ทดลองอ่าน Crush รักอีกครั้งก็ยังเป็นเธอ บทที่ 3

(3)

เดิมทีซูเนี่ยนชินนั่งอยู่ตรงนั้นเพื่อรอให้เธอไปก่อน จากนั้นเขาจึงจะโทรศัพท์เรียกให้คนมารับ ไม่คิดว่าซังอู๋เยียนจะเสียเวลากับเขาอยู่อย่างนั้น

ฤดูหนาวของเมือง A แม้จะเรียกได้ว่าไม่ถึงกับหิมะตก แต่ว่าไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหนอยู่ข้างนอกแบบนี้เป็นเวลานานก็หนาวใช่ย่อย

สถานสงเคราะห์อยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยไม่มากนัก ข้างๆ ถนนเส้นนี้เป็นประตูทิศใต้ของมหาวิทยาลัย A ซึ่งเป็นถนนขายของกินเล่น นักศึกษาเดินเข้าๆ ออกๆ เป็นจำนวนมาก บางครั้งก็มีเพื่อนต่างเพศวัยรุ่นที่เดินผ่านไปไกลแล้ว แต่ก็มักจะมองมายังซูเนี่ยนชินที่นั่งอยู่ตรงนี้บ่อยๆ แล้วค่อยมองมาที่ซังอู๋เยียน

พลบค่ำของวันวาเลนไทน์มีคู่รักมากมาย แต่ว่าพวกเขาทั้งสองเป็นเสียอย่างนี้ จึงคล้ายกับคู่รักที่งอนง้อกันอยู่

ซังอู๋เยียนนั่งอยู่ตรงนั้น สักครู่เดียวก็รู้สึกหนาว เธอจึงหยิบถุงมือออกมาแล้วยกมือทั้งสองขึ้น พ่นกลุ่มไอร้อนออกมาติดต่อกันหลายครั้ง ออกแรงถูมือไปมา จากนั้นจึงมองไปยังซูเนี่ยนชิน เขาไม่ได้สวมถุงมือ มือที่จับไม้เท้าหนาวเย็นจนกลายเป็นสีม่วงอมเขียว ยังคงถือทิฐิไม่ยอมเคลื่อนไหว ซังอู๋เยียนจึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เธอจะไม่สงสัยเลยสักนิดถ้าเขาจะไม่ยอมแพ้แล้วแข็งตายอยู่ตรงนี้

“คุณไม่หนาวเหรอ” เธอเอ่ยถาม

ซูเนี่ยนชินไม่ส่งเสียง เปลี่ยนไม้เท้าไปไว้ที่มืออีกข้างหนึ่ง ถ้าไม่ทันสังเกตไม้เท้าอันนั้น ก็มองไม่ค่อยออกหรอกว่าเขาเป็นคนตาบอด เขามีหน้าตาที่หล่อเหลาเกินไปจริงๆ เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สีหน้าท่าทางหยิ่งผยอง เผยให้เห็นความเมินเฉยภายในกระดูก

ซังอู๋เยียนเห็นอย่างนั้นก็ไม่อาจทนได้ เอาผ้าพันคอออกมาด้วยความลังเล อยากจะพันทั้งสองมือของเขาที่ดูจะเย็นเป็นน้ำแข็งก่อนจะจากไป แต่ก็กลัวว่าความหวังดีจะกลายเป็นเจตนาร้าย ไม่แน่ว่าเขาอาจจะไม่รับน้ำใจโยนผ้าพันคอลงกับพื้นแล้วกระทืบเท้าอีกสองทีก็ได้ เธอเองก็จะเสียหน้าอย่างหนัก

ขณะที่กำลังลังเลอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงคนเรียกเธอขึ้นมา “ซังอู๋เยียน!”

พบศัตรูในเส้นทางคับแคบ คนที่เดินมาเป็นสวี่เชี่ยนกับเว่ยเฮ่าพอดี

พอสวี่เชี่ยนเรียกเธอแล้วก็ดึงตัวเว่ยเฮ่าเข้ามาใกล้ ซ้ำยังมองเธอด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม

“พวกเธอ?” เว่ยเฮ่าไม่เคยเห็นซูเนี่ยนชินที่อยู่ข้างๆ มาก่อน

พอซังอู๋เยียนเชิดคางขึ้น ก็ฉวยโอกาสสอดมือเข้าไปในช่องแขนของซูเนี่ยนชิน อิงร่างกายแนบชิดกับเขา แสร้งทำเป็นพูดอย่างสนิทสนม “เดตกันน่ะ”

สวี่เชี่ยนได้ฟังก็พิจารณาซูเนี่ยนชินอยู่สักครู่

ซังอู๋เยียนหัวเราะอย่างที่ไม่ชอบด้อยกว่าใคร ความจริงแล้วเธออ้อนวอนซูเนี่ยนชินอยู่เงียบๆ ในใจว่า อาจารย์ซูคะ ท่านซู ท่านเทพซู ท่านเป็นผู้ใหญ่ได้โปรดเมตตา ถือว่าเป็นเทพบุตรมาช่วยหญิงงามเถอะนะ ได้โปรดล่ะ ขอแค่อย่าเปิดโปงฉันก็พอ

เธอโอบกอดความคาดหวังอันเบาบางเอาไว้ ภาวนาให้ผู้ชายคนนี้เป็นคนปากร้ายแต่ใจดี จริงๆ แล้วมีจิตใจอย่างพระโพธิสัตว์ที่ช่วยเหลือผู้คนให้รอดพ้นจากภยันตราย

ขณะที่ดวงตาทั้งสามคู่ชำเลืองมองซูเนี่ยนชินพลางคิดกันไปเอง ซูเนี่ยนชินก็ดึงมือของเธอออกไปอย่างสุภาพ เว้นระยะห่างระหว่างคนทั้งสอง จากนั้นก็เอ่ยคำพูดที่เพียงพอจะส่งซังอู๋เยียนลงสู่นรกออกมาช้าๆ

“คุณซัง กรุณาไว้ตัวด้วย”

เมื่อกล่าวจบแล้วเขาก็ลุกขึ้นพยุงตัวกับไม้เท้าไปตามทางเท้าสำหรับคนตาบอด รุดหน้าออกไปคนเดียวอย่างช้าๆ เขาสวมเสื้อโค้ตสีเทาเข้มความยาวปานกลาง เข้ากับรูปร่างผอมสูง เงาหลังเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ แต่ว่าในตอนนี้ซังอู๋เยียนไม่มีเวลามาชื่นชม เพียงแต่หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเงาหลังอันน่าหลงใหลจะถูกสับเป็นเนื้อสับในทันที

จนกระทั่งซูเนี่ยนชินเดินลับหายไปที่หัวมุม สวี่เชี่ยนและเว่ยเฮ่าจึงเก็บสายตากลับมา จากนั้นก็มองมายังซังอู๋เยียน จากการมองดูของซังอู๋เยียน หญิงชายคู่นี้ต่างก็มีสีหน้าแบบที่เห็นได้จากละครฉากเด็ดเปี๊ยบ เธอทั้งโกรธทั้งโมโห แต่กลับทำทีเหมือนกับว่าไม่เป็นอะไร ซ้ำยังแถข้างๆ คูๆ

“เขา…จะต้องหนาวจนสมองเลอะเลือนแน่ๆ” จากนั้นก็หนีเตลิดไปยังทิศทางที่ซูเนี่ยนชินหายลับไป

จะเกินไปแล้วนะ

หญิงชายคู่นั้นมองดูละครฉากเด็ดของเธอแล้ว แน่นอนว่าตอนนี้จะต้องเบิกบานใจเป็นที่สุด

เธอวิ่งออกมา ในมือถือผ้าพันคอเอาไว้ ลมหนาวในยามพลบค่ำพัดผ่านจนใบหน้าพลันเจ็บขึ้นมา พัดเข้าไปในดวงตา จนรู้สึกได้ว่าขอบตาเริ่มเปียกชื้น

เธอเพียงแค่อยากทวงเกียรติคืนเท่านั้นเอง

เดินเลี้ยวเข้าไปก็เห็นว่าตรงหน้าคือซูเนี่ยนชิน ซังอู๋เยียนสะสมความโกรธเอาไว้ แล้วจึงตะโกนออกมาเสียงดังลั่น

“ซูเนี่ยนชิน!”

ชายหนุ่มทำไขสือ

“ซูเนี่ยนชิน! คุณยืนอยู่ตรงนั้นเลยนะ!”

ชายหนุ่มยังคงเดินไปข้างหน้าตามความเร็วของตนเอง

“หยุดนะ!” ซังอู๋เยียนเดินเร็วกว่าเขา ก็เลยคว้าแขนของเขาเอาไว้ได้

ท่าทางทั้งหมดนี้ทำให้ผู้คนบนถนนเริ่มหันมามอง

เพราะว่าถูกซังอู๋เยียนคว้าเสื้อคลุมเอาไว้อย่างแน่นหนา ซูเนี่ยนชินจึงหันหลังกลับมาอย่างเสียมิได้ ดวงตาดำขลับไร้ซึ่งโฟกัส กล่าวด้วยสีหน้าเฉยเมย

“ได้โปรดปล่อยมือของคุณด้วย”

“ฉันไม่ปล่อย!”

ซูเนี่ยนชินยกแขนขึ้น อยากบีบบังคับให้เธอคลายมือออก แต่ว่าถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้ชาย จึงไม่กล้าใช้กำลัง

“ปล่อยก็ได้ แต่คุณกลับไปคุยกับพวกเขากับฉันให้รู้เรื่องก่อนสิ”

“แล้วเมื่อกี้ที่ผมพูดไปไม่ใช่ความจริงหรือไง” เขาโต้กลับเสียงเย็น

“คุณ!” ซังอู๋เยียนจนปัญญา อดกลั้นเสียจนหน้าแดง แต่ก็ยังไม่ปล่อยมือ

ระยะเวลาไม่กี่ปีหลังจากที่หวงเสี่ยวเยี่ยนตายจากไป ตั้งแต่มัธยมต้น มัธยมปลาย จนถึงมหาวิทยาลัย นิสัยของเธอก็ค่อยๆ ร่าเริงและเปิดเผยมากขึ้น อีกทั้งการเรียนก็ไม่ได้ย่ำแย่ หน้าตาค่อนข้างหวาน แม้จะไม่ใช่ดาวห้อง ดาวโรงเรียน หรือประเภทที่ใครๆ ต่างก็หลงใหล แต่ว่าที่ผ่านมาเธอไม่เคยเจอเพศตรงข้ามคนไหนที่พูดจาไร้มารยาทกับเธอบ่อยๆ อย่างซูเนี่ยนชินมาก่อน

เมื่อนิสัยดื้อรั้นของเธอปรากฏขึ้นมาก็เก็บไว้ไม่อยู่

ฉะนั้นคนหนึ่งพูดจาไม่อ่อนหวาน คนหนึ่งสีหน้าทุกข์ระทม ชายหญิงอายุน้อยคู่หนึ่งฉุดกระชากกันไปมาอยู่บนถนนในวันวาเลนไทน์ ยากที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้ผู้คนรู้สึกประหลาดใจได้ บางคนก็ก้าวฝีเท้าให้ช้าลง ทางสำหรับรถไร้เครื่องยนต์มีคนลงจากจักรยานเพื่อหยุดดูพวกเขา

ซังอู๋เยียนกล่าวด้วยความเดือดดาล “ทำไมคุณเป็นคนแบบนี้ล่ะ”

ซูเนี่ยนชินตอบโต้ “ผมเป็นคนแบบไหน”

ซังอู๋เยียนเหลือบมองคนที่อยู่ด้านข้าง เธอรู้ว่าซูเนี่ยนชินหวาดกลัวอะไรมากที่สุด เมื่อสักครู่นี้เขาบังอาจทำให้เธอหน้าแตกต่อหน้าคนอื่น ตอนนี้เธอเองก็จะไม่ปล่อยให้เขาใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

เมื่อตัดสินใจแล้ว ซังอู๋เยียนก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน พอเบะปากขึ้นได้ก็ออกแรงที่มืออีกข้างหนึ่งบิดเข้าที่ขาอ่อน เจ็บเสียจนจู่ๆ เธอก็แสร้งทำเป็นร้องไห้ฟูมฟายขึ้นมากะทันหัน

“ทำไมคุณถึงได้เป็นคนแบบนี้ล่ะ ฉันคบกับคุณมาตั้งหลายปี ทะเลาะเบาะแว้งกับคนในบ้าน มาอยู่กับคุณถึงที่นี่ ตัวคนเดียวไม่มีที่พึ่งพา ตอนนี้ยังท้องลูกของคุณอยู่อีก ทำไมคุณบอกว่าจะไปก็ไปล่ะ จะไปเดตกับผู้หญิงคนนั้นน่ะเหรอ วันนี้ฉันยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย ฉันกับลูกก็หิวนะ ทำไมคุณถึงได้ใจร้ายขนาดนี้ แถมยังจะออกไปหว่านเสน่ห์ใส่ผู้หญิงคนอื่นอีก ไปหาผู้หญิงใจง่ายคนนั้นน่ะเหรอ”

เมื่อเธอพูดออกมาอย่างนี้ คนที่สังเกตการณ์อยู่โดยรอบพลันเปลี่ยนสีหน้าเป็นที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เองกันทันที แม้ว่าซูเนี่ยนชินจะมองไม่เห็น แต่ว่าเขาก็สามารถได้ยินถ้อยคำต่อว่าต่อขานเหล่านั้นได้อย่างครบถ้วน

“คุณดีกับฉันมาตั้งแต่ยังเล็ก แต่ตอนนี้กลับไปกับผู้หญิงคนอื่น ถ้าเป็นคนอื่นฉันยังพอทนได้ แต่ทำไมต้องเป็นเพื่อนรักที่ดีที่สุดของฉัน พวกคุณโกหกฉันอย่างนี้ได้ยังไง” เดิมทีซังอู๋เยียนก็แกล้งร้องไห้อยู่หรอก แต่ว่าพูดไปพูดมาไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ทำเหมือนกับว่าซูเนี่ยนชินเป็นเว่ยเฮ่าได้ เกิดรู้สึกเสียใจขึ้นมาจริงๆ ดึงเสื้อของซูเนี่ยนชินต่อไปแล้วลงนั่งยองๆ ร้องไห้เสียใจอยู่กับพื้น จากแกล้งร้องก็กลายเป็นร้องไห้ขึ้นมาจริงๆ

ข้างๆ มีคนอดไม่ได้ส่ายหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงตำหนิเองก็ดังขึ้นทุกที

“ภรรยาตั้งท้องแล้วยังจะออกไปคบชู้อีก”

“ยังหนุ่มอยู่แท้ๆ ดูไม่ออกเลยจริงๆ”

“ผู้ชายหน้าตาแบบนี้ ไม่เจ้าชู้ก็แปลกน่ะสิ”

“…”

“…”

อีกทั้งยังมีคุณอาวัยกลางคนหิ้วตะกร้าผัก ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพ่นถ้อยคำใส่ซูเนี่ยนชิน “เดนมนุษย์!”

ซูเนี่ยนชินสีหน้าดำคล้ำลงอีก มุมปากกระตุกอยู่สักครู่ “ซังอู๋เยียน คุณรีบลุกขึ้นมา!”

“ฉันไม่ลุก!”

สีหน้าดำคล้ำของซูเนี่ยนชินเจือด้วยความบึ้งตึง แต่ก็ไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมา สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ แล้วกล่าวว่า “คุณจะเอายังไงก็ได้ทั้งนั้น แต่ว่าลุกขึ้นมาก่อนได้รึเปล่า” เขากล่าวประโยคนี้โดยอดกลั้นโทสะเอาไว้ พ่นถ้อยคำออกมาอย่างนุ่มนวล ราวกับว่าข่มอาการบาดเจ็บภายในเอาไว้

“คุณพูดแล้วต้องรักษาคำพูดนะ” ซังอู๋เยียนเช็ดน้ำตา

“ได้”

ทั้งสองต่อสู้ ผู้กล้าชนะ

ผู้กล้าต่อสู้ ผู้มีปัญญาชนะ

ผู้มีปัญญาต่อสู้ ความไร้เหตุผลชนะ…

เชิงอรรถ

* Tencent QQ หรือที่รู้จักกันในชื่อ ‘QQ’ เป็นโปรแกรมเมสเซนเจอร์สำหรับวินโดวส์ ผลิตโดยบริษัทเทนเซนต์ประเทศจีน

(ติดตามต่อได้ในฉบับเต็มเดือน กรกฎาคม 65)