ทดลองอ่าน แมวบ้านข้าเป็นท่านอ๋อง

ซย่ายงถูกฟ้องร้อง ต้องขึ้นโรงขึ้นศาล สุดท้ายก็ถูกจับเข้าคุก ไม่ถึงเดือนก็มีอันป่วยตายอยู่ข้างใน สกุลซย่าต้องคืนค่ายาและจ่ายเงินชดเชยให้เหล่าผู้เคราะห์ร้ายแทน ประกอบกับจ่ายคืนหนี้สินที่ซย่ายงไปกู้ยืมไว้ข้างนอก เงินในบ้านจึงหมดเกลี้ยง ส่วนที่ยังขาดก็ต้องใช้ตัวยาจ่ายแทน จึงเท่ากับว่าในร้านไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง แล้วยังจะจ้างหมอมานั่งตรวจกับลูกจ้างมาช่วยงานได้อย่างไรเล่า อีกอย่างพอชื่อเสียงของร้านยาก่วงจี้ตกต่ำก็ไม่มีใครอยากอยู่ต่อ ท้ายที่สุดจึงต้องปิดร้านไป

ที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือภรรยาของซย่ายงทิ้งลูกที่ยังเล็กทั้งสองคนแล้วหนีตามบุรุษอื่นไป เจ้าของร่างเดิมนอกจากต้องดูแลน้องชายน้องสาวยังต้องมาเลี้ยงดูลูกทั้งสองที่พี่ชายทิ้งไว้ แล้วไหนจะถูกยกเลิกการแต่งงาน เคราะห์ซ้ำกรรมซัดเข้าใส่จนเด็กสาวขลาดอายที่มีนิสัยเก็บตัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้วสติแตก วิ่งเตลิดเปิดเปิงออกไปจนถูกรถม้าชนตาย

ซย่าหมิ่นเลือกที่จะใช้ชีวิตแทนเจ้าของเดิมต่อไปอย่างกล้าหาญ นางมองโลกในแง่ดีว่าอย่างน้อยตนเองก็มาเข้าร่างลูกสาวร้านยา เท่ากับความรู้ที่มีไม่สูญเปล่า นางสามารถใช้วิชาความรู้ของนางเพื่อใช้ชีวิตอยู่ในอาณาจักรต้าเซียวแห่งนี้ต่อไปได้ ทั้งยังจะกอบกู้ร้านยาก่วงจี้ขึ้นมาใหม่ ชดเชยที่ชาติก่อนตนเองไม่มีโอกาสสืบทอดกิจการครอบครัวได้อีก

เพียงแต่ชื่อเสียงของร้านยาก่วงจี้นั้นป่นปี้ยับเยิน ไม่เป็นที่เชื่อถือของชาวเมืองอีกแล้ว ตัวยาในร้านก็หมดเกลี้ยง ทั้งยังไม่มีเงินจะจ้างคน แล้วนางจะกอบกู้ขึ้นมาได้อย่างไรเล่า

ซย่าหมิ่นรู้ว่าอันดับแรกนางต้องทำให้ฝีมือการรักษาของตนเองเป็นที่ประจักษ์เสียก่อน หากนางสามารถรักษาคนไข้ให้หายจากโรค ชื่อเสียงก็จะดีขึ้น และหาลูกค้าได้ใหม่เอง หากแต่สมัยโบราณยกย่องบุรุษ เหยียดสตรีกันทั้งนั้น หมอหญิงจึงดูไม่น่าเชื่อถือ อีกอย่างผู้คนยังลือเรื่องร้านเสียๆ หายๆ การจะพิสูจน์ฝีมือตนเองนั้นทำได้ยากยิ่ง ทว่านางก็ต้องสู้ต่อไป

สองพี่น้องเดินไปเรื่อยๆ หลังจากผ่านถนนสองสายก็มาถึงหน้าร้านยาก่วงจี้ ตอนนี้ประตูใหญ่ปิดตาย ดูหดหู่ เวิ้งว้างจนน่าสะท้อนใจ เทียบกับร้านยาเหรินเต๋อฝั่งตรงข้ามที่มีลูกค้าแน่นขนัดจนถึงกับต้องเข้าแถวรอตรวจก็แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

ร้านยาเหรินเต๋อนี้เป็นร้านยาที่ท่านป้าของซย่าหมิ่นเปิด เท่าที่นางรู้ ป้าคนนี้อายุมากกว่าบิดาของเจ้าของร่างเดิมถึงสิบปี เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงสำคัญของท่านปู่ แต่ถึงอย่างไรท่านปู่ก็มองว่ากิจการของครอบครัวต้องให้ลูกชายสืบทอด สร้างความไม่พอใจให้ท่านป้าอย่างมาก หลังออกเรือนไปก็ยุแยงให้สามีซึ่งเป็นพ่อค้าร่ำรวยเปิดร้านยาเหรินเต๋อขึ้นฝั่งตรงข้าม คิดจะแข่งขันกับร้านยาก่วงจี้อย่างจงใจ

ซย่าหมิ่นเป็นสตรียุคปัจจุบันจึงเข้าใจความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจของท่านป้าดี หากท่านป้าทำการค้าอย่างสง่าผ่าเผย นางก็จะชื่นชมอย่างมาก แต่นี่จงใจเปิดร้านตรงข้ามร้านของบ้านตนเอง และใช้วิธีต่างๆ นานามาแย่งลูกค้าทั้งต่อหน้าและลับหลัง มีธรรมาภิบาลที่ต่ำช้า กับพวกนางพี่น้องก็ไม่เห็นว่าเป็นหลานร่วมสายเลือด หลังจากร้านยาก่วงจี้ปิดตัวลง ท่านป้าแสร้งทำเป็นห่วงใยใส่ใจบ้านนางเป็นอย่างดี คอยส่งข้าวสารมาให้อยู่เรื่อย แต่ความจริงตระหนี่ถี่เหนียวยิ่งกว่าอะไร ข้าวสารที่ให้มามีแต่ข้าวสารเก่าที่เก็บไว้นานจนมอดกินทั้งนั้น ยิ่งทำให้นางรู้สึกขยะแขยงป้าคนนี้เข้าไปใหญ่ แต่เพราะไม่อยากตกเป็นประเด็นให้ชาวบ้านร้านตลาดเก็บไปลือกันยิ่งกว่าที่เป็นอยู่ ต่อหน้านางจึงพยายามรักษามารยาทด้วยดี แต่ความจริงนางกลับไม่ยอมไปมาหาสู่กับบ้านนั้น

เมื่อเดินอ้อมร้านยาก่วงจี้ ในที่สุดซย่าหมิ่นกับซย่าจื้อก็กลับถึงบ้าน