ทดลองอ่าน OOC I พลิกรักสลับบท บทที่ 4-บทที่ 5

บทที่ 4 สับสน

 ทั้งคำว่ารัก ทั้งคำขอโทษที่ไม่เคยหลุดจากกลีบปากหนาสีแดงสด ทั้งพฤติกรรมต่างๆ ที่ผิดแผกจากหน้ามือเป็นหลังมือของอัตรคุปต์สร้างความสับสนให้กับนิสรีนอย่างลึกล้ำ

การตัดใจจากผู้ชายที่เฝ้ารักมานับสิบปีไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่เพราะเธอยังรู้จักรักตัวเองอยู่บ้าง นิสรีนถึงได้พยายามกัดฟันก้าวออกมาจากเขา จากเงามืดของโชคชะตาอันเลวร้ายที่รออยู่ในอนาคต ทั้งที่เธอก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าถ้าหากถอยออกมาจากวังวนรักสามเส้านั้นสำเร็จ ชีวิตจะเป็นอย่างไรต่อไป

แต่ในขณะที่เธอพยายามจะหนีให้พ้นจากเส้นทางเดิม อัตรคุปต์ที่เคยเย็นชาไร้หัวใจใส่กันกลับเป็นฝ่ายก้าวเข้ามาหาจนถึงขั้นวิ่งไล่ตามอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

แน่นอนว่าหัวใจซึ่งยังอัดแน่นไปด้วยความรักที่มีต่อเขาย่อมเต้นระรัวด้วยความยินดีอย่างบ้าคลั่ง มันบอกให้เธอลองเสี่ยงอีกสักหน ฉวยโอกาสนี้คว้าหัวใจอัตรคุปต์มาครองเอาไว้ให้อยู่หมัด แต่สมองกลับพยายามฉุดกระชากเธอให้หลุดจากภวังค์รักลวงตาที่ไม่มีวันเป็นไปได้นั้น

ทุกความขัดแย้งย่อมสร้างความสูญเสีย โดยเฉพาะความขัดแย้งในตัวเองที่ทำให้คนแทบจะทนแบกรับไว้ไม่ไหว

สัมผัสแผ่วเบาบนแก้มทำให้หญิงสาวสะดุ้ง วงหน้าสวยสะบัดกลับไปมองทางซ้ายมือของตัวเอง จึงเพิ่งเห็นว่าอดีตคนรักลุกจากฝั่งตรงข้ามมายืนโน้มตัวอยู่ใกล้ๆ ด้วยแววตาแฝงความห่วงใย

“นีซ เป็นอะไรรึเปล่า”

ดวงตาสวยเฉี่ยวกวาดมองใบหน้าหล่อเหลาซึ่งชาวเน็ตต่างเอ่ยแซวกันเล่นๆ ว่า ‘เบ้าหน้าพระราชทาน’ ตั้งแต่โครงหน้าคม สันกรามชัด เหนือโหนกแก้มสูงขึ้นไปคือดวงตาโตคมกริบในเบ้าตาลึก แพขนตาบนล่างดกหนาไม่ต่างจากคิ้วเข้มได้รูป จมูกโด่งปลายงุ้มรับกันกับริมฝีปากหนาสีแดงสด ผิวขาวราวหิมะตัดกับผมทรงคอมม่าสีดำสนิท ห่วงสีเงินสวยสะท้อนแสงจากรูล่างสุดของใบหู

ดูจากลักษณะภายนอกทั้งรูปร่างที่สูงใหญ่ โหนกแก้มสูง หรือเบ้าตาลึกก็รู้แล้วว่าชายหนุ่มไม่ใช่คนเชื้อสายไทยเต็มร้อย เพราะ ‘คุณอลิเซีย’ มารดาของเขาเป็นสาวลูกเสี้ยวผู้มีทั้งเชื้อสายกรีก ตะวันออกกลาง และไทยปะปนอยู่ในร่าง ดีเอ็นเอที่ผสมผสานระหว่างลูกเสี้ยวคนสวยกับหนุ่มไทยเชื้อสายจีนผู้หล่อเหลาจึงออกมาเป็นประติมากรรมชิ้นเอกอย่างอัตรคุปต์ มหัสวัต

และตอนนี้ผู้ชายที่หล่อเหลาจนพระเอกหลายคนยังเทียบไม่ติดก็กำลังใช้ดวงตาคมดุสีน้ำตาลเข้มจนเกือบดำคู่นั้นมองเธอด้วยสายตาห่วงใย

นิสรีนเม้มปาก แม้จะรู้สึกดีแค่ไหน เธอก็ยังปัดมือเขาออกจากไหล่ ปฏิเสธด้วยสีหน้าแข็งทื่อ

“เปล่า นีซไม่ได้เป็นอะไร พี่คุปต์กลับไปนั่งเถอะ”

จ้องหน้าเธออยู่อึดใจหนึ่งอัตรคุปต์ก็พยักหน้ารับ

“โอเค”

ขณะที่เธอกำลังจะผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกที่เขายอมกลับไปนั่งที่เดิม นิสรีนก็แทบสะดุ้งเมื่อร่างสูงใหญ่เลือกทิ้งตัวลงบนเบาะข้างๆ เธอ

“พี่คุปต์! ทำอะไรเนี่ย!” นางเอกสาวคนดังถลึงตาใส่ แต่ชายหนุ่มที่วาดแขนพาดกับพนักเก้าอี้ตัวยาวจนคล้ายจะโอบเธออยู่กลายๆ กลับเลิกคิ้วใส่ ตอบรับหน้าตาย

“ก็นั่งตามที่นีซบอกไง”

“ไม่ เดี๋ยว! นีซหมายถึงให้พี่กลับไปนั่งที่ตัวเองโน่น”

“เปลี่ยนใจแล้ว อยากนั่งกับนีซ”

“แต่นีซอึดอัด”

“อึดอัดอะไร นีซชอบให้พี่กอดจะตาย” อัตรคุปต์ยักไหล่ “ชู่ ไม่ต้องงอแงแล้ว ดูโน่นเร็ว พระอาทิตย์กำลังจะตกแล้วนะ”

ชายหนุ่มพยักพเยิดให้คนรักมองไปยังพระอาทิตย์ดวงโตที่ใกล้จะตก

แม้ในเมืองหลวงของประเทศซึ่งอัดแน่นไปด้วยตึกรามบ้านช่อง พระอาทิตย์ดวงโตจะไม่ได้หล่นวูบหายไปในพื้นน้ำเจ้าพระยา ทว่าฉากหลังที่เป็นวัดชื่อดังก็ดูสวยงามไปอีกแบบ

นิสรีนเผลอหันไปตามสายตาของอดีตคนรัก กลีบปากเคลือบสีแดงตามแบบฉบับนางร้ายขบแน่น แววตาสั่นไหวเมื่อจำได้…ว่าครั้งหนึ่งเธอเคยบอกอัตรคุปต์ว่าอยากมากินอาหารร้านนี้ อยากดูพระอาทิตย์ตกด้วยกันกับเขา

แต่ก็เป็นอัตรคุปต์ไม่ใช่หรือที่บ่นว่าไร้สาระ พระอาทิตย์ตกในเมืองมีอะไรให้น่าดูกัน ครั้งนั้นเขาไม่ยอมมาดินเนอร์กับเธอ แล้วเลือกชดเชยด้วยการพาไปล่องเรือยอชต์ดูพระอาทิตย์ตกทะเลที่ภูเก็ตแทน

ผืนฟ้าค่อยๆ ถูกแต่งแต้มด้วยสีของอาทิตย์อัสดงจนแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพูเจือส้มคล้ายสีแซลมอน ก้อนเมฆสีขาวยามกลางวันถูกอาบย้อมจนบางส่วนกลายเป็นสีทอง ไม่ช้าไม่นานพระปรางค์องค์ใหญ่ก็ค่อยๆ เปล่งแสงเรืองรองออกมา

“สวยจัง”

หญิงสาวหลุดอุทาน ชั่วขณะนั้นเธอเผลอหลงลืมความขัดแย้งระหว่างตัวเองกับอดีตคนรัก เฝ้ามองความงดงามอันกลมกลืนกันระหว่างธรรมชาติกับสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมาด้วยแววตาเป็นประกาย ขณะที่อัตรคุปต์นั้น…ดวงตาคู่คมได้เลื่อนจากพระปรางค์องค์ใหญ่มาอยู่ที่คนข้างตัวนานแล้ว

ยิ่งวันเวลาผ่านไปชายหนุ่มก็ยิ่งแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยมือจากนิสรีนแล้วไปรักผู้หญิงที่ถูกลิขิตไว้ให้เป็นนางเอกของตัวเองเด็ดขาด

การต่อสู้กับโชคชะตาที่ถูกขีดเขียนไว้มันอาจจะยาก แต่อัตรคุปต์มั่นใจว่าเขาสามารถสู้กับมันได้

…ขอเพียงแค่นิสรีนเลือกจะสู้ไปกับเขาก็พอ