ทดลองอ่าน ชายาพกดาบเข้าห้องหอ บทที่ 3

“ความหมายของฮ่องเต้คือเจ้าช่วยชีวิตไทเฮาและคังอ๋องเอาไว้ นับว่ามีความชอบใหญ่หลวง ตัวเจ้ามีตำแหน่งเป็นถึงขุนนางหลวงขั้นสามของราชสำนักเรา จึงไม่มีตำแหน่งที่สูงยิ่งกว่านี้ให้อีก ประกอบกับตัวเจ้าเองก็อายุยี่สิบห้าปีแล้ว การมอบตำแหน่งชายาเอกของคังอ๋องจึงมีความเหมาะสม พ่อเองก็อยากให้เจ้าถอนตัว และคิดว่ามารดาเจ้า…น่าจะหวังให้เจ้าออกจากกลุ่มสี่ปักษีแห่งหน่วยประตูหกบานเพื่อแต่งงานและมีบุตรมากกว่า” มู่เจิ้งหยางนิ่งไปครู่หนึ่ง สีหน้าเขาพลันเคร่งเครียดมากขึ้น “แต่ในสายตาพ่อ คังอ๋องผู้นี้ไม่เหมาะกับเจ้า”

ลำพังแค่สมรสพระราชทานก็ทำให้มู่ไคเวยมึนงงพอแล้ว นางใช้สมองคิดอย่างหนักก่อนเอ่ยถาม “ท่านพ่อไม่ชอบที่คังอ๋องสุขภาพอ่อนแอเลยรู้สึกว่าเขาไม่เหมาะกับลูกหรือ”

“นั่นก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญที่สุด” มู่เจิ้งหยางถอนหายใจหนักๆ “มีเรื่องหนึ่งที่พ่อไม่เคยบอกเจ้า แต่วันนี้พ่อจะเล่าให้ฟัง เจ้าจะได้เตรียมใจไว้ เมื่อสิบเจ็ดปีก่อนตอนที่มารดาเจ้าประสบภัยจนเสียชีวิต แม้ฉากหน้าจะบอกว่าถูกคนร้ายดักเล่นงานที่ซานชวนโข่ว แต่ความจริงไม่ได้ง่ายดายปานนั้น เพราะนางผ่านไปเห็นเหตุการณ์ไม่เป็นธรรมจึงชักดาบช่วยคนที่ไม่สมควรช่วยต่างหาก”

“คนที่ไม่สมควรช่วย?”

“เป็นคนที่ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันอยากกำจัดแต่ไม่สะดวกลงมืออย่างเปิดเผย”

เมื่อสิบเจ็ดปีก่อน

บริเวณเส้นทางน้ำซานชวนโข่ว

คนร้ายลอบโจมตี

คนที่ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันอยากกำจัด

การตายของมารดา

มารดาของนางลิ่นเกิ่งเจินเป็นผู้มีชื่อเสียงในยุทธภพ แต่กลับต้องมาสิ้นชีวิตลงในมือโจรสลัดกลุ่มหนึ่งเสียได้เล่า เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ มันเป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร…สำหรับเรื่องนี้ มู่ไคเวยก็เคยคิดทบทวนมานับครั้งไม่ถ้วน

เมื่อประเด็นนี้ถูกหยิบยกขึ้นมาพูดอีกครั้งในตอนนี้ นางจึงคิดปะติดปะต่อเหตุการณ์ต่างๆ แล้วเบาะแสทุกอย่างก็นำไปสู่สิ่งๆ เดียว

“เมื่อสิบเจ็ดปีก่อน คังอ๋องคนก่อนกับพระชายาพาซื่อจื่อฟู่จิ่นซีที่ยังเด็กออกไปเสาะหาหมอที่นอกเมือง แต่กลับถูกโจรสลัดดักปล้นตอนกลางดึก สุดท้ายบริวารของคังอ๋องคนก่อนก็ตายหมด แต่ซื่อจื่อที่อายุยังน้อยกลับหนีรอดไปได้อย่างปาฏิหาริย์ สรุปคือ…นี่เป็นฝีมือของท่านแม่ใช่หรือไม่ โจรสลัดที่ซานชวนโข่วอะไรนั่นเป็นแค่ตัวตนที่ถูกสร้างขึ้น ความจริงมีศัตรูที่ร้ายกาจยิ่งกว่านั้นอีก…ใช่หรือไม่” มู่ไคเวยกังขาในการตายของมารดามาตลอด ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เองหรือ “คนที่ฮ่องเต้อยากกำจัดคือคังอ๋องคนก่อน ทั้งที่เขาเป็นน้องชายแท้ๆ ของพระองค์ เพราะว่า…ทั้งสองพระองค์เป็นพี่น้องกัน เป็นฝาแฝด?…อา! ฝาแฝด?!”

บิดานางผงกศีรษะ “สำหรับชาวบ้านทั่วไป ลูกชายแฝดถือเป็นเรื่องมงคลยิ่ง แต่สำหรับเชื้อพระวงศ์ บุตรชายคนโตกับคนรองย่อมมีความแตกต่าง การมีลูกแฝดจึงถูกมองเป็นเรื่องอัปมงคล ประกอบกับพวกโหรหลวงน้อยใหญ่ในสมัยนั้น ตรวจดูดวงดาวแล้วทำนายว่าดาวรองจะข่มดาวหลัก ทำให้ฝ่าบาทต้องการกำจัดคังอ๋องคนก่อน”

แต่การกำจัดคังอ๋องคนก่อนจำเป็นต้องกระทำอย่างลับๆ คนร้ายที่มารดาของนางเจอตอนนั้นจึงเป็นมือสังหารที่เป็นหมากลับซึ่งฮ่องเต้ชุบเลี้ยงมากับมือ