บทที่ 4
คู่ชิป 20xx
ชายหนุ่มที่กำลังมีข่าวว่าเป็นคู่ควงคนล่าสุดของณชา…ซึ่งกำลังจะเทเธอเพราะปัญหาเกี่ยวกับข่าวเธอกับเจส เป็นพระรองคนที่เล่นละครกับเธอเมื่อไม่นานมานี้ เขาเป็นเด็กปั้นคนใหม่ของค่ายวีรากร บุรัสกรเป็นคนสร้างข่าวขึ้นมาว่าเขากิ๊กกับณชา ก็เพื่อจะดึงเธอออกจากข่าวที่พัวพันกับเจส แต่สุดท้ายแล้วก็ล้มเหลวอย่างที่เห็น
ทว่าในที่สุด บุรัสกรก็สร้างกระแสกิ๊กใหม่ให้ณชาได้สำเร็จอย่างงดงามอีกครั้ง ด้วยการดึงพสินมาเป็นแขกรับเชิญเซอร์ไพรส์ณชาในรายการโทรทัศน์ช่องหนึ่ง เพื่อให้เขามาแฉว่าสมัยเด็กณชาเคยสร้างวีรกรรมอะไรไว้บ้าง ณชาไม่ทันตั้งตัวเกี่ยวการที่อยู่ๆ พสินก็โผล่มา เนื่องจากทางรายการบอกเธอล่วงหน้าก่อนถ่ายแค่ครึ่งชั่วโมง และไม่คิดว่าพสินจะกล้าประกาศความรู้สึกตัวเองออกมาตรงๆ ว่าตอนนี้เขาชอบเธอ แต่เพิ่งอกหักเพราะเธอไม่ยอมรับรัก โดยบรรยากาศที่พสินคุยเรื่องนี้กับผู้ดำเนินรายการต่อหน้าณชานั้น ถูกวางอารมณ์ให้รายการออกมามีความสนุกสนานน่ารักในแบบทีเล่นทีจริง และไม่ได้มีความเคร่งเครียดแต่อย่างใด
“ผมจะไปมีสิทธิ์พูดอะไรล่ะครับ ที่เขามัวไปมีใจให้ผู้ชายที่ไม่รักเขา แล้วไม่คิดจะหันมามองคนที่รักเขาเลยสักนิดแบบนี้ ก็ในเมื่อผมเองก็ยังดันทุรังชอบแต่เขา ทั้งที่เขาไม่เคยสนใจหรือให้ความหวังเลย แล้วพี่ดูคู่แข่งผมสิ…เจส โลแกน จะให้ผมเอาอะไรไปสู้ จริงๆ ผมก็ฮอตในแบบของผมนะบอกตามตรง มีสาวๆ ชอบผมเยอะแยะ แต่ผมก็อยากได้แต่คนนี้”
นั่นคือสิ่งที่พสินพูดในรายการ และทำให้ณชาทำหน้าไม่ถูก เขินก็ไม่ใช่ โกรธก็ไม่เชิง หรือจะว่ากระอักกระอ่วนก็ไม่ถูกอีก แต่สีหน้าเธอดูตลกอย่างประหลาดและน่ารักมากในสายตาคนดู แล้วหลังจากที่ออนแอร์ก็ทำให้เกิดกระแสลุ้นให้พสินสมหวังกับณชาขึ้นมาทันที เนื่องจากบุคลิกของพสินเป็นคนจริงใจ พูดจามีเสน่ห์และมีความกวนที่น่าเอ็นดู ผู้ชมจึงพากันอินในความรักของพสิน เชียร์ให้ณชาเลิกมโนและตัดใจจากเจส หันมาให้โอกาสพสินดูสักครั้ง ซึ่งการสร้างข่าวและปั่นกระแสทั้งหมดนี้ ล้วนแล้วแต่มีต้นสังกัดของณชาเป็นผู้อยู่เบื้องหลังทั้งสิ้น
หลังจากวันถ่ายรายการจนกระทั่งวันออนแอร์ผ่านไป ณชาก็โกรธและเมินพสินมาตลอด ซึ่งระหว่างนั้นทางวีรากรก็ปั่นกระแสต่อไม่หยุด โดยที่พสินให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จนสุดท้ายแล้วณชาที่ไม่ยอมเจอและไม่ยอมรับการติดต่อจากพสินมาตลอดตั้งแต่วันถ่ายรายการก็ต้องวิ่งแจ้นไปเอาเรื่องเขาถึงที่ทำงานทันทีเมื่อมีโอกาส
“ว่าไงครับที่รัก วันนี้อุตส่าห์มาหาพี่ถึงนี่เลย แต่หน้าบูดหน้าบึ้งแบบนี้สงสัยมีเรื่องไม่สบายใจหนัก” พสินกล่าวทักทายหลังจากเดินลงบันไดจากชั้นสองแล้วตรงมายังมุมโซฟาชั้นล่างของอาคารสำนักงานบริษัทแมกเนทีฟ
“เลิกเล่นไม่รู้จักเวล่ำเวลาได้แล้วค่ะพี่พีท ตอนนี้ณชาไม่ตลกแล้วนะ เห็นข่าวบ้างไหมเนี่ย” ณชาถลึงตาใส่คนที่นั่งลงตรงข้ามเธอดุๆ
“ข่าวอะไร ‘คู่ชิปสุดเลิฟ 20xx’ น่ะเหรอ”
“เออ!”
“แน้ พูดจากับพี่เพราะๆ หน่อย เดี๋ยวก็ได้แฮชแท็กใหม่อีกหรอก เป็น ‘คู่ชิปคู่เหวี่ยง 20xx’””
“เลิกพูดถึงไอ้แฮชแท็กประสาทแดกพวกนั้นเสียทีได้ไหมคะ ณชาเกลียดดด!”
“ทำไมล่ะ น่ารักดีออก”
“ดูท่าทางพี่พีทจะแฮปปี้กับการเป็นคนดังจังเลยนะคะ ถึงขนาดลงทุนไปออกรายการให้คุณโบว์ นี่อย่าบอกนะว่าตั้งใจจะเกาะณชาดังเพื่อปูทางเข้าวงการบันเทิง”
พสินหัวเราะก๊าก “เธอพูดเหมือนเจมี่เป๊ะเลยนะ หาว่าพี่อยากดังจะได้เข้าวงการ พวกเธอคิดว่าพี่หล่อและโซฮอตขนาดนั้นเลยเหรอถามจริง”
“นี่ยังติดต่อกับเจมี่อยู่อีกหรือคะ” ณชาถามด้วยอาการชักสีหน้านิดๆ
“แล้วเธอยังสนใจเรื่องที่พี่กับเจมี่ติดต่อกันไม่เลิกอีกรึไง”
“เปล่าค่ะ ก็แค่…สงสัยว่าคนอย่างพี่พีทกับเจมี่จะมีเรื่องอะไรให้คุยเวลาเจอกัน ดูท่าทางไม่น่าเข้ากันได้…”
“จริงๆ พักนี้ก็ไม่ค่อยได้เจอหรอก แค่แชตไม่ก็โทร”
“มีแชตกันด้วย!?”
“ไม่ได้?”
“ได้…นี่ก็ไม่ได้จะว่าอะไรค่าาา” ณชามองค้อนพลางทำเสียงประชด “ก็แค่แปลกใจ”
“ไม่เห็นต้องแปลกใจเลย ขนาดเธอไม่ชอบพี่ เธอยังชอบหาเรื่องมาเจอมาคุยกับพี่เลย คนขี้เหงาอย่างเจมี่ก็คงคิดว่าพี่คุยสนุกและน่ารักดีเหมือนกัน”
ท่าทางมั่นอกมั่นใจของเขาทำให้ณชาฟังแล้วเบ้ปากอย่างหมั่นไส้
“ตกลงว่ามานี่แค่คิดถึงเท่านั้นเหรอ”
“เปล่าค่ะ ไม่ได้คิดถึง แค่จะมาด่าว่าเมื่อไหร่จะเลิกเล่นเกมนี้กับคุณโบว์ซะที ยอมให้คุณโบว์ใช้เป็นหมากในเกมอยู่ได้ ณชาไม่สนุกด้วยแล้วนะจะบอกให้ ตอนนี้ใครๆ ก็พากันเชียร์จนณชาอึดอัดไปหมด”
“แต่ถ้าเลิกตอนนี้ แฟนคลับก็พากันผิดหวังแย่น่ะสิ เขาอุตส่าห์ช่วยลุ้นคู่เราแทบตาย แล้วณชาเองนั่นแหละที่จะเป็นคนถูกเกลียด ถูกหาว่าใจร้ายกับพี่ เพราะมัวแต่ไปมโนเรื่องเจสไม่เลิก”
“ช่างณชาเถอะน่า!”
“เอางี้ไหม เรามาแกล้งคบกันเป็นแฟนสักพักให้แฟนคลับสมหวัง แล้วเดี๋ยวพี่จะทำตัวเหี้ยๆ ให้เป็นเหตุผลสำหรับการเลิกกันเอง ณชาก็จะได้ประโยชน์จากเรื่องนี้เต็มๆ พี่ไม่ใช่ดารา โดนเกลียดโดนด่าก็ไม่มีผลอะไรกับชีวิต แต่ณชาจะมีแต่ได้กับได้ คนจะพากันสงสาร แล้วอาจจะเลิกแซะเรื่องเจสไปเลย”
“…”
“เออ…ไอเดียนี้พี่ว่าเก๋ดีนะ คุณโบว์อาจจะแฮปปี้”
“เก๋บ้าอะไร นี่อย่าเผลอไปพูดให้คุณโบว์ฟังเชียวนะ!” ณชาแหวใส่เขาเสียงแหลมทันควัน “เพราะถ้าได้ยินเรื่องนี้คุณโบว์ต้องเห็นด้วยกับพี่แน่”
“อ้าว แล้วเธอไม่เห็นด้วยเหรอ พี่ว่ามันเจ๋งดีออก”
“น่าเกลียด! ณชาไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวขนาดนั้นนะ พี่พีทจะต้องมาเสียสละตัวเองเพื่อณชาทำไม!”
“เอ๊า นี่ยังไม่รู้? ก็บอกแล้วว่าพี่รัก”
“…”
“สนใจแนวทางของพี่ไหม น่าสนุกจะตาย”
“…”
“หรืออายที่จะต้องมีแฟนแบบพี่”
“ถามแบบนี้นี่เห็นณชาเป็นคนยังไงฮึ!”
“ก็เห็นเป็นคนสวยนั่นแหละน่า”
“แหวะ!”
“ว่าไง ตกลงจะยอมให้พี่ช่วยไหม พี่เต็มใจนะ ไม่ต้องเกรงใจเลย”
“ไม่เอา! พี่พีทบ้าไปแล้วชัดๆ อย่าได้ทำอะไรบ้าๆ แบบนั้นเด็ดขาดเลยนะ!” หญิงสาวรู้สึกโกรธจนพูดอะไรไม่ถูก เธอออกปากห้ามเสียงแข็งแล้วลุกขึ้นสะบัดหน้าเดินตรงไปยังประตูทางออกทันที
“เดี๋ยว ณชา จะไปไหน”
“จะกลับแล้ว!”
“ไปกินข้าวกันก่อนสิ พี่ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลย มัวทำงานเพลินจนเลยเวลา” ชายหนุ่มพูดขณะเดินตามเธอไปติดๆ “ไปด้วยกันนะ”
“คงจะพากินก๋วยเตี๋ยวข้างทางอีกล่ะสิ”
“ไม่…วันนี้อยากกินกะเพราถาดยักษ์”
“กะเพราทะเลนะ”
“โนววว…คอเลสเตอรอลสูง เอากะเพราเนื้อผสมไก่ดีกว่า”
“ก็ได้…เลี้ยงด้วยล่ะ”
“ครับบบ!”
ค่ำวันนั้น ภาพโดนแอบถ่ายตอนณชากับพสินไปนั่งทานข้าวด้วยกันสองคนในร้านกะเพราถาดยักษ์แห่งหนึ่งก็ถูกเผยแพร่ทางอินเตอร์เน็ตไปทั่ว พร้อมกับเกิดกระแสเชียร์จากแฟนคลับอย่างล้นหลามให้ทั้งคู่คบกันเป็นแฟนจริงๆ ซึ่งภาพแอบถ่ายที่ปรากฏออกมานั้น แม้แต่ตัวณชาเองก็ยังปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอกับพสินดูเหมือนคู่รักอย่างเป็นธรรมชาติ และมีความเหมาะสมกันอย่างประหลาด
ทางด้านชาวเน็ตต่างพากันลงความเห็นไปในทิศทางเดียวกันว่า แม้พสินจะค่อนข้างดูธรรมดาเกินไป…จนถึงขั้นที่เรียกได้ว่ากระจอก เมื่อเทียบรัศมีกับดาราสาวหน้าหวานที่สวยเปล่งปลั่งและมีออร่าเจิดจรัสอย่างณชา แต่ทั้งคู่กลับมีความลงตัวทางเคมีที่อธิบายได้ยากอยู่ ที่แน่ๆ คือดูเหมาะสมกันมากกว่าเมื่อเทียบกับให้ณชาคู่กับเจส อีกทั้งผู้ที่อยู่ในฐานะเสมือนเป็นผู้ปกครองของณชาอย่างบุรัสกรกับ ‘ธาวิน วงศ์วีรากร’ ผู้บริหารแห่งค่ายต้นสังกัดของณชาเอง ล้วนแล้วแต่ไฟเขียวให้กับความสัมพันธ์ของณชากับพสิน
ณชารู้สึกตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างยิ่ง หากก็รู้ได้ทันทีเลยว่าทางต้นสังกัดเธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อย่างไม่ต้องสงสัย แต่คนที่เธอนึกระแวงเป็นลำดับต่อมาก็คือพสิน เธอจึงโทรถึงเขาทันทีที่นึกขึ้นได้
“ติดใจฟีดแบ็กคู่ชิปคู่ใหม่แห่งวงการเลยจะโทรมาชวนพี่ไปกินอะไรถาดๆ กันอีกใช่ไหม”
“ไม่ใช่ค่ะ ติดใจอะไร เข็ดล่ะไม่ว่า!”
“อ้าว…เป็นงั้นไป เราสองคนดูมุ้งมิ้งน่ารักกันจะตาย เธอไม่คิดงั้นหรอกเหรอ มีรูปที่เธอตักข้าวป้อนพี่อยู่คำหนึ่งด้วย”
“นี่! รูปนั้นณชาตั้งใจจะยกเนื้อติดมันส่งให้พี่พีทเพราะตัวเองไม่อยากกินต่างหาก แทนที่จะเอาช้อนมารับไปพี่พีทดันก้มหน้างับเฉย แล้วทีรูปหลังจากนั้นตอนณชาร้องยี้พร้อมกับโยนช้อนทิ้งด้วยความรังเกียจไม่เห็นมีรูปหลุดไปบ้างเลย!”
พสินหัวเราะร่วน “แต่ภาพที่ออกมามันน่ารักออก พี่ชอบมาก”
“นี่อย่าบอกนะว่าที่พี่พีทชวนไปกินข้าวด้วยมันเป็นแผน เพื่อจะได้เป็นข่าวแบบนี้ หรือว่าร่วมมือกับคุณโบว์!?”
“เธอเห็นพี่เป็นคนยังไง”
“ก็เป็นคนกวนตีนที่ไม่น่าไว้ใจอย่างยิ่งน่ะสิ!”
“พี่เคยบอกแล้วไงว่าปล่อยข่าวออกแบบนี้ไปก่อนน่ะดีแล้ว หลังจากนั้นพี่จะยอมเป็นฝ่ายทำตัวเหี้ยให้คนด่าเอง ตัวเองมีแต่ได้ประโยชน์ทั้งขึ้นทั้งล่องแท้ๆ ยังจะมาโวยวาย”
“แต่ณชาไม่ได้อยากได้ผลประโยชน์แบบนี้ มันทุเรศ!”
“อะไรกันเนี่ย เดี๋ยวนี้ทำไมเป็นคนดี คนซื่อสัตย์”
“อย่าย้ำคำว่าซื่อสัตย์แรงนักได้ไหม!”
พสินหัวเราะ “ก็ได้ ทำไมเดี๋ยวนี้ณชาเป็นคนซื่อออ…?”
“แล้วเมื่อก่อนณชาเลวนักรึไงฮึ!”
“เปล่าหรอกครับบบ แต่ก็ไม่ได้ดูเป็นคนแสนดีน่ารักขนาดนี้นี่นา…”
“จะยังไงก็เถอะ ณชาจะไม่ยอมเล่นเกมนี้กับคุณโบว์เด็ดขาด พี่พีทห้ามร่วมมือกับทางนั้นนะ ไม่งั้นณชาจะโกรธไปจนตาย!”
พอวางสายจากพสิน ณชาก็โทรศัพท์ถึงศรีอาภาเพื่อจะระบายเรื่องนี้ให้ฟังพร้อมทั้งขอคำปรึกษา ทว่าอีกฝ่ายดันรับสายแบบเร่งรีบแล้วบอกว่ายังไม่ว่างคุยด้วยตอนนี้เพราะติดธุระยุ่งอยู่ เธอเลยต้องโทรหาเจมี่แทน แต่ยังไม่ทันพูดอะไรเพื่อนสาวก็ตั้งคำถามที่ทำให้เธอต้องนิ่วหน้า
“ไหนณชาบอกว่าไม่ชอบพี่พีท ไม่มีทางเล่นด้วย แต่ทำไมไปคบกันได้ ไม่เห็นบอกเจมี่สักคำ”
“ยังไม่ได้คบกันซะหน่อย”
“แต่ภาพข่าวที่ออกมามันชัดมากนะว่ารักกัน…เป็นแฟนกัน”
“มุมกล้องล้วนๆ”
“แต่หน้าตาณชาดี๊ด๊ามีความสุขมาก กินข้าวจานเดียวกัน มองตากัน แถมยังยิ้มให้เขาจนตาเป็นประกายขนาดนั้น…”
“นี่เธอ กะเพราถาดยักษ์ใครๆ เขาก็ต้องกินด้วยกันไหม ใครจะกินคนเดียวหมดเล่า!” ณชาพยายามชี้แจง
“ไม่รู้ล่ะ แต่เธอดูมีความสุขจนน่าหมั่นไส้มากเลย”
ณชานิ่วหน้า นึกย้อนถึงความรู้สึกตัวเองตอนนั่งทานข้าวกับพสิน…แต่เธอคิดว่าเจมี่น่าจะคิดมากไปเองมากกว่า…
“หรือเพราะเจมี่เคยยื่นคำขาดไว้ ว่าถ้าณชาไม่รีบตัดสินใจ เจมี่จะจับพี่พีทมาเป็นของตัวเอง”
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกน่า ฉันกับพี่พีทไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ”
“แน่ใจนะ”
“อื้อ…”
“แล้วนี่โทรมาทำไมเหรอ”
“ไปกินข้าวกันไหม อยากคุยด้วยเรื่องพี่พีทนี่แหละ”
ทันทีที่ได้ยินคำตอบเธอ เจมี่ก็ตอบตกลงอย่างไม่ลังเล และณชาก็ได้ยินอีกฝ่ายหันไปบอกใครสักคนที่อยู่กับหล่อนตอนนี้ว่าหล่อนจะออกไปเจอเพื่อน ให้เขากลับบ้านไปก่อน…เจมี่ก็ยังเป็นเจมี่อยู่วันยังค่ำ หล่อนอาจจะแสดงความสนใจพสินเป็นพิเศษและดูออกนอกหน้า หากก็ยังมีชายอื่นข้างกายไม่ขาดอยู่นั่นเอง…
ณชาตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเจสเดินมากับเจมี่ เธอส่งยิ้มหวานและดูเป็นปกติให้ พร้อมทั้งยกมือไหว้เขาอย่างอ่อนน้อม แต่ในใจแอบเคืองที่เจมี่พาเจสมาโดยไม่บอกเธอล่วงหน้า แล้วเธอก็ตั้งใจจะคุยกับหล่อนเรื่องพสินด้วย ดังนั้นการที่หล่อนพาเจสมามันทำให้เธอรู้สึกไม่สะดวกเอาเสียเลย
“พอดีแด๊ดดี้โทรมาชวนไปกินข้าว เจมี่เลยให้แด๊ดดี้มารับแล้วมาด้วยกันเลย ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกก่อน ณชาไม่ว่าอะไรใช่มั้ย”
“ไม่…ไม่เป็นไร” ณชาพยายามยิ้มหวานตอบเพื่อน และยิ้มเผื่อแผ่เลยไปยังผู้ชายคนที่เธอหมายปองด้วย
“แต่ดูณชาไม่ดีใจเลยนะที่เจอแด๊ด ปกติน่าจะดี๊ด๊าร่าเริงกว่านี้”
“ใครบอกไม่ดีใจ ดีใจสิ ดีใจมากเลยด้วย แต่พอดีไม่ทันได้ตั้งตัวไง ฉันก็เลยดีใจแบบงงๆ นิดหน่อย” ณชารีบออกตัวด้วยสีหน้าเบิกบานและยิ้มหวานให้เจสอย่างเต็มที่อีกครั้ง ทว่าแม้แต่ตัวเธอเองยังรู้สึกได้เลยว่า ในรอยยิ้มและคำพูดเหล่านั้นมีความตอแหลอย่างประหลาดอยู่นิดๆ เพราะจริงๆ แล้วเธอไม่ได้รู้สึกดีใจเท่าที่บอก…
“งั้นก็ดีแล้วล่ะ เจมี่จะได้ไม่รู้สึกผิดอีก เพราะเห็นว่าณชาอยากคุยด้วยเรื่องพี่พีท…คงเรื่องข่าวตอนนี้ละมัง เลยแอบกลัวว่าณชาจะลำบากใจที่เจมี่พาแด๊ดมาด้วย อาจจะทำให้คุยกันไม่สะดวก…”
“ไม่เป็นไรจริงๆ” ณชายืนยันด้วยรอยยิ้มสดใสยิ่งขึ้น แต่แอบนึกด่าเพื่อนอยู่ในใจเงียบๆ พร้อมทั้งสงสัยเหลือเกินว่าหล่อนตั้งใจป่วนเธอหรืออะไรกันแน่ จึงได้ทำแบบนี้
“ไม่ต้องเกรงใจนะครับ อยากคุยอะไรก็คุยกันได้ตามสบาย คิดว่าผมไม่ได้อยู่ตรงนี้ด้วยก็ได้ พอดีว่าพรุ่งนี้ผมต้องบินแต่เช้า กว่าจะกลับมาอีกทีก็คงอีกสักอาทิตย์ ก็เลยอยากมาทานข้าวกับเจมี่ก่อนไป”
“อ้อ…ค่ะ ตามสบายเหมือนกันนะคะ” ณชายิ้มหวานตอบเขา โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าแม้แต่คนที่มองอยู่ยังรู้สึกได้ชัดเจนว่ารอยยิ้มของเธอครั้งนี้มันไปไม่ถึงดวงตา…
ณชาคิดว่า บางที…เพชรพริ้งกับใครๆ อาจจะพูดถูกจริงๆ ก็ได้ ที่บอกว่าเธอก็แค่หลงใหลได้ปลื้มไปกับภาพลักษณ์ภายนอกที่แสนน่าทึ่งของเจสจนหน้ามืดไปชั่วคราวเท่านั้น ทั้งที่เอาเข้าจริงหากได้ใกล้ชิด หรือต้องใช้ชีวิตร่วมกันไปนานๆ คนอย่างเขาก็คงไม่สามารถทำให้คนอย่างเธอมีความสุขได้อย่างที่เธอปรารถนา เพราะเจสคงไม่สามารถทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นเข้าไปถึงข้างในหัวใจได้ ความรู้สึกรุ่มร้อนหรืออาการตื่นเต้นดีใจที่ได้เห็นหน้าเขา…มันอาจจะอยู่กับเธอแค่ช่วงแรกๆ เท่านั้น พออยู่ด้วยกันไปนานๆ เขาอาจจะทำให้เธอหนาว เบื่อหน่าย หรือเหงาน่าดูเลยก็ได้…
“มีข่าวกับพี่พีทแรงขนาดนี้แล้วณชาจะทำยังไงต่อไปล่ะเนี่ย” เจมี่ถามด้วยท่าทางคล้ายห่วงใย
“ก็คงทำอะไรไม่ได้ล่ะมั้ง เพราะคุณโบว์คงตั้งใจให้สถานการณ์มันออกมาในรูปแบบนี้อยู่แล้ว”
“แปลว่าทางวีรากรอยู่เบื้องหลังและเป็นคนปั่นเรื่องนี้?”
ณชาไหวไหล่ “ก็น่าจะอย่างงั้น”
“แย่จัง”
“จริงๆ มันก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่นะ ฉันแค่…รำคาญ”
“รำคาญที่มีแต่แฟนคลับเชียร์ให้คบกันกับพี่พีทน่ะเหรอ”
ณชาไหวไหล่อีกครั้งโดยไม่ยอมตอบคำถามเพื่อนให้ชัดเจน
“เอางี้ไหม ให้เจมี่ช่วยดีกว่า”
“หือ?” ณชาเลิกคิ้ว มองสบกับดวงตาคู่สวยเป็นประกายระยับของอีกฝ่ายอย่างระแวงนิดๆ
“ก็ถ้าณชาไม่ชอบที่ถูกจับคู่กับพี่พีท เจมี่ก็จะช่วยเสียสละแก้ข่าวเรื่องนี้ให้เอง”
“เสียสละ? ยังไง?” ณชามองเพื่อนสาวตัวแสบอย่างไม่ไว้ใจยิ่งขึ้น
“โธ่ ก็เคยบอกแล้วนี่ว่าเจมี่ชอบพี่พีท…”
เจมี่เอ่ยปากออกมายังไม่ทันขาดคำ เจสก็ขยับตัวพร้อมกับกระแอมกระไอเบาๆ เป็นการขัดคอ จนสองสาวต้องหันไปมองเขาเป็นเชิงถาม
“มีอะไรเหรอคะ หรือแด๊ดดี้ไม่ชอบพี่พีท ไม่อยากได้เขาเป็นลูกเขย”
“เปล่านี่ เพราะเรื่องนี้มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับแด๊ด” เจสปฏิเสธ
“เจสก็แค่รู้สึก…หวงลูกสาวล่ะมั้ง” ณชาคาดเดายิ้มๆ อย่างหยอกเย้าในแบบที่ไม่ปรากฏให้เห็นร่องรอยประชดประชันแต่อย่างใด
ทว่าเจสฟังแล้วกลับฉุนนิดๆ เพราะรู้สึกร้อนตัวราวกับโดนเธอดูถูก เพราะคำพูดนั้นมันเหมือนณชาตั้งใจเยาะหยันทั้งเขาและเจมี่ เธออาจจะต้องการแดกดันว่าผู้หญิงที่เฟลิร์ตกับผู้ชายไปทั่วอย่างลูกสาวเขา…ไม่ควรค่าแก่การหวงแหน
“ไม่ได้หวง” เจสออกตัวเสียงเรียบอย่างข่มอารมณ์ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องโกรธขนาดนี้ ทั้งที่จริงณชาอาจพูดโดยที่ไม่ได้คิดอะไรในแง่ลบขนาดนั้นก็ได้
“แปลว่าถ้าเจมี่เป็นแฟนพี่พีทจริง แด๊ดดี้ก็จะไม่ขัดขวางใช่ไหม”
“ลูกจะจริงจังกับเขาสักกี่วันกันเชียวเจมี่ แด๊ดคงไม่ต้องสนใจอะไรเรื่องผู้ชายคนนี้หรอกมั้ง” ทั้งที่เขาเพิ่งโมโหเพราะคำพูดของณชาอยู่หยกๆ แต่ตนกลับมาแขวะลูกเสียเอง
“อย่ามาดูถูกเจมี่นะคะ คนนี้เจมี่ตั้งใจจะจริงจังด้วยจริงๆ”
คราวนี้ณชาเป็นฝ่ายกระแอมขึ้นมาบ้าง เจมี่เลยหันไปมองเพื่อนด้วยสายตาเป็นเชิงพินิจพิจารณา
“มีอะไรเหรอณชา อย่าบอกนะว่า…เธอไม่โอเคเพราะหวงพี่พีท และคิดจะกั๊กไว้เองตามที่เป็นข่าว”
“ฉันก็เคยบอกแล้วไงเจมี่ ว่าอย่ายุ่งกับพี่พีทถ้าเธอไม่จริงจังกับเขา”
“อ้าว ก็บอกแล้วไงว่าคนนี้เจมี่คิดจะจริงจังด้วยจริงๆ ยกเว้นว่าณชาจะหวง เจมี่ก็จะยอมถอยให้แต่โดยดี”
“ฉันไม่ได้หวง ถ้าเธอจริงจังก็เชิญทำอะไรตามสบายไปเลยจ้ะ!”
“อ่ะ…โอเค สบายใจละ งั้นเจมี่จะลุยล่ะนะ เพราะเจมี่ตั้งใจจะจริงจังกับพี่พีทจริงๆ”
“ฮึ…ใครจะเชื่อลง” ณชาทำเสียงขึ้นจมูกอย่างดูแคลน พึมพำพร้อมกับมองค้อนแรงๆ
“อ้าว…ทำท่าไม่โอเคอีกละ ตกลงยอมยกให้อย่างเต็มใจไหมเนี่ย พักนี้เธอดูสับสนมากเลยนะจ๊ะที่รัก แด๊ดดี้ขาาา ดูสิคะเนี่ย ณชาทำเหมือนจะกันท่าเจมี่ยังไงก็ไม่รุ ทำเป็นมาหวงพี่พีททั้งที่ตัวเองก็อยากเป็นแฟนแด๊ดดี้มากกว่าแท้ๆ”
คราวนี้เจสหันหน้ามาเหลือบมองทางณชาและสบตากับเธออย่างค้นคว้านิ่งนานกว่าปกติเล็กน้อย…ทว่าเวลานี้สายตาเธอดูค่อนข้างว่างเปล่าจนอ่านอะไรไม่ออกเลย แต่มันทำให้เขารู้สึกได้ว่าเธอกำลังสับสนจริงๆ อย่างที่เจมี่บอก ซึ่งก็ทำให้พอจะเดาได้ว่าผู้ชายที่ชื่อพสินคนนั้นกำลังทำให้เธอหวั่นไหวอยู่ไม่น้อย
เมื่อนึกถึงพสิน ในสายตาของเจสแล้ว…ชายหนุ่มรายนั้นอาจจะดูค่อนข้างธรรมดาสามัญจนถึงขั้นที่เรียกได้ว่าติดลบเมื่อเทียบกับผู้ชายอย่างเขา แต่เจสก็เชื่อว่าพสินจะต้องมีดีอะไรซ่อนอยู่อย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นก็คงทำให้ณชากับเจมี่สนใจขนาดนี้ไม่ได้
(ตอนต่อไปพบกันวันที่ 21 มีนาคม)
Comments
comments