ทดลองอ่าน ม่านฝันคืนวสันต์รัญจวน บทที่ 1-2 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ม่านฝันคืนวสันต์รัญจวน บทที่ 1-2

หน้าที่แล้ว1 of 7

บทที่ 1 แม่น้ำฉินไหว

นกขมิ้นและดอกไม้ในเดือนสองทำให้ฤดูใบไม้ผลิแลดูงดงาม แม่น้ำฉินไหวในเมืองจินหลิงเป็นสถานที่ซึ่งมีทิวทัศน์ตระการตาที่สุดในยามนี้

โคมไฟส่องสว่าง แสงจันทร์สาดส่องลงบนพื้น ระลอกคลื่นขนาดเล็กบนผิวน้ำเป็นประกาย ศาลาริมน้ำที่โอ่อ่าตระการตาสองฟากฝั่ง แสงไฟสะท้อนคลื่นน้ำราวกับดวงไฟที่กลิ้งไปมาจำนวนนับไม่ถ้วน

อากาศริมแม่น้ำอบอวลไปด้วยกลิ่นอายต่างๆ ทั้งไอร้อนของอาหารนึ่ง กลิ่นหอมของขนม กลิ่นแป้งสตรี…แทรกซอนไปในคลื่นมนุษย์อย่างเงียบๆ ลอยผ่านกลุ่มคนเดินถนนไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

“ฮัดชิ่ว…”

ลมเจือกลิ่นหอมพัดผ่านข้างรั้วสีแดง ฮวาคั่วมองหญิงสาวที่คลำหาผ้าเช็ดหน้าอยู่ข้างๆ แล้วยื่นแขนเสื้อของตัวเองออกไปอย่างสั่นเทา

“ศิษย์พี่…” เพราะความประหม่า ขณะที่เขาพูดประโยคนี้ปากจึงสั่นฟันกระทบกันจนแทบจะกัดลิ้นของตัวเอง “ท่านจะใช้แขนเสื้อของข้าเช็ดแทนไปก่อนหรือไม่”

มือเนียนอมชมพูที่กำลังคลำหาผ้าเช็ดหน้าผ้าไหมชะงักงัน สตรีที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้รับแขนเสื้อของเขาไป

สายลมพัดโคมไฟใต้ชายคาที่คนทั้งสองยืนอยู่จนแกว่งไกว แสงไฟกระดำกระด่างพาดผ่านใบหน้าของสตรีที่ถูกผ้าคลุมหน้าบดบังไปครึ่งหนึ่ง ฮวาคั่วสบตาหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าด้วยหัวใจสั่นสะท้าน

แม้จะรู้จักกันมาหลายเดือนแล้ว แต่เขาก็ยังคงกลัวที่จะมองตานาง

เห็นได้ชัดว่านั่นเป็นดวงตาที่งดงามมากคู่หนึ่ง ดวงตาสีเหลืองอำพันแสดงถึงความแปลกแยกและความลึกลับ แสงสว่างบนผิวน้ำหรือแสงโคมไฟที่สว่างไสวบริเวณรอบๆ ล้วนเทียบไม่ได้กับประกายในดวงตาของนางขณะที่กลอกกลิ้งไปมา ความสว่างไสวรอบด้านพลันดูหม่นหมอง

แต่เมื่อดวงตาคู่นี้จ้องมองมาที่เขา…

ฮวาคั่วกลืนน้ำลาย รู้สึกหนาวสันหลัง ดังนั้นเขาจึงหยุดชะงักแล้วชักมือกลับอย่างรู้กาลเทศะ

“เรียกฮวาหยาง” หญิงสาวที่อยู่ข้างกายพูดเรียบๆ ฟังอารมณ์ในน้ำเสียงไม่ออก

“ได้…ฮวาหยาง…” ฮวาคั่วพยักหน้า มือที่อยู่ในแขนเสื้อลอบกำแน่นขึ้น

“หึ…” นางแค่นเสียงเย้ยหยัน ดูเหมือนจะไม่ทันสังเกตเห็นความรู้สึกอึดอัดของเด็กหนุ่มเลยสักนิด นางจึงพูดอย่างสงบนิ่งว่า “เจ้าบอกว่าเจ้าเคยฆ่าคนมิใช่หรือ มือเท้าสะอาดเช่นนี้?”

“ข้า…ข้า…ข้าไม่ได้โกหก!”

ไม่รู้ว่าเอาความกล้ามาจากที่ใด ฮวาคั่วยืดคอแล้วพูดประโยคที่ดังที่สุดในคืนนี้

ฮวาหยางไม่ตอบ ได้แต่จ้องมองเด็กหนุ่มตรงหน้าโดยไม่กะพริบตา ผ่านไปนานรอยยิ้มเย้ยหยันก็ปรากฏขึ้นที่มุมปาก ก่อนนางจะเบนสายตาไปอย่างไม่ใส่ใจ

อาจเป็นเพราะความนับถือตัวเองที่ยากจะอธิบาย ฮวาคั่วจึงพยายามเงยหน้าที่แดงก่ำขึ้นแล้วเอ่ยว่า “บ่าวรับใช้ของเสนาบดีเฉินหลบหนีไปได้ เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายจริงๆ!”

“หึ…” เสียงหัวเราะเยาะเย้ยอย่างไม่ใส่ใจดังขึ้นอีกครั้ง ฮวาหยางไม่ได้หันกลับมา

เด็กหนุ่มที่ยังคงพยายามกู้ ‘ศักดิ์ศรี’ กลับคืนมาดูเหมือนพูดด้วยความตื่นเต้น ท่ามกลางแสงจากโคมไฟ ริมฝีปากเขาขยับอย่างรวดเร็ว คำพูดกลายเป็นกำแพงที่มองไม่เห็น ผสมผสานกับความอึกทึกจากทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวและ ‘ความสุขของผู้คน’ ทำให้ฮวาหยางหงุดหงิดยิ่งขึ้น

หอร้อยบุปผาตกต่ำถึงขั้นนี้แล้วหรือ

คนไม่เอาไหนที่หน้าตาอัปลักษณ์ก็กล้าส่งมาให้ข้า?

ฮวาหยางสูดลมหายใจเข้าเงียบๆ และลอบเตือนตัวเองว่าอย่าโกรธ ทว่าเวลาต่อมามือที่ขาวผ่องนวลเนียนก็บีบคอของเด็กหนุ่มอย่างแม่นยำ ราวกับเสือดาวที่กัดคอเหยื่อด้วยความโกรธเคือง

หน้าที่แล้ว1 of 7

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 1-2

บทที่ 1 อาจเป็นเพราะสภาพอากาศขมุกขมัวหนาวเย็นยาวนานถึงครึ่งปี ทำให้เครื่องหอมเป็นที่โปรดปรานของชาวต้าเว่ย ได้เติมเครื่อง...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ม่านฝันคืนวสันต์รัญจวน บทที่ 1-2

บทที่ 1 แม่น้ำฉินไหว นกขมิ้นและดอกไม้ในเดือนสองทำให้ฤดูใบไม้ผลิแลดูงดงาม แม่น้ำฉินไหวในเมืองจินหลิงเป็นสถานที่ซึ่งมีทิวท...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 5-7

บทที่ 5 หลังจากเซ่นไหว้บรรพบุรุษที่เรือนหลังเก่าและบรรยากาศวันปีใหม่เพิ่งผ่านพ้นไป เหล่าเจ้านายสกุลซูก็เตรียมเดินทางกลับ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 3-4

บทที่ 3 คนที่เพิ่งเดินเข้ามาผู้นี้คือซูลั่วอวิ๋น บุตรสาวคนโตที่ถูกขับไล่ไสส่งกลับบ้านเดิมนั่นเอง นิ้วชี้ของซูหงเหมิงยื่น...

community.jamsai.com