ทดลองอ่าน ขอสักครั้ง… ให้คืนนี้ผมได้รักคุณ ชุด ขอได้ไหม… บทที่ 4

งานฉลองมงคลสมรสคืนนี้เป็นปาร์ตี้แบบค็อกเทล สองสาวเดินหาโต๊ะที่ว่างก่อนจะผลัดกันเดินไปตักอาหาร พอกีรณาตักอาหารเรียบร้อยวรรณสาจึงเดินไปตักบ้าง และในขณะที่หญิงสาวนั่งรอเพื่อนอยู่นั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมานั่งที่เก้าอี้ตรงกันข้าม แม้เขาจะไม่ขออนุญาตก่อนแต่เธอกลับยิ้มยินดี

เพราะเขาคือ…ผู้ชายที่บังเอิญเจอกับเธอบ่อยเหลือเกิน!

“เจอกันอีกแล้วนะครับ”

เชษฐ์ทักทายพร้อมรอยยิ้มมีเสน่ห์ทำให้กีรณายิ้มขบขันเพราะเป็นเหตุการณ์บังเอิญครั้งที่สี่แล้วที่ทั้งสองได้พบกันและเขาก็ทักทายกึ่งตั้งใจย้ำความบังเอิญนี้ด้วยความขบขันเช่นกัน

“บังเอิญจังเลยนะคะ”

เธอแกล้งย้ำทั้งๆ ที่ในใจคิดว่านี่ไม่ใช่ความบังเอิญ!

“ผมเคยบอกแล้วไงว่าการพบกันของเราสองคนไม่ใช่เรื่องบังเอิญ…”

ไม่พูดเปล่าแต่เชษฐ์ยังสบตาหญิงสาวอย่างมีความหมายจนกีรณาประหม่าอย่างบอกไม่ถูก ทุกอย่างที่เป็นเขามีเสน่ห์เหลือล้น…ไม่ใช่แค่กับเธอ แต่ผู้หญิงทุกคนก็ต้องหวั่นไหวหากตกอยู่ภายใต้สายตาคมกริบคู่นี้ โดยเฉพาะเมื่อมีเหตุการณ์บังเอิญให้พบกันหลายครั้งราวกับบุพเพสันนิวาสด้วยแล้ว

“ผมเป็นเจ้าของโรงแรมนี้ก็จริง แต่ผมเพิ่งจะมาที่นี่ครั้งแรกและอยู่พักผ่อนหลายวัน ดังนั้นมันแปลกมากที่ผมจะบังเอิญเจอใครสักคนหลายครั้งภายในเวลาไม่กี่วัน”

“โชคชะตาคงเล่นตลกมั้งคะ”

“ผมว่าโชคชะตาคงอยากให้เราได้เจอกันบ่อยๆ มากกว่า”

ทั้งคำพูด รอยยิ้ม และสายตาที่ชวนให้หลอมละลายทำให้กีรณาคิดว่าเขาอาจกำลังจีบเธอ…พลันหัวใจที่เคยแห้งแล้งก็กลับมามีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้งทั้งๆ ที่เธอเคยคิดว่าหลังจากเลิกกับธีรัช เธอคงเข็ดเรื่องผู้ชายไปพักใหญ่ แต่เขาคนนี้ซึ่งดูเปิดเผยและจริงใจกลับทำให้เธอหวั่นไหวได้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

แม้กระทั่งกับแฟนเก่าอย่างธีรัช…เธอก็ยังไม่เคยรู้สึกเช่นนี้เลย

“เมื่อกี้คุณเชษฐ์บอกว่าเพิ่งจะมาที่นี่เหรอคะ”

กีรณาถามด้วยความสงสัย เพราะเขาเป็นเจ้าของโรงแรมนี้จะไม่มาดูแลความเรียบร้อยหรืออย่างไร แต่เธอก็คิดขึ้นได้ว่าคนรวยระดับมหาเศรษฐีหลายคนก็ไม่ต้องทำงานเอง แต่จ้างคนที่ไว้ใจได้มาดูแลแทน แล้วเชษฐ์ก็มีญาติผู้ใหญ่อย่างวิภาอยู่ในทีมผู้บริหาร เขาคงจะให้ท่านช่วยดูแลงานเหล่านี้

“ใช่ครับ ปกติผมจะทำงานอยู่ที่ต่างประเทศ เพราะเป็นช่างภาพแฟชั่นให้กับหลายแบรนด์ นานๆ ทีถึงจะกลับมาเมืองไทยครั้งหนึ่ง แต่หลังจากนี้ผมตั้งใจว่าจะมาช่วยงานที่เมืองไทยมากขึ้น”

เชษฐ์เล่าอย่างไม่ปิดบัง จากนั้นเขาก็มองเธอพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“กี้…ไม่รู้จักผมเลยเหรอครับ”

หญิงสาวหัวใจเต้นแรงไปหลายจังหวะเมื่อชายหนุ่มเรียกเธอด้วยชื่อเล่น

“ที่กี้เคยบอกคุณว่าทำการบ้านเกี่ยวกับคุณเพราะได้เป็นพนักงานที่นี่ กี้ก็แค่ทำความรู้จักแบบผิวเผินให้รู้ว่าคุณเป็นใครเท่านั้นค่ะ ไม่ได้อยากรู้ถึงขั้นต้องไปค้นประวัติคุณนี่คะ”

กีรณาเปลี่ยนมาใช้สรรพนามแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นบ้าง แม้จะหวั่นไหวและประหม่าแค่ไหน กีรณาก็ยังตั้งสติตอบคำถามของเชษฐ์ได้อย่างสงวนท่าที แต่มันก็เป็นความจริงอย่างที่เธอพูด

ตั้งแต่วันที่ทั้งสองคนบังเอิญพบกันที่นี่แล้ววรรณสาก็บอกข้อมูลเกี่ยวกับเขาให้รับรู้ซึ่งเธอก็รู้ข้อมูลของเขาแค่นั้น และต่อให้เธอจะชอบเขามาก ทว่ายังไม่ได้คลั่งไคล้จนถึงขั้นเสาะหาข้อมูลมากกว่านั้น

ที่สำคัญก่อนหน้านี้กีรณาเองก็ทุ่มเทความสนใจให้กับการเริ่มทำงานใหม่ด้วย แต่หลังจากคืนนี้…เธอตั้งใจว่าจะต้องลองหาประวัติของเขาอย่างละเอียดสักหน่อยแล้ว!