ทดลองอ่าน ลำนำรักเจ้าสมุทรชุด หัวใจเจ้าทะเล

กล่าวมาถึงตรงนี้ มีคนจำนวนไม่น้อยที่รู้สึกเห็นด้วยพากันผงกศีรษะ แต่เถ้าแก่เฉินยังคงรู้สึกไม่พอใจ เอ่ยถามอย่างสงสัย

“เรื่องนี้มาเกี่ยวข้องกับการลดราคาข้าวสารของพวกเราอย่างไรกัน”

“แน่นอนว่าย่อมเกี่ยวข้อง” จั้นชิงคลี่ยิ้ม เอ่ยอย่างมั่นใจ “ปัญหาเกิดขึ้นที่การขนส่ง ขอเพียงมีตระกูลหนึ่งที่สามารถขนส่งสินค้าได้จนสุดทาง ทั้งยังสามารถรับมือกับโจรขโมยได้ปรากฏตัวขึ้นมา ต้นทุนในการขนส่งย่อมสามารถลดลงได้อย่างน้อยสามส่วนขึ้นไป”

“เจ้าไม่ได้พูดเองว่าในปัจจุบันนี้ยังไม่มีกิจการขนส่งทางน้ำตระกูลใดทำได้หรอกหรือ” เถ้าแก่หวังถามข้อสงสัยออกมา

“ก่อนหน้านี้ไม่มี แต่ตอนนี้มีแล้ว” นัยน์ตาดำขลับของนางทอประกาย สองมือเท้าเอว เต็มไปด้วยบรรยากาศมั่นใจยามเอ่ย “สำนักเดินเรือสี่สมุทรของมังกรสมุทรตระกูลจั้นของพวกเราสามารถทำได้ พวกเรามีเรือสำเภา มีทักษะ คนเรือต่างฝึกซ้อมกันเป็นอย่างดี คุ้นเคยกับสายน้ำ ขอเพียงแค่อยู่บนน้ำ ไม่มีทางมีใครสามารถเทียบเคียงได้ ยิ่งกว่านั้น หากขนส่งทางแม่น้ำไม่สำเร็จ การขนส่งทางทะเลสกุลจั้นยิ่งคุ้นมือเป็นอย่างดี”

“เจ้าคิดค่าขนส่งอย่างไร” ทว่าโจวอวี้เฉิงยิ่งมิโง่งม ไม่มีทางหลงคิดว่าคุณหนูใหญ่สกุลจั้นผู้นี้เสนอความช่วยเหลือด้านการขนส่งสินค้าด้วยความปรารถนาดี

“ข้ามีเพียงเงื่อนไขเดียว หวังว่าทุกท่านจะสามารถลดราคาข้าวสารลงได้ สกุลจั้นจะลดต้นทุนการขนส่งของพวกท่านลง พวกท่านก็จะสามารถขายออกไปได้มากขึ้น ในขณะเดียวกันก็สามารถทำกำไรได้มากขึ้น และในส่วนต่างราคาที่ลดลงมานี้ นอกจากค่าขนส่งที่สกุลจั้นของพวกเราสมควรได้รับแล้ว ส่วนต่างราคาส่วนที่เหลือย่อมกลับไปอยู่ที่ราคาขาย!”

“เรื่องนี้มีประโยชน์ต่อเจ้าอย่างไร” ฉินเซี่ยวเทียนเลิกคิ้วถาม

รอยยิ้มของจั้นชิงยิ่งเบิกบานมากขึ้นกว่าเดิม

“ไม่เพียงแต่สกุลจั้นของเราจะได้ประโยชน์ นี่เป็นเรื่องที่มีผู้ได้รับผลประโยชน์สามฝ่าย ฝ่ายแรก สกุลจั้นเปิดเส้นทางเดินเรือเส้นทางนี้ เพิ่มรายรับที่แน่นอนสายหนึ่ง ฝ่ายที่สอง เป็นเพราะการเข้ามามีส่วนร่วมของพวกเรา ทำให้พ่อค้าชาวหยางโจวเพิ่มโอกาสทางการค้าที่มากขึ้น ทั้งยังสามารถลดความสูญเสียลงได้จนเหลือศูนย์ ฝ่ายที่สาม เป็นเพราะว่าราคาข้าวสารลดลง ราษฎรเองก็สามารถซื้อข้าวสารได้” นางหยุดไปชั่วครู่ หลังสูดลมหายใจเข้าแล้วจึงกล่าวต่อ “หากราษฎรสามารถใช้ชีวิตได้อย่างสงบสุข ย่อมไม่มีใครคิดอยากไปเป็นโจรขโมย ขอเพียงแค่ทุกคนสามารถประกอบการค้าได้อย่างสงบสุข ชีวิตความเป็นอยู่ย่อมดีขึ้นตามมา เมื่อชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้นเรื่อยๆ โอกาสในการทำการค้าของทุกท่านก็จะยิ่งเพิ่มขึ้น โอกาสในการทำการค้าของทุกท่านเพิ่ม กิจการขนส่งของเราก็จะยิ่งดีขึ้น นี่เป็นเรื่องวัฏจักรของการช่วยเหลือกัน แล้วเหตุใดจึงจะไม่ทำเล่า หากยังคงทำตามรูปแบบเดิมแก่งแย่งกันขึ้นราคา ไม่ต้องพูดไปถึงปีหน้า ปีนี้จะสามารถทำกำไรได้เท่าไรยังนับเป็นปัญหา ข้าวสารที่เกินมาเหล่านั้นในตอนท้ายที่สุดก็มีแต่จะเน่าเสียไปเท่านั้น หวังว่าทุกท่านจะสามารถคิดให้ดีได้”

คำพูดเหล่านี้พูดออกมาแล้วกลับสามารถทำให้เถ้าแก่ที่นั่งอยู่ที่นี่หลายคนขยี้ตามองคุณหนูใหญ่สกุลจั้นผู้นี้เสียใหม่ แผนการที่นางเอ่ยออกมาถือได้ว่าปฏิบัติได้จริง ยิ่งกว่าไม่ต้องขาดทุนยังสามารถสร้างชื่อเสียงดีงามได้ นับได้ว่ามีความเป็นไปได้ที่จะสามารถทำได้จริงๆ

ทุกคนต่างพากันไตร่ตรองอย่างเงียบขรึม ทั้งมีบางคนที่ลอบคำนวณถึงผลได้ผลเสีย กระซิบกระซาบปรึกษากัน ยังมีคนที่ตีสีหน้ายากจะคาดเดา ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ

“เถ้าแก่ทุกท่านมีความเห็นกันว่าอย่างไร” นางเลิกคิ้วถาม สีหน้าหนักแน่น หากที่ฝ่ามือกลับเต็มไปด้วยเหงื่อ

หลังสิ้นคำถาม สิ่งที่เกิดขึ้นคือความเงียบขนานใหญ่ ผ่านไปสักพักฉินเซี่ยวเทียนพลันลุกขึ้นยืน ทุกคนล้วนหลงคิดไปว่าเขาจะหมุนตัวเดินจากไป ในใจจั้นชิงตระหนก รู้ว่าหากคนผู้นี้เดินจากไป คนมากกว่าครึ่งก็ย่อมจากไปด้วย

อีกทั้งเขาก็เป็นหนึ่งในคนที่มีโอกาสจะไม่เห็นด้วยมากที่สุด เพราะว่าเขาเป็นเพียงหนึ่งเดียวที่มีกองเรือสำเภาเป็นของตนเองและยังฝึกฝนเป็นอย่างดี ถึงแม้จะสู้สกุลจั้นมิได้ แต่ก็ยังคงเพียงพอจะใช้ขนส่งสินค้า ความจริงแล้วเขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเข้าร่วมการค้านี้ เขามีกองเรือสำเภา ดังนั้นสำหรับเขาแล้วเรื่องนี้ไม่ได้สร้างความแตกต่างอะไรมาก

จั้นชิงมองฉินเซี่ยวเทียนอย่างตึงเครียด ที่นางกำลังพนันคือสำนึกด้านดีของเขา

เขามองสบตานางก่อนเปิดปากเอ่ย

“ข้าเอาด้วย”

คำสามคำทำให้จั้นชิงคลี่ยิ้มกว้าง แต่นางเองก็ไม่ได้ดีใจจนโง่งมด้วยเหตุนี้ เพียงแค่ผงกศีรษะเล็กน้อย

“ตัดสินใจได้ชาญฉลาดยิ่ง”

หลังการเข้าร่วมของฉินเซี่ยวเทียน พ่อค้าคนอื่นๆ ก็ต่างทยอยกันตามมา รวมถึงชวีพั่งจื่อที่ถูกคลายจุดแล้วก็ไม่ต่าง ถึงแม้เขาจะไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง แต่ไม่มีทางหน่ายหน้าหนีเงินทองอย่างแน่นอน

ในคืนนั้นภายในหอสี่สมุทรได้เกิดการเจรจาการค้าที่มีค่ามากที่สุดของปีขึ้น ชื่อเสียงมังกรสมุทรตระกูลจั้นยิ่งเล่าลือขจรขจายจากมหาสมุทรเข้ามาในตัวเมือง ผ่านการขนส่งทางแม่น้ำ!

ที่บังเอิญก็คือในค่ำคืนเดียวกันนั้น เมืองหยางโจวที่แห้งแล้งขาดฝนมานานพลันเกิดฝนตกติดต่อกันหลายวัน สร้างความชุ่มชื้นให้กับผืนดินอันแตกระแหง

เรื่องนี้ถูกคนเล่าลือไปทั่วจนกลายเป็นเรื่องอภินิหาร นับแต่นั้นคุณหนูใหญ่จั้นชิงผู้ฉลาดหลักแหลมแห่งสกุลจั้นจึงได้ถูกชาวหยางโจวเรียกขานด้วยความเคารพว่า…ธิดามังกรสมุทร