“ได้สิ ถึงจะยังไม่พลบค่ำ แต่วันนี้เลิกร้านเร็วสักวันก็แล้วกัน” ซย่าหมิ่นพูดพลางช่วยกันกับน้องชายเก็บโต๊ะ เก้าอี้ และแผ่นป้าย แล้วยกใส่รถเข็นคันเล็กและเข็นกลับบ้าน
ระหว่างทางมีเด็กสาวๆ หลายคนลอบมองซย่าจื้อ นางเห็นแล้วอดจะปลาบปลื้มไม่ได้ ซย่าจื้อในวัยสิบหกหน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสูงใหญ่ เรียกได้ว่าเป็นหนุ่มน้อยหน้าตาดี อีกไม่กี่ปีก็จะกลายเป็นบุรุษหมื่นคนหลงที่ทำให้ทุกคนตกบ่วงเสน่ห์กันหมด
“พี่ใหญ่ ลำบากท่านแล้วจริงๆ หากข้าเองก็ได้เรียนวิชาแพทย์จากท่านพ่อ คนที่ควรมาตั้งแผงรักษาคนก็คือข้า” เข็นรถไปเรื่อยๆ ซย่าจื้อก็พึมพำออกมา
นางรู้ว่าเขาได้ยินคำพูดว่าร้ายเมื่อครู่ จึงปลอบโยนว่า “เจ้าน่ะตั้งใจเรียนหนังสืออย่างเดียวก็พอแล้ว เผื่อต่อไปได้เป็นขุนน้ำขุนนางก็ช่วยเหลือสกุลซย่าได้เหมือนกัน การกอบกู้ร้านยาก่วงจี้น่ะยกให้เป็นหน้าที่พี่ใหญ่เถอะ ข้าจะต้องทำให้ร้านที่อยู่มาเป็นร้อยปีของเราได้เปิดกิจการใหม่ เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะเชิญหมอมาตรวจที่ร้านเยอะๆ ให้ร้านยาก่วงจี้กลับมายิ่งใหญ่เหมือนอดีตอีกครั้ง” นางตบอกให้สัญญาอย่างหนักแน่น
ท่าทางมั่นอกมั่นใจในตนเองของพี่สาวทำให้ซย่าจื้อรู้สึกไม่ชินเท่าไร “พี่ใหญ่เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ แต่ก่อนท่านเก็บตัวออกจะตาย มีอะไรก็เก็บไว้กับตนเอง ไม่ยอมพูดให้ใครฟัง ที่บ้านเลยไม่มีใครรู้ว่าท่านเป็นทุกข์ถึงขนาดจะคิดสั้น เดี๋ยวนี้พี่ใหญ่ไม่เพียงแต่จะเปิดเผย ยังเก่งกาจจนถึงกับมาเปิดแผงรักษาคนข้างนอก พวกเราคิดไม่ถึงกันจริงๆ พี่ใหญ่ ตอนนี้ท่านเป็นเสาหลักของบ้านเลยนะ”
ได้ยินเขาพูดอย่างนั้นซย่าหมิ่นก็หัวเราะแห้งๆ อย่างร้อนตัว “เป็นเพราะเมื่อก่อนข้าโง่เง่า แค่ถูกยกเลิกการแต่งงานก็หดหู่ซึมเศร้าจนเกิดเรื่องอย่างนั้น ในเมื่อสวรรค์อยากให้ข้ามีชีวิตอยู่ต่อไป ข้าก็ต้องเปลี่ยนแปลงตนเองบ้าง จะเอาแต่หดหัวอยู่ในโลกของตนเองอย่างเดียวเหมือนเมื่อก่อนได้อย่างไรกันล่ะ อีกอย่างเมื่อพี่ใหญ่ตายไป ข้าก็กลายเป็นพี่คนโต ข้ายังมีหน้าที่ต้องเลี้ยงดูลูกสองคนที่เขาทิ้งไว้ให้เติบใหญ่ ดังนั้นก็ต้องฮึดขึ้นมายืนหยัดอยู่แล้วสิ”
“เมื่อไม่มีพี่ชายคนโต ลูกชายคนโตของตระกูลก็คือข้า ข้าจะช่วยพี่ใหญ่ จะดูแลเสียงเอ๋อร์กับเฉี่ยวเอ๋อร์ด้วยกันกับท่าน!” ซย่าจื้อพูดจาขึงขังจริงจังไม่ผิดจากผู้ใหญ่
“เจ้านี่พึ่งพาได้จริงๆ ต่อไปพี่ใหญ่ก็ต้องอาศัยเจ้านั่นล่ะ” ซย่าหมิ่นตบบ่าเขาพลางหัวเราะร่า เห็นเขาฮึกเหิมขึ้นมา ซ้ำยังไม่ติดใจสงสัยคำพูดของตน นางก็แอบถอนหายใจเงียบๆ ด้วยความโล่งอกแล้วเดินต่อ
ชาติก่อนซย่าหมิ่นมีชื่อว่าซ่งอวิ่นเวย อายุยี่สิบห้า เป็นแพทย์แผนโบราณ ที่บ้านเปิดโรงพยาบาลแพทย์แผนโบราณ ซึ่งนางจะเป็นผู้สืบทอดในอนาคต เรียกได้ว่ามีอนาคตที่ดีรออยู่ข้างหน้า นึกไม่ถึงว่าหลังจากอดนอนติดกันหลายคืน ร่างกายของนางจะอ่อนเพลียจนถึงขั้นเสียชีวิต เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าตนเองเดินทางข้ามมิติมาอยู่ในร่างบุตรสาวเจ้าของร้านยาที่ใจสลายเพราะถูกยกเลิกการแต่งงาน แล้ววิ่งเตลิดเปิดเปิงออกจากบ้านจนถูกรถม้าชนตาย
ปัจจุบันนางอาศัยอยู่ในร่างนี้มาได้สี่เดือนแล้ว ช่วงแรกๆ นางไม่มีความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมจึงโกหกไปว่าตนเองความจำเสื่อม พอได้รู้ว่าเจ้าของร่างเดิมเป็นเด็กสาวเงียบๆ เรียบร้อยที่มีนิสัยเก็บตัว นางก็คิดว่าต้องอกแตกตายแน่หากต้องแสร้งทำตัวเรียบร้อยตาม เลยแสดงนิสัยเดิมที่ตรงไปตรงมา พึ่งพาตนเองได้ออกมาให้รู้กันไป ไหนๆ ก็ความจำเสื่อมแล้วนี่นา นิสัยจะเปลี่ยนก็ไม่เห็นแปลก ระหว่างช่วงเวลาสี่เดือนที่เป็นซย่าหมิ่น ความทรงจำเดิมของเจ้าของร่างค่อยๆ กลับมาทีละเล็กทีละน้อย แม้จะไม่ถึงขั้นนึกออกทั้งหมดโดยสมบูรณ์ แต่ก็ช่วยให้นางทำตัวกลมกลืนในบ้านสกุลซย่าได้เร็วขึ้น
เท่าที่ซย่าหมิ่นรู้ แผ่นดินที่นางข้ามมิติมามีชื่อว่าอาณาจักรต้าเซียว นางใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเฉาหยางซึ่งเป็นเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งของอำเภอหนานหยาง แม้เมืองเฉาหยางจะไม่เจริญและคึกคักเท่าเมืองหลวงและเมืองใหญ่อื่นๆ แต่ก็ถือเป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญแห่งหนึ่งของอาณาจักรต้าเซียว มักจะมีพ่อค้าจากที่ต่างๆ เดินทางผ่าน แล้วตั้งแผงขายของกันมากมาย
ในเมืองเฉาหยางแห่งนี้เดิมทีร้านยาก่วงจี้เป็นร้านยาเก่าแก่อายุนับร้อยปีที่มีชื่อเสียงโด่งดังและชาวเมืองเชื่อถือกันมาก เจ้าของร่างเดิมซึ่งเป็นบุตรสาวของเจ้าของร้านจึงตกเป็นเป้าหมายที่เหล่าแม่สื่อแม่ชักพากันแวะเวียนมาทาบทามเสมอ สุดท้ายนางก็ถูกจับคู่กับคุณชายตระกูลดังเมืองข้างๆ หากไม่มีเหตุเหนือความคาดหมายเกิดขึ้นเสียก่อน นางจะมีคู่ครองที่สมน้ำสมเนื้อกันทุกประการ นึกไม่ถึงว่าเมื่อหนึ่งปีก่อนบุพการีของเจ้าของร่างเดิมมีอันต้องเสียชีวิตไปด้วยอุบัติเหตุรถม้าพลิกคว่ำ ซย่ายงซึ่งเป็นลูกชายคนโตขึ้นมาสืบทอดร้านยาแทน การแต่งงานของนางจึงถูกยกเลิก
ซย่ายงเป็นคนจับจด ทำงานไม่จริงจัง ไม่สามารถบริหารกิจการร้านยาได้ ซ้ำยังติดพนัน ขโมยเงินในร้านไปถลุงในบ่อนบ่อยๆ ไม่พอ ยังเลอะเลือนจนถึงขั้นเผลอใส่ตัวยาที่มีโทษต่อร่างกายลงไปในชุดยาบำรุงอันโด่งดังที่ขายดีที่สุดของร้านยาก่วงจี้ เป็นเหตุให้ชาวเมืองหลายร้อยคนกินแล้วท้องร่วงจนหมดแรง หนึ่งในนั้นป่วยอยู่ก่อนแล้ว พอมากินยานี้เข้าจึงถึงแก่ชีวิต
