บทที่ 2 ปากบอกว่าไม่แต่ใจรัก
เรื่องราวทั้งหมดบนโลกใบนี้ง่ายดายอย่างแค่รักหรือไม่รักที่ไหนกันล่ะ
(1)
ลี่เจ๋อเหลียงไม่ได้มาทำงานที่บริษัทติดต่อกันสามวัน สิ่งที่ห้องประธานตอบรับกับภายนอกคือ ‘คุณลี่ไปทำงานต่างเมือง’ หลายวันผ่านไปลี่เจ๋อเหลียงก็นำข่าวฮือฮาวงการธุรกิจกลับมาที่เมือง A
ตอนนั้นเสิ่นเสี่ยอี้เลิกงานพอดี จู่ๆ ก็พบกับกลุ่มคนที่เข้ามาอย่างมีชีวิตชีวา ส่วนลี่เจ๋อเหลียงก็ถูกห้อมล้อมราวกับดวงดาราโอบจันทรา เขาเดินอยู่ข้างหน้า พูดคุยกับกรรมการบริษัทที่อยู่ข้างๆ
เสี่ยวหลินเห็นเสิ่นเสี่ยอี้เข้าพอดี “ทนายเสิ่น กำลังตามหาเธออยู่พอดี อีกเดี๋ยวทนายเฉียวจากสำนักงานทนายความถังเฉียวก็จะมาด้วยเหมือนกัน”
“รับทราบค่ะ” เสิ่นเสี่ยอี้ลดมือลงในทันทีแล้วหมุนตัว
ไม่ถึงสิบนาที เฉียวหานหมิ่นก็รีบพาหัวกะทิหลายคนมาจากถังเฉียว
จันตงเจิ้น เจ้าของตงเจิ้งกรุ๊ป เป็นชื่อที่สะเทือนวงการอสังหาริมทรัพย์ของเมือง B เมื่อปีก่อนอ่าวหลันเถียนที่อยู่ตรงเขตชานเมือง B บุกเบิกน้ำพุร้อนใต้ดินสำเร็จ จันตงเจิ้นอาศัยโอกาสนี้จ่ายเงินลงทุนมหาศาลกว้านซื้อมาอยู่ในการบริหารงาน ขณะที่ตงเจิ้งกรุ๊ปกำลังบุกเบิกด้านการท่องเที่ยว พื้นที่ภายนอกของสวนสาธารณะน้ำพุร้อนทั้งหมดก็ถูกวางแผนพัฒนาให้เป็นเขตคฤหาสน์น้ำพุร้อนชั้นเลิศ คิดไม่ถึงว่าการขายคฤหาสน์จำนวนมากจะต่ำกว่าที่คาดการณ์ไว้ จนแทบจะดึงแผนเงินลงทุนย้อนกลับให้ล้มลงไปด้วย ทำให้เขาไม่สามารถเริ่มโครงการในเขตพื้นที่ B02 ในเมือง B ได้ตามกำหนด เงินค้ำประกันก้อนใหญ่ที่ต้องจ่ายให้กับรัฐบาลเองก็อันตรธานไปด้วย
จันตงเจิ้นที่เข้าสู่วิกฤตยื่นแผนให้กับลี่เจ๋อเหลียง อยากร่วมมือกับลี่ซื่อกรุ๊ป
ในที่ประชุม ฝ่ายทนายและผู้มีตำแหน่งระดับสูงของแต่ละฝ่ายนำข้อดีและข้อเสียของสัญญาร่วมมือแจกแจงออกมาแล้วบรรยายให้กับคณะกรรมการและลี่เจ๋อเหลียงฟังโดยละเอียด
“นอกจากนี้ผมยังต้องใช้แผนการคมนาคมและแผนงานเทศบาลของเมือง B ที่ละเอียดที่สุดด้วย” ลี่เจ๋อเหลียงฟังเงียบๆ จนจบก็กล่าวขึ้น “ต้องทำให้จันตงเจิ้นเข้าใจด้วยว่าพวกเราลี่ซื่อกรุ๊ปไม่ใช่แหล่งเงินทุน แต่ต้องการสิทธิ์ของผู้ถือหุ้นในอ่าวหลันเถียนต่างหาก”
“ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้นะครับ นี่เป็นทรัพย์สินทั้งหมดที่ตงเจิ้งกรุ๊ปกอบกู้กลับมาได้ พวกเขาไม่มีทางปล่อยมือง่ายๆ แน่”
“ผู้จัดการเซวีย” ลี่เจ๋อเหลียงยกมุมปากขึ้น ยิ้มให้เขาเล็กน้อย “บนโลกนี้มีเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับผมด้วยหรือไง”
เซวียฉีกุยนิ่งเงียบไปเล็กน้อยแล้วตอบกลับไปว่า “ไม่มีครับ”
“ลี่ซื่อกรุ๊ปไม่เคยเสียเปรียบใครหรือถูกใครชี้นิ้วสั่ง ในเมื่อเขาต้องการเงินของพวกเราก็ต้องให้พวกเราเป็นคนชี้ขาด นี่ถึงจะเป็นธุรกิจ” ลี่เจ๋อเหลียงโยนคำพูดเหล่านี้แล้วจึงจากไป
เสี่ยวหลินตามเขาไปในทันที ที่เธอรู้สึกแปลกใจคือตั้งแต่ต้นจนจบลี่เจ๋อเหลียงไม่ได้มองเสิ่นเสี่ยอี้ตรงๆ เลยสักครั้งเดียว หรือว่าจะไม่รู้จักกันจริงๆ
คนอื่นๆ ที่เหลืออยู่เค้นพลังสมองวุ่นวายกับแผนการหารือ เสิ่นเสี่ยอี้เป็นทั้งผู้ใต้บังคับบัญชาของลี่ซื่อกรุ๊ปทั้งยังเป็นคนของถังเฉียว เป็นธรรมดาที่จะถูกทุกคนเรียกใช้
วันต่อมาแค่สัญญาในขั้นตอนเจรจาถึงจุดมุ่งหมายก็ถูกตงเจิ้งกรุ๊ปตีแผ่เป็นสองพาดหัวข่าวแล้ว ทั้งยังแนบรูปใบใหญ่ที่ลี่เจ๋อเหลียงปรากฏตัวขึ้นที่อ่าวหลันเถียนเมือง B เมื่อไม่กี่วันก่อนด้วย ตลาดเปิดได้หนึ่งชั่วโมงหุ้นของตงเจิ้งก็ขยับสูงขึ้น มีการโทรศัพท์เข้ามาสอบถามที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์อสังหาริมทรัพย์ของลี่ซื่อกรุ๊ปกันถล่มทลาย
เซวียฉีกุยเอ่ยถาม “คุณลี่ครับ พวกเราจำเป็นต้องเปิดงานแถลงข่าวหรือเปล่า ความจริงจะได้กระจ่าง”
“พวกเขายิ่งอดรนทนไม่ไหวมากเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่ควรจะยืดเวลาออกไปอีก คุณควรวางใจมากขึ้นถึงจะถูกนะ” ลี่เจ๋อเหลียงกล่าวไปก็หยิบโทรศัพท์ให้เสี่ยวหลินต่อสายตรงถึงจันตงเจิ้นที่เมือง B
เห็นได้ชัดว่าจันตงเจิ้นได้รับข่าวที่ลี่ซื่อกรุ๊ปจะกว้านซื้ออ่าวหลันเถียนแล้ว ทั้งสองทักทายกัน จากนั้นจันตงเจิ้นก็เป็นคนตัดเข้าประเด็น
ลี่เจ๋อเหลียงกล่าว “ประธานจัน คุณเสนอราคามาได้เลย”
“ประธานลี่ ต่อให้ผมอยากขายก็เกรงว่าลี่ซื่อกรุ๊ปจะกลืนไม่ลงในคำเดียวนะครับ” จันตงเจิ้นกล่าวเจือเสียงหัวเราะมาจากอีกฟากของโทรศัพท์
ลี่เจ๋อเหลียงหัวเราะพลางกล่าวต่อในทันที “ผมจะซื้อหรือไม่ซื้อประธานจันไม่ต้องเป็นกังวลหรอก แต่ว่าจะมีมูลค่าเท่าไหร่นั้น วันหน้าก็อาจจำเป็นต้องให้ประธานจันประเมินราคาให้อีกครั้ง”
ตอนกลางคืน อู๋เหว่ยหมิงกับเสิ่นเสี่ยอี้โทรศัพท์พูดคุยกันถึงเรื่องของตระกูลจันกับตระกูลลี่สองตระกูลนี้
“เทียบจันตงเจิ้นกับลี่เจ๋อเหลียงแล้ว ฝ่ายหลังก็ยังหนุ่มกว่าบ้าง แต่ได้ยินว่าผู้ชายคนนั้นหน้าตาดีใช้ได้เลยนะ กับประธานลี่ของพวกเธอก็เรียกได้ว่าเป็นมังกรกับเฟิ่ง* ท่ามกลางมนุษย์ทั่วไปได้เลย”
เสิ่นเสี่ยอี้หัวเราะ ไม่ได้ตอบอะไรออกไป
อู๋เหว่ยหมิงกล่าวขึ้นอีก “เสาร์อาทิตย์นี้ฉันจะไปทำงานที่เมือง B เธอจะถือโอกาสติดรถกลับบ้านด้วยเลยไหม”
“เอาสิ นานๆ นายจะใจดีขนาดนี้สักที วันหยุดเสาร์อาทิตย์ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรพอดีด้วย” เสิ่นเสี่ยอี้ตกลงด้วยความยินดีปรีดา
