ทดลองอ่าน ข้าต้องปกป้องศิษย์พี่ผู้หล่อเหลา บทที่ 62-63

บทที่ 62

แทบจะในเวลาเดียวกันกับที่โม่เซียวเพิ่งหนีไปก็มีเสียงเป่าแตรสัญญาณทุ้มต่ำดังขึ้นมา

ท่ามกลางเสียงเป่าแตรสัญญาณ มารและมารอสูรทั้งหมดต่างหยุดการโจมตี หมุนตัวจากไป

ศึกปิดล้อมเมืองในครั้งนี้ก็ปิดฉากลงเช่นนี้

แม้เมืองจะยังไม่แตก แต่ยังคงสูญเสียผู้บำเพ็ญเซียนที่มาช่วยทำศึกไปไม่น้อย

เจ้าเมืองโจวพาบุตรชายของตนมาจัดการเรื่องต่างๆ หลังเสร็จศึก โจวอิ้งเสวี่ยกลับเป็นฝ่ายมาหาเมิ่งถัง

ทว่าคำพูดที่นางกล่าวออกมากลับทำให้เมิ่งถังตื่นตระหนกตกใจ

เพราะนางถึงกับคิดจะกราบเมิ่งถังเป็นอาจารย์

ตัวข้าเองยังฝึกวิชาไม่สำเร็จเลย จะรับท่านเป็นศิษย์ได้อย่างไร

นางคิดได้ดังนั้นจึงรีบปฏิเสธ แต่โจวอิ้งเสวี่ยยังคงยืนกราน สุดท้ายเมิ่งถังจำต้องขอความช่วยเหลือจากมู่หวาฮุย

อันที่จริงก็คิดจะลอบส่งเสริมให้มู่หวาฮุยรับโจวอิ้งเสวี่ยเป็นศิษย์

นางรู้สึกว่าโจวอิ้งเสวี่ยดียิ่งอย่างแท้จริง นิสัยก็เหมาะสมกับมู่หวาฮุย

อีกทั้งอาจารย์กับลูกศิษย์คิดดูก็มีความรู้สึกเป็นคู่กันอยู่แล้ว

แต่ข้อเสนอนี้ของนางไม่เพียงถูกมู่หวาฮุยปฏิเสธอย่างเด็ดขาด นางยังได้รับผลพวงต่างหากถูกมู่หวาฮุยถลึงตาใส่อย่างโกรธขึ้ง

ทว่ายามมู่หวาฮุยพูดจากับโจวอิ้งเสวี่ยก็ยังคงสุภาพมีมารยาทเช่นปกติ

ก่อนอื่นก็พูดจาถ่อมตนบอกตนกับเมิ่งถังพลังวัตรยังต่ำต้อยนัก ไม่สามารถเป็นอาจารย์ได้

จากนั้นก็บอกในเมื่อโจวอิ้งเสวี่ยมีใจจะบำเพ็ญเพียรก็สามารถไปกราบอาจารย์ที่สำนักหมิงหวา หรือสำนักบำเพ็ญเซียนอื่นด้วยตนเองได้

โจวอิ้งเสวี่ยย่อมไม่อาจดึงดัน จำต้องขอบคุณคำชี้แนะของมู่หวาฮุย จากนั้นก็ลาจากไป

เมื่ออีกฝ่ายไปแล้ว เมิ่งถังก็เห็นสีหน้าของมู่หวาฮุยขรึมลงทันที จึงรีบหาข้ออ้างหมุนตัวจะจากไป

แต่นางยังไม่ทันเดินไปถึงประตูก็เห็นบานประตูสองบานที่เดิมเปิดกว้างอยู่ปิดเข้ามาเองโดยไม่มีลม

เมิ่งถังจำต้องหมุนตัวกลับมาช้าๆ ยิ้มแหยพลางเอ่ยขึ้น “ศิษย์พี่ ข้ามีธุระจริงๆ ไม่ได้โกหกท่าน”

มู่หวาฮุยไม่ได้สนใจนาง ลงนั่งที่ข้างโต๊ะ หิ้วกาขึ้นมารินน้ำชาให้ตนเองถ้วยหนึ่ง หลุบตาลงดื่มช้าๆ

จะเชือดเนื้อหรือจะสังหาร ท่านผู้อาวุโสก็ลงมือมาได้เลย! เอามีดทื่อมาเถือหนังเช่นนี้ทรมานที่สุดแล้ว

ทว่าก็ได้แต่เดินช้าๆ เข้าไป ก้มหน้าลงพูดอ้ำๆ อึ้งๆ “เอ่อ ข้าก็แค่รู้สึกว่าพี่โจวดียิ่ง ถ้าท่านรับนางเป็นศิษย์ นางจะต้องให้ความเคารพท่านเป็นพิเศษ ท่านพูดอะไรนางก็ไม่มีทางคัดค้าน

นอกจากนี้ศิษย์พี่ ท่านดูพี่โจวพูดจาทำอะไรก็อ่อนโยนละมุนละไม ถ้านางเป็นศิษย์ของท่าน รับรองต่อไปไม่ว่าเรื่องอะไรท่านก็ไม่ต้องเป็นห่วง นางสามารถจัดการให้ท่านอย่างเหมาะสมเรียบร้อย”

“ยังมีอีก…”

เมิ่งถังยังคิดจะยกข้อดีของโจวอิ้งเสวี่ยขึ้นมากล่าวเป็นข้อๆ ต่อกลับถูกมู่หวาฮุยยอกย้อนกลับไปทันที

“ในเมื่อนางดีเพียงนี้ เพราะเหตุใดเจ้าไม่รับนางเป็นศิษย์เสียเอง”

ถ้านางเป็นบุรุษ ศิษย์ผู้นี้นางต้องรับไว้แน่ ยังจะยอมให้ท่านได้หรือ!