ทดลองอ่าน เฝ้าเรือนแม่ทัพไม่เหลียวแล ชุด กระตุกหนวดแม่ทัพ

บทที่สอง

 ได้ยินว่างานเลี้ยงที่จวนคึกคักมาก บรรยากาศรื่นเริงเป็นอย่างยิ่ง เสียงหัวเราะอื้ออึง แม้แต่ท่านกั๋วกงที่เคร่งขรึมเสมอมาก็มีความสุขมาก ชนจอกสุรากับทุกคนซ้ำหลายรอบ

เหล่าสตรีในจวนล้วนไม่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยง แต่กลับเลี้ยงฉลองกันอยู่ในห้องโถงอีกที่ ญาติพี่น้องของสกุลเซียวคนอื่นเช่นท่านป้าสองกับท่านป้าสามและลูกสะใภ้ก็มาร่วมงานเลี้ยงด้วย แต่บรรยากาศภายในห้องกลับกระอักกระอ่วนเป็นอย่างมาก แทบจะทุกคนล้วนลอบมองกู่เหยาเอ๋อร์ที่หน้าตางดงามเป็นธรรมชาติคนนั้นกับฟู่เหลียงเฉินที่คอยปรนนิบัติ ช่วยคีบอาหาร เติมน้ำชาให้อยู่ทางด้านหลังแม่สามี

“เฉินเอ๋อร์ วันนี้คนที่มาล้วนเป็นคนกันเองทั้งนั้น พวกเราแม่ผัวลูกสะใภ้สนิทกันดั่งแม่กับลูกสาวมาตลอดก็ไม่ต้องมากพิธีเช่นนั้น มา รีบมานั่งข้างแม่นี่ เจ้าก็ต้องกินให้มากเสียหน่อย”

เซียวเหอซื่อเมื่อเห็นกู่เหยาเอ๋อร์ผู้นั้นก็โมโหขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะดึงฟู่เหลียงเฉินขึ้นมาเพื่อแสดงถึงความสนิทชิดเชื้อครอบครัวสุขสันต์ของแม่ผัวลูกสะใภ้ต่อหน้ากู่เหยาเอ๋อร์เพื่อให้นางยอมล่าถอยไป

“ใช่แล้ว ภรรยาอี้เกอเอ๋อร์รีบนั่งลงเสีย ป้าก็ไม่ได้พบเจ้านานมากแล้ว ครั้งนี้เจ้าต้องอยู่พูดคุยกับพวกเราคนแก่ให้นานๆ เชียว” ท่านป้าสองรีบเอ่ยขึ้นบ้าง

“ขอบคุณท่านแม่และท่านป้าทั้งหลายที่เอ็นดู” ฟู่เหลียงเฉินจำต้องนั่งลง หางตาเหลือบไปเห็นกู่เหยาเอ๋อร์ซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามนางพอดีอย่างเลี่ยงไม่ได้

บนดวงหน้างดงามมาดมั่นของกู่เหยาเอ๋อร์คล้ายจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มอยู่ในทีราวกับมองสถานการณ์ที่พวกตนจงใจแสดงออกได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ไม่ปิดบังรอยยิ้มเวทนาที่มุมปากเลยสักนิด เหมือนกับว่ากำลังหัวเราะเยาะที่นางกำลังหลอกลวงทั้งผู้อื่นและตนเอง ใจของฟู่เหลียงเฉินพลันบีบรัด ขมขื่นไปหมด

ท่านป้าสามที่อยู่อีกด้านกลับชอบให้เกิดความวุ่นวาย จึงถามขึ้นมาด้วยความลังเลใจ “พี่สะใภ้พูดถูกต้อง ที่นี่ล้วนมีแต่คนกันเองทั้งนั้น ไม่รู้ว่าเมื่อไรจึงจะเชิญพวกเราให้ดื่มสุรามงคลในงานแต่งงานของอี้เกอเอ๋อร์อีกหรือ”

บรรยากาศพลันตึงเครียดขึ้นมาทันใด ใบหน้าของเซียวเหอซื่อเครียดเคร่งยิ่ง

“น้องสาม เจ้าอายุมากแล้ว ความจำคงไม่ค่อยดี สามปีก่อนไม่ใช่ว่าได้ดื่มสุรามงคลในงานแต่งของอี้เกอเอ๋อร์ของข้าไปแล้วหรอกหรือ” เซียวเหอซื่อเอ่ยเสียงเรียบ

ท่านป้าสามเผลอห่อตัวลง พวกนางเกรงกลัวอำนาจเลื่องลือของจวนกั๋วกงมาแต่ไหนแต่ไร แต่ว่าเรื่องในวันนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่นางกุขึ้นมา เป็นเรื่องจริงที่ประจักษ์ชัดเจนแจ่มแจ้ง จะไม่ยอมให้คนอื่นถามหรืออย่างไร

ทุกคนล้วนรู้เรื่องที่เซียวอี้เหรินพาหญิงงามกลับมาจากทางเหนือด้วยกัน พร้อมทั้งบอกว่าจะแต่งนางเป็นภรรยารอง เรื่องเช่นนี้สำหรับครอบครัวที่มีฐานะมั่งคั่งแล้วไม่ถือเป็นเรื่องใหญ่ บุรุษคนใดไม่มีสามภรรยาสี่อนุบ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสกุลเซียวที่ทรัพย์สินมั่งคั่งเช่นนี้ บิดาและบุตรชายสกุลเซียวล้วนมีอำนาจในราชสำนัก กุมอำนาจทหารจำนวนมาก เซียวอี้เหรินจะรับอนุแปดคนสิบคนก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ

“พี่สะใภ้ ท่านอย่าโมโหเลย ข้าก็ไม่ได้สนใจมาก…”

“ช่างเถอะ” เซียวเหอซื่อระเบิดอารมณ์โมโหที่ไม่อาจทุ่มต่อลูกชายและ ‘สตรีนางนั้น’ ไปที่ป้าสามซึ่งปากมากพาโชคร้ายไป นางเอ่ยออกไปด้วยความเย็นชา “ข้ามีลูกสะใภ้ที่ดีที่สุดในใต้หล้าอยู่แล้ว อี้เกอเอ๋อร์ได้ภรรยาดีอย่างเฉินเอ๋อร์เช่นนี้ถือเป็นโชคดีของเขา คนเราก็ต้องรู้จักรักษาโชคที่ได้มา อย่าไปหาปัญหาอื่นมาแทรกอีกเลย ไม่ควรนอกใจภรรยา”

เมื่อพูดไปถึงท้ายประโยคเซียวเหอซื่อก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวกระทบกู่เหยาเอ๋อร์

กู่เหยาเอ๋อร์หน้าเปลี่ยนสี ทั้งใจเต็มไปด้วยความน้อยใจและอับอายแต่กลับขบริมฝีปากล่าง พยายามรักษารอยยิ้มบางๆ ไว้อย่างสุดความสามารถ

นางไม่กลัว นางเชื่อใจตนเองและท่านแม่ทัพใหญ่ ความรักระหว่างพวกเขานั้นยอมสละชีวิตได้ เหล่าญาติสตรีในเมืองหลวงพวกนี้จะมาเข้าใจได้อย่างไรกัน

นางไม่ควรค่าที่จะโต้เถียงกับสตรีล้าหลังซึ่งมีจิตใจคับแคบ วันทั้งวันเอาแต่ถกเถียงเรื่องงาแก่ถั่วเน่า เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ ใจของนาง ปณิธานของนางมีท่านแม่ทัพใหญ่ที่เข้าใจนางก็เพียงพอแล้ว

“ท่านผู้อาวุโส” กู่เหยาเอ๋อร์ยิ้ม อากัปกิริยางดงามเปล่งประกายเต็มไปด้วยความมั่นใจอย่างที่สุด “ท่านแม่ทัพใหญ่เคารพรักท่านเป็นอย่างสูง ชีวิตนี้ของเหยาเอ๋อร์ได้ติดตามท่านแม่ทัพใหญ่ก็จำเป็นต้องถือท่านผู้อาวุโสเป็นดั่งแม่ผู้บังเกิดเกล้า เหยาเอ๋อร์ยืนยันความตั้งใจแต่แรกว่าจะไม่ทะเลาะกับพี่ฟู่เรื่องตำแหน่งฮูหยินน้อย หากท่านผู้อาวุโสยังไม่อาจวางใจในคำพูดได้ เช่นนั้นเหยาเอ๋อร์จะรับปากแก่ท่านว่าหลังจากนี้จะอยู่ป้องกันดินแดนทางเหนือร่วมกับท่านแม่ทัพใหญ่ ชั่วชีวิตนี้จะไม่มาเมืองหลวงให้พี่ฟู่ไม่สบายใจอีก”

เป็นสตรีที่เก่งกาจ ฝีปากกล้าคนหนึ่ง