ทดลองอ่าน ภรรยาจำนนรัก

ตอนที่มู่เซียงหนิงเดินกลับเข้ามา ฉู่ชิงหยางก็ต้องชะงักไปอีกครั้ง ชุดรัดกุมเข้ารูปที่อยู่บนร่างนางทำให้คนเห็นตาวาว ความนุ่มนิ่มอ่อนหวานของสตรีที่ดีแต่เก็บตัวอยู่ในเรือนหายไปแล้ว และถูกแทนที่ด้วยบุคลิกเปิดเผยตรงไปตรงมาของจอมยุทธ์หญิง ดูสง่างามสะกดสายตายิ่งนัก

อันที่จริงตั้งแต่คราวที่นางสวมชุดล่าสัตว์ เขาก็คิดแล้วว่าแต่งตัวเช่นนี้เข้ากับนางมากกว่า วันนี้บุคลิกปราดเปรียวมั่นใจยิ่งแสดงออกมาอย่างชัดเจน ทำให้นางเปล่งประกายจับตาตั้งแต่หัวจรดเท้า

ความจริงมู่เซียงหนิงก็หน้าตาสะสวยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เพียงแต่ถูกความตรอมตรมที่มีมานานกลบหมดเท่านั้น

สตรีจะสวยได้นั้นรูปร่างหน้าตาเป็นสิ่งสำคัญ แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าคือความสุขและความมั่นใจในตนเองที่สะท้อนออกมาจากข้างใน ดวงตานางถึงเป็นประกายได้ถึงเพียงนี้

ต่อให้หน้าตาสะสวยเพียงใด หากทำตัวอมทุกข์ตลอดเวลา ช้าเร็วก็ต้องถูกคนอื่นตีตัวออกห่าง

มู่เซียงหนิงในเวลานี้โดดเด่นงดงาม ทั้งที่ไม่มีเครื่องประดับติดตัวแม้แต่นิดเดียว แต่กลับน่ามองอย่างประหลาด

ฉาเอ๋อร์ที่อยู่ข้างๆ ก็เปลี่ยนเป็นชุดรัดกุมเช่นกัน นางอาศัยบารมีคุณหนูถึงได้รับการอนุญาตจากท่านแม่ทัพให้เข้ามาในห้องฝึกยุทธ์ด้วยได้ เวลานี้นางยืนอยู่อีกทางคอยถือกระบี่ให้คุณหนูด้วยท่าทางขึงขัง

สองนายบ่าวล้วนเป็นหญิงงาม เจ้านายงามสะกดใจ สาวใช้งามผุดผ่องน่ารัก เมื่อยืนด้วยกันต่างมีบุคลิกสง่างามเช่นจอมยุทธ์หญิงทั้งคู่

ฉู่ชิงหยางจ้องมองมู่เซียงหนิงในภาพลักษณ์ใหม่อย่างใจลอยครู่หนึ่ง ก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อสังเกตเห็นสายตาแวววาวที่อยู่รอบห้อง

“ข้ามาแล้ว จะสู้กันอย่างไร ประลองมือเปล่าหรือใช้อาวุธ”

เขาเพิ่งจะได้สติกลับมาเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยถาม

“ข้ามือเปล่า ส่วนเจ้าใช้อาวุธได้”

นางกะพริบตาปริบๆ แล้วถามอย่างเข้าใจ “ท่านแม่ทัพจะอ่อนข้อให้ข้าหรือ”

“แผลเจ้าเพิ่งหาย ข้าจะอ่อนข้อให้ก็สมควรแล้ว” เขามองแผลบนหน้าผากนาง ก่อนจะขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม

ที่จริงก็แค่แผลภายนอกเท่านั้น ซ้ำยังตกสะเก็ดแล้วด้วย แต่เมื่ออยู่บนผิวขาวผ่องของนางก็ยังเตะตามากอยู่ดี

สำหรับสตรีผู้หนึ่งคงล้มกระแทกแรงเอาเรื่องเลยสินะ

ไม่รู้ด้วยเหตุใดเขาถึงได้ใจอ่อนและรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย

“ได้ ถ้าเช่นนั้นข้าไม่เกรงใจล่ะ”