ทดลองอ่าน ภรรยาจำนนรัก

ความงามสง่าเมื่ออยู่บนหลังอาชาและชั้นเชิงบังคับม้าอันเลิศล้ำของเขาในตอนนั้นทำให้ใจนางเต้นระส่ำ กลับไปแล้วไม่เป็นอันกินอันนอน ซ้ำยังทะเลาะกับมารดาว่าจะแต่งงานกับแม่ทัพฤทธิ์ขจรให้จงได้

เมื่อมารดานำความไปบอกบิดา บิดาก็ไปทูลขอร้องจักรพรรดิในวันรุ่งขึ้น ปรากฏว่าจักรพรรดิพระราชทานสมรสมาให้นางได้เป็นฮูหยินท่านแม่ทัพสมใจ

มู่เซียงหนิงไม่คิดเลยว่าตนเองจะหน้าด้านร่ำร้องอยากแต่งงานกับฉู่ชิงหยาง เท่าที่ฟังฉาเอ๋อร์กับแม่นมชุยเล่า นางทำตัวเหมือนหลงใหลในความรูปงามของเขา จะแต่งงานกับเขาเท่านั้น รักเขาเสียจนไม่เหลือศักดิ์ศรีใดๆ ทั้งสิ้น ฉู่ชิงหยางแค่ขมวดคิ้วนิดเดียว นางก็ระวังจนตัวเกร็ง หากเขาบอกให้ไปซ้าย นางไม่มีวันกล้าไปขวา

พูดง่ายๆ คือสำหรับนางแล้ว ฉู่ชิงหยางคือฟ้า คือดิน คือทุกสิ่งทุกอย่างของนาง

“…เรื่องทั้งหมดก็เป็นเช่นนี้ล่ะเจ้าค่ะ” คนสนิททั้งสองผายมือออกเมื่อเล่าจบ

ยิ่งพวกนางเล่านานเท่าไร มู่เซียงหนิงก็อ้าปากค้างนานเท่านั้น นางรู้สึกเหมือนกำลังฟังเรื่องราวของคนอื่น แทบไม่กล้าเชื่อเลยว่าหญิงที่คลั่งไคล้ความองอาจงดงามผู้นั้นคือตัวนางเอง นางอยากยกมือขึ้นนวดขมับเลยด้วยซ้ำ และในความเป็นจริงนางก็ทำเช่นนั้นไปเรียบร้อยแล้ว

“หัวข้าจะต้องถูกกระทบกระเทือนจนสมองเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ ถึงได้กลายเป็นเช่นนั้น” นางแก้ต่างให้ตนเอง

ฉาเอ๋อร์พยักหน้า “บ่าวเองก็คิดเช่นนั้นเจ้าค่ะ ฮูหยินจะต้องได้รับผลกระทบจากการความจำเสื่อม สมองเลยผิดเพี้ยนไป”

มู่เซียงหนิงพลันนึกอะไรขึ้นมาได้เลยรีบถามต่อ

“คนแซ่ฉู่นั่นไม่ดีกับข้าใช่หรือไม่ ไม่อย่างนั้นข้าจะซูบผอมถึงเพียงนี้ได้อย่างไร” นางไม่ใช่คนโง่ แค่เห็นสายตาที่ชายหนุ่มมองมาเมื่อครู่ก็รู้ชัดแล้วว่าเขาเกลียดนาง

ฉาเอ๋อร์มองฮูหยินด้วยท่าทางลังเล มู่เซียงหนิงจึงหันไปสั่งแม่นมชุยแทน

“แม่นมว่ามาซิ อย่าปิดบังข้า พวกเจ้าก็รู้ว่าสิ่งที่ข้าเกลียดที่สุดคือการทำอะไรอ้อมค้อม อีกอย่างข้าไม่ได้อ่อนแอถึงเพียงนั้น ไม่ว่าแต่ก่อนข้าจะเป็นอย่างไร ตอนนี้ความทรงจำของข้าก็กลับมาแล้ว พวกเจ้าน่าจะรู้นะว่าคุณหนูของพวกเจ้ามีนิสัยแท้จริงเช่นไร”

หญิงสูงวัยตอบ “เมื่อเป็นเช่นนี้ บ่าวก็จะเรียนตามจริง…”

เมื่อได้แม่นมชุยอธิบาย มู่เซียงหนิงจึงได้เข้าใจว่าเพราะเหตุใดฉู่ชิงหยางถึงได้พูดจาร้ายกาจกับนาง

ที่แท้ฉู่ชิงหยางทำสัญญาปากเปล่ากับตู้อวิ๋นซาน ธิดาผู้ช่วยเสนาบดีกรมพิธีการไว้นานแล้ว เพียงแต่ยังไม่ทันได้สู่ขอก็ถูกสมรสพระราชทานจับพรากจากกันเสียก่อน

หลังจากแต่งงานกับนางได้เพียงหนึ่งวัน วันรุ่งขึ้นแม่ทัพฤทธิ์ขจรก็แต่งอนุเข้าจวนทันทีเพื่อเป็นการตบหน้านางต่อหน้าธารกำนัล ตอนที่รู้ว่าเขาแต่งอนุเข้าจวน นางร้องไห้ฟูมฟายอยากฆ่าตัวตายทำให้กลายเป็นเรื่องราวใหญ่โตจนผู้คนรู้กันทั่ว

บุรุษจะมีอนุ แม้แต่จักรพรรดิก็มายุ่งด้วยไม่ได้ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ให้ตำแหน่งภรรยาเอกแก่นาง จะแต่งอนุสี่คนเข้าจวนก็ถูกต้องตามจารีตประเพณี ไม่ถือว่าทำเกินไป

หลังได้รับฟังเรื่องราวทุกอย่าง มู่เซียงหนิงก็หุบปากที่อ้าค้างแล้วยกมือนวดกระบอกตา

“พัง…ข้าพังแล้ว…”

แม่นมชุยตอบอย่างเจ็บปวด “ก็ใช่น่ะสิเจ้าคะ ขุนนางและชนชั้นสูงในเมืองหลวงรู้กันทั่วหมดแล้วว่าฮูหยินเป็นสตรีขี้หึงขี้ริษยา”

มู่เซียงหนิงลดมือลง แล้วถลึงตาใส่แม่นมทีหนึ่ง

“ข้าไม่สนใจหรอกว่าคนจะรู้ว่าข้าขี้หึงสักกี่คน ที่ข้าสนใจคือเรื่องอื่น ไม่อยากเชื่อเลยว่าข้าจะแต่งงานแล้ว ซ้ำยังแต่งกับคนเช่นนี้ ชีวิตข้าทั้งชีวิตพังหมดแล้ว แต่งงานได้เพียงวันเดียวเขาก็พาอนุเข้าจวน แล้วเช่นนี้จะครองคู่รักเดียวใจเดียวจนแก่เฒ่าได้อย่างไร…”

ฉาเอ๋อร์ที่อยู่อีกทางเสริมขึ้นมาว่า “ฮูหยิน ความจริงไม่ใช่แค่อนุคนเดียวด้วยนะเจ้าคะ”

“อะไรนะ!”

“ท่านแม่ทัพมีอนุทั้งหมดสี่คนเจ้าค่ะ”

มู่เซียงหนิงเริ่มทำหน้าบิดเบี้ยว

อนุสี่คน? บุรุษผู้นั้นหลายใจดีแท้!