บทที่ 6
หลังจากปิดฟังก์ชันเพื่อนแล้วหน้าจอเกมก็สะอาดตาขึ้นมาก
เซี่ยงไหวจือตรงไปที่คลัง ก่อนจะเอาขนนกกระจอกทองทั้งหมดที่หามาได้ใส่เข้าไป
จู่ๆ ก็มีศีรษะหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากเตียง “ไอ้คนหลายใจ ได้ขนนกมาเท่าไรน่ะ”
เมื่อได้ยินชื่อเล่นนั้นเซี่ยงไหวจือไม่แม้แต่หันไปมอง “ทำไม อยากไปเดินเล่นที่จุดเกิดใหม่เหรอ”
ลู่หังหยุดทันที “ชิ นายนี่นะ ไม่รู้จักเล่นมุกซะบ้างเลย เร็วเข้า บอกมา ได้ขนนกมาเท่าไรแล้ว”
“ได้มาพอแล้ว” เซี่ยงไหวจือตอบ “คราวหลังของของตัวเองก็ไปหาเอาเองซะ”
“ไม่ใช่เพราะฉันล็อกอินจากที่อื่นจนถูกระบบจำกัดการซื้อขายหรือไง…กลับมาจากปิดเทอมทีไรก็ต้องทำแบบนี้ทุกที นายก็ใช่ว่าจะไม่รู้นี่” ลู่หังพูดพลางล็อกอิน แต่พูดไปได้ครึ่งหนึ่งก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ “เดี๋ยวนะ ฉันเพิ่งให้นายช่วยหาขนนกเมื่อสิบนาทีก่อนเองนี่ ทำไมหาได้เร็วขนาดนี้ล่ะ! คิดเงินเท่าไรเนี่ย”
“ร้อยทอง”
ลู่หังแทบกระอักเลือด “ร้านอื่นคิดแค่เจ็ดสิบทองเองนะ! นายคิดร้อยทองเลยเรอะ!”
“ที่อื่นเหรอ นายไปดูราคาตลาดเองเลยไป ถ้าหาได้ถึงร้อยฉันยกไอดีให้เลย”
“หลอมอาวุธระดับเทพครั้งหนึ่งใช้แค่ร้อยอันเองนะ!”
เซี่ยงไหวจือเลิกคิ้ว “ครั้งหนึ่ง? คิดว่าบ้านนายเป็นผู้ผลิตเกมหรือไง นายหลอมอาวุธสิบครั้งอาจจะไม่ได้อาวุธสักอันเลยก็ได้”
เปลือกตาขวาของลู่หังกระตุกยิก “…แล้วหามาได้กี่อันเนี่ย”
“ไม่ได้นับ”
ไม่ได้นับ แต่อย่างน้อยก็ต้องมีสักหนึ่งคลังแน่
ลู่หังสูดลมหายใจแล้วหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาอย่างใจเย็นเพื่อเปิดดูยอดเงินในบัตร
“วางใจเถอะ พวกนี้ถือว่าฉันหามาเอง เดี๋ยวขายให้นายอันละเจ็ดสิบ” เซี่ยงไหวจือพูดเรียบๆ
ลู่หังกำหมัด “โห ต่อไปฉันจะไม่เรียกนายว่าไอ้คนหลายใจแล้ว! นายเป็นลูกพี่ฉัน เป็นลูกพี่ตลอดไปเลย”
เซี่ยงไหวจือได้ยินแล้วก็หัวเราะ “ไสหัวไปเลย”
“จริงสิ ฉันลืมสัมภาษณ์นายไปเลย ได้เป็นคนหลายใจแล้วรู้สึกยังไงบ้าง”
“ก็ดี”
“…”
ลู่หังทำหน้าไม่อยากเชื่อ เซี่ยงไหวจือเองก็ขี้เกียจเกินกว่าจะอธิบาย
เขาไม่ได้พูดเล่น มันดีจริงๆ เพราะช่วงนี้ไม่มีปาร์ตี้ PK ติดต่อมาหาเขาแถมยังไม่มีกิลด์มาทาบทามเขาด้วย แม้แต่พวกผู้หญิงที่เขาต้องมานั่งลบคำขอเพิ่มเพื่อนก็ลดน้อยลงไปเหมือนกัน
[เพื่อนของคุณ ถนนยาวไกล ออนไลน์แล้ว]
“เฮ้ย! การจำกัดล็อกอินต่างพื้นที่ถูกยกเลิกแล้ว! ฉันสร้างปาร์ตี้ได้แล้ว!” หลังจากล็อกอินลู่หังก็ตะโกนมาจากเตียง “มาเร็ว ฉันจะพานายไปทำเควสต์ ตอนนี้มีกิจกรรมพอดีเลย”
ในช่วงเวลาอีเวนต์จะได้ค่าประสบการณ์สองเท่า เซี่ยงไหวจือตอบกลับไปว่าอืมก่อนจะกดยอมรับคำเชิญเข้าปาร์ตี้ของลู่หัง
ปกติในเกม Nine Heroes นอกจากอีเวนต์พิเศษและดันเจี้ยนระดับสูงที่ต้องมีคนเข้าร่วมเป็นจำนวนมากแล้ว รูปแบบการเล่นธรรมดาอย่างอีเวนต์ทั่วๆ ไปหรือการ PK ส่วนมากก็มักจะใช้ปาร์ตี้จำนวนห้าคน เซี่ยงไหวจือเปิดดูปาร์ตี้ของตัวเอง ในปาร์ตี้นอกจากพวกเขาสองคนแล้วอีกสามคนที่เหลือก็เป็นสาวๆ ทั้งนั้น
[หัวใจเพรียกหาเข้าร่วมทีม]
[ปาร์ตี้] ลั่วลั่วสุดที่รัก : …
[ปาร์ตี้] รักคือแบ่งให้เธอกิน : [มึน]
[ปาร์ตี้] จี้เสี่ยวเหนียน : เอ่อ
[ปาร์ตี้] ถนนยาวไกล : มีอะไรเหรอ
[ปาร์ตี้] รักคือแบ่งให้เธอกิน : เปล่าหรอก ลู่ลู่ นี่เพื่อนนายเหรอ
[ปาร์ตี้] ถนนยาวไกล : ใช่ เป็นเพื่อนสนิทฉันเอง พวกเธอไม่รู้จักหัวใจเพรียกหาเหรอ ชื่อเขาติดชาร์ตเซิร์ฟเลยนะ
[ปาร์ตี้] จี้เสี่ยวเหนียน : …ต่อให้ก่อนหน้านี้ไม่รู้จัก แต่สองสามวันมานี้ก็รู้จักแล้วล่ะ [ปิดปาก]
เสียงหัวเราะของลู่หังดังมาจากด้านข้าง “ฮ่าๆๆ เหล่าเซี่ยง ทำไมฉันรู้สึกคุ้นเคยกับอะไรแบบนี้จังวะ ในเซิร์ฟนี้นายดังกว่าเมื่อก่อนแล้วนะเนี่ย”
เซี่ยงไหวจือคร้านจะสนใจอีกฝ่าย เขาเปิดดูในช่องเก็บของเพื่อตรวจสอบยาที่เขาพกติดตัวไว้
“อะแฮ่ม” ลู่หังเชื่อมต่อหูฟังแล้วกระแอมเบาๆ จากนั้นก็จงใจกดเสียงต่ำถาม “ได้ยินไหม”
เพื่อให้สื่อสารกันได้สะดวก เกม Nine Heroes จึงมีระบบเสียงในเกมด้วย
เซี่ยงไหวจือตกใจกับเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายที่ดังขึ้นมาอย่างฉับพลันจนขนลุก เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถอดหูฟังออกข้างหนึ่ง “เออ…ได้ยิน”
“เราจะไปฆ่ามอนสเตอร์ในอีเวนต์ใหม่สินะ? ยากไหมเนี่ย”
“ถ้าฆ่าไม่ตายจะทำไงดีล่ะ”
แค่ได้ยินเสียงผู้หญิง ลู่หังก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที “ไม่เป็นไร มีฉันอยู่ทั้งคน ฉันไม่ปล่อยพวกเธอตายหรอกน่า ฆ่าพวกมอนสเตอร์ตัวเล็กๆ ที่อยู่ข้างหน้าตามสบายเลย พอไปถึงตัวบอสค่อยมาหลบหลังฉันแล้วกัน”
ยังไม่ทันได้ยินเสียงสาวๆ ตอบกลับมาเซี่ยงไหวจือก็พูดขึ้น “ลู่หัง ปิดไมค์ก่อน”
ลู่หังตอบ “ไม่ต้องห่วง ฉันใช้วิธีกดปุ่มพูด พวกเธอไม่ได้ยินเสียงนายหรอก”
“พวกที่นายชวนมานี่เป็นใคร” เซี่ยงไหวจือกดดูข้อมูลของพวกเธอ สองในสามคนเลเวลยังไม่ทันเต็ม และที่สำคัญคือ…“ฮีลเลอร์* สามคน? อะไรเนี่ย ตอนเด็กกินนมไม่พอเหรอวะ”
“ไอ้หยา ฉันหาข้อมูลกิจกรรมนี้มาแล้วเฟ้ย ไม่ยากหรอกน่า” ลู่หังตอบ “ช่วยไม่ได้ ฉันต้องเอาแฟนไปด้วยนี่นา นายก็ช่วยฉันหน่อยเถอะ”
เซี่ยงไหวจือชะงัก “คนไหนแฟนนาย”
ลู่หังตอบกลับเสียงเรียบ “ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน”
เซี่ยงไหวจือ “…”
Nine Heroes จะจัดอีเวนต์ที่สอดคล้องกับเทศกาลขึ้นมาทุกวันตรุษจีน รูปแบบการเล่นจะแตกต่างกันไป สิ่งเดียวที่เหมือนกันก็คือให้ค่าประสบการณ์และรางวัลมากมาย
ขณะที่ผู้เล่นคนอื่นๆ พากันทำอีเวนต์ จู่ๆ เซียนจิ้งจอกน้อยที่ AFK ในเมืองหลักอยู่นานก็เคลื่อนไหว
เซียนจิ้งจอกน้อยรีบเก็บแผงขายของ จากนั้นจึงกระวีกระวาดขึ้นไปนั่งบนสัตว์พาหนะก่อนหวดแส้เฆี่ยนให้มุ่งหน้าไปยังจุดพักม้าและเข้าไปในแผนที่ป่า
จิ่งฮวนแทบหายใจไม่ออก
เขาไม่ได้รีบร้อนจะไปเอาค่าประสบการณ์ เขาเล่นเกม Nine Heroes มานานขนาดนี้แต่ก็ไม่ได้ชอบการ AFK ระหว่างทำเควสต์เท่าไรนัก
เขาก็แค่อยากไปตามแผนที่สมบัติที่เขา ‘ขโมย’ มาได้ในวันนั้น
แผนที่สมบัติเป็นไอเทมพิเศษที่มีอัตราการดร็อปน้อยมาก ถึงขนาดที่เมื่อก่อนคนดวงซวยแบบเขาเคยฆ่ามอนสเตอร์อยู่ครึ่งเดือนก็ยังไม่ดร็อปออกมาเลยสักแผ่น
ประกาศทางการจากเว็บบอกว่าผู้เล่นจะสามารถขุดหาไอเทมที่คาดไม่ถึงจำนวนมากได้จากแผนที่สมบัติจอมโจร จิ่งฮวนเคยเห็นคนขุดเจอซาลาเปาเพิ่มเลือดไร้ค่ามาก่อน ทั้งยังเคยเห็นคนที่ขุดเจอวัตถุดิบล้ำค่าหายากอีกด้วย เพราะความไม่แน่นอนนี้จึงทำให้คนรู้สึกตึงเครียดและตื่นเต้นไปกับมัน
ขณะเดียวกันนั้นในกลุ่มแชตของหอเสียนเหริน…
[กิลด์] สีเลือด เงามืด : รายงาน! ไอดีสำรองฉันเห็นจิ่งแสนหวานตัวน้อยที่ริมแม่น้ำซีเหลียง!
[กิลด์] ให้ตายก็ไม่พูด : ให้ตายเถอะ นังนักต้มตุ๋นนั่นเลือกออกจากเมืองตอนที่เราทำอีเวนต์กัน
[กิลด์] ชุนเซี่ยว : ฉันยังอยู่ระหว่างการต่อสู้ ไปไม่ได้ ในนี้มีใครไปได้ไหม
[กิลด์] เซียนเหมิงเหมิง : เดี๋ยวฉันไปเอง มีใครจะไปกับฉันไหม ฉันไปคนเดียวก็แอบกลัวนะ [นิ้วชี้จิ้มกัน]
[กิลด์] ให้ตายก็ไม่พูด : ไม่เป็นไรนะเซียนเซียน ไอดีนั่นเป็นไอดีเปล่า เธอฆ่ามันได้อยู่แล้ว
[กิลด์] เซียนเหมิงเหมิง : ฉันรู้…แต่ฉันเพิ่งเคยฆ่าคนเลยแอบกลัวนิดนึง [สงสาร] ถ้าไม่ใช่ว่าฉันเกลียดคนโกหกเป็นที่สุดฉันก็คงไม่เข้าไปยุ่งหรอก
[กิลด์] ให้ตายก็ไม่พูด : ฮ่าๆ งั้นเธอไปเถอะ ฉันท้อแล้ว
เซียนเหมิงเหมิงสร้างปาร์ตี้ห้าคนอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พากันไปที่ริมแม่น้ำซีเหลียง
เมื่อไปถึงพวกเธอก็เห็นตัวละครของจิ่งแสนหวานตัวน้อยกำลังถือพลั่ว…ขุดดินอยู่
“ยัยนั่นกำลังขุดสมบัติอยู่!” คนในปาร์ตี้ว่า “รีบเข้าไปขัดเร็ว! เราฆ่ายัยนั่นเสร็จแล้วอาจจะได้ไอเทมจากแผนที่สมบัติก็ได้!”
ด้วยเหตุนั้นจิ่งฮวนที่เพิ่งขุดสมบัติมาได้แค่ครึ่งทางจึงถูกขัดจังหวะด้วยสกิลโจมตี
เขาขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด ยังไม่ทันได้เห็นคนที่เข้ามาขัดชัดเจนนักเขาก็ปลดปล่อยสกิลแยกร่างเพื่อหลบหลีกทันที
สาเหตุที่เขาเปลี่ยนสำนักไม่ใช่เพียงเพราะการเล่นถ้ำเซียนจิ้งจอกน่าสนุก สิ่งสำคัญที่สุดของสำนักนี้คือการวิ่งหลบหนี…ไม่ใช่แค่เคลื่อนที่ได้รวดเร็ว แต่ยังมีสกิลพรางตาอีกมากมาย สกิลการหลบหนีก็เป็นที่หนึ่ง ดังนั้นวิธีที่ชาวถ้ำเซียนจิ้งจอกมักจะใช้ในอารีน่ามากที่สุดก็คือ…การขายเพื่อนร่วมทีม
ปฏิกิริยาตอบสนองของคนที่อยู่ด้านหลังช้ากว่าเขามาก เขาเกือบจะหนีออกมาจากแผนที่แล้วพวกนั้นถึงเพิ่งจะนึกได้ว่าต้องตามล่า
จิ่งฮวนกำลังจะเข้าสู่เซฟโซน แต่จู่ๆ เขาก็ได้ยินประโยคหนึ่งดังมาจากด้านหลัง “ไม่เป็นไรเซียนเซียน ครั้งนี้ฆ่าไม่ได้ ครั้งหน้าฉันจะพาเธอมาจัดการยัยนั่นเอง จะฆ่าจนกว่าเธอจะสบายใจเลย”
ดูเหมือนคนคนนั้นจะลืมเปลี่ยนเป็นไมค์ที่คุยแค่ในปาร์ตี้
ทันใดนั้นหญิงสาวที่กำลังสะบัดหางจิ้งจอกก็หยุดชะงักและไม่หนีอีกต่อไป
จิ่งฮวนหันหน้ากลับมา ที่แท้ผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่ในปาร์ตี้ซึ่งกำลังตามล่าเขาก็คือไอดีที่มีชื่อว่าเซียนเหมิงเหมิง
“ฮ่าๆ นางหันกลับมาแล้วอะ เกมค้างหรือเปล่านั่น”
“เวรเอ๊ย ทำไมหนีเก่งแบบนี้นะ…”
“ใครสน ถ้าเน็ตหลุดยิ่งดี ถ้าหลุดไปก็จะกลับไปที่จุดเกิดใหม่ไม่ได้ เราก็แค่รอให้ยัยนั่นฟื้นคืนชีพมาอีกรอบแล้วฆ่าต่อก็พอ” นักฝึกสัตว์ในทีมนั้นเตรียมเรียกสัตว์อัญเชิญมาทันที “เร็วเข้า ผู้วิเศษมาผนึกยัยนั่นไว้ก่อนเร็ว”
ผู้วิเศษปล่อยยันต์ผนึกออกไปทันที แต่ใครจะคิดว่าระหว่างที่ยันต์กำลังลอยละลิ่ว อีกฝ่ายก็กระโดดหลบไปก่อนหนึ่งก้าวแถมยังอัญเชิญจิ้งจอกเซียนเก้าหางออกมาอีกต่างหาก
จอมเวทในกลุ่มหัวเราะ “หมายความว่าไงเนี่ย นางคิดจะสู้กลับเหรอ”
“จิ้งจอกเซียนเก้าหางนี่ไปหลอกเอาของใครมาอีกล่ะ”
ในตอนนั้นเองจู่ๆ เซียนเหมิงเหมิงก็เปิดไมค์ “จิ่งแสนหวานตัวน้อย เธอยืนอยู่ตรงนั้นอย่าขยับนะ ให้พวกเราฆ่าเธอทีเดียวก็พอแล้ว ฉันจะไม่เฝ้าศพเธอ ขอแค่ต่อไปอย่าเที่ยวหลอกใครอีกเลย เธอทำผู้หญิงอย่างพวกเราขายหน้านะ”
เพื่อนในทีมว่า “ฮ่าๆ เซียนเซียน เธอพูดจาน่ารักเกินไปแล้วนะ”
“ไม่ต้องมาขำเลย” เซียนเหมิงเหมิงพูดอย่างเขินอาย “ฉันกำลังตั้งใจเกลี้ยกล่อมยัยนั่นอยู่นะ”
ทันทีที่พูดจบจิ่งแสนหวานตัวน้อยก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง
เธอสะสมพลังอยู่เพียงครึ่งวินาทีก่อนที่ผนึกใยแมงมุมจะพุ่งออกมาจากฝ่ามือและตรงเข้าใส่พวกนั้นทันที ผู้วิเศษและจอมเวทที่อยู่ด้านหน้าก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว
ใยแมงมุมพุ่งผ่านพวกเขาสองคนไปก่อนจะตรงเข้าใส่คนที่อยู่ด้านหลัง…โจมตีโดนนักบวชที่เป็นฮีลเลอร์ในปาร์ตี้
นักบวชผงะ ยังไม่ทันได้ตอบโต้จิ่งแสนหวานตัวน้อยก็หายตัวไปเสียแล้ว
“มันเคลื่อนที่ล่องหน! รีบย้ายที่เร็วเข้า!” ผู้วิเศษในปาร์ตี้มีปฏิกิริยาตอบสนองจึงตะโกนขึ้นมา
แต่ก็ช้าไปแล้ว
ก่อนหน้านี้ไม่กี่วินาทีเซียนเหมิงเหมิงค่อยๆ เพิ่มบัฟ ให้กับคนในปาร์ตี้ ชั่วพริบตาเดียวรอบตัวก็เต็มไปด้วยใยแมงมุม เธออึ้งไป “นี่อะไรน่ะ!”
“จบกัน เธอรีบสลัดให้หลุดเร็ว คลิกเมาส์ซ้ายด่วนๆ เลย! นี่เป็นดีบัฟ ที่จะผนึกและลดคุณสมบัติตัวละครของเธอ…” ผู้วิเศษตื่นตกใจ
ยัยนี่ปล่อยตาข่ายแบบคอมโบได้ด้วย เธอสามารถปล่อยใยแมงมุมมากมายในเวลาแค่ไม่กี่วินาทีได้เนี่ยนะ!
เซียนเหมิงเหมิงร้อนรน “ฉันสลัดมันไม่หลุด…”
ในตอนนั้นเองจิ้งจอกเซียนเก้าหางก็ทำตามคำสั่งของเจ้านาย มันพ่นไฟไปยังตำแหน่งที่เซียนเหมิงเหมิงยืนอยู่
เดิมทีไอเทมของเซียนเหมิงเหมิงก็ไม่ได้ดีเด่นัก พอมาโดนบัฟลดสถานะอีกหลายชั้น เปลวไฟคราวนี้จึงแผดเผาเธอจนตาย
[ประกาศจากระบบ] [ผู้เล่นเซียนเหมิงเหมิงถูกคู่ต่อสู้สังหารโดยไม่ได้ตั้งใจขณะบังคับ PK จึงสูญเสีย ‘ผ้าริ้วหยกเขียว’ ไป]
ในเวลาเดียวกับที่ประกาศเด้งขึ้นมาจิ่งแสนหวานตัวน้อยก็หันหลังหนีไปอีกครั้ง คนอื่นๆ ก็เพิ่งมารู้ตัวทีหลัง…ที่จริงยัยนั่นไม่ได้คิดจะสู้กลับตั้งแต่แรกอยู่แล้ว! เธอแค่อยากจัดการคนในปาร์ตี้แค่คนเดียวเท่านั้น!
เมื่อคนที่เหลือได้สติกลับมาจากอาการตกตะลึงก็อดสบถออกมาไม่ได้ก่อนจะรีบซอยเท้าตามไป!
“โอ้โห” อีกด้านของแผนที่ ลู่หังเบิกตากว้างพร้อมอุทาน “เหล่าเซี่ยง นายเห็นท่าเมื่อกี้ไหม!”
เซี่ยงไหวจือไม่ตอบอะไร
พวกเขาทำเควสต์เสร็จเร็วจึงพากันเดินวนอยู่ในแผนที่ป่า เลยได้เห็นเหตุการณ์รุมสังหารที่เกิดขึ้นเมื่อครู่อย่างชัดเจน
การต่อสู้ของถ้ำเซียนจิ้งจอกคนนี้ไม่เลวเลยจริงๆ
แต่…ใครจะบอกเขาได้บ้างว่าทำไมชื่อคนจากถ้ำเซียนจิ้งจอกคนนี้ถึงเป็นจิ่งแสนหวานตัวน้อย
ลู่หังพูดต่อ “จุๆๆ ตาข่ายเยอะขนาดนี้ แม้แต่เซียนจิ้งจอกอันดับหนึ่งของเซิร์ฟก็ยังทำไม่ได้เลยมั้ง?”
“ตราบใดที่คู่ต่อสู้ไม่ใช่ฉัน เธอก็ทำได้อยู่แล้ว” เซี่ยงไหวจือเบนสายตากลับมา “จะทำเควสต์ต่อไหม”
“ทำสิ ว่าแต่นายไม่อยากดูต่อเหรอ”
“ไม่อยาก”
งั้นก็ได้
ลู่หังคลิกเม้าส์เบาๆ เตรียมจะออกจากแผนที่ป่า ก่อนจะเห็นเซียนจิ้งจอกน้อยที่อยู่ด้านหน้ากำลังพยายามหลบหลีกสกิลโจมตีจากผู้วิเศษโดยการหมุนตัวอย่างฉับพลันแล้วพุ่งเข้ามาหาพวกเขา
“นี่! เธอมาแล้ว!” ลู่หังหรี่ตามองไปที่หน้าจอ “เดี๋ยวก่อนนะ จิ่งแสนหวานตัวน้อย…ทำไมชื่อนี้มันคุ้นจัง”
สาวในทีมเตือนความจำเขา “ก็ยัยนักต้มตุ๋นที่โดนพวกหอเสียนเหรินตามฆ่าไง”
ลู่หังนึกได้ทันที “เออจริงด้วย! เป็นเธอนี่เอง! งั้นทำไม…ตอนนี้ฝีมือต่อสู้ของยัยนักต้มตุ๋นถึงดีขนาดนี้ล่ะ”
เซี่ยงไหวจือมองเซียนจิ้งจอกน้อยที่กำลังพุ่งเข้ามาหาพวกเขา จู่ๆ เขาก็นึกได้ว่าวันนั้นโดนแย่งฆ่ามอนสเตอร์จนเขาเริ่มโมโหนิดๆ “ตกลงจะไปไหมเนี่ย”
ลู่หังว่า “ไปสิ จะไปแล้วเนี่ย นายจะรีบไปไหน…”
“อ่า” ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงที่เขาไม่รู้จักดังเข้ามาในหูฟังของพวกเขาทั้งคู่
มันไม่ใช่เสียงหวานมากมายอะไรนัก แต่ฟังแล้วใสแจ๋วชัดเจนจนทำให้ผู้ฟังรู้สึกสบายหูอย่างประหลาด
ตอนนี้เองที่เสียงนั้นเต็มไปด้วยความประหลาดใจและตื่นเต้น
“พี่ชาย…”
ลู่หังชะงัก เขาใช้เวลาอยู่นานกว่าจะคิดได้ว่าเสียงนั้นมาจากจิ่งแสนหวานตัวน้อย “…เธอเรียกใครน่ะ”
เซี่ยงไหวจือบอกว่า “ไม่รู้สิ”
เพิ่งพูดจบจิ่งแสนหวานตัวน้อยก็กลับตัวกลางอากาศอย่างฉับพลันและพาเจ้าจิ้งจอกขาวน้อยพุ่งตรงไปที่ร่างของหัวใจเพรียกหา…
“พี่เทพสงคราม! ช่วยฉันด้วยยย…”
หัวใจเพรียกหาที่มีฉายาเทพสงครามเพียงคนเดียวในบริเวณนี้ “…”
โปรดติดตามตอนต่อไป…
ติดตามบทต่อไป ได้ในวันที่ 18 มี.ค. 65
Comments
comments
No tags for this post.