ทดลองอ่าน Dear Mr. MOF หวานละมุน… คุณที่รัก บทที่ 3

โธ่เอ๊ย! เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วไหมล่ะ…มิสเตอร์เอ็มโอเอฟอาจไม่รู้ว่าผู้หญิงจีนราศีกันย์หมายถึงอะไร ราศีกันย์ก็หมายถึงแปลกประหลาดและแข็งแกร่งยังไงล่ะ!

มิสเตอร์เอ็มโอเอฟเดินไปอีกฝั่งหนึ่ง ฉวยโอกาสคว้าแก้วกระดาษเฉพาะสำหรับเอ็มโอเอฟขึ้นมา “คุณใส่น้ำแข็งงั้นเหรอ”

“เปล่านะคะ ฉันแช่เย็นเอาไว้ก่อนน่ะค่ะ” ฉันค่อนข้างตกใจกับคำถามนั้น “ความหมายของฉันก็คือ…ฉันเอาทั้งขวดไปแช่เย็นเอาไว้ก่อน คือ…เมื่อวานก่อนเลิกงานเอาไปใส่ตู้เย็นข้ามคืนไว้ค่ะ”

นี่ฉันกำลังพูดอะไรอยู่ล่ะเนี่ย…ฉันแอบกลัดกลุ้มอยู่คนเดียวจนไม่ทันเห็นว่าสายตาของมิสเตอร์เอ็มโอเอฟที่มองฉันในตอนนั้นไม่เหมือนกับที่แสดงออกมาครั้งก่อนๆ

วันที่อุณหภูมิสูงถึงสามสิบเจ็ดองศา แต่เครื่องปรับอากาศในห้องเรียนคาบเรียนสาธิตกลับไม่แรงเอาเสียเลย

ด้านหลังของฉันกับมิสเตอร์เอ็มโอเอฟคือเตาอบ แค่ยืนอยู่เฉยๆ ไม่ได้เคลื่อนไหวก็มีเหงื่อไหลพลั่ก น้ำที่แช่เย็นเอาไว้ก่อนหน้านั้นก็ค่อยๆ เพิ่มอุณหภูมิขึ้นตามอุณหภูมิของห้องเรียนจนกลายเป็นน้ำอุ่น

เพื่อไม่ให้มิสเตอร์เอ็มโอเอฟร้อนจนเกินไป ผู้ช่วยสอนที่แสนเอาใจใส่อย่างฉันเลยหากระดาษแผ่นหนามาพัดให้เขาอยู่ครึ่งคาบเรียน

พอเห็นสีหน้าอิ่มเอมของมิสเตอร์เอ็มโอเอฟแล้ว…ได้โปรดเรียกฉันว่าผู้ช่วยพัดลมมืออาชีพเถอะค่ะ!

หลังเลิกชั้นเรียน มิสเตอร์เอ็มโอเอฟเห็นบัตรประจำตัวนักเรียนของฉันเข้า เขาจึงออกปากพูดกับฉันเสียงดังว่า “Merci ซูอี้”

จะขอบคุณก็บอกกันมาเลยเถอะน่า จำเป็นจะต้องพูดให้มันดูกระอักกระอ่วนแบบนี้ด้วยเหรอ

เพราะอย่างนั้นฉันเลยบอกว่ามิสเตอร์เอ็มโอเอฟเป็นคนเย่อหยิ่งยังไงล่ะ แต่ว่าเขากลับไม่ยอมรับ

เอ๊ะ! เมื่อกี้นี้เขาเรียกชื่อฉันเป็นครั้งแรกงั้นเหรอ

คิกๆๆ ดีใจจัง…วันนี้ช่างเหมาะสมที่จะเป็นวันแห่งความทรงจำเสียจริง!

เวลาเพียงแค่พริบตาเดียวฉันก็อยู่ที่ปารีสมาสามร้อยสี่วันแล้ว และเพราะเป็นผู้ช่วยสอนจึงต้องกำหนดเวลาทำงานและพักผ่อนเอาไว้ ตอนนี้ที่ปารีสเป็นเวลาสามทุ่มครึ่งแล้ว พรุ่งนี้เช้าฉันมีคาบสอนตอนแปดโมงครึ่ง ดังนั้นจึงต้องเตรียมตัวอาบน้ำนอนได้แล้ว

ฟ้าใกล้สว่างแล้วล่ะมั้ง…ใกล้สว่างแล้วล่ะ…

พอตื่นนอนก็จะได้เจอมิสเตอร์เอ็มโอเอฟแล้ว!

“ซูอี้ คุณมี Maryse หรือเปล่า” มิสเตอร์เอ็มโอเอฟถามขึ้นมา

“Maryse?” ฉันคิดอยู่ครู่หนึ่ง คลับคล้ายคลับคลาว่า…ไม่มีนะ

มิสเตอร์เอ็มโอเอฟเห็นฉันลังเลอยู่สักพักคงคิดว่าฟังไม่เข้าใจ เขาจึงอธิบายต่อ “Maryse ก็คือสปาตูลา แต่ไม่ได้ทำจากสแตนเลส ลักษณะเหมือนมีดปอกแต่ทำจากยางพารา ใช้สำหรับคนแบทเทอร์”

ฉันรู้ว่าอะไรคือ Maryse และอะไรคือสปาตูลาหรอกน่า แต่กระเป๋าอุปกรณ์ของฉันอยู่ที่ตู้ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะสิ ไม่ได้เอามาด้วย

“ของฉันอยู่ในตู้ที่ชั้นล่างค่ะ คุณจำเป็นต้องใช้หรือเปล่าคะเชฟ”

“จริงๆ ในลิ้นชักของชั้นสามเราก็น่าจะมีนะ แต่ตอนนี้ดันหายเกลี้ยงไม่เหลือสักอัน คุณจะลงไปที่ชั้นล่างเหรอ งั้นลองฝากหาดูที พวกอุปกรณ์ที่ติดสัญลักษณ์สีเขียวเอาไว้เป็นของชั้นสามทั้งหมด ถ้าคุณเห็นก็หยิบขึ้นมาให้หมดเลยนะ” มิสเตอร์เอ็มโอเอฟกล่าว

“ได้ค่ะ”