ทดลองอ่าน ปรารถนา… เพียงแค่คุณ ชุด Wishing You ด้วยรัก… และปรารถนา บทที่ 2

กาลเวลาแพนกล้องโทรศัพท์ไปที่เรือสูงตระหง่านจนต้องแหงนมองคอตั้งบ่า ขณะที่กำลังจดจ่ออยู่กับการบันทึกภาพอยู่นั้น ใครบางคนกลับยื่นมือมากระชากโทรศัพท์ไปจากมือเธอ

“อุ้ย!”

“ใครอนุญาตให้ถ่าย”

เพราะยังตกใจจึงได้แต่ยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น และยิ่งอึ้งมากไปอีกเมื่อได้เห็นว่าคนที่ยืนทำหน้าขมึงทึงใส่เธอเป็นใคร

หญิงสาวร่างระหง ใบหน้าสวยจัด ผิวพรรณดีดูเปล่งแสงเหมือนมีออร่ากระจายอยู่รอบกายแม้จะสวมแว่นดำ ใส่หมวกปีกใบใหญ่ก็ไม่อาจปกปิดตัวตนของเธอได้มิด

“หนูพริม เกิดอะไรขึ้นลูก”

เสียงของใครบางคนแทรกเข้ามาทำให้กาลเวลาได้สติ ในตอนนั้นจึงเห็นว่าคนทั้งคู่มองเธอราวกับว่าเธอเพิ่งฆ่าใครตายอย่างไรอย่างนั้น

พริม พริมาจริงๆ ด้วย

นางเอกละครหลังข่าวที่คงไม่มีคนไทยคนไหนไม่รู้จัก

“ก็แม่นี่สิคะ แอบถ่ายรูปพริม”

กาลเวลาขมวดคิ้วเมื่อถูกกล่าวหาแบบนั้น เธอน่ะหรือแอบถ่ายรูปดาราสาว เธอทำแบบนั้นตอนไหน เมื่อไหร่กัน

“คุณแม่ดูสิคะ ไม่รู้ติดรูปพริมไปเท่าไหร่แล้ว” ดาราสาวปรายตามองกาลเวลาอย่างไม่พอใจ “พริมบอกคุณแม่หลายครั้งแล้วนะคะว่าให้ช่วยดูแลเรื่องพวกนี้หน่อย ไม่ใช่ให้พริมต้องมาเหนื่อยเองแบบนี้”

“ค่ะๆ แม่ขอโทษนะลูก เดี๋ยวแม่จัดการให้” หญิงวัยกลางคนรับโทรศัพท์จากลูกสาวมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

กาลเวลาไม่มีเวลามายืนงงอีกต่อไป เธอเอื้อมมือจะคว้าโทรศัพท์คืนแต่อีกฝ่ายรีบดึงมือกลับ

“ขอโทษค่ะ ฉันขอโทรศัพท์คืนด้วย”

“บอกมาดีๆ ว่าถ่ายภาพหนูพริมไปทำไม”

“ฉันเนี่ยนะ ถ่ายภาพคุณพริม”

“ก็ใช่น่ะสิ” ปานวาดเหยียดริมฝีปาก “พวกคนไทยไม่รู้จักคำว่าพื้นที่ส่วนตัว เห็นคนดังเป็นไม่ได้ อยากจะมีภาพไปลงโซเชียลเรียกยอดไลค์”

กาลเวลาสะดุดหูกับคำว่า ‘พวกคนไทย’ แต่เท่าที่ฟังสำเนียงหญิงผู้นี้ก็ไม่ได้ดูเหมือนว่าเป็นต่างชาติตรงไหน ทำไมต้องใช้คำพูดเรียกเธอว่าพวกคนไทย

“ฉันเป็นคนไทย คุณเองก็คงจะใช่ แล้วฉันไม่ได้ถ่ายรูปลูกสาวคุณ ไม่รู้จะถ่ายไปทำไม ไม่ได้บ้าดารา กรุณาคืนโทรศัพท์ให้ฉันด้วย แล้วการแย่งโทรศัพท์คนอื่นไปจากมือแบบนี้มันเสียมารยาทมากเลยนะคะ” กาลเวลาไม่พอใจเพราะถูกปฏิบัติอย่างไร้มารยาท แม้ว่าคนตรงหน้าจะเป็นถึงนางเอกแถวหน้าของเมืองไทย และกาลเวลาก็ยอมรับว่าเธอปลื้มหญิงสาวตรงหน้าอยู่ไม่น้อย เพราะก่อนที่จะเป็นนักเดินทางเต็มตัวอย่างทุกวันนี้ เมื่อก่อนเธอคือคอละครตัวยงเชียวล่ะ และพริมาก็เป็นดาราคนหนึ่งที่มีฝีมือมากทีเดียว แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมให้อีกฝ่ายทำอะไรกับเธอก็ได้