โอ๊ย! ฉันเกลียดคำว่า ‘สาวใหญ่’ ชะมัด ทำไมต้องเรียกผู้หญิงวัยเพียงสามสิบและยังไม่แต่งงานว่าสาวใหญ่ด้วยนะ ฉันถือว่ามันหยาบคายมาก โดยเฉพาะเวลาที่หนังสือพิมพ์โปรยหัวข้อข่าวว่าสาวใหญ่ทำอย่างโน้นอย่างนี้ พอมาอ่านเนื้อข่าว เธอเป็นเพียงหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่มีอายุสามสิบต้นๆ และสามารถหาเลี้ยงตัวเองได้เป็นอย่างดี แถมไม่มีพันธะทางกายให้ยุ่งยากเท่านั้น มันไม่ยุติธรรมเลย…
หากฉันได้เป็นข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์แล้วมีใครเรียกว่าสาวใหญ่บ้าง ฉันคิดว่าจะฟ้องร้องล่ะ และอีกอย่างคำว่า ‘วัยใกล้เคียงกัน’ ของเจ๊นั้นเป็นการโกหกคำโต เพราะปีนี้เจ๊อายุสามสิบเก้าปีแล้วนะ เราใกล้เคียงกันเพราะมีเลขสามนำหน้าเหมือนกันเท่านั้นแหละ
ถึงแม้การ์ดน้อยๆ ใบนั้นจะทำให้ฉันมอบค้อนให้เจ๊กี้ไปวงใหญ่แต่ก็ยังไม่สาสมเมื่อมาเห็นของขวัญสองชิ้นที่อยู่ข้างใน มันเป็นชุดชั้นในซีทรูสีแดงแปร๊ด มีลูกไม้ติดไว้ตรงนู้นตรงนี้ ฉันช็อกไปเกือบหนึ่งนาที แต่เพื่อนๆ กลับเฮฮากันมาก ส่วนเจ๊นั้นหัวเราะลั่นโดยไม่สนใจว่าหน้าฉันจะแดงขนาดไหน เจ๊บอกว่าทั้งสีและแบบเหมาะกับสาวใหญ่วัยสามสิบอย่างฉันมากและฉันควรเลิกใส่เสื้อชั้นในแบบสปอร์ตสักที
เช้านี้ฉันจึงวางแผนรับประทานอาหารเช้าพร้อมกับเปิดกล่องของขวัญไปด้วย อีกยี่สิบนาทีจะสิบเอ็ดโมง ฉันแกะของขวัญหมดทุกกล่อง ทุกชิ้นน่ารักมาก ฉันชอบเพราะมันเป็นสิ่งที่ยืนยันได้ว่าฉันมีเพื่อนที่รักฉันมากแค่ไหน แต่เอ๊ะ! กล่องของขวัญของเจ๊กี้หายไปไหนนะ…
ช่างเหอะ มันอาจจะปนอยู่ในถุงไหนสักใบที่ฉันยังดูไม่ละเอียดก็ได้ เอาไว้ค่อยกลับมาดูอีกครั้ง…
ฉันเก็บข้าวของอย่างลวกๆ ไว้บนโซฟาในห้องรับแขกแล้วกลับเข้าไปในครัวอีกครั้ง ห้องของฉันอยู่ชั้นสิบ เป็นห้องขนาดกลางในคอนโดมิเนียมที่นับว่าหรูหราสำหรับคนทำงานในเมืองหลวง ฉันเพิ่งย้ายเข้ามาได้เดือนกว่าเท่านั้น โดยใช้เงินเก็บที่มีอยู่ทั้งชีวิตไปในการดาวน์และตกแต่ง มันเป็นความภาคภูมิใจของฉันมากที่สุดเพราะมันแสดงให้พ่อกับแม่เห็นว่าฉันโตเป็นผู้ใหญ่พอและสามารถดูแลตัวเองได้ดี
ห้องของฉันมีห้องนอนและห้องน้ำในตัวหนึ่งห้อง ห้องรับแขกอยู่ติดกับห้องครัวเล็กๆ และห้องน้ำสำหรับแขกอีกหนึ่งห้อง แต่ที่ฉันรักมากที่สุดก็คือระเบียงอันแสนกว้างขวาง (ซึ่งเจ๊บอกว่าห้องน้ำของเธอยังกว้างกว่านี้) ที่สามารถมองออกไปยังสวนสาธารณะข้างล่างได้
หลังจากอาบน้ำเย็นจัดและแต่งตัวเสร็จแล้ว โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นพอดี
“ฟื้นรึยังจ๊ะ ที่รัก” เสียงเจ๊กี้ดังลอดออกมาก่อนที่ฉันจะทักทายซะอีก
“เรียบร้อยแล้วค่ะ หลังจากได้กาแฟหนึ่งเหยือก เจ๊จะขึ้นมารึเปล่า”
“ไม่ล่ะ หนูลงมาเลยดีกว่า เจ๊รออยู่ในรถหน้าคอนโดฯ นะ”
ฉันหันมาสำรวจความเรียบร้อยของห้องก่อนปิดประตูแล้วเดินไปรอลิฟต์ วันนี้ฉันใส่เสื้อเชิ้ตแขนสามส่วนสีขาวกับกางเกงผ้าลายสก็อต ตั้งใจว่าจะไปวัดเพื่อทำบุญและถวายสังฆทานเนื่องในวันคล้ายวันเกิดในบ่ายวันนี้ จึงชวนเจ๊กี้ไปเป็นเพื่อนด้วย เมื่อคืนฉันพยายามย้ำกับเจ๊หลายครั้งว่าให้แต่งตัวให้เรียบร้อยเพราะต้องเข้าวัดเข้าวา
ก็ไม่ใช่ว่าเจ๊จะชอบแต่งตัวโป๊เปลือยอะไรหรอกนะ แต่ด้วยตำแหน่ง ‘บรรณาธิการด้านแฟชั่น’ นิตยสารชื่อดังของเมืองไทย ทำให้เจ๊ต้องแต่งตัวให้นำสมัยอยู่เสมอ และอย่างที่รู้กันอยู่ว่าแฟชั่นในหนังสือนั้นบางครั้งมันก็ไม่เหมาะที่จะใส่ออกมาเดินบนท้องถนน จึงทำให้งานนี้ต้องมีการกำชับกันหน่อยและเจ๊ก็ทำได้ดี เพราะวันนี้เจ๊ใส่กางเกงผ้าพอดีตัวสีดำกับเสื้อแขนยาวสีขาวที่มีระบายเล็กๆ ตรงปลายแขนทั้งสองข้าง ดูเรียบร้อยและแสนสง่า มันทำให้ฉันแอบคิดว่าลูกไม้มันก็เข้ากันได้ดีกับผู้ชายเหมือนกัน
