ทดลองอ่าน เจ้าสาวสโลว์ไลฟ์ บทที่ 2

ตอนแรกเขาคิดว่าเธอเป็นเด็กเกเร นิสัยไม่ดี ภายหลังมารู้ต้นสายปลายเหตุจากมาลัยว่าเด็กชายร่างใหญ่กำลังรังแกเด็กในแก๊งอยู่ อิศยาผ่านมาเห็นเข้าจึงช่วยเหลือ แต่ดันพลั้งมือขว้างก้อนหินถูกศีรษะเด็กชายตัวใหญ่ เธอเลยต้องแบกเด็กคนนี้มาโรงพยาบาลและออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด พร้อมแบกความผิดไว้ที่ตนเองฝ่ายเดียวจนชาวบ้านเก็บไปนินทาว่าเธอเป็นคนเกเร แต่หญิงสาวก็ไม่คิดแก้ตัว เพราะไม่เช่นนั้นเด็กโค่งคนนี้จะถูกพ่อขี้เมาทำร้ายได้

ความประทับใจเล็กๆ ก่อตัวขึ้นเหมือนเชื้อไฟที่พอจุดติดแล้วก็ลุกลามต่อไม่หยุดยั้ง

เขารับรู้เรื่องราวของอิศยาอีกหลายเรื่องจากมาลัย เพราะพยาบาลผู้นี้เป็นเพื่อนของแม่อิศยาซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว บางเรื่องทำให้เขาชื่นชม แต่บางเรื่องก็ทำให้นึกฉงนใจ

‘เอ๋ยไม่เรียนหนังสือเหรอครับ ผมเห็นตระเวนขับรถส่งปิ่นโตทุกวัน’

‘เอ๋ยเรียนจบมัธยมแล้วค่ะหมอ แต่เห็นว่าอยากทำงาน ไม่อยากเรียนต่อแล้ว’

‘แล้วลุงถมไม่ว่าอะไรเหรอครับ’

‘ก็ไม่เห็นว่าอะไรนะคะหมอ’

ปาลย่นคิ้วกับเหตุผลที่ได้ยิน ดูเหมือนมาลัยจะอ่านความคิดของเขาออก

‘เห็นหนูเอ๋ยตะลอนไปทั่ว ไม่เรียนหนังสือต่อแบบนี้ แต่หนูเอ๋ยเป็นเด็กดีนะคะหมอ พี่เห็นมาตั้งแต่ตัวเล็กเท่าเมี่ยง เป็นเด็กขยันขันแข็ง สู้งาน กลับมาบ้านก็ไม่ได้ไปเที่ยวเตร่เหมือนพวกเด็กสาวๆ แต่คอยหยิบจับช่วยงานแม่เขาตลอดค่ะ พอแม่เสียหนูเอ๋ยก็เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงค้าขายหาเงินมาช่วยผ่อนแรงถมยามัน หนูเอ๋ยไม่ใช่เด็กเกเรใจแตกอย่างที่ชาวบ้านพูดกันหรอกค่ะ เป็นเด็กใช้ได้ทีเดียวค่ะ’

ความประทับใจเริ่มบ่มเพาะลงในจิตใจ แต่มันยังไม่อาจแตกหน่อต่อได้เพราะอีกฝ่ายเมินเขาตลอด

‘เอ๋ยดูไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมนะครับ เจอหน้ากันทีไรก็หน้านิ่งตลอด ผมนึกว่าผมทำอะไรผิดเสียอีก’

‘เอ๋ยมันเป็นเด็กนิ่งๆ ไม่ใช่คนพูดเก่ง ช่างประจ๋อประแจ๋เหมือนสาวๆ ที่นี่หรอกค่ะ มันออกจะ…สมัยนี้เรียกอะไรนะ…ออกติสต์ๆ น่ะค่ะหมอ’

คำพูดของมาลัยทำให้เขาอยากรู้จักอิศยามากขึ้น บังเอิญรถมือสองที่เขาซื้อไว้เสียกลางทาง ลุงถมยาผ่านมาเห็นเข้าจึงลากไปที่อู่ เขาจึงพบเธอบ่อยขึ้นและบ่อยขึ้นจนตัดสินใจสมัครสมาชิกปิ่นโตดีลิเวอรี่ของเธอ

ปาลเคยชินกับการส่งข้อความลงในปิ่นโตเถาน้อย เขารู้ดีว่าข้อความเหล่านั้นไม่ได้รื่นหูนัก แต่ผู้ชายทื่อๆ จีบใครไม่เป็นนึกออกเพียงแค่นี้จริงๆ

การจีบ ‘เด็ก’ ยากกว่า ‘ผู้ใหญ่’ มากนัก โดยเฉพาะเด็กอินดี้ คาดเดาใจยากอย่างอิศยา

ความรักครั้งนี้ถูกบ่มเพาะมาสักระยะ เพียงแต่ไม่อาจเติบโตเบ่งบานออกดอกออกผลได้ เพราะจู่ๆ วันหนึ่งเธอก็บอกเลิกสมาชิกปิ่นโต เขาผิดหวังและเสียใจ ทว่าเขากลับปั้นหน้าตายเหมือนไม่รู้สึกรู้สา แสร้งยกเรื่องการเรียนของเธอขึ้นมาพูด

‘เธอควรคิดถึงอนาคตตัวเองบ้าง เธอยังเด็กนะ’

‘ก็เอ๋ยสะดวกแบบนี้นี่คะ’

ปาลไม่มีวันได้รับคำตอบกวนประสาทแบบนี้จากสาวๆ ที่โคกเสือเผ่น สาวๆ หลายคนที่เข้ามาหาพูดจาเสียงอ่อนเสียงหวาน บางคนถึงขั้นต่อคิวเป็นคนป่วยก็มีไม่น้อย

แต่ไม่ใช่อิศยา เธอเหมือนนกน้อยที่โผบินอย่างอิสรเสรี เธอคงไม่ชอบเด็กเรียนใส่แว่นที่ใช้ชีวิตกับตำรับตำรามากกว่าท้องทุ่งกว้าง เธอจึงไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตาเลยสักครั้ง

ปาลกลับมาใช้ชีวิตแห้งเหี่ยวอยู่เป็นเดือนๆ หากไม่ใช่เพราะรถกระป๋องต้องเข้าอู่อีกครั้ง เขาคงไม่ได้เจอเธออีก คืนนั้นเขาดีใจที่ได้ลิ้มรสอาหารจากมือเธอ ทั้งอร่อยและดีต่อใจ

ทว่าหลังฟื้นจากอุบัติเหตุ เขากลับเสียใจที่ตนเองดึงดันจะไปหาลุงถมยาคืนนั้น เขาไม่น่ารีบร้อนออกจากโรงพยาบาล ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่พรากชีวิตพ่อของอิศยา และไม่สูญเสียชีวิตคนไข้รายนั้นไป