ทดลองอ่าน ชายาประดุจอาหารเลิศรส บทที่ 2

ก็ใช่น่ะสิ หากมีอนาคตที่ดีกว่า ผู้ใดจะยอมละทิ้งผลักไสโอกาสออกไป แต่นางเป็นสตรี ไม่อาจนึกจะไปก็ไปได้ นอกเสียจากย้ายครอบครัวไปเมืองหลวง มิเช่นนั้นคงได้แต่ให้พ่อครัวของหอสุรามาเรียนรู้กับนางระยะหนึ่งก่อนเท่านั้น นางจะย้ายไปเมืองหลวงก็มีความเป็นไปได้ไม่มากนัก ยิ่งให้คนมาเรียนรู้กับนางก็ไม่ใช่แผนระยะยาวอีก

ลู่ไป่จวิ้นเกาศีรษะอย่างกลัดกลุ้ม เขาโบกมือไปมาพลางกล่าว “เรื่องนี้ข้าขอใคร่ครวญอีกสักหน่อย”

เซียวอวี้โคลงศีรษะอย่างนึกขัน ก็แค่พ่อครัวคนเดียว หากยอมจ่ายหนักยังต้องกลัวหาที่ดีกว่าไม่ได้หรือ แต่พอลองนึกดูแล้ว นี่กลับเป็นครั้งแรกที่เขากินอย่างอิ่มเอมเปรมใจปานนี้ ไม่พูดไม่ได้ว่าคนผู้นั้นมีความสามารถจริงๆ

เดิมทีจากเซียงโจวถึงเมืองหลวงนั่งเรือโดยสารไม่ถึงสิบวันเท่านั้น แต่พ่อบ้านหูกลับต้องล้มลุกคลุกคลานนานกว่าครึ่งเดือนจึงกลับมาถึงจวนจงอี้ป๋อ ตอนเข้าประตูมาพอคนในจวนเห็นเขายังแทบจะจำไม่ได้ เนื่องจากเขามีสภาพที่ย่ำแย่ยิ่งนัก เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งไม่พอ ใบหน้ายังเปรอะเปื้อนดูไม่ต่างกับขอทาน

“พ่อบ้านหู เกิดเรื่องอะไรขึ้น” จงอี้ป๋อฉู่เจาหมิงได้เห็นสภาพของอีกฝ่ายก็ตกใจอย่างมาก

“คงเพราะบ่าวไม่ถูกกับดินฟ้าอากาศที่เซียงโจว ระหว่างทางกลับเมืองหลวงจึงล้มป่วย จำเป็นต้องอยู่รักษาตัวที่หมิงโจว แต่พอหายดีเดินทางต่อกลับเมาเรือตลอดทางขอรับ” การเดินทางไปเซียงโจวครั้งนี้สำหรับพ่อบ้านหูเรียกได้ว่าเป็นฝันร้ายโดยแท้ เดิมคิดว่าจะแสนง่าย คิดไม่ถึงว่านอกจากไม่ได้พบนายท่านสี่ เขายังเกือบเอาชีวิตไปทิ้งกลางทาง เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าตนเองไปทำผิดต่อดาวอัปมงคลดวงใดเข้าหรือไม่ มิเช่นนั้นจะมีสภาพอเนจอนาถปานนี้หรือ

“เจ้าสี่กับครอบครัวเล่า” ฉู่เจาหมิงไม่ได้แยแสสิ่งที่พ่อบ้านหูประสบมา เขาสนใจเพียงครอบครัวเจ้าสี่กลับมาด้วยหรือไม่

พ่อบ้านหูก้มศีรษะอย่างละอายใจ “บ่าวไม่ได้พบนายท่านสี่ขอรับ”

“ไม่ได้พบ?”

“นายท่านสี่ออกจากบ้านไปทำการค้า บ่าวรอที่เซียงโจวถึงสามวันก็ยังไม่ได้พบ” เดิมทีพ่อบ้านหูก็อยากรอต่อไปเช่นกัน ในเมื่อก่อนไปเซียงโจวเขาได้ให้คำมั่นว่าจะพานายท่านสี่กับครอบครัวกลับมา

“เจ้าสี่ออกจากบ้านไปทำการค้า?” แต่ไรมาฉู่เจาหมิงก็เห็นน้องชายซึ่งเกิดจากอนุภรรยาผู้นี้ว่าเป็นแค่คนทึ่มทื่อ ทั้งยังเป็นคนที่รู้จักแต่เรียนหนังสือ ทั้งๆ ที่มีของดีสามารถขยับฐานะตนเองได้กลับเก็บไว้ไม่ยอมเอาออกมา คนเช่นนี้จะไปรู้จักวิธีทำการค้าได้อย่างไร

“ขอรับ เดิมบ่าวสงสัยว่านายท่านสี่ไม่อยากพบบ่าว จงใจให้คุณหนูสามโป้ปดว่าออกไปทำการค้า แต่หลังจากสอบถามเพื่อนบ้านละแวกนั้นพวกเขาก็บอกว่าไม่เห็นนายท่านสี่จริงๆ อีกทั้งบ้านของนายท่านสี่ยังซอมซ่อจนไม่อาจทนมองได้เลย คาดว่าชีวิตต้องยากลำบากแน่นอน หากนายท่านสี่จะออกจากบ้านไปทำการค้าเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยขอรับ”

“เจ้าสี่ออกจากบ้านไปทำการค้า แต่ให้ภรรยาเจ้าสี่กับลูกๆ กลับมาก่อนก็ได้นี่” แม้เจ้าสี่จะเป็นคนดื้อรั้นมากเพียงใด แต่ลูกและภรรยาคือชีวิตของเขา หากพวกเขากลับจวนจงอี้ป๋อกันหมด เจ้าสี่ไหนเลยจะไม่ยอมก้มหัวให้