ทดลองอ่าน ภรรยาจำนนรัก

ระหว่างที่มู่เซียงหนิงยังมัวแต่ตะลึงงันไม่ได้สติ แม่นมชุยก็รีบขอขมาฉู่ชิงหยาง

“ท่านแม่ทัพ ความทรงจำของฮูหยินเพิ่งกลับมาเลยพูดจาไม่ระวัง ขอท่านแม่ทัพโปรดอภัยให้ฮูหยินด้วยเถิดเจ้าค่ะ”

แม่ทัพหนุ่มมองหญิงสูงวัย จากนั้นก็เหลือบตามองไปทางมู่เซียงหนิง เห็นนางเหมือนจะหน้าซีดยิ่งกว่าเก่าก็ไม่สนใจแต่อย่างใด เขารู้ตั้งแต่แต่งงานกันแล้วว่านางความจำเสื่อม ตอนนี้ความทรงจำกลับมาแล้วอย่างไรเล่า ใช่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ นางยังคงเป็นนาง ไม่มีสิ่งใดแตกต่าง

“ดูแลคุณหนูของพวกเจ้าให้ดี”

น้ำเสียงของฉู่ชิงหยางเย็นชาอย่างยิ่ง ไม่มีความอบอุ่นหรือการปลอบโยนอยู่เลยแม้แต่น้อย กลับห่างเหินหมางเมินราวกับไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตน พอพูดจบเขาก็หมุนตัวเดินจากไปทันที

ฉาเอ๋อร์กับแม่นมชุยเห็นท่านแม่ทัพยังเย็นชาใส่ฮูหยินเหมือนเดิมก็ต่างผิดหวังกันยกใหญ่

ฮูหยินสะดุดล้ม พวกนางพยายามแทบตายกว่าจะขอร้องให้ท่านแม่ทัพมาเยี่ยมอีกฝ่ายได้ ตอนแรกหวังจะให้เขานึกสงสารภรรยาบ้าง แต่ใครจะรู้ว่าความทรงจำของฮูหยินจะกลับฟื้นคืนมาในเวลานี้ แล้วพูดจาโผงผางทำให้สามีไม่ชอบหน้ายิ่งกว่าเดิม

พอชายหนุ่มไปแล้ว ทั้งคู่ก็หันไปมองมู่เซียงหนิง พบว่าเจ้านายยังตกตะลึงไม่หายก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน

“ฮูหยิน ท่านกินยาเถิดเจ้าค่ะ”

มู่เซียงหนิงได้สติกลับมา มือหนึ่งคว้าคอเสื้อฉาเอ๋อร์ อีกมือจับแขนแม่นมชุย แล้วเค้นเสียงถามลอดไรฟัน…

“ปกติข้าก็ดีกับพวกเจ้า ต่อให้ข้าความจำเสื่อม แต่พวกเจ้าความจำยังดี แล้วเหตุใดถึงไม่ห้ามปรามท่านพ่อท่านแม่ไม่ให้ทำเรื่องเลอะเลือนเช่นนี้”

ฉาเอ๋อร์ทำคอหดลิ้นจุกปาก คอเสื้อที่ถูกดึงแทบจะรัดคอนางตายอยู่แล้ว นางรีบรั้งคอเสื้อลงมาแล้วสูดหายใจพลางเอ่ยถาม “ฮูหยิน อย่าบอกนะว่าท่านลืมไปหมดแล้ว”

“ถามบ้าๆ หากข้าจำได้จะต้องถามพวกเจ้าหรือ”

ฉาเอ๋อร์เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้จึงถอนหายใจยาวเหยียด ก่อนจะให้ความกระจ่างทีละคำ

“ก็ตอนนั้นท่านทั้งร้องไห้ทั้งอาละวาดจะแขวนคอตาย ร่ำร้องจะแต่งงานกับท่านแม่ทัพให้ได้อย่างไรเล่าเจ้าคะ”

ไม่ผิดจากที่คิด คำพูดของฉาเอ๋อร์ทำให้มู่เซียงหนิงนิ่งตะลึงไป ก่อนจะหันไปมองแม่นมชุยอย่างไม่อยากเชื่อ

แม่นมสูงวัยพยักหน้าให้ จากนั้นทั้งคู่ก็เล่าความเป็นมาของเรื่องราวโดยละเอียด เมื่อฟังแล้วนางก็รู้สึกตกใจอย่างมากทีเดียว…

ที่แท้หลังจากความจำเสื่อม นางกับมารดาเคยนั่งรถม้าไปจุดธูปสักการะอารามเหยียนหลิง ขากลับได้เจอแม่ทัพฤทธิ์ขจรขี่ม้ากลับเข้าเมืองหลวงโดยบังเอิญ ตอนนั้นมีแผงขายของยกแผงหลบไม่ทันหวุดหวิดจะถูกชนเต็มที ทันใดนั้นแม่ทัพฤทธิ์ขจรก็บังคับม้าให้ทะยานตัวละลิ่วข้ามแผงนั้นไป