ทดลองอ่าน ตัวเอกหญิงอย่างข้าขอทวงชะตากลับคืน บทที่ 6

บทที่ 6 ระบบ

สกุลอวี๋ ณ เมืองเกาผิง เหยี่ยนโจว

สาวใช้สวมชุดสีครามแขนเสื้ออยู่เหนือศอกเลิกผ้าม่านขึ้นแล้วทำความเคารพอย่างนอบน้อม “คุณหนูสี่เจ้าคะ”

“เหล่าจวินหลับแล้วหรือ”

“เหล่าจวินเพิ่งหลับไปเจ้าค่ะ” เพิ่งจะสิ้นเสียงกล่าวของสาวใช้ ก็มีเสียงชราดังมาจากข้างใน “นางหนูสี่หรือ”

อวี๋ชิงหย่าพลันยิ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมกับเดินเข้าไปข้างในโดยไม่รอให้สาวใช้ถ่ายทอดคำพูด “เหล่าจวิน ข้าเองเจ้าค่ะ”

อวี๋เหล่าจวินก็เห็นเหลนสาวอายุสิบสี่สิบห้าปีเดินเข้ามา

ที่นี่คนสกุลอวี๋สี่รุ่นอาศัยอยู่ร่วมกัน อายุของอวี๋เหล่าจวินไม่น้อยแล้วจริงๆ บางคนแก่ตัวลงกลายเป็นดั่งพระพุทธองค์ จิตใจเมตตา สงสารคนจน เห็นใจคนอ่อนแอ แต่คนส่วนใหญ่มักเผยนิสัยช่วงวัยเยาว์ของตนเองออกมาอย่างไร้ขอบเขต กลายเป็นคนเผด็จการไม่ฟังใคร ความปรารถนาที่จะบงการชีวิตผู้อื่นก็มากขึ้นเรื่อยๆ

เห็นได้ชัดว่าเหล่าจวินสกุลอวี๋ผู้สูงศักดิ์มาทั้งชีวิตก็เป็นเช่นคนส่วนใหญ่

อวี๋ชิงหย่าคุกเข่าหน้าตั่งอวี๋เหล่าจวิน รับถ้วยยาของอวี๋เหล่าจวินมาด้วยมือตนเอง หยิบช้อนเล็กมาลองชิมในชามน้ำแกงอีกใบ ก่อนจะมอบยาที่เหลือให้อวี๋เหล่าจวิน “เหล่าจวิน ความร้อนกำลังพอดีเจ้าค่ะ วันนี้ข้าตั้งใจกำชับให้พวกเขาเพิ่มหญ้าหวานโดยเฉพาะ จะได้ไม่ขมเจ้าค่ะ”

การเคลื่อนไหวนี้คล่องแคล่วและเหมาะสมราวกับผ่านการฝึกฝนมานับครั้งไม่ถ้วน อวี๋เหล่าจวินเห็นแล้วชอบใจอย่างยิ่ง นางรับยามาดื่มหนึ่งคำ แล้วเอ่ยด้วยความประหลาดใจ “ยาวันนี้ไฉนดื่มแล้วถึงดูไม่เหมือนเมื่อก่อน”

อวี๋ชิงหย่ายิ้มอย่างเขินอาย “เมื่อก่อนข้าเห็นว่าท่านดื่มยาลำบาก รู้สึกละอายใจ จึงเปิดตำราโบราณอ่าน พบตำรับยาที่มีฤทธิ์อ่อนๆ และบำรุงสุขภาพหลายตำรับ ข้าทำไปโดยพลการ เหล่าจวินโปรดลงโทษด้วยเจ้าค่ะ”

อวี๋เหล่าจวินตกตะลึงระคนดีใจ “เจ้ารู้วิชาแพทย์ด้วยหรือ”

“มิกล้าเจ้าค่ะ แค่ทำตามตำราแพทย์ มิกล้าโอ้อวด”

อวี๋เหล่าจวินตบหลังมือของอวี๋ชิงหย่าอย่างปลาบปลื้มพลางกล่าว “เหลนข้าเป็นเด็กฉลาดและเอาใจใส่จริงๆ เมื่อก่อนไม่เคยสังเกต จนกระทั่งไม่กี่วันมานี้ถึงได้เห็นว่าในจวนอวี๋ของพวกเรามีอัจฉริยะหญิงซ่อนอยู่คนหนึ่ง ไม่กี่วันก่อนเจ้ามาหาข้ารอบหนึ่ง ก็สังเกตเห็นว่าธูปที่ข้าใช้ไม่ดี ไฟพร่อง* ทำให้เป็นโรคปอดได้ง่ายที่สุด ตอนนี้คิดไม่ถึงว่าอาศัยตำราโบราณก็เชี่ยวชาญได้ด้วยตนเอง ปรับตำรับยาบำรุงร่างกายออกมาได้ มีสตรีเช่นนี้ช่างเป็นโชควาสนาของตระกูลจริงๆ นับว่าสวรรค์ต้องการให้สกุลอวี๋ของพวกเรารุ่งเรือง”

อวี๋ชิงหย่ากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “มิกล้าเจ้าค่ะ”

รอยยิ้มเบิกบานบนใบหน้าของอวี๋ชิงหย่ายามนี้ เห็นได้ชัดว่าในใจนางก็รู้สึกเช่นนี้ด้วย นางได้ยินเสียงสังเคราะห์อันเย็นชาดังติ๊ดขึ้นมาในหัว

‘ความชื่นชอบของอวี๋เหล่าจวิน +10 ชื่อเสียงของสตรีผู้มีความสามารถรอบด้าน +10’

เมื่ออวี๋ชิงหย่าได้ยินคำพูดข้างหลัง รอยยิ้มบนใบหน้าก็ชัดเจนยิ่งขึ้น

เกิดมาฉลาดมีความสามารถรอบด้านอะไรกัน ไหนเลยจะมีคนที่เชี่ยวชาญวิชาแพทย์ได้เองโดยอาศัยเพียงตำราแพทย์ ตำรับยาที่นางอ้างว่าหาเจอจากตำราโบราณเป็นเพียงข้ออ้างส่งเดชเพื่อหลอกตบตาอวี๋เหล่าจวินเท่านั้น ที่จริงแล้วเป็นตำรับยาที่ระบบมอบให้นาง อวี๋ชิงหย่าไม่ต้องทำอะไรก็สามารถได้รับผลการฝึกแพทย์ของผู้อื่นที่ใช้เวลาสิบปีหรือยี่สิบปีมาอย่างง่ายดาย