ช่วงนี้หลายคนคงกำลังคิดถึงสถานที่ท่องเที่ยวที่เคยไปเมื่อไม่นานมานี้ หรืออาจเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ไปพบกับสถานที่ท่องเที่ยวที่เคยไปเมื่อนานมาแล้วและกำลังคิดถึงเรื่องราวที่พบเจอเมื่อคราวไปเที่ยว บางครั้งยังนึกขึ้นมาว่าทำไมเราจึงไปสถานที่แห่งนั้น และจากนั้นก็เห็นภาพต่างๆ ทั้งสถานที่และเหตุการณ์ก็กลับมาชัดเจนในความคิด
ATTRACTION เป็นเหมือนบันทึกการเดินทางของผู้ชายที่ชื่อ Lee Byung-ryul เขาบันทึกเกี่ยวกับสถานที่ เหตุการณ์ ผู้คน สิ่งของ สัตว์ และอีกมากมาย ผ่านสายตา ความคิดและประสบการณ์ของเขา ขอยกตัวอย่างมาบางบท เช่น เรื่องราวที่ยี่สิบ “สำหรับคนถัดไป” เขาได้ไปเที่ยวเวนิสหลายครั้งเพราะเกิดจากความประทับใจที่นั่นและครั้งนี้เขาได้กลับไปอีกครั้ง เขาเลือกเช่าบ้านแทนโรงแรมเพราะอยู่ที่นี่หนึ่งเดือน เมื่อเข้าไปในบ้านเขาพบกับอะไรบางอย่างที่ถูกห่อไว้อย่างใส่ใจและบนกระดาษโน้ตมีข้อความเขียนไว้ว่า “สำหรับคนถัดไป” หลังจากนั้นเขาได้พบกับเจ้าของบ้าน คุยกันสักพักเจ้าของบ้านจึงถามเขาว่า ได้รับของขวัญไหม เจ้าของบ้านเล่าว่าเมื่อหลายปีก่อนมีนักท่องเที่ยวมาพัก โดยนักท่องเที่ยวคนที่สามหรือสี่ได้เตรียมของขวัญและจดหมายให้คนที่จะมาพักคนถัดไป
‘ผมมีความฝันมากมายในบ้านหลังนี้ที่เคยอยู่มาหลายเดือน ที่เมืองเวนิสอันยิ่งใหญ่นี้ ผมหวังว่าคุณจะได้รับประสบการณ์อันยอดเยี่ยมก่อนจากไปเหมือนกับผม!’
เขาบอกว่าหลังจากนั้นนักท่องเที่ยวที่มาพักก็มักทิ้งไวน์องุ่น เสื้อผ้า ผ้าเช็ดหน้า หรือหนังสือ เพื่อเป็นของขวัญก่อนจากไปมันเป็นการแสดงความรู้สึกขอบคุณต่อของขวัญที่ได้รับจากคนที่ไม่รู้จัก และเป็นการส่งต่อให้กับคนต่อไป
เป็นเรื่องราวที่คุณจะได้สัมผัสกับความสุข ความอบอุ่นใจอย่างน่าประหลาด และอาจคิดว่ามันดีจริงๆ แล้วอาจจะอยากทำแบบนั้นขึ้นมาบ้าง
เรื่องราวที่สิบเจ็ด ‘เฟร์นันโดจากเปอร์โตริโก’ ผู้เขียนหนังสือเขียนเล่าเกี่ยวกับเด็กหนุ่มในเปอร์โตริโกคนหนึ่งที่เติบโตมาพร้อมกับเสียงเปิดกระป๋องอาหารของแม่จนถึงอายุสิบเจ็ดปี แม่เป็นคนที่ลิ้นไม่ค่อยรับรู้รสชาติของอาหาร เขาจึงได้ทานอาหารแบบสำเร็จรูปเป็นประจำ เขาคิดว่าแม่ไม่รักเขา เมื่อเติบโตขึ้นเขาจึงเปลี่ยนเป็นผู้ที่ทำอาหารให้แม่ของเขาทานเพื่อเป็นการแสดงความรัก เขาตั้งใจทำอาหารอย่างสุดฝีมือและไม่เคยหยุดทำ จนความตั้งใจนั้นทำให้เขาประสบความสำเร็จได้เป็นเซฟในร้านอาหารหรู เขาได้รับการยอมรับจากแม่ว่าอาหารของเขาอร่อยที่สุด และลูกค้าที่เข้ามาทานอาหารในร้าน
ความรู้สึกตำต้อยที่คิดว่าตัวเองไม่ได้รับความรักนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงอันยิ่งใหญ่
เรื่องราวที่สามสิบเก้า “บทเพลงแห่งทะเลทราย” เมืองดูซ ประเทศตูนีเซีย จุดเริ่มต้นของทะเลทราย ซาฮาร่า ผู้เขียนได้เล่าถึงการไปเที่ยวที่ทะเลทรายเขาได้พบกับนักท่องเที่ยวที่ต่างก็มาคนเดียว พอตกตอนเย็นพวกเขาต้องมารับอาหารที่ชาวซาฮาร่ากินกัน เขารู้สึกสะดุดตากับชายคนหนึ่งที่กำลังแจกอาหาร เขาพูดไม่ได้แต่ยิ้มต้อนรับนักท่องเที่ยวอย่างเป็นมิตร และประทับใจชายคนนี้อีกครั้งตอนปาร์ตี้แคมป์ไฟ เขาจะคอยดูว่านักท่องเที่ยวว่าเบื่อหรือไม่ คอยใส่ใจนักท่องเที่ยวอย่างละเอียด กระทั่งมีนักท่องเที่ยวคนหนึ่งพูดขึ้นว่า ‘ถ้าเขาคนนั้นพูดได้ ค่ำคืนนี้คงจะสนุกมากขึ้นไปอีก’
เรื่องราวจากการเดินทางยังมีอีกหลายเรื่องคุณอาจได้เห็นความใจดีของเด็กหนุ่มขายข้าวโพดในเปรู ชายหนุ่มสูงอายุที่เป็นช่างตัดผมชาวเม็กซิกัน ทุกเรื่องแฝงแง่คิดไว้อย่างน่าสนใจ คุณอาจได้แรงบันดาลใจจากหนังสือเล่มนี้แล้วออกเดินทางบ้างหรือไม่คุณก็อาจจะอยากนำเรื่องที่เขาเล่ามาทำตามบางอย่าง แจ่มใสหวังว่าหนังสือเล่มนี้จะนำรอยยิ้มอิ่มเอมใจมาให้คุณหลังจากที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ หรือคุณอาจจะได้รับแรงบันดาลใจจากหนังสื่อเล่มนี้ไม่มากก็น้อย
ทดลองอ่าน https://bit.ly/2MdFBWL
ดูรายละเอียดหรือสั่งซื้อ https://bit.ly/2LA9IHG
Comments
comments
No tags for this post.