ทดลองอ่าน Master of My Own ขอโทษที ฉันไม่ใช่เลขาคุณแล้ว บทที่ 9-บทที่ 10

ซีเหลียนบอกหนิงเหมิงว่านวนิยายที่โด่งดังที่สุดของเธอถูกบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ซื้อลิขสิทธิ์ไป และวางแผนที่จะถ่ายทำเป็นซีรี่ส์ หลังจากออกอากาศแล้วพวกเขาจะถ่ายทำภาพยนตร์ต่อด้วย

ซีเหลียนบอกว่า “ฉันไม่ได้คิดค่าลิขสิทธิ์กับบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ที่ซื้อลิขสิทธิ์สูงมาก แต่ฉันตกลงกับพวกเขาว่าไม่ว่าจะเป็นละครโทรทัศน์หรือภาพยนตร์ ต้องแบ่งส่วนแบ่งการลงทุนให้ฉันสิบเปอร์เซ็นต์”

หนิงเหมิงนับถือการกำหนดข้อต่อรองของซีเหลียนในทันที “คุณเจ๋งมาก! นักเขียนนิยายลงอินเตอร์เน็ตขายลิขสิทธิ์พร้อมกับตัดส่วนแบ่งการลงทุนให้ตัวเองได้ ฉันไม่รู้ว่านอกจากคุณแล้วใครจะเทพขนาดนี้?!”

ซีเหลียนปลาบปลื้มกับคำชมเชยนี้มาก เธอหัวเราะจนไหล่สั่นไปพักใหญ่

“คุณยอฉันอยู่เรื่อย จนฉันขาดคุณไม่ได้แล้วเนี่ย!” พูดเล่นจบ เธอก็พูดอย่างจริงจัง “เอาล่ะ คุยจริงจังนะ ฉันไม่ชมตัวเองนะ ฉันพิจารณาอย่างรอบคอบแล้วเชื่อว่าไอพี* ของฉันนี้สามารถนำมาสร้างเป็นละครทำเงินได้แน่นอน บริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์มีความสามารถในการตัดต่อและแพร่ภาพสูงมาก ถ้าถ่ายทำขึ้นมาแล้วจะต้องได้ฉายช่วงไพรม์ไทม์ในช่องทีวีดาวเทียมเกรดเอแน่นอน เพราะงั้นพวกเขาจึงเหลือส่วนแบ่งไว้ให้ฉัน พูดตรงๆ ก็คือพวกเขาให้โอกาสฉันได้ทำเงิน แต่พูดเถอะ ถึงฉันจะมีส่วนแบ่งการลงทุน ฉันก็ไม่มีเงิน”

หัวใจของหนิงเหมิงสว่างขึ้นในทันใด

พอดีเลย จี้หมิงแคปปิตอลมีเงินแต่ยังขาดโปรเจ็กต์!

ซีเหลียนบอกหนิงเหมิงว่าจริงๆ แล้วเธอเคยติดต่อกับนักลงทุนมาหลายคน และคนพวกนั้นก็สนใจส่วนแบ่งสิบเปอร์เซ็นต์ของเธอมาก เพียงแต่…

“คนพวกนั้นเขี้ยวมาก คิดละเอียดมาก ฉันไม่เคยทำงานมาก่อน ฉันสู้พวกเขาไม่ได้ แต่ฉันเข้าใจ ถ้าฉันทำตามเงื่อนไขที่พวกเขาเสนอ ฉันก็กลายเป็นแค่คนแนะนำโปรเจ็กต์ให้พวกเขา ก็ถือว่าได้รับค่านายหน้า แล้วฉันจะทำไปทำไม!” เธอพูดกับหนิงเหมิงอย่างจริงใจว่า “แต่คุณแตกต่าง คุณเป็นคนมีคุณธรรม คุณเขียนบทวิจารณ์ยาวๆ ให้ฉัน มันเผยความหยิ่งในศักดิ์ศรีของคุณออกมา! คุณไม่สนใจเรื่องเงิน”

หนิงเหมิงกล่าวด้วยความจริงใจ “อาเหลียน คุณอาจเข้าใจฉันผิด ความหยิ่งในศักดิ์ศรีนั้นหายไปพร้อมกับค่าเช่าห้องที่จ่ายไปหลังจากที่ฉันไปรับปริญญาบัตรแล้ว…คุณชื่นชมว่าฉันไม่สนใจเรื่องเงินไม่ได้ เพราะการดำรงชีวิตทำให้ฉันเห็นแต่เรื่องเงินแล้ว! คุณชมฉันแบบนี้ สู้ชมว่าฉันสวยดีกว่า”

ซีเหลียนแทบสำลัก และหลังจากดื่มน้ำสงบสติอารมณ์แล้ว เธอก็พูดต่อว่า “คุณมันพนักงานจอมปลอม! หลายปีแล้วความสามารถในการทำให้คนสะอึกของคุณเก่งกาจขนาดนี้ เจ้านายของคุณไม่คิดจะฆ่าคุณบ้างหรือ”

หนิงเหมิงยิ้มโดยไม่ตอบ เธอไม่ได้ทำให้ทุกคนสะอึก บางคนเธอก็ไม่สนใจที่จะทำให้สะอึก อย่างเช่นจอมกลั่นแกล้ง ส่วนบางคนเธอไม่กล้าทำให้สะอึก

เพียงแต่คำว่า ‘ไม่’ ในคำว่าไม่กล้าดูเหมือนจะจืดจางลงทุกวัน

ซีเหลียนพูดขึ้นอีกว่า “ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่ไว้ใจที่จะร่วมมือกับคนอื่น ในเมื่อตอนนี้คุณทำโปรเจ็กต์ลงทุน ฉันก็อยากใช้ส่วนแบ่งการลงทุนสิบเปอร์เซ็นต์นี้เพื่อร่วมมือกับคุณ คุณเห็นว่ายังไง”

หลังจากคร่ำเคร่งตรากตรำวิเคราะห์มาหลายวัน หนิงเหมิงได้ทำรายงานวิเคราะห์เกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันและแนวโน้มการพัฒนาในอนาคตของอุตสาหกรรมบันเทิงอย่างละเอียด

เมื่อบวกรวมกับความน่าดึงดูดใจของผลงานของซีเหลียน และความสามารถทุกด้านของบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ รวมทั้งชื่อเสียงอันยอดเยี่ยมของผลงานก่อนหน้านี้ และเมื่อรวมกับเงื่อนไขความร่วมมือที่ซีเหลียนเสนอออกมา หนิงเหมิงได้คำนวณประมาณการผลตอบแทนจากการลงทุนออกมา

เมื่อดูตัวเลขที่ปรากฏบนเครื่องคิดเลข เธอก็รู้สึกคึกคักขึ้นมาทันที

ซีเหลียนดีกับเธอจริงๆ

นี่เป็นโปรเจ็กต์ที่ดีของบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ซึ่งสามารถทำได้ไม่ขาดทุนแน่นอน ขอแค่มีโอกาสลงทุน อนาคตอันสดใสที่จะทำเงินเข้ากระเป๋าได้เป็นจำนวนมากก็เห็นภาพได้ชัดเจนขึ้นแล้ว