หิวจัง เย็นนี้กินอะไรดี…? เรามักจะได้ยินคำถามนี้อยู่บ่อยครั้ง แต่ถ้าใครนึกไม่ออกวันนี้เรามีคำตอบ ถ้าอยากรู้มาอ่านนิยายกันสิ เพราะสิ่งที่นักอ่านหลายๆ คนมักจะเจอก็คือของกิน ไม่ว่าจะมาจากการที่พระเอกพานางเอกไปทานของอร่อยๆ หรือนางเอกทำอาหารให้พระเอกเรารับประทาน เรียกได้ว่าแทบทุกเรื่องจะมีอาหารออกมาให้เราได้อ่านไปหิวไปอยู่บ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นอาหารไทย อาหารฝรั่งหรืออาหารจีน เป็นต้น แต่วันนี้อาหารที่เราจะมาพูดถึงมาจากนิยายแปลจีนแนวมากกว่ารักที่ได้ยินชื่อเรื่องก็ชวนหิวแล้วเหมือนกัน นั่นคือเรื่อง ‘ชายาประดุจอาหารเลิศรส’ แค่บอกว่าเป็นนิยายแปลจีน ก็คงพอจะเดาออกแล้วว่าต้องเป็นอาหารจีนอย่างแน่นอน!
วันนี้ขอนำหนึ่งในสุดยอดตำนานอาหารระดับฮ่องเต้อย่าง ‘ไก่ขอทาน’ จากนิยายเรื่อง ‘ชายาประดุจอาหารเลิศรส’ ที่เขียนโดยอ้ายถง และแปลโดย เกาลัดเดือนสิบสอง มาพูดถึง และเล่าประวัติความเป็นมาคร่าวๆ ให้นักอ่านได้ทั้งความรู้ และความหิวกลับไปพร้อมๆ กัน ไปดูกันว่าไก่ขอทานมีที่มายังไง!
ไก่ขอทาน
叫化鸡
เรียกได้ว่า ‘ไก่ขอทาน’ เป็นหนึ่งในอาหารของฮ่องเต้ในแผ่นดินจีน
อู้ววว ชวนหิวสุดๆ ไปเลย ไก่ตัวอวบขาว ดูเนื้อแน่นมาก เห็นแล้วน้ำลายส่อเลย ?
ประวัติ ‘ไก่ขอทาน’ คือในสมัยก่อน มีขอทานอยู่คนหนึ่งแอบเข้าไปขโมยไก่ในบ้านของเศรษฐี เศรษฐีคนนั้นรู้ตัวจึงได้ให้คนรับใช้ออกตามหาขอทานคนนี้ ฝ่ายขอทานกลัวว่าคนที่ออกตามหาจะรู้ว่าตนหนีไปทางไหนจากเสียงไก่ที่ร้อง จึงจัดการฆ่าไก่แล้วนำดินเหนียวมาห่อหุ้มตัวไก่เอาไว้ทั้งตัวเพื่อไม่ให้เห็นหลักฐาน และขณะที่เดินอุ้มดินเหนียวอันนี้มา ก็บังเอิญไปเห็นกองไฟที่ก่ออยู่ใกล้ๆ จังหวะนั้นขอทานได้ยินเสียงคนเดินมา ด้วยความตกใจจึงรีบโยนไก่เข้ากองไฟ แล้วรีบหนีไป เวลาผ่านไป ดันมีพ่อบ้านคนหนึ่งเดินผ่านมาเจอกองไฟที่กำลังมอด และเห็นในกองไฟมีก้อนดินเหนียวขนาดใหญ่อยู่ ด้วยความแปลกใจ จึงไปเขี่ยออกมาดู ดินเหนียวบางส่วนได้แตกออก จึงทำให้เห็นไก่ที่อยู่ด้านในดินเหนียว เขาจึงตัดสินใจแกะกินเหนียวออก ดินที่ถูกความร้อนจนสุกได้ที่จึงทำให้เกิดการรัดตัว ทำให้ดินเหนียวได้ดึงขนไก่ติด และเกล็ดที่ขาออกมาด้วย เห็นเนื้อไก่ที่อยู่ข้างในขาวจั๊วและหอมกลิ่นไก่เผา เลยลองหยิบเนื้อไก่มาลองชิมดู กฎว่าเนื้อไก่ที่อยู่ด้านในนั้นมันอร่อยมาก ระหว่างนั้นขอทานคนนั้นก็กลับมาที่กองไฟ และได้ต่อว่าพ่อบ้านคนนี้ว่าขโมยไก่ของตน พ่อบ้านก็ได้ขอโทษและบอกว่าเนื้อไก่ข้างในอร่อยมากจริงๆ เลยถามว่าได้สูตรพวกนี้มาจากไหน ขอทานก็เลยคุยไปว่าถ่ายทอดกันมาหลายชั่วอายุคนแล้ว พ่อบ้านเลยชวนไปเปิดร้านอาหารขายไก่เผาดินเหนียว และใช้ชื่อว่า ‘ไก่ขอทาน’
มาชวนหิวกันต่อในนิยายเรื่อง ‘ชายาประดุจอาหารเลิศรส’ ที่พระ-นางได้พูดถึง ‘ไก่ขอทาน’ เอาไว้ว่า…
หิวแล้วทำยังไงดี ><
“อาหารชนิดนี้ชื่อว่าไก่ขอทาน…เลือกใช้ไก่ที่เนื้อนุ่ม จัดการล้างให้สะอาด ทาน้ำปรุงรสทั้งด้านในด้านนอกพอกไว้หนึ่งวัน ท้องไก่ยัดไส้ที่ผัดจนหอม เช่นเนื้อสับ หน่อไม้สับ กุ้งสด ใช้มันร่างแหห่อตัวไก่เอาไว้ แล้วห่อด้วยใบบัว ค่อยใช้ดินเหลืองพอกให้ทั่วทั้งตัวไก่ ก่อนจะนำไปเผา” ถึงส่วนที่ต้องทำไว้ล่วงหน้าจะจัดเตรียมเสร็จหมดแล้ว แต่ฉู่อวิ๋นจิ้งก็ยังอธิบายอย่างละเอียดอีกหนึ่งรอบ เพื่อให้ฉู่เหยียนรู้ว่าไก่ขอทานจานนี้ต้องสิ้นเปลืองเรี่ยวแรงไปมากเพียงใด นี่ก็คือการสอนด้วยสถานการณ์จริง
ฉู่เหยียนจ้องไก่ขอทานที่ถูกเผาอยู่ในกระถางไฟ บ่อยครั้งเขาก็ใช้ไม้คีบไปเขี่ยเล็กน้อย แล้วสูดจมูกฟุดฟิดเสียงดัง “ข้าได้กลิ่นหอมแล้ว”
กลิ่นหอมฟุ้งลอยออกมาเป็นระลอก ฉู่เหยียนรีบใช้ไม้คีบไปจิ้มดู ก่อนร้องอย่างลิงโลด “พี่สาว เห็นหรือไม่ ดินปริแตกแล้ว อย่างนี้กินได้แล้วใช่หรือไม่”
ฉู่อวิ๋นจิ้งพยักหน้า ฉู่อวิ๋นซินก็วางงานปักในมือลงไปในกระจาดด้วยความดีใจ แล้วประชิดมาที่ข้างตัวพี่สาวโดยอยู่ข้างๆ ฉู่เหยียน มองพี่สาวใช้ไม้คีบคีบไก่ขอทานที่อยู่ในกระถางเผาไฟออกมา เริ่มจากวางไว้บนถาด จากนั้นจึงย้ายไปที่โต๊ะหิน ตามด้วยใช้ค้อนกะเทาะดินออก ลอกใบบัวทิ้ง เนื้อไก่นุ่มลื่นส่งกลิ่นหอมโชยมาแตะจมูก เพียงแค่สูดหายใจลึกเข้าหนึ่งเฮือก น้ำลายก็แทบจะไหลออกมาอยู่แล้ว
“เอาล่ะ กินได้แล้ว ระวังลวกปากด้วยนะ”
ไหนๆ มีนักอ่านคนไหนเคยทาน ‘ไก่ขอทาน’ อาหารฮ่องเต้นี้กันบ้าง แล้วถ้านักอ่านคนไหนอยากรู้ว่าในนิยายเรื่อง ‘ชายาประดุจอาหารเลิศรส’ จะมีเมนูชวนหิวอะไรอีกบ้างนั้น ไปลองหามาอ่านกันดูนะ รับรองว่าจะทำให้หิว ฟิน และยังได้ความรู้ อีกด้วยที่ร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ JamClub และ JamShop
ขอบคุณรูปภาพจาก
Comments
comments