ทดลองอ่าน My Little Happiness… ขอเรียกเธอว่าความสุข บทที่ 2

“ไม่กินเหรอ” เวินเซ่าชิงยื่นชามเล็กไปข้างหน้าเธออีกครั้ง “เป็นคนช่างกินก็ไม่มีอะไรน่าขายหน้า มีคำกล่าวว่าชื่นชอบรูปลักษณ์ภายนอกที่สวยงามเป็นเรื่องปกติของปุถุชน”

เธอไม่รับ เขาก็ชูค้างไว้แบบนั้น

ทั้งรสชาติ ทั้งรูปลักษณ์ เวินเซ่าชิงมีสองอย่างนี้ครบถ้วน เธอจึงถูกเชือดอย่างเต็มใจ

ฉงหรงขมวดคิ้วแล้วรับชามไป

เวินเซ่าชิงผัดอีกชามหนึ่งอย่างรวดเร็ว แล้วเอาไปวางไว้หน้ารั่งอี๋รั่ง ก่อนจะหันกลับไปทำความสะอาดเครื่องผัดไอศกรีมแล้วเก็บเข้าที่ จากนั้นก็ล้างพวกชามกับตะเกียบที่ฉงหรงยังล้างไม่เสร็จต่ออีก

ฉงหรงถือชามเล็กกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อย เห็นเขาก็รีบวางชามลงแล้วร้องห้าม “ให้ฉันล้างเถอะ! ตกลงกันแล้วว่าฉันล้างนะ”

เวินเซ่าชิงชะงัก เงยหน้าจ้องเธอ “หมอส่วนใหญ่ติดนิสัยรักสะอาด รู้ใช่มั้ย”

ฉงหรงทำหน้างง “รู้”

ชายหนุ่มชี้ไปที่พวกชามกับตะเกียบ “ชามที่คนอื่นล้างเสร็จ คนที่ติดนิสัยรักสะอาดจะไม่ค่อยสบายใจ จะล้างเองซ้ำอีกหนึ่งรอบ คุณรู้สินะ”

ฉงหรงรู้สึกไม่ค่อยดี ค่อยๆ วางชามลงแล้วเช็ดมือตัวเอง “เหมือนเคยได้ยิน…”

เวินเซ่าชิงเห็นเธอเบี่ยงตัวถอยออกไปอย่างว่านอนสอนง่ายก็หัวเราะพอใจ “แต่ว่าไม่ใช่เพราะสาเหตุนี้”

ฉงหรงงงไปหมดแล้ว “อะไรนะ”

“คุณไม่ใช่คนอื่น” นิ้วมือเวินเซ่าชิงที่ยังมีน้ำหยดวาดวงกลมกลางอากาศหนึ่งวง รวมเอาฉงหรงกับรั่งอี๋รั่งไว้ด้านใน น้ำหยดนั้นพุ่งตามแรงเหวี่ยงจากปลายนิ้วของเขามาตกบนหลังมือเธอ ฉงหรงก้มหน้าดู น้ำหยดนั้นไหลจากหลังมือไปที่ใจกลางฝ่ามือ

ฉงหรงกำมือแน่นทันที ไม่รู้ว่าคิดจะจับอะไรเอาไว้ รู้สึกเพียงใจกลางฝ่ามือชุ่มชื้น เขาพูดลอยๆ แค่นี้เธอถึงกับเข้าใจทั้งหมด หัวใจเต้นรัวๆ ทันที

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกขีดวงอยู่รวมกับหมาแล้วไม่โมโห เธอก้มหน้ามองรั่งอี๋รั่งที่หมอบอยู่บนพื้นกินโยเกิร์ต ท่ากินคงจะเหมือนกับท่าที่เธอกินเมื่อครู่สินะ

บรรยากาศขัดเขินอีกครั้ง ทั้งสองคนไม่พูดอะไรอีก เวินเซ่าชิงล้างชามเสร็จพอดี เขาเช็ดมือช้าๆ มองมาทางฉงหรง

ฉงหรงสูดหายใจลึกๆ คนคนนี้ไม่รู้จักคำว่าเขินเลยหรือ ไม่รู้จักล้างชามช้ากว่านี้หน่อยหรือไง เธอถูกเวินเซ่าชิงจ้องจนหัวใจว้าวุ่น หัวเราะแหะๆ อย่างเก้อๆ แล้วรีบเปลี่ยนเรื่องคุย “คุณชอบกินโยเกิร์ตผัดเหรอ”

เวินเซ่าชิงเชิดหน้าชี้ไปยังสัตว์เลี้ยงที่หมอบอยู่บนพื้น “รั่งอี๋รั่งชอบกิน ผมทำให้มันกินเป็นประจำ”

“…” ฉงหรงถือชามเล็กอยู่ในมือ ไม่รู้ว่าควรกินต่อหรือไม่ เขาคงมองเธอเป็นสัตว์เลี้ยงตัวที่สองสินะ

ฉงหรงถูกเวินเซ่าชิงที่จะจีบก็ไม่จีบทำให้หัวใจว้าวุ่น กินโยเกิร์ตเสร็จก็กลับบ้านไป