ทดลองอ่าน สะดุดใจลงเอยรัก บทนำ

บทนำ

Heaven

ชนาพรสวมชุดเดรสสีขาวยาวจรดข้อขา ปลายกระโปรงสะบัดไหวพลิ้วไปมายามหมุนร่างสำรวจหาทิศ ท่ามกลางกลุ่มหมอกควันคลุ้ง สองเท้าเปลือยก้าวไปตามเส้นทางขมุกขมัวอันลึกลับ ยิ่งย่างกรายถลำลึกไกลจากจุดเริ่มต้นมากเท่าไหร่ อุณหภูมิรอบกายยิ่งลดต่ำลงจนคนหลงทางรู้สึกหนาวเหน็บ แขนขาวสองข้างยกกอดให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายตัวเอง หันรีหันขวางเห็นแต่ความว่างเปล่าราวกับว่าเธออยู่ ณ ที่นี้เพียงลำพังผู้เดียว

ทว่าชั่วอึดใจควันหนาตาก็จางลงและเลือนหายไปในที่สุด ปรากฏให้เห็นร่างของเด็กเพศชายอายุประมาณห้าขวบเศษ ส่วนสูงราวร้อยแปดเซนติเมตร หน้าฝรั่ง มีลูกตาสีครามเป็นประกายสดใส กำลังนั่งไถรถของเล่นในมือไปมาอย่างสนุกสนาน

เมื่อคนเคว้งคว้างได้พบเพื่อนตัวน้อย เธอไม่รีรอ รีบสาวเท้าพุ่งไปทางเป้าหมายอย่างมีความหวังแล้วย่อตัวลงนั่งคุกเข่าข้างๆ เด็กชายคนดังกล่าว

“ที่นี่คือที่ไหนเหรอจ๊ะ”

คำถามของผู้ใหญ่แปลกหน้าลอยหายไปกับสายลม เด็กน้อยไม่ชำเลืองหางตามองเธอเลยด้วยซ้ำ เอาแต่ก้มหน้า ส่งเสียงบรื้นๆ และไถรถของเล่นในมือแล่นไปแล่นมากลางอากาศ

คนโดนเด็กเมินขมวดคิ้วยุ่งพลางนับหนึ่งถึงสิบวินาทีในใจแล้วปั้นรอยยิ้มกว้างขวางยิ่งกว่าเดิม เธอเอื้อมมือไปสัมผัสหัวไหล่เล็กนั้นอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าคนตัวจิ๋วจะตกใจกลัว ได้ผล เด็กชายทิ้งของเล่นในมือเขาแล้วหันมองผู้มาใหม่ด้วยสายตาระแวงระคนสงสัย เขาเอียงคอเล็กน้อย คงกำลังคิดว่าเธอเป็นใครอยู่ในใจสินะ

ชนาพรฉีกยิ้มจนตาเป็นสระอิไปให้คนอายุน้อยกว่า เพื่อสื่อว่าเธอมาดี ไม่มีพิษภัย

“สวรรค์ฮะ” เด็กชายตอบคำถามด้วยน้ำเสียงใสแจ๋ว ก่อนจะลุกยืนและจูงมือเธอให้เดินตามหลังเขาไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงหน้าผาสูงชันแห่งหนึ่ง

หญิงสาวหยุดฝีเท้าตามคนตัวเล็กข้างกาย ก้มหน้าไปเห็นเขายืนยิ้มตาหยีก็ยิ่งงงงัน เด็กชายพาเธอมาทำอะไรที่นี่ พอลองชะโงกดูด้านล่างหน้าผาก็เจอเหวลึก ทำเอาหล่อนใจหวิวขาสั่นพั่บๆ มันเป็นสถานที่อันตราย ไม่ปลอดภัยสำหรับเด็กเล็กเลยสักนิด ทว่าเมื่อเงยหน้ามาเห็นทิวทัศน์ธรรมชาติตระการตาปรากฏอยู่ และสัมผัสได้ถึงกระแสลมเย็นๆ ที่พัดโกรกมา เธอก็ลืมนึกถึงอันตรายของมันไปเสียสนิทใจ

และในระหว่างที่หญิงสาวกำลังดื่มด่ำกับภูเขาลูกมหึมา ก้อนเมฆบนเวหาสีทองระยับ ดวงอาทิตย์สุกสกาวกำลังลาลับขอบฟ้า และผืนป่าอุดมสมบูรณ์อย่างเพลินตาเพลินใจ จู่ๆ เด็กชายก็ปล่อยมือที่จับกันไว้ออก แต่ยังดีที่เธอคว้ามือน้อยนั้นกลับมาได้ทันการณ์

“อ้าว จะไปไหนล่ะ”

“ผมจะไปเกิดแล้วฮะ”

“เดี๋ยวก่อนสิ อยู่กับฉันก่อน” ชนาพรส่งประกายตาวิ้งๆ หาเพื่อนตัวจิ๋วเพราะยังซึมซับบรรยากาศไม่หนำใจ เธอยอมรับเลยว่ากลัว ถึงที่นี่จะสวยงามแต่วังเวงพิลึก หันมองทางซ้ายและขวามีแต่หมอกขาวเต็มไปหมด ใครจะกล้าอยู่แบบหัวเดียวกระเทียมลีบกันล่ะ ฉะนั้นการมีเพื่อนสักคนอยู่ด้วยกันย่อมอุ่นใจมากกว่า หญิงสาวเลยต้องงัดลูกอ้อนออกมารั้งเด็กห้าขวบที่เปรียบเหมือนเพื่อนคนแรกและคนเดียวของที่นี่ไว้