ทดลองอ่าน วาสคนเขลา

หลี่รั่วฮุ่ยเพราะไม่อาจอยู่เมืองเหลียวเฉิงได้นาน หลังจากเยี่ยมน้องสาวและพูดกำชับมารดาแล้ว เมื่อวานก็รีบกลับไปแต่เช้า

ก่อนออกเดินทาง นางได้กำชับมารดาอีกครั้งว่าอย่าทำตามความต้องการของโจวอี๋เหนียงเด็ดขาด ฮูหยินผู้เฒ่าหลี่แม้จะไม่คิดว่าโจวอี๋เหนียงคิดร้ายอะไร แต่คำพูดของบุตรสาวคนโตนางก็เก็บใส่ใจไว้แล้ว

ดังนั้นครั้งนี้จึงไม่ได้เรียกโจวอี๋เหนียงสองแม่ลูก เพียงแค่พาบุตรชายคนเล็กกับบุตรสาวคนรองมาแช่น้ำพุร้อนที่นี่ด้วยกัน

เพราะออกจากคฤหาสน์ ในคฤหาสน์นอกจากพ่อบ้านและบ่าวไพร่แล้ว ไม่มีเจ้านายที่เป็นบุรุษสักคน เสิ่นหรูป๋อจึงจงใจวางงานทุกอย่างแล้วคุ้มกันรถม้าของสกุลหลี่ไปที่วัดหานเฟิงเอง

บนเขานี้ไม่เหมือนที่อื่น แม้จะเป็นช่วงต้นฤดูร้อน แต่ความหนาวยังคงมีอยู่บ้าง รอจนหลี่รั่วอวี๋ลงจากรถ เสิ่นหรูป๋อก็เอาผ้าคลุมกันลมผืนบางมาคลุมร่างผอมบางของหลี่รั่วอวี๋เอาไว้

คงเพราะวันนี้เสิ่นหรูป๋อขยันกว่าที่ผ่านมา และทุกครั้งล้วนเอาของเล่นที่ทำให้หลี่รั่วอวี๋สนใจมา กิริยาก็ล้วนมีมารยาท ทำให้นางลืมเรื่องที่เขาเคยล่วงเกินนางไป ไม่ยู่ปากหลบเลี่ยงเขาเหมือนเมื่อหลายวันก่อน

เสิ่นหรูป๋อผูกเชือกผ้าคลุมให้หลี่รั่วอวี๋เสร็จแล้วก็มองใบหน้าเล็กของนางที่ส่งยิ้มให้เขาด้วยความสงสาร จากนั้นก็หมุนตัวไปพูดว่า “ฮูหยินผู้เฒ่าหลี่ สินค้าชุดใหม่ที่เพิ่งมาถึงในร้าน ต้องให้ข้ากลับไปนับจำนวนรับของด้วยตัวเอง ไม่อาจอยู่เป็นเพื่อนฮูหยินกับรั่วอวี๋ได้แล้ว ข้าจะให้เสิ่นโม่อยู่ที่นี่ ถ้ามีเรื่องอะไรก็ให้เขามาแจ้งข้าได้เลย”

ฮูหยินผู้เฒ่าหลี่ยิ้มรับคำ รู้สึกว่ามีลูกเขยที่ได้ดั่งใจเช่นนี้เหมือนมีบุตรชายมาครึ่งตัว

ระหว่างร่องหินสองแห่งบนเขานี้มีฉากหินกั้น หล่งเซียงกับพวกสาวใช้คอยปรนนิบัติหลี่รั่วอวี๋เติมยาสมุนไพรลงในน้ำอยู่ข้างๆ

ส่วนฮูหยินผู้เฒ่าหลี่พาเสียนเอ๋อร์บุตรชายคนเล็กไปแช่น้ำร้อนอยู่ในร่องหินด้านข้าง น้ำพุร้อนกลางแจ้งเช่นนี้ย่อมไม่อาจแช่แบบถอดเสื้อจนหมดได้ ต้องสวมเสื้อชั้นในพันผ้าไว้ แต่เสียนเอ๋อร์อายุยังน้อยจึงไม่ต้องกังวลอะไร เปลื้องผ้าเผยให้เห็นก้นเล็กกลมดิก ถูกมารดากอดเอาไว้ก็ยังอยู่ไม่สุข ขยับแขนเล็กตบไปบนน้ำจนเกิดระลอกคลื่นใหญ่

ฮูหยินผู้เฒ่าหลี่วันนี้อยากจะผ่อนคลายสักหน่อย แต่ถูกรบกวนจนสุดทน จึงสั่งให้ป้าจางบ่าวหญิงอาวุโสที่อยู่ด้านข้างมาอุ้มนายน้อยออกจากสระน้ำก่อน

เสียนเอ๋อร์ซุกซนเหมือนลูกปลาน้อยตัวลื่น ขยับก้นจมลงด้านล่าง คิดจะสะบัดให้หลุดจากอ้อมกอดของป้าจาง ป้าจางจึงยิ้มแล้วดีดเบาๆ ไปที่ ‘จำปีน้อย’ ของเสียนเอ๋อร์พลางพูดว่า “ถ้านายน้อยยังดื้ออีก จะให้นกใหญ่มาคาบลูกเจี๊ยบนี่ไปนะเจ้าคะ”

เสียนเอ๋อร์ถูกดีดจนรู้สึกคัน แต่ยังคงไม่ยอม กุมท้องน้อยบิดตัวหัวเราะอยู่ในอ้อมกอดอวบอ้วนของป้าจาง

หลี่รั่วอวี๋แช่น้ำจนรู้สึกร้อน จึงยกตัวขึ้นกึ่งพาดอยู่บนฉากหินมองมาทางมารดา มองดูน้องชายตัวกลมน่ารักแล้วก็หัวเราะตามไปด้วย

ฮูหยินผู้เฒ่าหลี่มองบุตรสาวคนรองของตนเองแล้วก็รู้สึกปวดใจอย่างทนไม่ไหวอีกครั้ง

ช่างงดงามเหลือเกิน! ตอนยิ้มออกมา ที่มุมปากมีลักยิ้มเล็กๆ ดวงตาฉ่ำวาวราวน้ำค้างที่เกาะดอกท้อบานในเดือนสาม…

ในตอนนี้เอง หลี่รั่วอวี๋ก็นึกสนุกขึ้นมาจึงยกมือขึ้นแล้วตะโกนว่า “คาบ…ลูกเจี๊ยบ…ไป!”

ฮูหยินผู้เฒ่าหลี่คลึงหัวคิ้ว หากไม่พูดอะไร ผู้ใดจะมองออกว่าเป็นคนปัญญาอ่อน?

หลังจากแช่น้ำพุร้อนเสร็จแล้ว สิ่งที่ทุกคนรอคอยยิ่งกว่าก็คืองานเลี้ยงอาหารเจในวัดหานเฟิง อย่างไรเสียเจ้าอาวาสวัดก็เป็นนักบวช ยังพอมีความเมตตา ใจรู้ว่าเงินค่าธูปในการแช่น้ำพุร้อนนี้มากเกินไป จะทำการค้าเพียงอย่างเดียวไม่ได้ อย่างไรต้องคืนประโยชน์ให้แก่คนเหล่านี้บ้าง ดังนั้นจึงเชิญพ่อครัวชื่อดังมาจัดงานเลี้ยงอาหารเจ ต้อนรับเศรษฐีที่เดินทางมาแช่น้ำพุร้อน

สกุลหลี่เป็นตระกูลเศรษฐีในเมืองเหลียวเฉิง เจ้าอาวาสย่อมต้อนรับเป็นอย่างดีจึงตั้งใจเก็บกวาดสวนถิงหลินทางตะวันตกของวัดเพื่อต้อนรับเหล่าหญิงสาว

ที่ตรงนี้ไผ่เขียวเป็นม่านบัง หอศาลาล้วนมีอายุนับร้อยปี มีความสงบเงียบอย่างมาก แต่ต่อให้สถานที่งดงามเพียงใดก็ยังถูกเสียงตะโกนดังลั่นของเสียนเอ๋อร์ทำลายลงได้ บุตรชายคนเล็กของสกุลหลี่เวลาซนขึ้นมาก็น่าปวดหัว

ฮูหยินผู้เฒ่าหลี่มองไปทางหลี่รั่วอวี๋ที่กินอาหารไปไม่กี่คำก็ดูอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง จึงนึกถึงคำของท่านหมอที่เขียนใบสั่งยาขึ้นได้ว่าหลังจากแช่น้ำพุร้อนที่เติมยาอาจจะมีอาการง่วงนอนได้ พลันสั่งให้หล่งเซียงประคองคุณหนูรองไปในห้องที่เก็บกวาดในสวนถิงหลินไว้ก่อนแล้ว ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืด ทุกคนจึงพักอยู่ในสวนถิงหลินนี้หนึ่งคืน

หล่งเซียงปรนนิบัติคุณหนูรองให้เปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นเอายากันยุงสองก้านที่จุดไฟไว้แล้วไปรมควันที่สี่มุมเตียง แล้วจึงปลดผ้าม่านสีเขียวลง ยุงแมลงบนเขามีมากต้องดูแลเป็นอย่างดี คุณหนูรองไม่เหมือนเมื่อก่อน นิสัยเหมือนเด็กเล็ก หากถูกยุงแมลงกัด จะต้องไม่สบายตัวจนร้องงอแงแน่นอน

รอจนปรนนิบัติให้คุณหนูรองนอนหลับแล้ว หล่งเซียงจึงปูฟูกพักผ่อนตรงนอกห้อง คุณหนูรองพอตกดึก ปกติจะนอนหลับสนิทไม่ตื่นมาตอนกลางคืน ดังนั้นการเฝ้าตอนกลางคืนจึงนับว่าสบายดี

อาศัยวาสนาของผู้เป็นนาย หลังอาหารวันนี้พวกนางก็ได้ผลัดกันไปแช่น้ำชำระร่างกายที่น้ำพุร้อน เลือดลมเดินสะดวก นอนหลับได้สนิทมากขึ้น

ดังนั้นหลังเที่ยงคืนไปแล้ว ตอนคุณหนูรองลุกขึ้นมานั่งข้างเตียงจึงไม่มีผู้ใดรู้ตัว ได้ยินเพียงเสียงกรนดังสนั่นของบ่าวหญิงอาวุโสนอกห้องรางๆ

อาหารเย็นเค็มมาก หลี่รั่วอวี๋นอนถึงเที่ยงคืนก็รู้สึกปากแห้งจึงลุกขึ้นนั่ง

เวลานี้ในวัดเงียบสงัด นอกจากบ่าวหญิงอาวุโสและสาวใช้ในห้องแล้ว บ่าวไพร่คนคุ้มกันที่เหลือล้วนตั้งกระโจมพักผ่อนอยู่ตรงทางเขาสวนถิงหลิน ท่ามกลางเสียงลมหายใจทอดยาวและเสียงร้องของแมลงกลางคืน