ทดลองอ่าน ข้ามเวลามาเป็นแพทย์ทหารหญิง บทที่ 7

นี่เป็นน้ำใจของลุงจง เธอต้องเอามาให้แน่นอน จะเอาหรือไม่เอาก็แล้วแต่เขา พอเห็นเขารับไว้ก็เป็นอันเสร็จเรื่องแล้ว

ซูเสวี่ยจื้อจะเดินกลับไป แต่คุณชายหวังกวักมือเรียกเธอมาใกล้ๆ แล้วชี้แผงขายน้ำตาลปั้นที่มีเด็กหลายคนรุมล้อมอยู่ตรงดาดฟ้าเรือชั้นล่างพลางพูดว่า “น้องชายจะกินไหม” น้ำเสียงเขาแฝงการล้อเลียนอยู่บ้าง

เธอส่ายหน้าโดยไม่หยุดคิด แต่พอเห็นเขาเริ่มทำหน้าบึ้งตึงก็เปลี่ยนเป็นบอกว่าได้ทันที

พออยู่ด้วยมาหลายวัน เธอค่อยๆ รู้นิสัยของคุณชายหวังคนนี้แล้ว เอาเป็นว่าตามใจเขาไปเถอะ เขาอยากซื้อขนมให้ก็รับไว้ ถ้ากลัวว่าไม่สะอาดกลับไปค่อยโยนทิ้งก็ได้

สีหน้าคุณชายหวังคึกคักขึ้นตามคาด เขาชะโงกตัวโบกมือไปข้างล่างพร้อมตะโกนเรียกเสียงดังทันที ดึงความสนใจผู้คนด้านล่างให้พากันแหงนหน้ามองขึ้นมาทันใด

ซูเสวี่ยจื้ออดสงสัยไม่ได้ว่าคุณชายหวังอาจจะอยากซื้อเองแต่แรก แค่ศักดิ์ศรีค้ำคออยู่เลยอาศัยอ้างเธอบังหน้าพอดี

เธอไม่คุ้นเคยกับสถานการณ์แบบนี้จึงถอยไปข้างหลัง คุณชายหวังไม่ใส่ใจสักนิด เหลียวหน้ามาถามว่าอยากได้มังกรหรือหงส์

คนที่ชื่อเป้าจื่อเดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆ บอกเสียงกระซิบ “คุณชายหวัง ด้านล่างคนเยอะวุ่นวาย คุณเข้ามาดีกว่าครับ”

คุณชายหวังทำหน้าบึ้งตึงเป็นครั้งที่สอง

“เมื่อครู่นี้ตอนเรือหยุดจอด คุณไม่ให้ผมลงไป ได้…ผมเชื่อฟังคุณ ตอนนี้ผมแค่ซื้อขนมหลอกเด็กนิดหน่อย คุณก็ต้องยุ่งด้วยเหรอ พี่สี่ไม่ได้บอกว่าผมออกไปที่ดาดฟ้าเรือไม่ได้มั้ง”

หลอกเด็ก… ซูเสวี่ยจื้อแสนจะเอือมระอาอยู่ในใจ

เป้าจื่อพูดขึ้น “ขอโทษด้วยคุณชายหวัง ผมไร้ฝีมือเอง กลัวจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นจริงๆ ครับ”

ท่าทางของเขาอ่อนน้อมมาก แต่น้ำเสียงกลับไม่อ่อนโอนแม้สักเศษเสี้ยว

คุณชายหวังยืนประจันหน้ากับเขาไม่ยอมไปไหนเหมือนอยากเอาชนะ

ซูเสวี่ยจื้อไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย เธอก้าวถอยหลังต่อไปช้าๆ ตั้งท่าจะหันหลังหลบฉากออกไป ในจังหวะนี้เอง คนแต่งตัวแบบผู้โดยสารคนหนึ่งได้ก้าวออกมาจากมุมหนึ่งของดาดฟ้าเรือชั้นกลางพร้อมล้วงปืนกระบอกหนึ่งจากในเสื้อ เหนี่ยวไกยิงมาทางคุณชายหวังซึ่งอยู่ชั้นบนอย่างไม่ทันตั้งตัว

ปัง!

เสียงดินปืนระเบิดแหลมสูงดังสะเทือนก้องหูหญิงสาว ราวกับว่าลูกกระสุนลอยผ่านกระหม่อมเธอไปในระยะใกล้ๆ แค่ไม่กี่เชียะ

เป้าจื่อโถมตัวพุ่งเข้าใส่คุณชายหวังจนล้มลงพื้นไปด้วยกันในชั่วพริบตา พวกผู้คุ้มกันตั้งตัวติดแล้วชักปืนออกมาอย่างว่องไว เอาตัวบังอยู่หน้าคุณชายหวังทั้งซ้ายขวา

มือปืนพวกนี้เป็นพวกเดนตาย เห็นยิงนัดเดียวไม่เข้าเป้าก็วิ่งทะยานมาทางนี้ต่อ พอมาถึงข้างใต้ เอามือเกาะหน้าต่างห้องในเรือชั้นกลางพยายามปีนป่ายขึ้นมา เพียงแต่เขายังปีนขึ้นมาไม่ถึงก็มีเสียงยิงปืนดังขึ้นอีกนัดหนึ่ง

ครั้งนี้มือปืนถูกยิงเข้ากลางหลัง ร่างของเขาร่วงหล่นลงมากระแทกพื้นเรือชั้นล่างเหมือนหินก้อนหนึ่ง

คนที่ยิงปืนเป็นผู้คุ้มกันนอกเครื่องแบบซึ่งอยู่ชั้นล่างและรุดมาถึงทันเวลา

บริเวณดาดฟ้าเรือชั้นล่างมีเสียงกรีดร้องดังมาเป็นระลอก ผู้โดยสารกับพวกพ่อค้าเร่ที่ยังซื้อของขายของกันอยู่ก่อนหน้านี้วิ่งหนีกันจ้าละหวั่น ชุลมุนวุ่นวายไปหมด

ซูเสวี่ยจื้อไม่กลัวคนตาย เพราะการตรวจสอบวิเคราะห์ร่างไร้วิญญาณเป็นอาชีพของเธออยู่แล้ว แต่ตลอดชีวิตของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นภาพคนเป็นๆ มีเลือดเนื้อจบชีวิตลงต่อหน้าต่อตา

เธอเพิ่งได้สัมผัสความรู้สึกสะพรึงกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อแบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต