ทดลองอ่าน กับดักดวงดาว บทที่ 3

“กินข้าวก่อนไหมบี อย่าเพิ่งคุยตอนนี้เลย” ชายผู้เป็นพ่อของเด็กสาวโน้มตัวห้ามภรรยาเสียงแผ่วเบาอย่างเกรงใจเจ้าของบ้านทั้งสอง

“พูดตอนไหนก็เหมือนกันนั่นแหละศร เพราะยังไงเราก็ไม่อนุญาตให้ลูกสาวของเราแต่งงานกับตาเอ็มเด็ดขาด” คนเป็นแม่ตวัดสายตามาทางชายหนุ่มเพียงคนเดียวในห้องที่นั่งเงียบอยู่ในขณะนี้

“ยายบี ใจเย็นๆ ก่อน พวกอายังไม่ให้หลานๆ แต่งกันตอนนี้เดี๋ยวนี้หรอกนะ ก็แค่อยากให้เด็กสองคนได้คุยได้รู้จักกันไปก่อนเท่านั้นเอง” นภาพยายามประนีประนอม

“อาฟ้าคะ อาฟ้าเข้าใจหัวอกคนเป็นแม่แบบบีใช่ไหมคะ บีดีใจนะคะที่อากันต์กับอาฟ้าเอ็นดูยายเต็ม อยากให้เป็นทองแผ่นเดียวกัน แต่บีขอพูดตรงๆ จากที่บีตามอ่านประวัติและตามข่าวต่างๆ ของตาเอ็มมาหนึ่งอาทิตย์เนี่ย บีว่าไม่มีพ่อแม่ที่ไหนเขาอยากฝากลูกสาวไว้กับคนแบบนี้หรอกนะคะ! ขอโทษด้วยที่อาต้องพูดแบบนี้นะเอ็ม” บราลีหันมาพูดกับเขาอย่างลำบากใจในตอนสุดท้าย

“ไม่หรอกครับ” เอ็มมานูเอลเค้นสมองของตัวเองแล้วตอบกลับไปเป็นภาษาไทยช้าๆ “ผมเองก็ไม่เห็นด้วยกับตายาย…”

“แต่หนูอยากลองดูนะคะแม่” ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดจบ เต็มเดือนก็พูดขัดขึ้นมากลางปล้อง ทำให้เกิดความเงียบแผ่กระจายไปทั้งห้องรับประทานอาหาร

ทั้งคนเป็นพ่อแม่ ทั้งคนแก่สองคน และชายหนุ่มอีกหนึ่งคนต่างหันไปมองเด็กสาวอายุสิบเก้าในชุดนักศึกษาเป็นตาเดียว เต็มเดือนมองตาผู้ใหญ่ในห้องทีละคนๆ เธอไม่มีคำอธิบายใดๆ เพิ่มเติมนอกจากยืนยันความตั้งใจของตัวเองอีกครั้ง

“เต็มโอเคค่ะถ้าต้องแต่งงานกับพี่เอ็ม”

“เต็ม! พูดอะไรออกมาน่ะลูก!!!” คนเป็นแม่ร้องลั่นอย่างตกใจ เอ็มมานูเอลสังเกตเห็นว่าเต็มเดือนตัวแข็งทื่อขึ้นมาเล็กน้อยอย่างหวาดกลัวที่ถูกขึ้นเสียงใส่ แต่เธอก็ยังรักษาท่าทีให้กลับมาสงบเสงี่ยมได้อย่างดีเยี่ยมอีกครั้ง

“หนูพูดชัดแล้ว หนูไม่รังเกียจถ้าต้องแต่งกับพี่เอ็ม”

“เต็มเดือน! อย่าพูดจาเหลวไหล พ่อกับแม่ไม่ให้ลูกแต่งงานตอนอายุสิบเก้าหรอกนะ!” ศรเริ่มขึ้นเสียงไปกับภรรยาเมื่อลูกสาวคนเดียวเกิดจะคิดเหลวไหลขึ้นมาเสียแล้ว

“หนูไม่ได้จะแต่งตอนนี้เสียหน่อย ปู่กันต์กับย่าฟ้าก็พูดเองว่าไม่รีบ” เต็มเดือนเถียง มือเล็กกระจ้อยร่อยกำเข้าหากันแน่นเพื่อระงับอาการสั่นเทาของร่างกาย

“นี่พอก่อน ทั้งสามคนเลย!” กันต์ห้ามสามพ่อแม่ลูกเสียงเข้มทำให้ทุกคนยอมสงบลง

“ขอผมคุยกับเธอสองคนสักครู่ได้ไหมครับ” เอ็มมานูเอลเอ่ยขึ้นมาเมื่อมีจังหวะให้ตัวเองได้แทรก

“ไม่ต้องคุยหรอกเอ็ม ยังไงฉันก็ไม่ให้เธอแต่งกับลูกสาวฉัน” ศรปฏิเสธเสียงแข็ง

“ผมก็ไม่ได้พูดว่าผมอยากแต่งนี่!” ชายหนุ่มสวนกลับด้วยน้ำเสียงกระด้างไม่ต่างกันนัก ทำเอาคนอายุมากกว่าอึ้งและร่ำร่ำจะโมโหมากขึ้นไปอีกกับท่าทีไม่มีสัมมาคารวะของอีกฝ่าย

“ดีจ้ะ…เธอไม่อยากแต่ง ทางเราก็ไม่อยากให้แต่ง ก็เป็นอันว่าเราเห็นพ้องต้องกันนะเอ็ม” บราลีเอ่ยตัดปัญหาที่เริ่มจะร้อนระอุขึ้นไปทุกที แต่ก็รู้สึกโล่งใจไม่น้อยที่ชายหนุ่มตรงหน้ามีความเห็นที่ตรงกันกับแม่อย่างหล่อน

“คุยกันก็ดีค่ะพี่เอ็ม ขอเวลาเราสักครู่นะคะ” แต่ลูกสาวตัวดีดันเลือกที่จะดื้อด้านต่อไป ร่างบางลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารแล้วเดินนำเอ็มมานูเอลออกไปด้านนอก เห็นแบบนั้นชายหนุ่มก็ผลุนผลันลุกขึ้นเดินตามร่างน้อยที่เดินจ้ำๆ ไปบนทางเดินโรยด้วยกรวดหินสีขาว ก่อนจะก้าวขึ้นไปบนศาลาแปดเหลี่ยมซึ่งหันหน้าสู่บ่อปลาขนาดใหญ่ของบ้านกฤติกรที่เปิดไฟสีส้มสลัวๆ เอาไว้