของที่นี่นัดแนะเอาไว้เมื่อเช้า ส่วนเรื่องโฟล์กสวาเกนลูกรักของเธอทางประกันได้ส่งเคลมเข้าไปซ่อมที่ศูนย์กว่าจะได้รถคืนมาขับตั้งอาทิตย์หน้า พอจะไหว้วานแทนคุณขับรถให้เขาก็ชิงบ่นมาก่อนว่ามีนัดทานข้าวกับลูกค้ารายใหญ่ช่วงเย็น เทรนเนอร์สาวจึงไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ตัวเองจะเข้ามาคุยธุระที่นี่ เพื่อตัดปัญหาความไม่สบายใจของแทนคุณเธอเลยเลือกใช้บริการรถสาธารณะแทน
ภาพฟ้าเดินตรงเข้ามาภายในบริษัทตามทางที่เทพบุตรบอกเธอเอาไว้ผ่านโทรศัพท์เมื่อครู่ เธอมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องทำงานเขาโดยมีเลขาฯ สาวหน้าเก๋นามว่า ‘เรยา’ ยืนขนาบข้างอยู่ด้วย เรยาเปิดประตูให้เธอเดินเข้าไปในห้องเจอกับเจ้านายของหล่อนที่กำลังนั่งเซ็นเอกสารบางอย่างอยู่บนโต๊ะ พออีกฝ่ายเงยหน้ามาเห็นเธอ เขาจึงปิดแฟ้มตรงหน้าลงแล้วยื่นให้กับเลขาฯ สาวของตัวเอง เสมือนว่าเพิ่งทำงานเสร็จพอดี
“เชิญนั่งครับคุณฟ้า” พอเห็นว่าแขกจัดท่าทางถนัดแล้ว เจ้าถิ่นถึงกล่าวต่อ “จะรับเครื่องดื่มอะไรดีครับ กาแฟ ชา หรือน้ำผลไม้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้าทานมาเรียบร้อยแล้ว”
พอได้ยินคำตอบของแขก เทพบุตรจึงพยักหน้าน้อยๆ สื่อให้เลขาฯ ของตนรู้ว่าหล่อนได้หมดหน้าที่ในห้องนี้แล้ว ออกไปได้
“เอ่อ…เรื่องที่คุณเทพคุยค้างไว้เมื่อเช้า”
“อ้อ ครับ” เทพบุตรไม่พูดปากเปล่า เขายังหยิบซองใส่เอกสารสีน้ำตาลบริเวณลิ้นชักข้างลำตัวออกมาวางไว้ตรงหน้าอีกฝ่ายด้วย “นี่เป็นรายละเอียดและเงื่อนไขการทำงานของคุณฟ้าทั้งหมด ลองอ่านดูก่อนนะครับ ถ้าตรงไหนปรับได้ผมจะปรับให้”
แม้จะไม่ค่อยเข้าใจนักว่างานที่เขาว่าคืออะไร แต่ภาพฟ้าก็เลือกจะไม่ถาม และหยิบกระดาษเอสี่สามแผ่นที่เย็บติดกันด้วยลูกแม็กเป็นเอกสารฉบับเดียวด้านในซองออกมาอ่านอย่างละเอียด ก่อนเจ้าตัวจะสะดุดตัวเลขในหนังสือสัญญาจนต้องอุทานออกมาเสียงหลง ก้มมองตัวหนังสือสีดำบนหน้ากระดาษสีขาวสลับกับใบหน้าอีกฝ่ายไปมา
“สามล้าน!”
“ครับ เดือนละห้าแสนบาท คุณฟ้าโอเคไหม”
“คะ…คือ…” หญิงสาวว่าพลางวางหนังสือสัญญาลงบนโต๊ะทำงานของอีกฝ่ายมือไม้สั่นพลางสูดลมหายใจฮึบแล้วพูด “ขออนุญาตบอกตามตรงนะคะ รูปร่างของคุณเทพ ณ ปัจจุบันการสร้างซิกซ์แพ็กส์ภายในระยะเวลาหกเดือนมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย คุณจะต้องมีความอดทนและวินัยในการใช้ชีวิตที่สูงมาก ไม่ว่าจะเป็นพฤติกรรมการกิน การนอน การดื่มน้ำ รวมถึงการออกกำลังกาย ฟ้าว่ามันจะเป็นการกดดันตัวเองเกินไปหรือเปล่าคะ บางทีคุณเทพอาจจะลองพิจารณายืดเวลาออกไปอีกสักหน่อยจะดีกว่าไหมคะ”
“ไม่ใช่เรื่องง่าย แปลว่าทำได้นี่ครับ”
“มันก็ใช่ค่ะ แต่…”
“ผมมั่นใจนะครับว่าถ้าคุณฟ้ายอมตกลงเป็นโค้ชให้กับผม ถ้าเราสองคนร่วมมือกันเป้าหมายจะต้องสำเร็จแน่นอน”
“อะไรทำให้คุณเทพมั่นใจขนาดนั้นคะ”
“เพราะพวกเรามีแพชชั่นเดียวกันครับ คุณฟ้าจริงจังกับการลดน้ำหนักเพราะต้องการให้ผู้ชายคนนั้นเสียดายคุณ ผมอยากให้เรียวหนามรู้สึกเหมือนกับที่แฟนเก่าของคุณรู้สึก ผมต้องการทวงคนรักของผมคืน”
ภาพฟ้าไม่คิดติดใจที่อีกฝ่ายรู้ข้อมูลของตัวเอง บางทีเขาอาจจะดูเธอผ่านทางทีวีเมื่อวาน หรือเป็นหนึ่งในแฟนคลับทางเพจเฟชบุ๊ก คนผ่านความเจ็บช้ำมาก่อนมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความเข้าใจ และพอจะคาดเดาสถานการณ์ที่เขาเจอออก แต่ด้วยความที่ยังไม่ได้สนิทใจกันเท่าไหร่ เธอเลยไม่กล้าถามเรื่องราวของเขาต่อ ทำเพียงส่งสายตาเห็นใจและพูดวกกลับเข้าประเด็นในหนังสือสัญญาอีกครั้ง
“คือ…ยังมีอีกเรื่องค่ะที่ฟ้ารู้สึกไม่ค่อยเคลียร์เท่าไหร่” เธอพูดพลางใช้มือเปิดหน้ากระดาษสัญญาคาไว้ “ในเอกสารระบุว่าฟ้าจะต้องย้ายเข้าไปอยู่ในสถานที่ของคุณตลอดระยะเวลาการเทรน มันหมายความว่ายังไงเหรอคะ”
“ตรงตัวเลยครับ คุณฟ้าจะต้องย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ปกรณ์เกียรติเป็นเวลาหกเดือน”
“คะ? แต่ฟ้าว่ามันไม่จำ…”
“ครับ ผมทราบดีว่าคุณจะต้องรู้สึกลำบากใจกับสัญญาข้อนี้ แต่สำหรับผมแล้วการมีโค้ชอยู่ใกล้ๆ มันจะทำให้ตัวผมรู้สึกเหมือนถูกกระตุ้นอยู่ตลอดเวลา”
“แต่ว่า…”
“แต่คุณฟ้าอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับ ผมไม่ได้บังคับให้คุณอยู่ด้วยกันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง คุณยังสามารถดำรงชีวิตได้ตามปกติทุกอย่าง แค่เปลี่ยนเส้นทางขับรถไป-กลับบ้านที่ทำงานหกเดือน เทียบกับผลตอบแทนที่ได้รับ ผมว่าคุ้มนะครับ”
“แต่…”
“ผมคิดและทำทุกอย่างเพราะต้องการผลลัพธ์ที่เร็วที่สุด ผมไม่มีเวลาให้คุณมากเกินกว่าที่ในสัญญาระบุ และผมเชื่อมั่นว่าถ้าเราร่วมมือกันทุกอย่างจะออกมาดี”
“แต่…”
“ถ้าคุณฟ้าไม่ต้องการจะแก้ไขอะไรในสัญญาแล้ว ผมจะจัดการจ่ายเงินค่าสมาชิกกับทางเฮลตี้เรียล และจะจ่ายเงินสดห้าแสนบาทให้กับคุณทันที”
“คะ?!”
“ส่วนเรื่องพรีเซ็นเตอร์สินค้าตัวใหม่ คุณฟ้าจะได้เซ็นสัญญากับทางแฟตบอมบ์อย่างไม่มีเงื่อนไขเมื่อข้อตกลงระหว่างเราประสบผลสำเร็จ”
ภาพฟ้าที่พยายามหาช่องว่างเอ่ยปฏิเสธการย้ายเข้าไปอยู่ร่วมชายคากับคนตรงหน้าถึงกับพูดอะไรไม่ออกเมื่อเจอประโยคเด็ดที่ว่าตัวเธอจะได้เซ็นสัญญาเป็นพรีเซ็นเตอร์กับทางแฟตบอมบ์ ด้วยข้อเสนอที่ไม่อาจจะปฏิเสธออกไปได้ ส่งผลให้เทรนเนอร์สาวต้องพยายามขบคิดหาเหตุผลนานัปการมารองรับการตัดสินใจที่บ้าบิ่นของตัวเอง
ภาพฟ้านั่งพิจารณาหน้านิ่วคิ้วขมวดโดยไม่รู้ตัว ข้อดีคือหนึ่งเธอมีรายได้เพิ่มสองช่องทางเป็นเวลาหกเดือน สองไม่ต้องจ่ายค่าเช่าคอนโดฯ ค่าน้ำ ค่าไฟ ประหยัดค่าใช้จ่ายการดำรงชีพ สามได้ช่วยให้คนสุขภาพดีเพิ่มขึ้นถือว่าทำตามปณิธานของตัวเอง สี่ได้บุญจากการช่วยคนทุกข์ใจเพราะช้ำรักให้สมหวัง และห้า…สุดท้ายอาจจะได้เป็นพรีเซ็นเตอร์ชื่อดังระดับเอเชีย ส่วนข้อเสียเหรอ เห็นทีจะมีแค่ต้องจำเส้นทางขับรถไปกลับที่ทำงานใหม่ ข้อเดียวเท่านั้น
“ตกลงค่ะ”
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันครับคุณฟ้า”
คำตอบของภาพฟ้าสามารถเรียกรอยยิ้มกว้างขวางจากอีกฝ่ายได้อย่างรวดเร็ว เธอมองมืออวบอูมที่ยื่นมาคอยจับกับมือของเธออยู่ คนเผลอพลั้งปากพูดไปแล้วได้แต่ส่งยิ้มเจื่อน ก่อนจะยื่นมือตัวเองออกไปจับกับเขา ทว่าพอเหล่ตามองสรีระของคนหน้ากลมแป้น คนเป็นเทรนเนอร์ชักอยากจะใช้มือที่เหลืออีกข้างตบปากตัวเองรัวๆ เห็นทีงานนี้จะเป็นดั่งคำสุภาษิตไทยที่ว่า
‘เข็นครก (ยักษ์) ขึ้นภูเขา (เอเวอเรสต์)’ ซะแล้ว
หลังจากจรดปลายปากกาเซ็นสัญญาเสร็จเรียบร้อย ภาพฟ้าก็ตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะเก็บทุกอย่างเป็นความลับไม่ให้แทนคุณรู้เรื่องโดยเด็ดขาด เพราะรายนั้นคงจะไม่ยอมอยู่เฉยแน่ ถ้าจับได้ว่าเธอแอบหอบผ้าหอบผ่อนไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นเป็นเวลากว่าหกเดือนเต็ม แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นทุกอย่างเป็นเพียงแค่เรื่องงาน เธอไม่มีความรู้สึกพิศวาสเกิดกับคนตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย ส่วนตัวเทพบุตรเองแม้การพูดคุยกันจะไม่ได้ลงรายละเอียดมากนัก แต่เธอก็พอจะดูออกว่าเขายังคงรักแฟนเก่าอยู่เต็มหัวใจ
“ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เจอกันเช้าวันเสาร์นะคะคุณเทพ” ภาพฟ้ากล่าวขณะลุกออกจากเก้าอี้มายืนเต็มความสูง เธอกล่าวลาเขาตามมารยาท ทว่ากำลังจะหมุนตัวไปทางประตู คำถามจากอีกฝ่ายก็ฉุดให้เธอต้องบิดหัวไหล่กลับมายังองศาเดิม
“คุณฟ้าครับ คุณกลับยังไง”
“ก็คงเรียกแท็กซี่เอามั้งค่ะ เพราะรถของฟ้าส่งเข้าอู่ไปเมื่อเช้า”
“อ๋อ…ผมจำได้แล้วที่คุณขับไปครูดกับขอบฟุตปาธใช่ไหม เมื่อคืนคงจะฉลองจนดึกสินะครับ”
เหอะ ยังจะมีหน้ามาพูด
หญิงสาวต่อว่าอีกฝ่ายเพียงในใจเท่านั้น คนแอบฉุนหน่อยๆ ไม่ลืมว่าตอนนี้คนตรงหน้าได้ขยับมาเป็นเจ้านายของเธอเต็มตัวแล้ว แถมยังจ่ายเงินเดือนให้สูงลิ่วเสียด้วย เพราะฉะนั้นจะพูดจะจาอะไรก็คงจะต้องระวังปากกันหน่อย
“นิดหน่อยค่ะ”
“ผมเข้าใจครับ ยังไงผมก็ยินดีด้วยนะ คุณฟ้าเหมาะสมกับตำแหน่งแล้วจริงๆ”
“ขอบคุณค่ะ ถ้ายังไงฟ้าขอตัวเลยแล้วกันนะคะ”
“เดี๋ยวก่อนสิครับ ให้ผมไปส่งดีกว่า เป็นผู้หญิงนั่งแท็กซี่ตอนกลางคืนคนเดียวมันอันตราย”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณเทพ ฟ้าเกรงใจ”
“เกรงใจอะไรกันครับ ถ้าผมยอมปล่อยให้คุณฟ้ากลับแท็กซี่เองคนเดียว ผมก็คงจะเป็นผู้ชายที่แย่มากที่สุดในสามโลก” เขาพูดพลางจัดแจงเอกสารบนโต๊ะทำงานไปด้วย “คุณฟ้านั่งรอผมที่โซฟาแป๊บนึงนะ ผมขอเวลาเก็บของไม่เกินสองนาที”
คงปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเวลาหัวค่ำบนถนนสุขุมวิทเป็นช่วงที่รถติดนรกแตกมากที่สุด ภาพฟ้านั่งติดแหงกอยู่บนแลมเบอร์กินีอเวนทาดอร์มากว่าสามสิบนาทีเข้าไปแล้ว เธอขอสารภาพแบบไม่แอ็บเลยว่าแวบแรกที่เห็นซูเปอร์คาร์ของเทพบุตรจอดอยู่ตรงหน้าแทนที่จะเป็นรถตู้สีดำสุดหรูคันเมื่อเช้า ตัวเองแอบตื่นเต้นที่จะได้มีโอกาสนั่งมันเป็นครั้งแรกในชีวิต ทว่าตอนนี้เธอกลับอยากจะกระโดดลงไปยืนบิดตัวไล่ความเมื่อยล้าบนถนนเสียเหลือเกิน
โครก!
เสียงท้องของเทพบุตรร้องดังจนได้ยินกันทั่วทั้งรถ ภาพฟ้าใช้หางตาเหลือบสังเกต เห็นคนมีฟอร์มยังคงนั่งมองดวงไฟจราจรสีแดงด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ทว่าเพียงชั่วครู่อีกฝ่ายก็หันมาถามเธอที่นั่งอยู่ข้างกาย ทำเอาหญิงสาวสะดุ้งโหยง รีบเบนสายตากลับมามองเหล่ารถร่วมชะตากรรมแทบไม่ทัน
“คุณฟ้าหิวรึเปล่าครับ”
“ก็นิดนึงค่ะ”
ความจริงแล้วภาพฟ้าไม่ได้รู้สึกหิวแต่อย่างใด เพราะเธอทำไอเอฟ* กินอาหารแค่แปดชั่วโมงต่อวันเป็นประจำอยู่แล้ว แต่เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังหิวเธอเลยเลือกจะตอบออกไปแบบนั้น อีกอย่างถ้าเทพบุตรอยากจะหาอะไรกินก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้ถือโอกาสลงไปยืดเส้นยืดสายด้วยเลย
“อยากทานอะไรครับ”
“อะไรก็ได้ค่ะ”
ภาพฟ้าหันมองหาร้านอาหารข้างทาง ก่อนจะเจอเข้ากับร้านข้าวมันไก่ตอนริมถนนเจ้าหนึ่งที่ตั้งขายอยู่ตรงบันไดรถไฟลอยฟ้าไม่ใกล้ไม่ไกลจากตรงที่พวกเธอรถติดกันอยู่ หญิงสาวสังเกตดูคนรอคิวแล้วไม่เยอะมากเลยชี้เป้า
“ร้านนั้นก็ได้นะคะ”
“ร้านนั้น…คุณฟ้าทานได้แน่เหรอครับ”
“ทำไมจะทานไม่ได้เหรอคะ น่าอร่อยออก” ภาพฟ้าพูดตามสัตย์จริง ทว่าพอหันไปเห็นอีกฝ่ายแสดงสีหน้าอึ้งๆ อยู่ เธอเลยฉุกคิดขึ้นได้ว่ามหาเศรษฐีแบบเทพบุตรไม่น่าจะเหมาะกับการนั่งกินข้าวมันไก่ตอนข้างทางเท่าไหร่ “เอ…หรือเราจะไปหาร้านอาหารตรงนู้นดูก่อน บางทีคุณเทพอาจจะอยากกินอย่างอื่น”
“ผมหิวแล้ว กินร้านนี้เลยก็ได้ครับ”
สิบห้านาทีต่อมาภาพฟ้ากับเทพบุตรก็มานั่งจุมปุ๊กอยู่ในร้านข้าวมันไก่ คนหนึ่งสั่งข้าวมันไก่ผสมขนาดพิเศษ ส่วนอีกคนสั่งข้าวขาวและเน้นเป็นเนื้อไก่ต้มส่วนอกเท่านั้น ไม่นานอาหารทั้งสองจานก็ถูกเสิร์ฟมาวางอยู่บนโต๊ะ ทั้งคู่เลยจัดการโซ้ยข้าวกับน้ำซุปเคียงกลิ่นหอมฉุยลงท้องทันที
“หมดแล้วเหรอคะ” มือบางทำท่าจะตักข้าวใส่ปากหยุดชะงัก เมื่อเจ้าตัวเพิ่งสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายเปลี่ยนจากการกินร่วมกันเป็นนั่งมองเธอกินแทน
“ครับ”
“กินเร็วไม่ดีต่อสุขภาพนะคุณเทพ” หญิงสาวลดช้อนในมือลง ก่อนจะรวบเข้ากับส้อมบนจานแล้วพลิกคว่ำเพื่อสื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธออิ่มแล้วพลางคิดในหัวว่าการจะได้พรีเซ็นเตอร์แฟตบอมบ์ไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่เจ้าตัวนึกไว้ไม่มีผิด เห็นทีเธอคงจะต้องใช้เวลาปรับแก้พฤติกรรมการใช้ชีวิตของลูกศิษย์เจ้าบุญทุ่มขนานใหญ่เชียวล่ะ
คนเพิ่งถูกดุไปทำหน้าจ๋อย ก่อนจะมองตอบผู้เปรียบเสมือนครูฝึกด้วยสายตาสำนึกผิด
“ขอโทษทีครับ ผมหิวเลยรีบกินไปหน่อย”
“โอ๊ย! คุณเทพอย่าทำหน้าเหมือนฟ้าเป็นครูไหวใจร้ายแบบนั้นสิคะ”
“เอ้ย! ผมไม่เคยคิดว่าคุณฟ้าใจร้ายเลยนะ”
คนถูกแกล้งแบบไม่รู้ตัวโบกไม้โบกมือปฏิเสธพัลวัน ภาพฟ้ามองคนเก็บความรู้สึกไม่เก่งจนแสดงออกชัดเจนผ่านทางสีหน้าและแววตาถึงกับนึกขำอยู่ในใจ ก่อนจะยิ้มเอ็นดูออกมา
โถ พ่อคนซื่อ
“ฟ้าล้อเล่น ฮ่าๆๆๆ”
แวบหนึ่งภาพฟ้าเห็นคนมีนิสัยจริงจังลอบถอนหายใจโล่งอกออกมาแบบไม่เนียนเอาเสียเลย เธอจึงหลุดขำพรืด พอเงยหน้ามาเห็นอีกฝ่ายจ้องตนอย่างสงสัย เจ้าตัวเลยหาเรื่องชวนคุยกลบเกลื่อน
“ปกติคุณเทพคงจะไม่ค่อยกินร้านข้างทางใช่ไหมคะ”
“ครับ แล้วคุณฟ้าล่ะครับ ปกติทานเป็นประจำเลยรึเปล่า”
“ก็มีบ้างบางครั้งค่ะ แต่ส่วนใหญ่ฟ้าจะทำกินเองมากกว่า” หญิงสาวตอบขณะเกี่ยวหูแก้วน้ำสแตนเลสยกขึ้นพลางหยิบหลอดมาหมายจะดูดน้ำหลังจากจบมื้ออาหาร ทว่าเสียงเทพบุตรทำให้เธอชะงัก
“เรียวไม่มีทางยอมนั่งกินข้าวกับผมในสถานที่แบบนี้แน่ๆ”
คนเผลอหลุดคำพูดในใจออกมานั่งคิดถึงเรื่องราวของตัวเองนิ่ง ก่อนจะเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อประสานสายตาเข้ากับหญิงสาวร่วมโต๊ะ
“เอ่อ…คุณฟ้าอย่าสนใจคำพูดผมเลยครับ อาเฮีย! เก็บเงินด้วยครับ”
ภาพฟ้ากล่าวขอบคุณคนที่อาสาพาเธอมาส่งถึงคอนโดฯ แถมยังเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวมื้อเย็นอีก ด้วยมารยาทเจ้าตัวเลยยืนรอส่งรถเขาไปจนลับสายตา ก่อนจะหันหลังเดินเข้ามาในตัวตึก กดลิฟต์เลื่อนมายังชั้นห้องพักของตัวเองเพื่อเตรียมจัดเก็บสัมภาระที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตลงกระเป๋าเดินทาง แต่แล้วเธอก็ต้องรู้สึกหนักใจอีกครั้งในรอบวัน เมื่อถึงเวลาอธิบายให้รูมเมตหรือชนาพรเข้าใจว่าตัวเธอมีความจำเป็นอะไร ถึงต้องย้ายออกไปอยู่ที่อื่นชั่วคราวอย่างกะทันหัน
“ว่าแล้วทำไมอ่านนามสกุลแล้วมันคุ้นๆ เป็นลูกชายเจ้าของแฟตบอมบ์จริงด้วย”
ชนาพรที่ขอนามบัตรจากเพื่อนไปเสิร์ชหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตแสดงอาการตื่นเต้นไม่น้อย ก่อนเจ้าตัวจะฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“เอ้อ! แล้วถ้าเขามีอารมณ์สวาทเกิดอยากจะปล้ำแกขึ้นมาล่ะ แกจะทำยังไงวะฟ้า”
“เออเนอะ ลืมคิดไปเลย”
ภาพฟ้าหยุดมือที่กำลังพับผ้า ภายในหัวนึกย้อนไปถึงแววตาของเทพบุตรในร้านข้าวมันไก่ตอนริมถนน ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าชายหนุ่มเป็นคนไม่มีพิษมีภัยอะไรให้น่าเป็นห่วงเลยนะ ทั้งๆ ที่เขาก็เป็นมนุษย์เพศชายคนหนึ่ง บางทีอาจจะเป็นเพราะเขาไม่แสดงท่าทางว่าชอบเธอเลยสักนิดมั้ง
“คิดน้อยอีกแล้วไงเพื่อนเอ๊ย สงสัยชะตาซิงจะขาดตอนอายุยี่สิบสี่”
“ไอ้บ้าเป็ด!”
ภาพฟ้าปาเสื้อยืดในมือใส่คนปากอัปมงคลด้วยใบหน้าแดงก่ำ ทว่าอีกฝ่ายกลับรับไว้ทันแถมยังแกล้งเธอต่อด้วยรอยยิ้มยียวน ก่อนจะพูดประโยคต่อมาด้วยน้ำเสียงเป็นจริงเป็นจังกว่าเดิมเล็กน้อย
“นี่ฉันเป็นห่วงแกนะโว้ย”
“เออ…เอาไว้ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล ฉันจะขอยกเลิกสัญญาทันที”
“พูดเหมือนจะง่าย ถ้ายกเลิกสัญญาก่อนสามเดือนแกก็ต้องจ่ายเงินสดชดใช้เขาสองล้านบาทเชียวนะ มีปัญญาเหรอจ๊ะ”
“ไม่มี แล้วจะให้ฉันทำยังไงเล่าในเมื่อมันเซ็นไปแล้ว เอาเป็นว่าฉันมั่นใจ คุณเทพไม่ทำอะไรฉันหรอก เพราะเขาไม่เหลียวแลฉันเลย ดูจากทรงแล้วท่าจะรักแฟนเก่ามากอยู่”
“อ๋อ ยายดาราตัวประกอบที่ชื่อเรียวหนาม มาหยานั่นน่ะนะ”
“อืม” หญิงสาวขานรับ ก่อนจะกลับไปง่วนพับผ้าของตัวเองต่อ “แกรู้จักเหรอ”
“หึ…ไม่ แต่ฉันได้ข่าวว่าตอนนี้ยายนั่นกำลังคั่วอยู่กับผู้กำกับหนุ่มชื่ออะไรน้า…ตรัยตายอะไรเนี่ยแหละ เก็ตละ ที่ลูกค้าของแกอยากจะลดความอ้วนก็เพราะอกหักนี่เอง”
“สมองไวจริงนะจ๊ะเพื่อน”
“ทำไมฉันรู้สึกเหมือนไม่ใช่คำชมเลยวะ”
“ช้ม…” ภาพฟ้ารีบโต้กลับเสียงสูง
“เออๆ ชมก็ชม นี่ฉันก็คิดอยู่เหมือนกันว่าควรจะใช้ความสมองไวของตัวเองให้เป็นประโยชน์ หรือฉันควรจะเสนอให้เปิดหัวนิตยสารเล่มใหม่เป็นแนวเผือกใต้เตียงดาราดีไหม แกว่าไงฟ้า”
คำพูดของชนาพรทำเอาคนที่กำลังง่วนอยู่กับการเก็บของชะงัก เงยหน้ามาตอบกลับบทสนทนาด้วยความละเหี่ยใจอย่างถึงที่สุด
“แกมาถูกทางมากๆ เลยเป็ด”
“ขอบใจ” ชนาพรกล่าวประชดคืนบ้างตามนิสัย เพราะรู้ดีว่ามันไม่ใช่ประโยคสนับสนุนของเพื่อนสาวคนสนิทอย่างแน่นอน แต่ครั้นจะหาเรื่องโต้คารมกันต่อก็ไม่ใช่เวลา “ฟ้า…จริงจังนะเว้ย ฉันเป็นห่วงแกจริงๆ เราสองคนไม่เคยแยกกันเลยตั้งแต่ป้าของแกเสียไป”
“ดึงซึ้ง”
“ไอ้ฟ้า…” น้ำเสียงของชนาพรขึงขังจนคนฟังรู้สึกได้
“เออ ขอบคุณที่แกเป็นห่วงฉันมากนะเป็ด ฉันสัญญาว่าฉันจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุด”
“ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลแกจะต้องโทรหาฉันทันทีเลยนะเข้าใจไหม”
“จ้า” ภาพฟ้าหยุดพับผ้าในมือก่อนเงยหน้ามาส่งยิ้มบางให้กับเพื่อนสนิท “รักแกจัง แกเป็นคนเดียวเลยนะที่คอยอยู่เคียงข้างฉันมาโดยตลอด”
“แต่ฉันเกลียดแก เพราะแกกำลังทอดทิ้งฉันให้อยู่คนเดียว” ชนาพรที่กลัวว่าจะเข้าสู่โหมดดราม่า รีบดึงสถานการณ์โดยแสร้งทำเป็นหน้านิ่วคิ้วขมวด “แกก็รู้ว่าฉันกลัวผี”
“ฉันขอโทษ ช่วงนี้แกก็กลับไปนอนบ้านตัวเองก่อนแล้วกัน ได้ดีเมื่อไหร่จะกลับมาอยู่ด้วย”
“พวกปัดความรับผิดชอบ”
ชนาพรต่อว่าขณะขยับเข้าไปใกล้ภาพฟ้าพลางอ้าแขนรอรับร่างของเพื่อนสนิท พอได้กอดกันขอบตาของสองสาวก็เริ่มร้อนผ่าว เพราะเข้าใจความรู้สึกของกันและกันดี
ใจหาย…
“อย่าดราม่าดิ” ภาพฟ้าพยายามข่มน้ำตาของตนไม่ให้ไหลพลางดันอีกร่างออกมาเผชิญหน้ากันเมื่อนึกอะไรบางอย่างได้ “เป็ดฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องแกสักหน่อย”
“ฉันรู้ แกยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับแทนคุณใช่ไหม”
ภาพฟ้าพยักหน้าเล็กน้อยเป็นคำตอบ
“อืม เพื่ออนาคตของแก” ชนาพรรับปากเสียงหนัก เธอจับจ้องนัยน์ตาภาพฟ้าเขม็งพลางใช้มือจับหัวไหล่เพื่อนทั้งสองข้างเอาไว้แน่น “ถ้าเป็นเศรษฐินีแล้ว อย่าลืมเชียวนะว่าเป็ดอยากได้หลุยส์ วิตตองรุ่นท็อปสักใบ อย่าลืม!”
“เออ ตกลง”
(ติดตามตอนต่อไปวันที่ 26 ต.ค. 62)
Comments
comments
No tags for this post.