ทดลองอ่าน ชายาประดุจอาหารเลิศรส บทที่ 2

“หรือท่านป๋อไม่หวังให้เยี่ยนเอ๋อร์แต่งเข้าจวนอู่หยางโหว เหตุใดท่านป๋อจึงไม่ไปเชิญพวกเขากลับมาด้วยตนเอง” เจียงซื่อปรายตามองอย่างเย้ยหยัน หากพวกเขายืนหยัดเอาหยกมังกรครึ่งซีกมาครองได้ จะมีคนช่วยออกหน้าบีบให้จวนอู่หยางโหวตอบรับการแต่งงานนี้แทนพวกเขาได้ เพราะแต่ไรมานางไม่เคยเพ้อฝันคิดเกี่ยวดองกับจวนอู่หยางโหวมาก่อน ด้วยพวกเขาเป็นคนสูงศักดิ์ที่มีชื่อเสียงในตอนนี้ ขณะที่จงอี้ป๋อกลับเป็นแค่บรรดาศักดิ์ลอยๆ เท่านั้น

“ข้าฝ่าฝืนคำสั่งท่านพ่อไม่ได้”

“แล้วข้าฝ่าฝืนคำสั่งพ่อสามีได้หรือ” เจียงซื่อแค่นเสียงฮึคำหนึ่ง เป็นสามีภรรยากันมาหลายปีนางจะไม่รู้จักฉู่เจาหมิงดีได้อย่างไร เขาก็แค่เห็นแก่หน้าตา ไม่ยอมทำให้ตนเองต้องลำบาก

“แค่ข้าฝ่าฝืนคำสั่งท่านพ่อเชิญเจ้าสี่กลับมาก็นับว่าอกตัญญูแล้ว หากเจ้าหน้าที่แจ้งวินัยรู้เข้าอาจถวายฎีกาถอดถอนข้าได้”

“ข้าเพิ่งพูดไปไม่ใช่รึ ท่านป๋อก็ส่งคนสนิทไปขอให้นายท่านสี่มอบของออกมาตรงๆ เสียเลยสิ เช่นนี้ก็ไม่ต้องกังวลว่าเจ้าหน้าที่แจ้งวินัยจะถวายฎีกาถอดถอน ทั้งเยี่ยนเอ๋อร์ยังสามารถแต่งเข้าจวนอู่หยางโหวแทนนางหนูสามได้อีก ลงเอยงดงามทั้งสองด้าน”

“คนสนิทของข้าเทียบกับฮูหยินไปเองได้หรือ”

“เดือนหน้าเป็นวันเกิดท่านแม่ ข้าจะไม่อยู่ได้อย่างไร ในเมื่อท่านป๋ออยากได้ของเร็วๆ เหตุใดจึงไม่รีบให้คนสนิทเดินทางไปเองก่อนสักเที่ยวเล่า”

ยามนี้ฉู่เจาหมิงทั้งโมโหทั้งหงุดหงิดและจนปัญญายิ่งนัก เขาย่อมร้อนใจกว่าเจียงซื่ออยู่แล้ว ด้วยไปคุยโวต่อหน้าคนอื่นว่าภายในสามเดือนจะเอาหยกมังกรครึ่งซีกนั้นมาได้ และที่สำคัญก็คือเขารอวันที่จะไปจากสำนักราชยานสถานที่อันไร้อนาคตนั่นเต็มทีแล้ว มาบัดนี้เมื่อมีโอกาสเช่นนี้เขาก็แทบอยากจะละทิ้งชีวิตที่วันๆ อยู่แต่กับม้าทิ้งไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้

“ในเมื่อไม่ยินดีสอดมือในเรื่องนี้ ที่นี่ก็ไม่มีธุระอะไรของฮูหยินแล้ว” ภรรยาคนอื่นมีแต่สนับสนุนสามีอย่างเต็มที่ ทว่าหญิงผู้นี้กลับเพียงโทษว่าเขาไม่เอาไหน ช่างน่าหงุดหงิดมากมิใช่หรือไร

เจียงซื่อทราบข่าวที่พ่อบ้านหูนำกลับมาแล้ว นางจึงลุกขึ้นเดินออกไปอย่างพอใจ

“พ่อบ้านหู เรื่องนี้เจ้าคิดเห็นเช่นไร” ไม่ว่าฉู่เจาหมิงหันไปทางใดก็ล้วนลำบากใจอย่างแท้จริง

พ่อบ้านหูใคร่ครวญครู่หนึ่ง ก่อนกล่าวขึ้น “บ่าวคิดว่าส่งคนสนิทของท่านป๋อไปจะไม่เห็นผลเท่าคนสนิทของท่านป๋อผู้เฒ่าขอรับ”

ฉู่เจาหมิงไตร่ตรองดู ก่อนพยักหน้าเห็นด้วย “ตอนที่ท่านพ่อขับไล่ครอบครัวเจ้าสี่ออกไป ท่านแม่เพียงดีใจที่เจ้าสี่จะไม่อยู่แบ่งสมบัติด้วย แต่ไม่รู้เลยว่าเหตุผลของท่านพ่อนั้นก็เพื่อให้เจ้าสี่ได้ออกไปฝ่าฟันชีวิตด้านนอก ครอบครัวเจ้าสี่พอได้ไปจากจวนป๋อแล้วต่างก็ยินดียิ่ง แต่หากเป็นท่านพ่อเอ่ยขอร้องเขา เขาไม่มีวันไม่ไยดีแน่”

“ท่านป๋อผู้เฒ่าเข้าข้างนายท่านสี่ เขาไม่มีทางยอมให้นายท่านสี่ทิ้งโอกาสงามๆ นี้มาให้ท่านป๋อแน่ขอรับ”

“บัดนี้พ่อข้าล้มป่วยนอนติดที่ หากคิดจะซื้อตัวคนสนิทของเขาช่างเป็นเรื่องง่ายดายยิ่งนัก”

“บ่าวคิดว่าเรื่องนี้ควรคิดอ่านให้ระมัดระวังมากหน่อยเถิด จะได้ไม่ลือไปถึงหูท่านป๋อผู้เฒ่าขอรับ”

ฉู่เจาหมิงเห็นด้วยอย่างยิ่ง ท่านพ่ออาจจะทำเขาเสียการได้ “เจ้าไปตรวจสอบดู บรรดาคนสนิทของพ่อข้ามีจุดอ่อนอะไรบ้าง รีบหาให้เจอ จากนี้พวกมันจะไม่เชื่อฟังข้าก็ไม่ได้แล้ว”

พ่อบ้านหูประสานมือเอ่ย “ขอรับ บ่าวจะรีบไปตรวจสอบให้ชัดแจ้งโดยเร็ว”