ทดลองอ่าน ตัวเอกหญิงอย่างข้าขอทวงชะตากลับคืน บทที่ 62

บทที่ 62 หลอกใช้

บรรยากาศทั่วทั้งบ้านใหญ่ในวันนี้ต่างจากปกติ แม้แต่บรรดาสาวใช้ก็เดินกันด้วยท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส อวี๋ชิงหย่านั่งอยู่ในห้อง สั่งให้พวกสาวใช้ออกไป และกล่าวกับระบบว่า ‘ระบบ ข้าคิดไปคิดมาก็ยังรู้สึกว่าการหกล้มในวันที่ดูแลอาการป่วยของเหล่าจวินมีจุดที่น่าสงสัย เจ้าสามารถฉายภาพเหตุการณ์ในวันนั้นได้หรือไม่’

ระบบจะไม่เป็นฝ่ายคิดริเริ่มเอง แต่มันทำตามคำสั่งได้เร็วมาก ไม่นานระบบก็ตอบกลับมา ‘เรียกค้นข้อมูลทั้งหมดแล้ว โฮสต์ต้องการดูสิ่งใด’

‘ตรวจสอบดูว่าวันนั้นมีสิ่งใดกระแทกเข่าของข้ากันแน่ ข้ารู้สึกจริงๆ ว่าถูกบางสิ่งขัดขา’

ระบบเรียกค้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกล่าวว่า ‘โฮสต์ การคาดเดาของท่านถูกต้อง มีเมล็ดถั่ววงศ์ฟาโบเดียเมล็ดหนึ่งชนข้อพับของท่าน’

‘เมล็ดถั่ววงศ์ฟาโบเดีย?’

‘ในภาษาของพวกท่านเรียกว่า ‘ถั่วแดง’ ’

อวี๋ชิงหย่าพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ก่อนจะพูดต่อ ‘ไม่ผิด ช่วงหลายวันนั้นเหล่าจวินร่างกายไม่แข็งแรง ครัวเล็กต้มโจ๊กถั่วแดงเพื่อบำรุง เป็นไปได้ว่าอาจมีสาวใช้สักคนเก็บถั่วแดงไม่ดี ทำหล่นไปสองสามเมล็ด จึงถูกคนฉวยโอกาสได้ ถ้าเจ้ากล่าวมาเช่นนี้ แสดงว่าเหตุการณ์ในวันนั้นล้วนเป็นฝีมือคน มีคนเล่นงานข้าในที่ลับใช่หรือไม่’

‘เงื่อนไขไม่เพียงพอ โฮสต์โปรดใช้วิจารณญาณด้วยตนเอง’

อวี๋ชิงหย่าคุ้นชินกับความเถรตรงของระบบแล้ว นางไม่เก็บมาใส่ใจ เพียงคิดทบทวนเหตุการณ์ในวันนั้นต่อ นางมุ่งความสงสัยไปที่อวี๋ชิงจยาแทบจะในทันที อย่างไรเสียในตอนนั้นอวี๋ชิงจยาก็ยืนอยู่ตรงหน้านาง ไม่มีทางที่จะซัดข้อพับนางจากทางด้านหลังได้ ยิ่งกว่านั้นยังมีคนยืนอยู่ข้างๆ อวี๋ชิงจยาอีกตั้งมากมาย โอกาสที่จะลงมือจึงมีน้อยมาก…

อวี๋ชิงหย่าคิดไปคิดมาก็ยังคิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น นางถามระบบ ‘เจ้าสามารถตรวจสอบได้หรือไม่ว่าถั่วแดงถูกดีดมาจากที่ใด’

‘ในกรณีที่ไม่มีการระบุคำสั่งแบบเฉพาะเจาะจง ระบบจะตั้งค่าเริ่มต้นให้รวบรวมเฉพาะภาพเหตุการณ์ที่อยู่ภายในรัศมีหนึ่งเมตรเท่านั้น หากโฮสต์มีความต้องการพิเศษ โปรดระบุคำสั่งที่ชัดเจนก่อนเริ่มดำเนินการ’

มีแค่รัศมีโดยรอบหนึ่งเมตร เช่นนั้นก็มองไม่เห็นใบหน้าของอีกฝ่าย อวี๋ชิงหย่ายากจะปกปิดความผิดหวัง แต่เมื่อนางได้รู้ว่ามีคนลอบเล่นงาน ก็นับว่าได้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์เล็กน้อย อวี๋ชิงหย่าขบคิดจนสมองแตกก็คิดไม่ออกจริงๆ ว่าเป็นผู้ใดที่ลอบเล่นงานนาง นี่ไม่ใช่เพราะอวี๋ชิงหย่าไม่เคยผูกพยาบาทกับใคร ตรงกันข้าม เป็นเพราะนางสร้างศัตรูมากเกินไปต่างหาก

อวี๋ชิงหย่าช่วงนี้โอ้อวดมากเกินไปจริงๆ นางอาศัยยาของระบบก้าวพรวดขึ้นมาเป็นคนโปรดข้างกายอวี๋เหล่าจวิน เบียดคนจำนวนมากออกไป ขณะเดียวกันก็ล่วงเกินคนมากมายเพราะการกระทำที่ไม่รู้จักยับยั้งของนาง เมื่ออวี๋ชิงหย่ากลับมาคิดในตอนนี้ ก็รู้สึกว่าไม่ใช่แค่อวี๋ชิงจยาที่น่าสงสัย ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้นก็มีความเป็นไปได้ที่จะลอบเล่นงานนางทั้งสิ้น

นางครุ่นคิดมาครึ่งค่อนวัน สุดท้ายก็ยังจดบัญชีนี้ภายใต้ชื่อของอวี๋ชิงจยา เพราะอวี๋ชิงจยาคือคนที่นางจงเกลียดจงชังมากที่สุดในบรรดาคนทั้งหมด เนื่องจากวันนี้อวี๋เหวินจวิ้นกลับมา อวี๋ชิงหย่าจึงฉุกคิดได้ว่าบ้านรองคล้ายยังมีอีกคนหนึ่งที่กลับมาจากชิงโจวพร้อมกับอวี๋ชิงจยาด้วย

เวลานี้ไป๋ลู่เข้ามาเติมเครื่องหอมพอดี อวี๋ชิงหย่าจึงเรียกไป๋ลู่มาถาม “ข้างกายอวี๋ชิงจยายังมีอีกคนหนึ่ง เหมือนจะชื่อว่าจิ่งอะไรสักอย่าง…”

ไป๋ลู่ประกายตาวูบไหว นางก้มหน้ากล่าว “คนผู้นั้นมีนามว่าจิ่งหวนเจ้าค่ะ คุณหนูสี่ เหตุใดจู่ๆ ท่านถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมาเจ้าคะ”

ตั้งแต่อวี๋ชิงหย่าซื้อตัวไป๋ลู่กลับมา ในใจนางก็รู้สึกเชื่อมั่นและเลื่อมใสในตัวไป๋ลู่อย่างมาก ทันทีที่เริ่มทำงานก็ให้ไป๋ลู่เป็นสาวใช้รุ่นใหญ่ข้างกายนาง และมอบหมายหน้าที่สำคัญให้ หงหลวนและสาวใช้จำนวนมากต่างไม่พอใจ ทั้งพูดโดยนัยและโดยแจ้งกับอวี๋ชิงหย่าหลายครั้ง แต่อวี๋ชิงหย่ารู้เหตุการณ์เมื่อชาติที่แล้วเป็นอย่างดี นางอยากได้ความสามารถของไป๋ลู่มาก ดังนั้นนางจึงไม่สนใจความเห็นของใคร หมายมั่นให้ไป๋ลู่อยู่ในตำแหน่งสูงๆ เพื่อให้อีกฝ่ายทำงานรับใช้ตนเอง