“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ขอคุณหนูกงได้โปรดอย่าสนับสนุนให้ข้าใฝ่สูงจนเกินศักดิ์เลย ข้าก็บอกไปแล้วหลายรอบว่าต่อให้เจ้าสวยหรือขี้เหร่ประการใด ข้าก็พิสมัยเจ้าไม่ลงอยู่ดี ต่อให้เจ้าแปลงโฉมเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งเจียงหนาน ข้าก็ไร้ซึ่งความรู้สึก หากรับเจ้าเป็นภรรยา ข้าคงมีแต่ต้องทนทุกข์ทรมาน” โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากต้องโดนต่อยสามสี่วันครั้งเช่นนี้ ร่างกายอันบอบบางของข้าคงมิอาจทานทน
“ไม้อ่อนไม่ชอบ ชอบไม้แข็งสินะ! เนี่ยสือเอ๋อร์ หากเจ้าบีบคั้นข้ามากๆ ข้าจะจับเจ้าออกเรือนเสียวันนี้เลย ทำข้าวสารให้กลายเป็นข้าวสุกเสีย พี่ชายเจ้ามาถึงค่อยดื่มสุรามงคลย้อนหลังเอาก็ได้!”
เนี่ยสือเอ๋อร์กล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เอาล่ะ เรื่องเลยเถิดมาป่านนี้ ข้าคงต้องพูดความจริงสักที”
“ความจริงอะไร” ความเคลื่อนไหวทั้งหมดของเนี่ยสือเอ๋อร์อยู่ในสายตานางตลอด แม้แต่จดหมายที่เขาส่ง นางก็ฉีกอ่านก่อนทุกฉบับ เขายังมีความจริงอะไรเก็บซ่อนไว้ ไม่ได้บอกนางอีกหรือ
“นี่คือความลับสกุลเนี่ย เจ้าบังคับให้ข้าพูดเองนะ” เนี่ยสือเอ๋อร์จ้องหน้าหญิงสาวพลางถอนหายใจ “เจ้าเห็นติ่งหูข้าหรือไม่”
กงลี่ชิงจ้องมองไปยังติ่งหูอวบขาว
“ข้าเจาะหู” เนี่ยสือเอ๋อร์ตอบให้เอาบุญ
“…แล้วอย่างไร”
“อย่าให้ข้าต้องพูดตรงเกินไปสิ” เรียวคิ้วที่เคยชี้เชิดบัดนี้ลู่ตก เนี่ยสือเอ๋อร์พูดต่ออย่างอัดอั้น “แท้จริงแล้ว…ข้าเป็นสตรี”
“เหลวไหล!”
เนี่ยสือเอ๋อร์สีหน้าจริงจัง น้ำเสียงหม่นหมอง “ข้าดูเหมือนกำลังโกหกหรืออย่างไร หน้าตาข้าออกจะสำอาง ผิวพรรณหรือก็ขาวอมชมพู เป็นหญิงก็ได้ เป็นชายก็ดี เมื่อก่อนข้าก็แปลกใจว่าเหตุใดข้าจึงตากแดดเท่าไรก็ไม่ดำ ผิดกับน้องสิบเอ็ด ฝึกวิชาอยู่ด้วยกันแท้ๆ เขาตัวดำเป็นถ่าน แต่ข้ากลับยังขาวผ่องเป็นยองใย สุดท้าย ข้าถึงได้รู้ตัวว่าแท้จริงแล้วข้าเป็นสตรี…เจ้าจะถอดเสื้อผ้าข้ารึ เอาเลย รีบเปิดดู ฝันกลางวันของเจ้าจะได้แหลกสลายไปในพริบตา”
กงลี่ชิงจ้องหน้าเนี่ยสือเอ๋อร์จนตาแทบถลน แต่เขากลับทำหน้าไม่ยี่หระ นางรู้สึกร้อนที่ฝ่ามือ อยากตบเขาอีกสักฉาด
“เนี่ยสือเอ๋อร์ ไม่ว่าเจ้าจะเป็นชายหรือหญิง พี่ชายเจ้าก็ต้องดื่มสุรามงคลของเราอยู่ดี!” พูดจบนางก็สะบัดแขนเสื้อจากไป ปล่อยให้เนี่ยสือเอ๋อร์ยืนนิ่งเพราะถูกสกัดจุดอยู่ที่เดิม ประตูยังคงเปิดอ้า ลมหนาวพัดเข้ามา ชายหนุ่มได้แต่ยืนตัวสั่น
“ชั่วดีอย่างไรก็ควรปิดประตูก่อนไหม หนาวชะมัดเลย ฮือ…พี่สี่ ท่านช่างใจดำนัก ข้าเขียนจดหมายขอความช่วยเหลือตั้งหลายฉบับ แต่ท่านกลับปล่อยผ่าน ส่งผักดองมาให้เสียอย่างนั้น ผักดองมันช่วยให้ข้าหนีออกไปจากที่นี่ได้หรือไรเล่า” หยาดน้ำตาเอ่อท้นขึ้นในดวงตาทั้งสองข้าง เขาแทบจะปล่อยโฮออกมาอยู่รอมร่อ
นี่ข้าไปทำอะไรผิดมาหรือไร สวรรค์จึงลงโทษเยี่ยงนี้ แม้ข้าจะหน้าตาหล่อเหลา ชะตาดอกท้อ โดดเด่น ก็ไม่เห็นต้องยัดดอกท้อที่เอะอะทำร้ายร่างกายแบบนี้ใส่อกข้าเลยนี่นา
เขาก็แค่ช่วยงานพี่ห้าแล้วบังเอิญไปเหยียบหางนางอสรพิษ…เอ่อ กงลี่ชิงเข้าให้ แล้วหลังจากนั้นก็ถูกนางไล่บี้ ไล่ต้อนไม่ยอมลดราวาศอก
