ทดลองอ่าน ชาตินี้ไม่ขอเป็นอนุ! บทที่ 5

“ฮูหยิน” เสิ่นมามาใคร่ครวญก่อนตัดสินใจเอ่ย “บ่าวจำได้ว่าห่างจากทงโจวไปไม่ไกลมีสวนดอกท้ออยู่แห่งหนึ่ง สมัยฮูหยินเป็นคุณหนูพวกเราเคยไปเที่ยวกันมาก่อน”

เจี่ยนฮูหยินระลึกถึงช้าๆ “ข้าจำได้ว่ามีที่เช่นนั้นอยู่จริงๆ ข้างในมีต้นท้อมากมาย เวลาที่พวกมันเบ่งบานดูงามสะพรั่งละลานตา ตอนที่ข้าเป็นคุณหนูเคยไปมาก่อน…” พูดมาถึงตรงนี้ดวงตาของนางก็เปล่งประกายกะทันหัน พร้อมกับเหยียดตัวขึ้นตรง

เสิ่นมามาเห็นเจี่ยนฮูหยินเป็นเช่นนี้ก็รู้ว่านางเข้าใจเจตนาตนเองแล้วจึงเอ่ยต่อ “ตอนนี้เป็นช่วงฤดูดอกท้อบานพอดีมิใช่หรือเจ้าคะ บ่าวคิดว่ามิสู้พวกเราส่งเทียบเชิญ บอกว่ามาอยู่ที่จวนสกุลสวีก็หนึ่งเดือนได้แล้ว รบกวนอยู่ไม่น้อย ฮูหยินรู้สึกขอบคุณในน้ำใจของพวกฮูหยินผู้เฒ่าจึงอยากอาศัยโอกาสฤดูใบไม้ผลิที่ดอกไม้บาน เชิญครอบครัวฮูหยินผู้เฒ่าไปเที่ยวที่สวนดอกท้อ ถึงเวลานั้นฮูหยินผู้เฒ่ามีความสุข ทุกคนในสกุลสวีก็มีแต่จะชื่นชมท่าน ฮูหยินได้หน้า ทั้งยังสามารถให้คุณหนูกับคุณชายใหญ่พบหน้ากันอย่างแนบเนียน เรื่องที่ยิงธนูดอกเดียวได้อินทรีสี่ตัวเหตุใดจึงไม่ทำเล่า”

“จริงด้วย!” เจี่ยนฮูหยินผงกศีรษะพร้อมยิ้มกว้าง “เสิ่นมามา ในเมื่อเป็นเช่นนี้เจ้าก็ส่งคนไปที่สวนดอกท้อแห่งนั้น ให้ไปจองสถานที่ที่กว้างขวางและมีทัศนียภาพงดงามหน่อย หากต้องจ่ายมากกว่าเดิมก็ไม่เป็นไร ส่วนวันเวลาก็กำหนดไว้เป็นวันที่คุณชายใหญ่หยุดครั้งหน้า ส่วนข้าก็จะไปส่งเทียบเชิญให้ฮูหยินผู้เฒ่ารวมถึงฮูหยินคนอื่นๆ เชิญชวนให้พวกนางไปชมดอกท้อด้วยกันในอีกห้าวันให้หลัง!”

หลังเจี่ยนเหยียนออกมาจากห้องปีกตะวันออกของเจี่ยนฮูหยินก็เดินช้าๆ ผ่านระเบียงกลับไป ในใจครุ่นคิดเรื่องบางอย่าง

ในเมื่อเมื่อครู่นี้เจี่ยนฮูหยินได้บอกอย่างคลุมเครือให้นางเจอหน้าสวีจ้งเซวียนบ่อยๆ แล้ว พิจารณาจากนิสัยของเจี่ยนฮูหยิน เกรงว่าเร็วๆ นี้จะต้องสร้างโอกาสให้นางกับสวีจ้งเซวียนได้เจอหน้ากันบ่อยๆ ออกมาเองแน่

เจี่ยนเหยียนยังคงจดจำคำพูดที่ฉินซื่อเอ่ยเมื่อเย็นวันนั้นได้อย่างชัดเจนทุกถ้อยคำ นางไม่อยากจะไปวนเวียนอยู่ใกล้ๆ สวีจ้งเซวียนอย่างหน้าด้านให้คนจำนวนนับไม่ถ้วนหัวเราะเยาะนางลับหลัง แต่ที่จริงนี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่นางถือสาที่สุด นางไม่ได้กลัวคนอื่นหัวเราะเยาะนาง แล้วก็ไม่สนใจว่าคนอื่นจะมองนางอย่างไรด้วย คำว่าชื่อเสียงสำหรับนางก็เป็นแค่คำคำหนึ่งเท่านั้น นางไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย

ที่สำคัญคือคนอย่างสวีจ้งเซวียนผู้นั้น ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ใดก็เป็นบุรุษที่เพียบพร้อมทั้งหน้าตาและความสามารถ จากฐานะของเขา วันหน้าภรรยาของเขาจะต้องเป็นหญิงสาวสูงศักดิ์อย่างแน่นอน ซ้ำอนุเองก็ย่อมมีมาก นางจะยังไปเข้าร่วมความวุ่นวายพวกนั้นเพื่ออันใดกัน ด้วยฐานะของนางในตอนนี้ย่อมไม่มีทางได้เป็นภรรยาเอกแน่ๆ หากให้นางเป็นอนุ…

เจี่ยนเหยียนหัวเราะแผ่วเบา นางไม่มีวันไปเป็นอนุของใคร ถึงขั้นว่านางไม่คิดจะแต่งกับใครด้วยซ้ำ