ทดลองอ่าน ณัฐรัมภา บทที่ 2

ณัฐรัมภาเลือกกินอาหารญี่ปุ่น เวลาส่วนใหญ่ระหว่างมื้ออาหารหมดไปกับการอธิบายวิธีการจ้างงานมัณฑนากร ซึ่งก็มีทั้งให้ออกแบบเฉยๆ และที่ให้ออกแบบควบประสานงานกับผู้รับเหมาที่เจ้าของบ้านจ้าง ไปจนถึงแบบที่ให้มัณฑนากรจัดการทุกอย่างให้เจ้าของบ้าน นอกจากนี้เธอก็เปิดพอร์ตโฟลิโองานของตัวเองให้ชายหนุ่มดูด้วย โดยเฉพาะพวกงานโมเดิร์นที่เคยทำ เพื่อที่ถ้าสไตล์ของเขาไม่ตรงกับของเธอก็จะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปมากกว่านี้ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่มีภาพการตกแต่งบ้านในหัวที่ชัดเจน เธอเปิดอะไรให้ดูเขาก็ทำท่าถูกใจไปหมด

หญิงสาวขอให้เขาตั้งงบประมาณสำหรับการตกแต่งภายในแบบไม่รวมเครื่องใช้ไฟฟ้าให้ชัดเจน รวมถึงให้ลองนึกดูด้วยว่าอยากให้บ้านของตัวเองออกมาเป็นแบบไหนแน่ จากนั้นเธอก็ขับรถตามเขาไปที่หมู่บ้าน มันเพิ่งสร้างเสร็จพร้อมย้ายเข้าอยู่ไม่นานนี้เอง เท่าที่เห็นตอนนี้ในหมู่บ้านเพิ่งมีคนย้ายเข้ามาอยู่แค่ไม่กี่หลัง หลายหลังเห็นชัดว่ามีช่างกำลังทำงาน

ตัวบ้านมีพื้นที่ไม่มาก ที่สำคัญคือพอได้มาอยู่ในสถานที่จริงแล้ว ณัฐนนท์ก็ดูจะมีภาพในหัวชัดเจนมากขึ้นว่าเขาต้องการอะไรบ้าง มัณฑนากรสาวเลยสามารถจินตนาการต่อยอดได้ง่ายขึ้น

“คุณจะรีบย้ายเข้าไหมคะ”

“ไม่ครับ ผมยังมีสัญญาเช่าคอนโดฯ เหลืออยู่อีกเกือบครึ่งปีแน่ะ”

“อ้อ เวลาถมถืด สบายเลย”

ณัฐรัมภาพยักหน้ารับหงึกหงักแล้วหันไปมองพื้นที่ห้องครัว ในหัวนึกภาพว่าจะทำอะไรกับพื้นที่ส่วนนี้ได้บ้าง แต่ไม่ทันไรเธอก็ต้องหันไปหาชายหนุ่มที่จู่ๆ ก็พูดขึ้นมา

“ผมมาคิดดูแล้ว คุณทำบ้านให้ผมเถอะ”

“ตอนอยู่ห้างคุณรับปากฉันไม่ใช่เหรอ ว่าจะลองคุยกับดีไซเนอร์คนอื่นด้วยแล้วค่อยตัดสินใจ” เธอเลิกคิ้ว

“ผมขี้เกียจแล้ว” ณัฐนนท์พูดง่ายๆ “ผมไม่มีคนรู้จักในวงการคุณเลย แล้วผมคิดว่าคุยกับคุณเข้าใจกันดีด้วย แค่คิดว่าจะต้องมานั่งอธิบายซ้ำอีกรอบว่าผมชอบอะไรและต้องการอะไรก็ปวดหัวแล้ว ผมไม่ถนัดอะไรพวกนี้เลยจริงๆ ที่สำคัญผมโอเคกับราคาที่คุณเสนอมาด้วย”

“ถ้าคุณยืนยันแบบนั้นก็โอเคค่ะ”

หญิงสาวไม่คัดค้านเพราะดูแล้วงานไม่ยุ่งยากซับซ้อน เพียงแต่งานนี้เธอต้องหาผู้รับเหมาและประสานงาน รวมถึงควบคุมการทำงานของช่างให้เขาด้วย เนื่องจากเขาต้องการจ้างเธอแบบเทิร์นคีย์ คือให้ทำทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบ

“ขอบคุณครับ” ณัฐนนท์ยิ้มกว้าง

“เอาล่ะ งั้นขั้นตอนคร่าวๆ ก็คือเดี๋ยวฉันจะกลับมาวัดขนาดของห้องต่างๆ ในบ้านนี้ แล้วก็ต้องเอาสัญญาให้คุณเซ็น พอเซ็นสัญญาเรียบร้อยและจ่ายเงินมัดจำแล้วฉันถึงจะเริ่มออกแบบ ไม่เกินสองสัปดาห์ก็น่าจะส่งแบบแรกให้คุณดูได้ค่ะ”

เขาหยุดนิดหนึ่ง ทำท่าครุ่นคิด

“จริงๆ ถ้าพรุ่งนี้คุณว่างพอจะเข้ามาวัดบ้านและสามารถเตรียมการเรื่องสัญญาได้พร้อม เรานัดเจอกันอีกรอบเลยก็ได้นะ”

“งั้นพรุ่งนี้นัดเจอกันที่บ้านนี้เวลาเดิมดีไหมคะ คุณสะดวกไหม”

“ได้ครับ” ชายหนุ่มรับคำท่าทางสบายอกสบายใจ “ผมรอดแล้ว จะได้มีบ้านสวยๆ กับเขาบ้างเสียที…นี่คุณรู้ไหม เมื่อคืนผมยังคุยกับไทโรนเรื่องนี้อยู่เลย ไทโรนคือเพื่อนผม ที่คุณเจออยู่กับผมเมื่อวานน่ะ เพราะผมไม่รู้จะเริ่มต้นหาคนมาตกแต่งบ้านได้ยังไง จะหาจากในอินเตอร์เน็ตก็ไม่รู้จะเชื่อถือได้แค่ไหน”

“แต่นี่คุณก็เพิ่งรู้จักฉันไม่กี่ชั่วโมงนะคะ” ณัฐรัมภาชี้ให้เห็นความจริง ขณะเดียวกันก็ขำกับท่าทางของเขา

“อย่างน้อยมือถือผมก็ไปอยู่กับคุณคืนนึงและกลับมาหาผมแบบไม่บุบสลาย อีกอย่างผมว่าเราก็คุยกันเข้าใจดีนะ หรือคุณว่ายังไงล่ะ”

“ฉันจะทำงานของฉันให้ดีที่สุดค่ะ” หญิงสาวไม่ได้ตอบคำถาม แล้วเธอก็ยกแขนขึ้นดูนาฬิกา “ถ้าวันนี้ไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนดีกว่าค่ะ พรุ่งนี้เรานัดกัน ฉันต้องเลื่อนธุระของพรุ่งนี้ขึ้นมา”

“ผมกำลังว่าจะชวนคุณกินมื้อเย็นด้วยกันต่อพอดี” ณัฐนนท์ทำท่าเสียดาย

“เจอกันพรุ่งนี้นะคะ” เธอยิ้ม ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะทำท่านึกขึ้นได้ “อ้อ จริงสิ เรายังไม่ได้แลกเบอร์กันไว้เลย รอแป๊บนะคะ นามบัตรฉันอยู่ในรถ…”

“แลกเบอร์กันตรงนี้เลยก็ได้ครับ ผมไม่ได้เอานามบัตรมาด้วยซ้ำ”

เมื่อชายหนุ่มพูดแบบนั้นเธอก็ทำตามโดยไม่โต้แย้ง ทั้งสองแลกทั้งเบอร์และไอดีแชตกัน เธอบอกว่าจะส่งสัญญาให้เขาดูก่อน เผื่อมีจุดที่เขาต้องการแก้ไข แล้วเขาก็เดินไปส่งเธอที่รถ

ณัฐนนท์ยืนมองจนกระทั่งรถของหญิงสาวเลี้ยวหายไปตรงหัวมุม จากนั้นเขาก็หมุนกายเดินกลับเข้าสู่เขตบ้านพร้อมกับยกมือถือขึ้นมากด หลังจากฟังเสียงสัญญาณรอสายครบสามครั้งก็มีเสียงตอบรับเป็นภาษาอังกฤษ

“ว่าไง”

“ทำไมเสียงเป็นงั้นวะ อย่าบอกนะว่ายังไม่ตื่น” หนุ่มไทยถามกลับไปเพราะเสียงจากปลายสายแหบกว่าปกติ

“ตื่นแล้วสิวะ ป่านนี้แล้ว หิวเลยตื่นมากินข้าวเที่ยงจนจะหลับอีกรอบแล้ว” ไทโรนตอบกลับมา “เออ ว่าแต่โทรมาแบบนี้แสดงว่าได้มือถือคืนแล้วสิ ได้ทำความรู้จักกับคุณคนสวยตามที่ตั้งใจไว้ไหมล่ะ”

“แน่นอน แล้วก็ได้เธอมาตกแต่งบ้านให้ด้วย” หางเสียงของณัฐนนท์เจือไว้ด้วยเสียงหัวเราะ

“ตกแต่งบ้าน?” อีกฝ่ายทวนคำ “อ้อ เธอเป็นอินทีเรียดีไซเนอร์”

“ใช่ ก็ตีสนิทได้ง่ายๆ นะ…พรุ่งนี้ฉันนัดกับเธออีกรอบ ต้องเซ็นสัญญากัน”

“ไอ้เสือเอ๊ย” ไทโรนหัวเราะหึๆ “แล้วนี่จะยังไงต่ออีกล่ะ”

“ก็ไม่ยังไง ไม่จำเป็นต้องรีบ เพราะกว่าจะตกแต่งบ้านเสร็จก็ต้องใช้เวลาอีกเป็นเดือนๆ” ณัฐนนท์บอก “ส่วนแก ขุดตัวเองจากเตียงแล้วลุกขึ้นมาแต่งตัว เดี๋ยวฉันรับไปกินข้าวที่บ้านแม่”

“อะไรวะ จะไม่ถามความสมัครใจกันหน่อยเรอะ”

“แล้วแกจะไม่ไปหรือไง เห็นไปทีไรก็ชมอาหารอร่อย ชมว่าแม่ฉันสวยจนตัวท่านจะลอยอยู่แล้ว”

“เขาเรียกว่าอยู่เป็นโว้ย” ไทโรนหัวเราะอีก “เออๆ เข้ามารับฉันแล้วกัน กำลังคิดว่าเย็นนี้ขี้เกียจออกไปหาอะไรกินพอดี”

ณัฐนนท์วางสาย เขาหยุดยืนตรงกลางบ้านแล้วหันมองไปรอบๆ ด้วยความภาคภูมิใจกับบ้านในฝันที่ได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ดูเหมือนเขาจะมีโชคด้วยที่ณัฐรัมภาเป็นมัณฑนากร เท่าที่ทราบข้อมูลและได้เห็นพอร์ตโฟลิโอเธอดูมีฝีมือไม่น้อยด้วย

นับว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!

(ติดตามตอนต่อไปวันที่ 7 ส.ค. 62)