ทดลองอ่าน ภรรยาจำนนรัก

ทั้งคู่ผูกม้าไว้อีกด้านแล้วเดินเข้าไปสำรวจลักษณะพื้นที่ในป่า จากนั้นมู่เซียงหนิงก็เอ่ยสั่งฉาเอ๋อร์ “ตรงนี้ล่ะ ส่งถุงมาให้ข้า”

“เจ้าค่ะคุณหนู”

มู่เซียงหนิงรับถุงหนังสัตว์มาเปิด ล้วงกระต่ายปลอมสีเทาออกมาวางล่อบนพื้น แล้วไปแอบหลังโขดหินพร้อมด้วยฉาเอ๋อร์ก่อนจะส่งเชือกเส้นบางให้นาง ส่วนตนเองหยิบธนูออกมาถือรอเหยื่อติดกับ

พอฉาเอ๋อร์กระตุกเชือก เชือกก็ดึงกระต่าย มองไกลๆ คล้ายมีกระต่ายตัวน้อยกระโดดอยู่บนพื้นหิมะจริงๆ

กับดักเช่นนี้ล่อสัตว์ป่าตัวอื่นได้แน่ หากล่อจิ้งจอกได้ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ จะได้เอาขนจิ้งจอกมาทำถุงมือกับเสื้อกั๊ก

ทั้งคู่กลั้นหายใจรอคอยอย่างอดทน ระหว่างฤดูหนาวจะมีสัตว์ที่ตุนเสบียงไว้ไม่พอกินออกมาหาอาหาร หากออกไปแฝงตัวหลังต้นไม้แห้งๆ จะอำพรางร่องรอยไม่ดีพอ ดังนั้นการรอให้เหยื่อมาติดกับเองจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุด

ล่าสัตว์ไม่เพียงช่วยฝึกความเพียรและความมานะ ยังช่วยฝึกประสาทหู เราต้องปราดเปรียวและว่องไวกว่าสัตว์ ไม่เช่นนั้นก็ไม่แน่ว่าใครจะเป็นเหยื่อใคร ทั้งยังช่วยเสริมพลังยุทธ์ให้แกร่งขึ้น นอกจากนั้นศิษย์พี่ยังสอนนางว่าล่าสัตว์ในฤดูหนาวยังใช้ชั้นเชิงแตกต่างจากการล่าในฤดูใบไม้ผลิหรือฤดูใบไม้ร่วง

ระหว่างเฝ้ารออย่างอดทน ลูกศรแหลมคมดอกหนึ่งก็แหวกอากาศเข้ามาปักลงบนตัวกระต่ายน้อยอย่างแม่นยำ พละกำลังที่แฝงมากับลูกศรนั้นยังกระชากกระต่ายให้ปลิวไปปักอยู่กับโคนต้นไม้ เชือกบางที่ผูกกระต่ายไว้จึงขาดผึง

มู่เซียงหนิงนิ่งอึ้งมองกระต่ายตาค้าง ร่างของมันถูกปักด้วยลูกศรสีดำ เสียงสุนัขเห่าดังตามมาติดๆ สุนัขสองตัววิ่งเข้ามาหากระต่ายพลางส่งเสียงเห่าเรียกเจ้านายของพวกมัน

ร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่งเดินเข้ามาเอื้อมมือลูบหัวสุนัขหันข้างให้ในตอนแรก พอหันมาทางพวกนางจนเห็นหน้าชัดเจน ฉาเอ๋อร์ก็สูดหายใจเฮือกโดยไม่รู้ตัว

สุนัขสองตัวนั้นได้ยินทันทีจึงวิ่งปรี่เข้ามาตรงหน้าโขดหินที่พวกนางใช้กำบังตัว แล้วเห่าอย่างเอาเป็นเอาตาย

สายตาคมกริบดุจอินทรีของเจ้าของสุนัขพุ่งตรงมาทางนี้ ยกธนูในมือขึ้นเล็งที่ซ่อนตัวของพวกนางพลางสั่งเสียงเข้ม “ออกมา!”

ฉาเอ๋อร์ตกใจลนลานจนทำอะไรไม่ถูก ทว่ามู่เซียงหนิงกลับลุกขึ้นยืนอย่างเยือกเย็นแล้วเดินอาดๆ ออกไป

ฉู่ชิงหยางประหลาดใจที่ได้เห็นนาง คิ้วหนาขมวดมุ่น ใบหน้าคมคายบึ้งตึง “เจ้าเองหรือ”

“ถูกต้อง ข้าเอง”

มู่เซียงหนิงรับอย่างตรงไปตรงมา นางไม่ลนลานเลยแม้แต่นิดเดียวเมื่อได้เผชิญหน้ากับเขา แต่รู้สึกขันมากกว่า เวลาอยากเจอเขาคอยหนีหน้าไม่ยอมเจอ พอไม่อยากเจอกลับโผล่มาให้เห็น อีกทั้งยังมายิงกระต่ายของนางเสียด้วย

ฉู่ชิงหยางกวาดตามองมู่เซียงหนิงตั้งแต่หัวจรดเท้าทีหนึ่ง วันนี้นางสวมชุดล่าสัตว์ เรือนผมถักเป็นเปียเดี่ยว มู่เซียงหนิงที่เป็นเช่นนี้แตกต่างออกไปอย่างมาก ดูแคล่วคล่องปราดเปรียว ซ้ำยังสดใสงดงามอย่างบรรยายไม่ถูก เขาเพิ่งเคยเห็นนางในมุมนี้เป็นครั้งแรก

ดวงตาอินทรีส่องประกายวาบหนึ่ง ก่อนจะกลับเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

สุนัขสองตัวเห็นคนแปลกหน้าก็ขู่คำรามเบาๆ ในคอ ท่าทางน่ากลัวยิ่ง พวกมันเป็นสุนัขล่าเนื้อที่ดุร้าย แยกเขี้ยวทีก็ชวนอกสั่นขวัญแขวน ทรงพลังมากพอจะกัดสัตว์ขนาดใหญ่ให้ตายได้

แต่มู่เซียงหนิงไม่กลัว นางรู้ว่าสุนัขล่าเนื้อดุจริง แต่ก็ผ่านการฝึกฝนมาแล้ว หากเจ้าของไม่สั่งจะไม่กระโจนเข้ามาโจมตีสุ่มสี่สุ่มห้าเด็ดขาด ทว่าถึงอย่างไรพวกมันก็เป็นเดรัจฉาน ถูกเดรัจฉานทำท่าทางขู่ข่มก็ยังทำให้นางหงุดหงิดมากอยู่ดี