ทดลองอ่าน Blue Bridge สะพานรักสีน้ำเงิน บทที่ 5

บทที่ 5

จ้าวหนานเซียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ถอยหลังแล้วเงยหน้ายืดตัวขึ้น ก้าวผ่านข้างตัวชายหนุ่มไปอย่างรวดเร็ว

ด้านหลังมีเสียงฝีเท้าดังตามมา

“ขอโทษที่เมื่อกี้ทำให้คุณตกใจ ไม่ได้ตั้งใจนะ ผมเห็นคุณกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ก็เลยไม่ได้เรียก” เขาโบกถุงใบหนึ่งที่ถืออยู่ในมือ “นี่เสี่ยวเฉินห่อกลับมาให้คุณ คุณจะได้กินตอนร้อนๆ เขาดื่มเหล้าไปนิดเดียว เมานิดหน่อย กลับไปนอนที่ห้องแล้ว”

จ้าวหนานเซียวหยุดที่หน้าประตูห้องแล้วหันกลับไป

“ไม่เกี่ยวกับผมนะ!” สวีซู่รีบบอก “เขาอยากดื่มจนเมาเอง ผมเกลี้ยกล่อมแล้วก็ไม่ฟัง!” พูดพลางแขวนถุงไว้บนที่จับประตู

หญิงสาวลังเลอยู่ชั่วครู่ก็หยิบมาถือไว้แล้วพูดว่า “ขอบใจ” พูดจบก็ก้าวเข้าห้อง ขณะกำลังจะปิดประตูก็มีแขนข้างหนึ่งยื่นเข้ามายันประตูจากด้านหลัง

เธอหันไปอีกครั้งจึงพบกับสายตาสำรวจมองของเขา

“คุณเป็นไข้รึเปล่า”

หญิงสาวปฏิเสธทันควัน “เปล่า…”

เขายกมือขึ้น ทาบหลังมือกับหน้าผากของเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะทันได้โต้ตอบขัดขืน เขาก็ชักมือกลับไปแล้ว

“พอได้แล้ว ทำเป็นเข้มแข็งหาอะไร! ร้อนจนจะเป็นเตาไฟอยู่แล้ว!”

จ้าวหนานเซียวชะงักไป “ฉันกินยาแล้ว!”

“ยาอะไร ขอผมดูหน่อย”

เธอไม่สนใจเขา เดินเข้าไปวางถุงไว้บนโต๊ะตรงทางเดิน ก่อนจะหันไปเตรียมจะปิดประตู “ฉันอยากพักผ่อนแล้ว คุณทำตัว…”

จ้าวหนานเซียวนิ่งค้าง มองชายหนุ่มเดินเข้ามาอย่างตกใจ เขาหยิบแผงยาที่เมื่อเย็นเธอกินเหลือแล้วทิ้งไว้ที่โต๊ะตรงทางเดินขึ้นมา พลิกไปมาสองทีก่อนจะสะบัดมือทิ้งแผงยาลงไปในถังขยะข้างเท้า

ต่อให้เธออารมณ์ดีกว่านี้ เจอแบบนี้ก็คงทนไม่ไหว ซึ่งความจริงแล้วตอนนี้เธออารมณ์ไม่ค่อยดีนัก

“สวีซู่! คุณ…” เธอกำลังจะระเบิดอารมณ์ สวีซู่ก็หันกลับมา

“จ้าวหนานเซียว ที่คุณกินคือยาอะไร ยาหมดอายุไปแล้วตั้งครึ่งปี! ก่อนจะกินคุณไม่ดูเลยเหรอ!” น้ำเสียงเขายังค่อนข้างดุ

จ้าวหนานเซียวชะงัก เข้าไปเก็บยาออกมาจากถังขยะแล้วอ่านดู เป็นยาหมดอายุจริงๆ

ยาสำรองเหล่านี้เก็บไว้ในกระเป๋าเดินทางของเธอมาตลอดไม่ได้นำออกมา ตอนนี้เมื่อนึกดูก็เหมือนจะนานมากแล้ว

เธอทิ้งยากลับลงไปในถังขยะเงียบๆ