ทดลองอ่าน Master of My Own ขอโทษที ฉันไม่ใช่เลขาคุณแล้ว เล่ม 3 บทที่ 70

ตอนนี้ยังขาดแอลพีคนที่สาม

พิจารณาถึงแอลพีคนที่สาม หนิงเหมิงคิดถึงคนที่สนิทสนมรู้จักกันอย่างดี

เธอได้พบกับเขาแล้วครั้งหนึ่งก่อนเทศกาลวันชาติจีน คุณถังเจิ้งวั่ง

ครั้งนั้นถังเจิ้งวั่งตั้งใจรีบเดินทางจากกวางตงมาถึงปักกิ่งเพื่อมาพบกับเฉียนเฟยผู้รับค้ำประกันการออกหลักทรัพย์คนสวยที่หนิงเหมิงแนะนำให้รู้จัก การพบกันครั้งนั้นบทบาทของหนิงเหมิงที่จริงแล้วเป็นเพียงแค่เพื่อนร่วมทางเท่านั้น

ปีที่แล้วถังเจิ้งวั่งได้อาศัยเงินหมุนซึ่งเป็นกองทุนก้อนโตที่ลู่จี้หมิงและเจิงอวี่หังให้ยืมทำให้เขาผ่านสถานการณ์คับขันมาได้ ผ่านมากว่าหนึ่งปีเศษธุรกิจด้านเครื่องแต่งกายของถังเจิ้งวั่งเจริญรุ่งเรืองขึ้นทุกวัน เสียงตอบรับก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เมื่อถึงคราวที่โอกาสการลงทุนมาถึง ถังเจิ้งวั่งก็นึกถึงเส้นทางการเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์

เขาสอบถามลู่จี้หมิงว่าการจดทะเบียนเข้าตลาดหลักทรัพย์ต้องดำเนินการอย่างไรบ้าง

ลู่จี้หมิงส่งเขาไปหาหนิงเหมิงในทันที ‘เรื่องนี้คุณถามหนิงเหมิงได้ ตอนนี้เธอเก่งมาก รู้จักผู้รับค้ำประกันการออกหลักทรัพย์ที่เก่งกาจอยู่คนหนึ่ง’

ถังเจิ้งวั่งถามลู่จี้หมิงว่าผู้รับค้ำประกันการออกหลักทรัพย์คืออะไร

ลู่จี้หมิงตอบว่า ‘ผู้รับค้ำประกันการออกหลักทรัพย์คือตัวแทนรับประกันและแนะนำ พูดให้เข้าใจง่ายๆ แบบชาวบ้านก็คือเป็นตัวแทนในการดูแลให้บริษัทคุณจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ได้’

ถังเจิ้งวั่งตอบขอบคุณประธานลู่

ลู่จี้หมิงบอกว่าไม่ต้องเกรงใจ เรื่องเล็กน้อย

ดังนั้นถังเจิ้งวั่งจึงติดต่อหนิงเหมิงในทันที

อีกด้านหนึ่งหนิงเหมิงรู้สึกประหลาดใจกับการกระทำในเรื่องเล็กน้อยของลู่จี้หมิงที่เริ่มหางานให้กับเธอ นี่คือการยอมรับรูปแบบหนึ่งเหรอ

หนิงเหมิงเป็นผู้เบิกทางการควบรวมทรัพยากรอย่างรวดเร็ว เธอค้นพบว่าบริษัทเครื่องแต่งกายของถังเจิ้งวั่งที่จริงแล้วสามารถนำมาบูรณาการกับบริษัทที่มีอยู่ในมือได้เป็นอย่างดี วิน-วินด้วยกันทั้งคู่

ก่อนเทศกาลวันหยุด เธอไม่มีเวลาที่จะขยายแนวคิดนี้ เนื่องจากเวลาอันน้อยนิดก่อนวันหยุดยาวเธอได้ใช้ไปกับถังเจิ้งวั่งและเฉียนเฟยเพื่อพูดคุยกันถึงวิธีที่จะเริ่มต้นสู่เส้นทางการจดทะเบียนบริษัท

ตอนนี้ถือโอกาสที่ถังเจิ้งวั่งมาถึงปักกิ่งหลังเทศกาลวันหยุดและเขายังไม่กลับ หนิงเหมิงรีบนัดเขาออกมาพบเจอคุยกันเป็นการส่วนตัว

ถังเจิ้งวั่งคิดถึงความอบอุ่นและการดูแลเอาใจใส่ที่มากล้นที่หนิงเหมิงส่งมาให้ครอบครัวของเขาขณะที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล เขาไม่ลังเลหรือรีรอที่จะไปตามนัดของหนิงเหมิงเลย

ทั้งสองคนนัดเจอกันที่ร้านน้ำชายูนนานเมฆาสีรุ้งบนถนนจินหรง หลังจากพบเจอกัน ทักทายกันสักพัก หนิงเหมิงก็เริ่มเข้าสู่หัวข้อสนทนา เธอถามถังเจิ้งวั่งว่างบประมาณในการโฆษณาของบริษัทเป็นอย่างไรบ้าง หลังจากจ่ายเงินไปแล้วเห็นผลลัพธ์ชัดเจนรึเปล่า

ถังเจิ้งวั่งพูดตามจริงว่า “ค่าโฆษณาของปีที่แล้วสูงมาก ผมจ้างดาราดังมาโปรโมตสินค้า แต่พูดตามตรงนะ ผมรู้สึกว่าดาราก็ไม่ได้ช่วยให้ยอดขายเสื้อผ้าเพิ่มมากขึ้นเท่าไหร่ ลูกน้องผมที่รับผิดชอบการตลาดวิเคราะห์กันพบว่าเหตุผลหลักคือตอนนี้ดาราเปลี่ยนหน้ากันเร็วมาก ครึ่งปีแรกยังโด่งดังอยู่ ครึ่งปีหลังพอไม่มีละครหรือหนังแสดงก็เรียกได้ว่าตกกระป๋องไปเลย”

หนิงเหมิงพยักหน้า “เป็นอย่างนี้นี่เอง และถ้าดาราถูกขุดเรื่องไม่ดีออกมา เช่นเล่นยาหรือนอกใจ ยิ่งจะส่งผลต่อชื่อเสียงของแบรนด์ ดังนั้นถ้าพูดในระดับหนึ่ง การใช้ดาราก็มีความเสี่ยงเช่นกัน” นิ่งไปสักพักหนิงเหมิงก็ถามถังเจิ้งวั่งอีกครั้ง “คุณเคยคิดบ้างไหมว่าต่อไปจะวางแผนใช้จ่ายค่าโฆษณาอย่างไร”

ถังเจิ้งวั่งเอามือลูบหน้าและส่ายหัว “ยังคิดอะไรใหม่ๆ ไม่ออกเลย ไม่งั้นแล้วคงต้องใช้แผนการเดิม ทุ่มเงินไปจ้างดารา”

หนิงเหมิงยิ้มออกมา “ประธานถัง ฉันพอมีทรัพยากรบางอย่างอยู่ในมือตอนนี้ คุณอาจจะใช้ได้ สนใจจะลองฟังดูไหมคะ”

ถังเจิ้งวั่งรับคำทันที “สนใจสิ สนใจ คุณลองว่ามาสิ!”

“คืออย่างนี้ ฉันมีทรัพยากรบางอย่างอยู่ในมือ รวมถึงแพลตฟอร์มถ่ายทอดสดทางอินเตอร์เน็ต อีคอมเมิร์ซ และบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ ส่วนของภาพยนตร์และโทรทัศน์กับอีคอมเมิร์ซฉันคงไม่พูดอะไรมาก คุณคงเข้าใจดีอยู่แล้ว คุณรู้จักการไลฟ์สดใช่ไหมคะ มันเป็นที่นิยมมากในตอนนี้และมันจะเป็นที่นิยมมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยในอนาคต สตรีมเมอร์ดังๆ มีแฟนคลับเป็นแสนเป็นล้านติดตามการถ่ายทอดสดของพวกเขาทุกวัน พวกเขาเรียกให้แฟนคลับใช้เงินได้มากกว่าดารา ฉันคิดว่าบริษัทของคุณสามารถบูรณาการเข้ากับทรัพยากรที่ฉันมีอยู่ได้ ตัวอย่างเช่น ให้สตรีมเมอร์ใส่เสื้อผ้าของบริษัทคุณ โฆษณาแบบสามมิติให้คุณสดๆ ได้เลย แล้วร่วมกับอีคอมเมิร์ซเพื่อขายออนไลน์