แล้วก็เป็นเช่นนั้น ติงจวิ้นชงเล่นเกมกับเพื่อนอยู่ในร้านเกมละแวกนั้นจริงๆ เขากำลังเล่นเกมขับรถแข่งอย่างเมามัน ติงเซี่ยนเดินเข้าไปดึงหูน้องชาย
“ติงจวิ้นชง กลับบ้าน!”
ติงจวิ้นชงเบนศีรษะตัวเองออกไปอีกด้านและปัดมือพี่สาวออกอย่างรำคาญ “รอแป๊บนึง!”
ติงเซี่ยนถาม อารมณ์ยังไม่เสีย “อีกนานเท่าไหร่”
“สิบนาที”
“โอเค” ติงเซี่ยนเองก็พูดคุยง่าย เดินออกไปรอหน้าประตูให้เขาออกมาเอง
แต่สิบนาทีผ่านไป ติงเซี่ยนที่ยืนอยู่หน้าประตูก็ชะโงกเข้าไปดู เด็กนั่นไม่มีทีท่าว่าจะออกมาเลยแม้แต่น้อย เธอตะโกนอีกครั้ง
“ติงจวิ้นชง!”
“อีกสิบนาที”
ผ่านไปอีกสิบนาที…
“ติงจวิ้นชง!”
“ขออีกสิบนาที ไม่งั้นกลับบ้านไปฉันจะฟ้องแม่ว่าพี่ตีฉัน”
ฮึ เจ้าเด็กบ้า
ติงเซี่ยนพุ่งเข้าไปดึงหูติงจวิ้นชงแล้วลากเขาออกมา เด็กชายกำลังบังคับพวงมาลัยรถอยู่ เป็นตายอย่างไรก็ไม่ยอมลงจากรถ
“ช่วยด้วย! พวกลักพาตัวเด็ก!”
คนที่ผ่านไปผ่านมาต่างพากันหันมามอง
ติงเซี่ยนโมโหจึงตบศีรษะเขาเข้าให้ “นายเลิกโกหกสักที ฉันเป็นพี่นายนะ”
“พรูด…” ด้านหลังมีเสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้น
ติงเซี่ยนชะงัก พอหันไปมองก็เห็นคนกลุ่มใหญ่ยืนอยู่ ซ่งจื่อฉีกับข่งซาตี๋ยืนอยู่ด้านริม ต่อจากนั้นคือโจวซือเยวี่ย เติ้งหวั่นหวั่น เจี่ยงเฉิน และซ่งอี๋จิ่น
พอเห็นว่ามีคนมา ติงจวิ้นชงก็รีบสะบัดตัวออกจากมือติงเซี่ยน วิ่งกลับไปเล่นเกมขับรถแข่งต่อโดยใช้ทุกวินาทีให้คุ้มค่า
ส่วนทางด้านนี้ วัยรุ่นที่ตัวสูงที่สุดเอามือล้วงกระเป๋า สายตาข้ามผ่านคนหลายคนมองมาที่เธอ
วินาทีนั้นจู่ๆ ในใจติงเซี่ยนกลับมีความคิดอย่างหนึ่งผุดขึ้นมา
ที่ที่เติ้งหวั่นหวั่นยืนอยู่เดิมทีมันควรเป็นที่ของเธอ
ซ่งจื่อฉีกับเจี่ยงเฉินหัวเราะล้อเลียนสองสามประโยค แต่พอเห็นเธอไม่รับมุกก็เงียบไป
เมื่อเห็นโจวซือเยวี่ยยืนนิ่งไม่ขยับ ซ่งจื่อฉีก็เหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง จึงสะกิดเจี่ยงเฉินและพวกพร้อมพูดขึ้นมา
“ไปๆๆ พวกเราไปโยนลูกบาสกัน ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะทำลายสถิติของซือเยวี่ยไม่ได้”
เจี่ยงเฉินกับซ่งอี๋จิ่นถูกซ่งจื่อฉีลากตัวไปแล้ว
ข่งซาตี๋รีบเดินมาข้างๆ ติงเซี่ยน “เมื่อวานตอนค่ำฉันว่าจะโทรหาเธอ แต่ฉันเพิ่งรู้ว่าไม่มีเบอร์โทรศัพท์เธอ วันจันทร์ไปเรียน เธอช่วยเขียนลงสมุดจดเบอร์โทรศัพท์ให้ฉันหน่อยนะ”
ติงเซี่ยนไม่มีโทรศัพท์มือถือเพราะแม่ไม่ยอมซื้อให้ แต่เธอก็ไม่อยากจะบอกว่าตัวเองไม่มีโทรศัพท์ต่อหน้าเติ้งหวั่นหวั่นกับโจวซือเยวี่ย ดังนั้นจึงพยักหน้ากลบเกลื่อนไป ข่งซาตี๋เลยจากไปอย่างอารมณ์ดี
ติงเซี่ยนไม่ได้มองโจวซือเยวี่ย เธอหันกลับไปหาติงจวิ้นชง ตรงเครื่องเล่นเกมขับรถแข่งไม่เห็นเงาเขาแล้ว มองไปรอบๆ ก็ไม่เจอเจ้าปีศาจน้อย เธอจึงหน้าบึ้งด้วยความโกรธ
ปากด่าเจ้าเด็กบ้าไม่หยุด ส่วนสายตาก็สอดส่ายไปทั่ว
ทันใดนั้นก็มีคนมาลูบศีรษะเธออย่างแรง แต่จะพูดว่าลูบก็ไม่ถูก น่าจะขยี้มากกว่า เหมือนนวดแป้งยังไงยังงั้น
ใคร
ติงเซี่ยนเงยหน้าขึ้น เงาสูงใหญ่ข้างๆ ตัวเธอเดินด้วยฝีก้าวยาวๆ ผ่านเธอไปโดยไม่หยุดเลยแม้แต่น้อย
เสื้อยืดสะบัดโดนแขนเธอเบาๆ มือเขาล้วงกระเป๋า แต่หูเธอจับประโยคหนึ่งที่อีกฝ่ายพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็วได้
“วันจันทร์ย้ายกลับมานะ”
เงาข้างหลังของชายวัยรุ่นผอมเพรียวเดินอย่างสง่า ท่าทางสบายๆ
ฮะ?
* สามแปด หรือซานปา มีที่มาจากวันสตรีสากลที่ตรงกับวันที่แปดมีนาคม คนมักนำมาใช้ด่าผู้หญิงที่ทำตัวเหลาะแหละ สะเพร่า บ้าๆ บอๆ ไม่สุขุม
* เอ็นบีเอ (NBA) คือลีกการแข่งขันบาสเกตบอลมืออาชีพของทวีปอเมริกาเหนือ
[1] จือฮู คือเว็บไซต์ถามตอบของจีน
* ประตูมังกร มาจากสำนวน ‘ปลาหลี่ข้ามประตูมังกร’ ซึ่งมีที่มาจากตำนานหนึ่งของจีน เล่ากันว่าปลาหลี่ (ปลาไนหรือปลาคาร์พ) ตัวหนึ่งมีความมุมานะจนสามารถกระโดดข้ามประตูมังกรได้ และได้รับพรให้กลายเป็นมังกร สำนวนนี้จึงใช้เปรียบถึงการเลื่อนยศเลื่อนตำแหน่ง มีความก้าวหน้าอย่างมาก
* ศาลาใกล้น้ำย่อมได้ชมจันทร์ก่อน อุปมาถึงการมีทำเลที่ตั้งที่ดีกว่า หรือการมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดสนิทสนมกว่าย่อมทำให้มีโอกาสมากกว่าคนอื่น
ติดตามตอนต่อไปวันที่ 16 มี.ค. 66 เวลา 12.00 น.
