เมื่อท่านลุงได้ยินว่าหลานสาวจะเปิดร้านโจ๊กก็โมโหไม่พอใจทันควัน
ครั้นเห็นท่านโหวเฒ่าอารมณ์เสีย ใต้เท้าหลี่ก็ดื่มสุราไปจอกหนึ่ง ต่อด้วยกินถั่วลิสงคั่วไปหลายเม็ด ถึงค่อยเอ่ยอย่างไม่รีบไม่ร้อนว่า “เดิมทีนี่เป็นเรื่องในบ้านเจ้า ข้าไม่ควรจะสอดปากยุ่ง แต่ลุงเจ้าเพิ่งจะพูดกับข้าเรื่องให้มองหาบ้านสามีที่เหมาะสมสำหรับหลานสาวผู้เพียบพร้อม ตอนนี้เจ้าตั้งใจจะไปขายโจ๊ก พูดไม่น่าฟังสักหน่อย…เกรงว่าจะจัดการเรื่องที่ท่านลุงเจ้าฝากฝังได้ยากแล้ว…”
ท่านลุงได้ยินใต้เท้าหลี่เอ่ยถ้อยคำลังเลเช่นนี้พลันยิ่งร้อนใจมากกว่าเดิม “เจ้าฟังสิ! เพื่อผลประโยชน์เล็กน้อยอาจทำให้เรื่องใหญ่ตลอดบั้นปลายชีวิตเสียหาย! เชื่อลุง วันพรุ่งนี้รีบขายร้านโจ๊กนั้นเสีย ยืนตากแดดตากลมมีอะไรให้น่าทำกัน”
อวี้ฉือเฟยเยี่ยนมองอวี้ฉือจิ้งโหรวที่มองมาอย่างรู้สึกผิดเพราะตนเองปากมาก ก็ยิ้มพลางจับมืออีกฝ่าย จากนั้นเอ่ยกับผู้อาวุโสทั้งสองท่านว่า “ท่านลุงเป็นห่วงเฟยเยี่ยน เฟยเยี่ยนเข้าใจดี แต่เฟยเยี่ยนไม่อยากแต่งงานจริงๆ เจ้าค่ะ ต่อให้แต่งไปเฟยเยี่ยนก็ไม่พอใจอยู่ดี มิสู้อยู่ข้างกายท่านลุง ดูแลน้องชายน้องสาวทั้งสองคนให้ดี ทุกวันนี้จิ้งโหรวเองก็เติบโตขึ้นแล้ว ถ้าหากท่านลุงมีความตั้งใจเช่นนี้ก็หาบ้านสามีที่เหมาะสมให้กับจิ้งโหรวก่อนดีกว่า ทางเสียนเกอเอ๋อร์เองก็ไม่ได้ไปเข้าเรียนนานแล้ว ต่อให้อนาคตไม่คิดเป็นขุนนาง แต่บุรุษก็ควรมีความรู้แตกฉาน ความคิดความอ่านถึงจะกระจ่างแจ้ง เรื่องพวกนี้ล้วนต้องใช้เงินทั้งสิ้น ออกไปขายโจ๊กริมถนนแล้วอย่างไรกัน เฟยเยี่ยนเตรียมการทุกอย่างไว้พร้อมสรรพแล้ว ท่านลุงไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงเจ้าค่ะ” นางพูดจบแล้วก็ลุกขึ้นเดินออกไป
อวี้ฉือรุ่ยถูกพูดใส่จนไร้คำพูดเถียงกลับ สุดท้ายแล้วนิสัยของหลานสาวผู้นี้ของเขายังคงเหมือนกับบิดานางที่เสียชีวิตไป ทันทีที่ตัดสินใจแล้วต่อให้ใช้วัวเก้าตัวมาฉุดก็รั้งไว้ไม่อยู่ ส่วนตัวเขาเป็นคนนิสัยอ่อนแอมาแต่ไหนแต่ไร ควรเกลี้ยกล่อมหลานสาวที่ดื้อรั้นผู้นี้อย่างไรยังนับว่าน่าปวดหัวจริงๆ
ทว่าสองพี่น้องอวี้ฉือจิ้งเสียนกับอวี้ฉือจิ้งโหรวกลับสนับสนุนกิจการเล็กๆ ของญาติผู้พี่อย่างยิ่ง ทรัพย์สมบัติสามหีบของบิดาใกล้เห็นก้นหีบเต็มทีแล้ว ความถี่ในการนำสิ่งของไปจำนำน้อยครั้งลงเรื่อยๆ วันเวลาอันแสนอัตคัดขัดสนเปิดเผยให้เห็นผ่านอาหาร พวกเขาไม่ได้ลิ้มรสเนื้อหลายวันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยๆ สองพี่น้องอยู่ในวัยกำลังโต ตกดึกมักนอนฝันเห็นขาหมูราดน้ำแดงจนกัดผ้าห่มต่างขาหมู ก่อนสะดุ้งตื่นด้วยความหิวโหย ถึงแม้ทั้งสองคนจะอ่อนเยาว์กว่า แต่ก็มองออกว่าการพูดจาและการปฏิบัติตัวของญาติผู้พี่อายุสิบแปดปีคนนี้พึ่งพาได้มากกว่าบิดา หากญาติผู้พี่เปิดร้านโจ๊ก การได้กินอาหารอิ่มท้องสักมื้อก็จะกลายเป็นเรื่องง่ายไปด้วย
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นสองพี่น้องสกุลอวี้ฉือตื่นแต่เช้า หน้าร้านโจ๊กไม่กว้างมาก พวกเขาช่วยญาติผู้พี่กับยวนยางใช้ไม้ไผ่ค้ำยันผ้ากันฝนหน้าร้านโจ๊กจนเสร็จเรียบร้อย ทั้งยังจัดโต๊ะเก้าอี้ เพียงไม่นานควันอาหารก็ลอยขึ้นจากเตา ร้านโจ๊กนับว่าเปิดกิจการแล้ว
แม่ครัวคือยวนยาง สมัยอยู่จวนแม่ทัพนางถูกย้ายจากห้องครัวมารับใช้คุณหนู ภายหลังไปที่ภูเขาไป๋ลู่ ลำไส้ของคุณหนูไม่ดี ไม่ชินกับอาหารการกินบนภูเขา ก็ได้ยวนยางต้มน้ำแกงทำอาหารให้ด้วยตนเอง เรื่องฝีมือย่อมไม่ต้องพูดถึง เครื่องเคียงที่ปรุงเมื่อคืนนี้ใช้น้ำมันพริกเป็นส่วนผสมปรุงรส จากนั้นหมักเอาไว้หนึ่งคืนรสชาติกำลังได้ที่ กินคู่กับโจ๊กจะช่วยกระตุ้นความอยากอาหารให้กินมากขึ้นอีกหลายชาม นับประสาอะไรกับที่รสชาติโจ๊กไก่ของยวนยางยังเข้มข้นมาก คนที่หิวท้องกิ่วยามเช้าจะปฏิเสธอาหารอร่อยที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆ ประเภทนี้ได้อย่างไร
เนื่องจากร้านโจ๊กตั้งอยู่ใกล้สำนักศึกษาแห่งหนึ่ง จึงมีบัณฑิตอายุน้อยผ่านไปผ่านมามากมาย บวกกับมีเจ้าของเก่าช่วยดูแล ตั้งแต่เปิดร้านตอนเช้าจึงมีลูกค้าแวะเวียนมาไม่น้อย อวี้ฉือเฟยเยี่ยนนั่งล้างถ้วยชามกับตะเกียบอยู่ด้านข้าง อมยิ้มมองน้องชายน้องสาวตักโจ๊กกันอย่างงุ่มง่าม พร้อมกับงอนิ้วนับเหรียญสำริดคำนวณบัญชีไปด้วย
นกนางแอ่นที่เคยอยู่ใต้ชายคาจวนสูงศักดิ์ ท้ายที่สุดยังคงต้องร่อนลงในลานบ้านปุถุชน
ท่านลุงยังคงติดอยู่ในภาพฝันงดงามของตระกูลโหวในอดีต แต่สองพี่น้องจำเป็นต้องตื่นจากฝันกาลก่อน เรียนรู้วิธีเอาตัวรอดด้วยการทำงานหาเลี้ยงครอบครัว อวี้ฉือเฟยเยี่ยนเองก็เช่นเดียวกัน ต้องพยายามลืมเรื่องสงครามการฆ่าฟันในอดีต เรียนรู้ที่จะปรับตัวเข้ากับวิถีชีวิตอันเรียบง่าย กินอาหารสามมื้อต่อวันเช่นนี้…
