ทดลองอ่าน เจ้าสาวสโลว์ไลฟ์ บทที่ 6

บทที่ 6

ภรรยาป้ายแดง

โคกเสือเผ่นเป็นชุมชนขนาดเล็ก ผู้คนที่นี่ล้วนเป็นคนพื้นถิ่น รู้จักมักจี่กันมาตั้งแต่เกิด มีความผูกพันในชุมชนสูง ดังนั้นข่าวการจดทะเบียนสมรสระหว่างหมอปาลกับอิศยาในเช้าวันรุ่งขึ้นที่อำเภอจึงดังกระฉ่อนไปทั่วโคกเสือเผ่น และทำให้ผู้เป็นป้าบุกมาวีนหลานสาวถึงบ้าน

“แกคิดจะทำอะไรของแก นังเอ๋ย!”

นงพะงาตวาดแว้ดทันทีที่เจอหลานสาวในบ้าน ทว่าอิศยากลับวางสีหน้าเรียบเฉย เพราะเธอคาดเดาไว้แล้วว่าอีกฝ่ายคงมาตามราวีแน่นอน แต่ไม่คิดว่าจะเร็วถึงเพียงนี้

“เอ๋ยกับหมอปาลรักกันก็เลยจดทะเบียนสมรสกัน ไม่เห็นแปลกตรงไหนนี่คะ”

“พวกแกคบกันตั้งแต่เมื่อไร ทำไมคนทั้งโคกเสือเผ่นถึงไม่รู้”

“แล้วทำไมเอ๋ยต้องป่าวประกาศให้คนทั้งโคกเสือเผ่นรู้ว่าคบกับหมอปาลล่ะคะ”

“โกหก! ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกกับหมอปาลคบกัน ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย แกคิดจะใช้หมอปาลเป็นกันชนใช่ไหม แกคิดเหรอว่าหมอใช้ทุนจะมีปัญญาใช้หนี้หลายล้านได้”

“เอ๋ยไม่รู้ว่าป้านงพูดเรื่องอะไร หนี้ก็ส่วนหนี้ มันเกี่ยวอะไรกับการที่เอ๋ยแต่งงานกับหมอปาลล่ะคะ”

“หรือว่าแกกับหมอปาลแอบกินกันแล้วแกท้องขึ้นมา หมอปาลก็เลยต้องจดทะเบียนกับแก”

“ก็ไม่รู้สิคะ”

อิศยาโกหกคำโตพลางเหลือบมองใครบางคนที่กำลังยืนนิ่วหน้าอยู่หน้าประตูบ้าน คนหัวโบราณอยู่ในกรอบอย่างหมอปาลคงไม่พอใจที่เธอทำให้ภาพลักษณ์ของเขาเสียหาย

เธอเดินเบี่ยงไปรับหมอปาลที่หน้าประตู พยายามส่งสายตาลุแก่โทษ แต่เขากลับใช้ความเงียบข่มจนเธอตัวหดเล็กลง

“อ้อ หมอปาลมาพอดี ฉันมีเรื่องจะคุยกับหมอเหมือนกัน”

“ผมก็มีเรื่องจะคุยกับคุณนงเหมือนกันครับ”

“เรื่องจดทะเบียนนี่มันอะไรกัน ฉันเป็นป้าของนังเอ๋ย ทำไมฉันไม่รู้ หมอไม่คิดจะมาขออนุญาตฉันรึไง”

“เอ๋ยอายุยี่สิบปีแล้ว ในทางกฎหมายถือว่าบรรลุนิติภาวะ มีสิทธิ์จดทะเบียนสมรสได้โดยไม่ต้องมีผู้ปกครองยินยอมนะครับ”

“อ๋อ หมอคงเห็นว่าถมยามันตายแล้วเลยคิดจะหลอกนังเอ๋ยล่ะสิ นังเอ๋ยยังเด็ก หนังสือหนังหาก็ไม่ยอมเรียน มันถึงได้โง่โดนหมอจูงจมูก ถึงยังไงฉันก็เป็นญาติคนเดียวของมัน ฉันไม่เห็นด้วยกับการจดทะเบียนสมรส พรุ่งนี้ฉันจะไปแจ้งความ”

อิศยาหน้าซีดเผือด หันขวับมองหมอปาลราวกับขอความช่วยเหลือ

“คุณนงชอบอ้างกับใครต่อใครว่าเป็นญาติเอ๋ย แต่ผมสอบถามจากลุงกำนันซึ่งเป็นคนพื้นที่ รู้จักกับลุงถมมาตั้งแต่เด็ก ลุงกำนันบอกว่าคุณนงกับลุงถมไม่ได้เกี่ยวดองกันทางสายเลือด เพียงแต่ลุงถมให้เกียรตินับเป็นญาติเท่านั้น ไม่ได้เกี่ยวข้องใดๆ ต่อกันทั้งทางตรงและทางอ้อม การอ้างลอยๆ ไม่มีผลทางกฎหมายหรอกนะครับ”

นงพะงาขบฟันกรอด ถลึงตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อคู่กรณี

ที่จริงตนแค่รู้จักน้องสาวของแม่ถมยาตอนอยู่เชียงใหม่ พอต้องย้ายหนีตำรวจเรื่องเงินกู้มาหลบภัยที่โคกเสือเผ่นก็เลยให้น้าของถมยาซึ่งเคยเป็นลูกหนี้ตนช่วยติดต่อถมยาให้ช่วยจัดแจงหาที่อยู่ให้

จากนั้นก็รู้จักมักจี่ มีเงินก็ให้ถมยาหยิบยืม แกล้งทำเป็นลืมทวงบ้างเพราะอยากเลี้ยงมันไว้ใช้งาน คนซื่ออย่างมันจะไปดูออกได้อย่างไร มันจึงนับถือเธอเหมือนญาติ แต่ไม่คิดเลยว่าไอ้หมอแว่นมันจะสืบรู้เข้าจนได้