ทดลองอ่าน ชายาพกดาบเข้าห้องหอ บทที่ 5

ในที่สุด ไม้คันชั่ง ก็เลิกผ้าสีแดงสดจัดจ้านที่คลุมหน้าเจ้าสาวขึ้นอย่างช้าๆ ทำให้มู่ไคเวยที่ได้รับคำอวยพรตามธรรมเนียมว่า ‘ขอให้มีความสุขสมปรารถนา’ มาทั้งวัน ถึงได้มองเห็นดวงตะวันเสียที

หญิงสาวช้อนสายตาขึ้นมองตามมือที่ถือไม้คันชั่งขึ้นไปแล้วเห็นคังอ๋องสวมชุดแต่งงานสีแดงสดเหมือนตน ที่เอวของเขามีเข็มขัดไหมทอง บนไหล่ทั้งสองข้างและสาบเสื้อปักลวดลายด้วยไหมทอง บนศีรษะสวมรัดเกล้าทองคำประดับหยก เรือนผมยาวสลวยมัดอย่างเป็นระเบียบ มู่ไคเวยรู้สึกเหมือนราษฎรทุกคนในเมืองหลวงว่าสีแดงสด สีแห่งความเป็นมงคลได้ช่วยอาบย้อมใบหน้าหล่อเหลาของเขาให้ดูดีมีสีสันมากยิ่งขึ้น

งดงาม

เหมือนดอกไม้สีแดงที่บานตระการอวดสีสันเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อฝากไว้ในโลกหล้า มีกลิ่นอายความเศร้าปะปน ด้วยเหตุนี้ยิ่งมองเลยยิ่งรู้สึกตื่นตระหนก แต่ยังคงอดใจให้มองอีกไม่ได้

แต่ในสายตาของฟู่จิ่นซี สิ่งที่เขาเห็นกลับเป็นพลังวิเศษที่ช่วยเติมเต็มชีวิตของเขา

คิ้วของหญิงสาวยาวจนหายเข้าไปในจอนผม สีคิ้วอ่อนสวย ดวงตารูปเมล็ดซิ่งสดใสเป็นประกายคล้ายต้องการจับสิ่งแปลกปลอมเอาไว้ให้อยู่มือ แววตาของนางแลดูมีชีวิตชีวา จมูกโด่งได้รูปขยับได้เหมือนกระต่ายตัวน้อยที่ชอบทำจมูกฟุดฟิด ทำให้พวงแก้มที่แต่งแต้มด้วยเครื่องประทินโฉมสีระเรื่อดูป่องนิดๆ ไม่เหมาะกับสมญาอสุราหน้าหยกแห่งเมืองหลวงของนางเลยสักนิด

ตอนที่มู่ไคเวยมองเขา ดวงตาของนางเปล่งประกายจ้าขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นนิ่งสงบลง

นางดูไม่เคอะเขินหรือกระสับกระส่ายอย่างที่คนเป็นเจ้าสาวควรเป็น ราวกับว่าการแต่งงานในวันนี้เป็นแค่ภารกิจอย่างหนึ่งที่นางได้รับมาจากหน่วยหยาเหมินแห่งสามตุลาการ ควรทำอย่างไรก็ทำไปเช่นนั้นเพื่อให้บรรลุจุดประสงค์แล้วจะได้ปิดคดี

ทว่าสิ่งที่ทำให้นิ้วมือที่ถือไม้คันชั่งของคังอ๋องต้องคลายแล้วบีบแน่น บีบแน่นแล้วคลายคือ…

ริมฝีปากสีแดงที่แต่งแต้มด้วยชาดที่ส่งยิ้มมาให้เขา

นางยิ้มให้เขา แม้จะเป็นรอยยิ้มที่จางมาก แต่มันไม่ได้มีความน้อยเนื้อต่ำใจ เจ็บแค้นหรือชิงชัง ทำให้ความรู้สึกของเขาสงบลง

“ยินดีที่ได้พบ…ภรรยา” ชายหนุ่มยิ้มตอบนางด้วยสีหน้าละมุน

มู่ไคเวยรู้สึกไม่ค่อยชินที่ได้ยินเขาใช้คำเรียกระหว่างสามีภรรยาของคนทั่วไปมาเรียกนาง แต่มันกลับทำให้นางรู้สึกว่าทั้งสองคนใกล้ชิดสนิทสนมกันมากขึ้น หญิงสาวจึงผงกศีรษะ “ยินดีที่ได้พบ…ท่านอ๋อง” ช่วยไม่ได้ ถ้าจะให้นางเรียกเขาว่าสามีตอนนี้ นางยังปรับตัวไม่ได้จริงๆ คู่แต่งงานใหม่นั่งมองหน้ากันอยู่เช่นนั้นจนแขกสตรีที่เข้ามาในห้องหอจำนวนสองสามคนต้องพูดยิ้มๆ “ขอแสดงความยินดีด้วย ขอให้ทั้งสองครองรักยืนนานจนเส้นผมหงอกขาว ร่มเย็นเป็นสุข มีเกียรติมีศักดิ์ศรีเช่นมังกรหงส์”