ฉีซังเงยหน้าตอบกลับอย่างนอบน้อม “เรียนคุณชาย บ่าวไปสืบข่าวมาจากทางห้องครัวและเรือนเหอเซียงแล้ว สาวใช้ทางเรือนเหอเซียงบอกว่าเจี่ยนฮูหยินเอ่ยว่ากระเพาะอาหารของคุณหนูเจี่ยนไม่ค่อยดี กินเนื้อสัตว์ไม่ได้ มื้อหนึ่งก็ห้ามกินมากเกินไป ดังนั้นอาหารทุกมื้อของคุณหนูเจี่ยนจะบอกทางห้องครัวไว้ล่วงหน้าเสมอ ให้คนในห้องครัวทำตามที่บอก จากคำบอกเล่าของสาวใช้เหล่านั้น อาหารเหล่านี้ส่วนใหญ่ล้วนเป็นผัก ส่วนอาหารหลักเช้าเย็นแบ่งเป็นข้าวต้มหนึ่งชาม ตอนกลางวันก็แค่ข้าวสวยครึ่งชามเท่านั้น โดยมีสาวใช้รุ่นใหญ่ข้างกายเจี่ยนฮูหยินเป็นคนไปนำอาหารเหล่านี้จากห้องครัวไปให้คุณหนูเจี่ยน จากนั้นนางก็จะกินในห้องตนเอง…
ส่วนทางห้องครัวบอกว่าไป๋เวยสาวใช้รุ่นใหญ่ข้างกายคุณหนูเจี่ยนแอบยัดเงินให้ซย่ามามาผู้ดูแลห้องครัวจำนวนไม่น้อย สาวใช้กับบ่าวหญิงอาวุโสคนอื่นๆ ในห้องครัวก็ต่างเคยถูกยัดเงินให้ ดังนั้นทุกครั้งที่ไป๋เวยไปที่นั่น ซย่ามามาก็จะแอบเอาขนมหวานหรืออาหารบางอย่างให้นาง ส่วนที่ว่าขนมกับอาหารเหล่านี้ไป๋เวยเป็นคนกินเอง หรือคุณหนูเจี่ยนเป็นคนกินกันแน่ โปรดอภัยให้บ่าวที่ไร้ความสามารถด้วย ไม่อาจสืบออกมาได้ขอรับ”
หลังเอ่ยจบฉีซังก็คุกเข่าข้างหนึ่งลงไปขอรับผิดกับสวีจ้งเซวียน เพียงแต่ในใจเขากลับรู้สึกคับข้องไม่น้อย เมื่อเช้าอยู่ดีๆ คุณชายก็ให้เขาไปสืบเรื่องที่ว่าปกติคุณหนูเจี่ยนกินอะไรบ้างมาให้ได้เสียอย่างนั้น คุณชายสนใจคุณหนูเจี่ยนถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน กระทั่งทุกวันอีกฝ่ายกินอะไรยังต้องไปสืบมาให้ได้
สวีจ้งเซวียนกลับคิดในใจว่า มิน่า ยามนั้นตอนที่เจี่ยนเหยียนแบ่งขนมพุทราแดงให้เสี่ยวเหมาถวนกินถึงได้เอ่ยคำพูดอย่าง ‘หลังให้เจ้ากินเย็นนี้ข้าก็ต้องทนหิวแล้ว’ ออกมา เพียงแต่เหตุใดเจี่ยนฮูหยินต้องให้เจี่ยนเหยียนกินน้อยเพียงนั้นด้วย หรือท้องไส้นางจะไม่ดี กินได้ไม่มากจริงๆ แต่สาวใช้รุ่นใหญ่ข้างกายนางไปเอาเงินมากมายจากที่ใดมาติดสินบนพวกซย่ามามา เห็นได้ชัดว่าน่าจะมาจากเจี่ยนเหยียน เช่นนั้นสุดท้ายขนมหวานเหล่านั้นก็จะต้องไปถึงมือเจี่ยนเหยียนอย่างแน่นอน
เขาคิดเรื่องพวกนี้อยู่ภายในใจ คิดจนภายหลังนึกไปถึงร่างกายเบาหวิวของเจี่ยนเหยียนที่ราวกับแค่ลมพัดมาก็จะลอยไปตามลมได้ คิ้วเรียวจึงขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นว่าฉีซังยังคุกเข่าอยู่บนพื้น เขาจึงเอ่ยว่า “ลุกขึ้นมาเถอะ”
ฉีซังขานรับพร้อมลุกขึ้นยืน จากนั้นเดินไปยืนอย่างนอบน้อมอยู่ด้านข้างพลางแอบเหลือบมองดอกท้อบนโต๊ะหนังสือกิ่งนั้น ในใจนึกสงสัยว่า…ดอกท้อกิ่งนั้นคืออันใดอีก คุณชายไม่เคยดูแลดอกไม้ใบหญ้าเหล่านี้มาก่อนนี่ อย่างภายในห้องก็เป็นกระถางต้นสนเทียนมู่ ไม่ก็สวนหินประดับ ไม้ดัด อย่างมากที่สุดก็เป็นกระถางดอกสุ่ยเซียน ประดับหินจำลอง มองดูแล้วสง่างามสบายตา ดังนั้นดอกท้อที่งดงามอ่อนหวานเช่นนี้นับเป็นอันใดกันแน่
(ติดตามต่อได้ในฉบับเต็มเดือน มีนาคม 65)