บทที่สาม
“นั่นใคร!”
ซูเสี่ยวเตาเพิ่งจะกรายเข้ามาใกล้ประตูใหญ่หน้าค่ายก็ถูกทหารสวมเกราะทั้งชุดท่าทางขึงขังหลายนายใช้ทวนพู่แดงขวางไว้
“ข้าเอง” นางสะดุ้งโหยง มือเล็กรีบหนีบปลายทวนเล่มหนึ่งไปให้พ้นลำคอ คิ้วโก่งขมวดมุ่น “พี่จ้าวจื่อ วันนี้ดุเหลือเกินนะ”
ชายร่างสูงใหญ่ผิวคล้ำเข้มหน้าแดงวาบ ก่อนจะกระแอมหนักๆ “แค่กๆ น้องสาว ไม่ใช่ว่าพี่จ้าวจื่อแล้งน้ำใจ แต่ท่านแม่ทัพใหญ่มีคำสั่งลงมาว่าคนทั่วไปหากไม่มีเรื่องมารายงานจะเข้ามาในค่ายไม่ได้ ผู้ใดฝ่าฝืนต้องถูกโบยตามกฎทหารห้าสิบไม้”
“ข้ารู้ๆ ตอนนี้ท่านแม่ทัพใหญ่มาแล้ว ทุกอย่างก็ต้องทำตามที่ท่านแม่ทัพใหญ่พูด ใช่ว่าข้าจะขัดคำสั่งเสียหน่อย” นางยิ้มกริ่ม “ดังนั้นพี่จ้าวจื่อช่วยไปรายงานท่านแม่ทัพใหญ่ให้ข้าที ว่าข้ามีความประสงค์จะเข้าร่วมกองทัพ ขอให้ท่านแม่ทัพใหญ่โปรดพิจารณาด้วย”
“น้องสาวอย่าพูดเป็นเล่น เรื่องนั้นจะได้อย่างไรกันเล่า” จ้าวจื่อเบิกตากว้างมองนางด้วยความตกใจ
นายทหารอีกคนก็รีบพูดขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว “น้องสาวรีบกลับไปโดยเร็วเถิด เกิดท่านแม่ทัพใหญ่โมโหขึ้นมาจะยุ่ง”
“ข้ามีเหตุมีผลอย่างนี้จะทำให้ท่านแม่ทัพใหญ่โมโหได้อย่างไรกันเล่า” ดูเอาเถิด ท่าทางนางสำรวม จริงใจและน่ารักเพียงใด!
แต่ไม่ว่านางจะพูดจนปากเปียกปากแฉะ ทำซื่อ ทำเซ่อ ทำเป็นน่ารักอย่างไร พวกพี่ๆ ทหารก็ใจแข็งไม่ยอมให้นางเข้าไปท่าเดียว เรียกว่าไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์แต่ก่อนเก่าบ้างเลย
คราวนี้ซูเสี่ยวเตาโมโหขึ้นมาแล้ว เด็กสาวเท้าสะเอวกระทืบเท้า “ได้ ดูถูกกันนักใช่หรือไม่! หากวันนี้ข้าเข้าไปในค่ายทหารชายแดนตะวันตกไม่ได้ ข้าจะเปลี่ยนไปใช้แซ่หร่วนแทน ไม่ใช้แซ่ซูแล้ว คอยดูแล้วกันว่าใครจะแน่ หึ!”
นึกหรือว่าทำเช่นนี้แล้วจะขวางนางได้ นางน่ะลูกสาวซูเถี่ยโถวเชียวนะ มุดเข้ามาขุดดินเล่นในค่ายทหารชายแดนตะวันตกตั้งแต่อายุสามขวบแล้ว กำแพงค่ายมีรูสุนัขลอดหรือรูหนูตรงไหนบ้าง นางรู้ดีกว่าใครทั้งนั้น!
อีกสองถ้วยชา* ให้หลัง
ซูเสี่ยวเตาคลานออกมาจากรูสุนัขลอดตรงปีกตะวันออกอย่างระมัดระวัง รูนี้เป็นรูประจำของเจ้าเหล่าผี สุนัขล่าเนื้อที่ท่านรองแม่ทัพเลี้ยงไว้ นางค้นพบเข้าโดยบังเอิญตอนช่วยเขาให้อาหารมัน มิหนำซ้ำขนาดก็กำลังเหมาะเจาะ พอให้สุนัขล่าเนื้อกับคนที่มีรูปร่างเล็กบางอย่างนางลอดได้พอดี
นางยังรู้ด้วยว่าพวกทหารลาดตระเวนกันตอนไหน เวลาลาดตระเวนจะผัดเปลี่ยนกันกี่นายกี่หมู่ อีกทั้งยังรู้รหัสลับที่ใช้ในวันนั้นๆ ด้วย แต่นางไม่โง่พอที่จะอยู่ที่เดิมรอขานรหัสกับพวกเขาหรอกนะ รีบทำให้จบเรื่องโดยไวดีกว่า อย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลัง
“หวังว่าพอท่านพ่อรู้เข้าจะไม่โกรธมากนักนะ” เด็กสาวสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะเริ่ม ‘คลำทาง’ ไปยังกระโจมแม่ทัพใหญ่อย่างไร้ความลังเล
แน่นอนว่าบริเวณหน้ากระโจมจะต้องมีทหารฝีมือดีของสกุลหร่วนคอยอารักขาอย่างแน่นหนา ส่วนด้านหลังกระโจมแม่ทัพใหญ่คือประตูเข้ากระโจมรองแม่ทัพซึ่งมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาพอกัน
ดังนั้นนางจึงค่อยๆ เลียบไปทางด้านข้างกระโจม แล้วทิ้งตัวลงนั่งยองๆ เลิกชายผ้ากระโจมผืนหนึ่งขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะมุดคลานเข้าไปข้างในราวกับหนู
ใครเลยจะรู้ว่ายังไม่ทันได้ลุกขึ้นมาก็ได้เห็นภาพหนุ่มรูปงามเปลือยร่างอันเย้ายวนอาบน้ำชวนให้เลือดกำเดาไหลเข้าเสียก่อน!
เฮือก…ของลับ…