ทดลองอ่าน แฟนคลับคนนี้มีรักมาฝาก! บทที่ 5

แม้ว่าเทพบุตรคนนี้จะเป็นนักอ่านของเธอก็เถอะ

“จริงสิครับ คราวหน้าจะให้ ‘เขา’ ทำแครกเกอร์ปลาด้วย เอาไว้เป็นขนมให้เสี่ยวทู่นะครับ” ฟางไหลหยางเอ่ย

เหมียวเหมี่ยวพยักหน้าอย่างสองจิตสองใจ “ได้ค่ะ…ได้ ขอบคุณนะคะ”

“อีกอย่างนึง คราวก่อนคุณลืมสมุดสเก็ตช์ภาพเอาไว้ในกระเป๋าของผม วันนี้ผมไม่ได้เอามาด้วย คราวหน้าจะเอาให้คุณทีเดียวเลยนะครับ” ฟางไหลหยางคิดถึงสมุดสเก็ตช์ภาพขึ้นมาได้จึงเอ่ยเตือนเหมียวเหมี่ยว

พอเหมียวเหมี่ยวถูกเขาเตือนเข้า ก็คิดถึงสมุดสเก็ตช์ที่หายไปขึ้นมาได้ เธอหาอยู่ตั้งนาน ทำไมถึงนึกไม่ออกเลยนะว่าลืมไว้ที่ไหน คิดไม่ถึงเลยว่าจะลืมเอาไว้ในกระเป๋าของฟางไหลหยาง

พอคิดขึ้นมาได้ว่าสมุดสเก็ตช์ภาพเล่มนั้นไม่ใช่แค่สมุดที่เธอสเก็ตช์ หรือออกแบบการ์ตูนยามว่างแล้วก็ฝึกเซ็นชื่อเท่านั้น สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือมีรูปที่เธอแอบสเก็ตช์ภาพฟางไหลหยางเอาไว้ด้วย! ตายแล้ว ถ้าเกิดฟางไหลหยางเห็นขึ้นมาล่ะก็ ไม่ใช่แค่ตัวตนของฉันจะถูกเปิดเผย แต่ฟางไหลหยางยังจะรู้ความในใจของฉันด้วย ฉันต้องตายแน่ๆ!

“ที่แท้ก็อยู่ที่คุณนี่เอง เมื่อไหร่จะคืนให้ฉันล่ะคะ ฉันต้องรีบใช้น่ะค่ะ” เหมียวเหมี่ยวเอ่ยไปก็จะตรวจตราสีหน้าของฟางไหลหยางอย่างละเอียด เมื่อมั่นใจแล้วว่าฟางไหลหยางไม่ได้เปิดดูภายในสมุด ความลับยังไม่ถูกเปิดเผย เธอก็พลันโล่งใจ

“งั้น…ว่างแล้วค่อยนัดกันนะคะ หรือจะส่งไปรษณีย์มาก็ได้” เหมียวเหมี่ยวไม่กล้ามองฟางไหลหยางอีก

เหมียวเหมี่ยวที่รู้สึกดีกับเขาและเป็นนักวาดการ์ตูนที่อีกฝ่ายชื่นชอบ แต่เธอกลับปิดบังเขา แถมเขายังดูแลเธอเป็นอย่างดีอีก แค่นี้ก็ละอายใจจะแย่แล้ว ตอนนี้มารู้ว่าเขามีคู่รักที่อยู่ในระดับคู่หมั้นขึ้นไป ความรู้สึกของเธอก็เป็นอันจบบริบูรณ์ตั้งแต่ยังไม่ทันได้เริ่มต้น

เพื่อไม่ให้ตัวเองถลำลึกไปมากกว่านี้ เหมียวเหมี่ยวจึงไม่อยากพบหน้าฟางไหลหยางอีก ทางที่ดีแม้แต่คืนสมุดสเก็ตช์ก็ไม่ต้องเจอกันไปเลยดีกว่า

“ทำไมต้องใช้ไปรษณีย์ด้วยล่ะ เดี๋ยวคราวหน้าผมเอาเค้กกับแครกเกอร์ปลาให้คุณทีเดียวเลย แล้วเราค่อยนัดวันเวลากันอีกที” ฟางไหลหยางเป็นคนพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ให้คนอื่นพูดแทรกเสมอมา เหมียวเหมี่ยวรู้ว่าเขาก็แค่สงสัย แต่ไม่รู้จะปฏิเสธเขาอย่างไรดี

“เอ่อ…อาทิตย์หน้าก็แล้วกันค่ะ อาทิตย์นี้ฉันไม่ค่อยว่าง” ยังไงก็แค่ห้าหกวันเท่านั้น เหมียวเหมี่ยวอยากสงบจิตใจลงหน่อย

ฟางไหลหยางพยักหน้า “ไว้นัดกันทางโทรศัพท์นะครับ”

ทั้งสองกินของหวานกันเสร็จแล้ว พูดคุยกันอีกสักพักก็โบกมือลากันและกัน ฟางไหลหยางจ้องมองแผ่นหลังของเหมียวเหมี่ยวที่ก้มหน้าขึ้นรถไป สังเกตความเปลี่ยนแปลงของอารมณ์เหมียวเหมี่ยวได้อย่างฉับไว ดูเหมือนว่าเธอจะมีเรื่องอะไรในใจตั้งแต่เมื่อกี้นี้

ฟางไหลหยางไม่ทันได้เรียกเธอเพื่อไถ่ถาม จู่ๆ มือถือก็ดังขึ้นยับยั้งเขาเอาไว้

ฟางไหลหยางรับสายอย่างจนใจ เพิ่งจะพูดว่า “ฮัลโหล” ไปได้คำเดียว ก็ได้ยินเฉินตั๋วที่อยู่อีกฝั่งตะโกนร้องอย่างกระวนกระวายใจ “ประธานฟาง! แล้วแผนงานล่ะครับ! แล้วการตรวจแผนงานที่คุยกันไว้ล่ะครับ! พรุ่งนี้จะต้องส่งให้ฝ่ายการตลาดแล้วนะครับ!”

ฟางไหลหยางพอจะจินตนาการอีกฝ่ายที่ร้อนรนจนย่ำเท้าได้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยๆ ก่อนที่เขาจะรู้จักการ์ตูนของเหมียวไก่ฉีก ตอนนั้นฟางไหลหยางจัดการเรื่องภายในบริษัทแบบเลื่อนได้ก็เลื่อนไปก่อน

เฉินตั๋วขอบคุณคุณเหมียวเหมี่ยวเป็นอย่างมาก แต่ฟางไหลหยางในตอนนี้ก็กลับเลื่อนเรื่องการตรวจแผนงานออกไปอีกแล้ว เขากลัวเป็นที่สุดว่าฟางไหลหยางจะวนกลับไปสู่ช่วงผัดวันประกันพรุ่งอีกครั้ง เวลานี้หัวใจแทบจะหยุดเต้นอยู่แล้ว