บทที่หนึ่ง คุณมากกว่าสี่ห่วงอยู่หนึ่งห่วง
ในขณะที่คุณโชคร้าย ฉันหวังว่าคุณจะอยู่ห่างจากฉันหน่อย เพราะฉันนั้นมีความสำคัญ คุณอย่าเป็นคนเห็นแก่ตัวเกินไปนัก
คอลัมน์ ‘มนุษย์ดวงดาวเดียวดาย’
ห้องอัดรายการ รายงานข่าวบันเทิง
“ลำดับถัดไปเราจะมาเปิดชาร์ตเรตติ้งรายการบันเทิงของสัปดาห์นี้กันนะคะ คุณมู่หยางตื่นเต้นไหมคะ” พิธีกรสาวยิ้มแล้วหันไปมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ เห็นได้ชัดว่าเธอสนใจหนุ่มหล่อคนนี้มาก ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ได้สนใจ หนำซ้ำยังย้อนถามกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นๆ ว่า “ตื่นเต้นแล้วจะมีผลต่อชาร์ตเหรอครับ”
“เอ่อ…” พิธีกรสาวยิ้มเก้ออย่างไปไม่เป็น “ไม่…ไม่หรอกค่ะ”
แล้วหนุ่มหล่อก็หันกลับมาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น พิธีกรสาวได้แต่จับผมข้างหูแก้เก้อ
“ถ้าอย่างนั้นเรามาดูคำตอบกันเลยดีกว่า ชาร์ตเรตติ้งอันดับหนึ่งของสัปดาห์นี้ยังคงเป็นของรายการเรียลลิตี้แฟชั่นโชว์ ‘สถานีถัดไป รันเวย์’ ค่ะ! ว้าว…และที่ยืนอยู่ข้างๆ ดิฉันก็คือคุณมู่หยาง โปรดิวเซอร์และพิธีกรของรายการค่ะ ส่วนตัวดิฉันเองก็เป็นแฟนคลับตัวยงของรายการนี้เช่นกัน ดิฉันจึงขอเป็นตัวแทนแฟนคลับถามคำถามสักคำถามนะคะ อย่างดิฉันสามารถเข้าร่วมรายการของคุณได้ไหมคะ”
“ไม่ได้ครับ”
“…”
“ดีไซเนอร์ที่จะเข้าร่วมรายการของเราจะต้องเป็นมืออาชีพ ส่วนนางแบบนายแบบก็จะต้องเคยเข้าร่วมงานประกวดซูเปอร์โมเดลมาก่อน เพื่อให้สามารถมั่นใจได้ว่ารายการของเราจะมีความเป็นมืออาชีพครับ” หนุ่มหล่อเชิดหน้าขึ้นพูดแล้วหันไปมองพิธีกรสาวพร้อมกับพูดต่อว่า “ขอโทษด้วยนะครับ คุณจึงไม่สามารถเข้าร่วมรายการนี้ได้”
พิธีกรสาวกระตุกมุมปากเล็กน้อย ยังดีที่รายการนี้ออนแอร์เพียงยี่สิบนาทีเท่านั้น เหลืออีกไม่กี่นาทีก็จบแล้ว เธอกระแอมแล้วเปลี่ยนคำถามใหม่ว่า “เราทราบมาว่ามีนิตยสารแฟชั่นกับแบรนด์แฟชั่นมากมายที่ส่งดีไซเนอร์เข้าร่วมรายการของคุณ มีเพียงนิตยสารชิกฉบับเดียวเท่านั้นที่ไม่ได้เข้าร่วมรายการนี้ด้วย อยากทราบว่าเป็นเพราะอะไรคะ”
“ชิก?” มู่หยางยกมุมปากยิ้มอย่างร้ายๆ “ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ยังคงพอจะมีโอกาส แต่เมื่อสองเดือนก่อนพวกเขาเพิ่งจะเปลี่ยนแม่ทัพคนใหม่ จะรักษาตำแหน่งนิตยสารแฟชั่นอันดับหนึ่งไว้ได้อีกนานแค่ไหนก็ยังพูดยาก แล้วจะกล้าแบ่งกำลังมาเข้าร่วมการแข่งขันที่ดุเดือดอย่างนี้ได้เหรอครับ”
ในขณะที่พิธีกรสาวกำลังหยอกล้อหนุ่มหล่อและถูกโต้กลับจนอึ้งไปนั้น ในคลับเฮ้าส์ส่วนตัวใจกลางเมืองซีมีแสงไฟส่องสว่างวิบวับมากมาย มีพีระมิดแชมเปญขนาดใหญ่ตั้งอยู่ริมสระว่ายน้ำ และน้ำแข็งแกะสลักตัวเลขหนึ่งล้านระยิบระยับภายใต้แสงไฟ ชายหนุ่มรูปหล่อมาดเท่อยู่ในชุดสเว็ตเตอร์สีครีมกำลังยกค้อนขึ้นตีน้ำแข็งแกะสลักนั่น
ตัวเลขนั้นก็คือจำนวนนิตยสารชิกที่จัดจำหน่ายได้ในเดือนนี้ เป็นการทำลายสถิติสูงสุดเท่าที่เคยมีมา และชายหนุ่มผู้มีออร่าเปล่งปลั่งคนนั้นก็คือลู่ซิงเฉิง หัวหน้าบรรณาธิการคนใหม่ที่พึ่งย้ายมาประจำนิตยสารชิกในภูมิภาคเอเชีย
ท่ามกลางสายตาของผู้คนนับหมื่นและภายใต้แสงไฟส่องสว่างเจิดจ้านั่น ลู่ซิงเฉิงทุบน้ำแข็งแกะสลักให้แตกอย่างเต็มแรงแล้วยกแก้วขึ้นฉลองกับทุกคน
นักข่าวกำลังเบียดเสียดยื่นไมค์เข้ามาถามเขา “คุณลู่ ตั้งแต่ที่คุณมารับตำแหน่ง นิตยสารฉบับแรกที่ออกมาก็ทำลายสถิติสูงสุด หน้าโฆษณาก็เพิ่มขึ้นจากเดิมถึงสิบจุดสี่เปอร์เซ็นต์ ตั้งแต่นี้ต่อไปแบรนด์ใหญ่ๆ ก็จะเพิ่มโฆษณาในชิกมากขึ้นใช่ไหม แล้วจะลดโฆษณาในนิตยสารฉบับอื่นลงหรือเปล่า”
“คุณลู่ คอลัมน์เครื่องแต่งกายคอลัมน์แรกของเดือนนี้คือเรื่อง ‘กำมะหยี่ เทรนด์หรูหราแบบถ่อมตน’ คุณคิดว่าผ้ากำมะหยี่จะได้รับความนิยมในซีซั่นหน้าใช่ไหม”
“คุณลู่ ในงานเปิดตัวแฟชั่นฤดูร้อนเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว คุณเวินซีแฟนของคุณสวมรองเท้าส้นสูงแบรนด์น้องใหม่ ไม่ใช่รองเท้าพื้นหลังสีแดงที่เธอชอบสวมมาตลอด นี่เป็นการบอกใบ้ว่าคุณกำลังสนใจการออกแบบของแบรนด์นี้ใช่ไหม”
