ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 13 – บทที่ 14

ฉับพลันไฟบนเวทีก็สว่างขึ้น ทำเอามโนของเซียวเซียวกระจายหายไปหมด แสงที่สาดส่องขึ้นมาตัดขาดสายตาระหว่างเธอกับจั่นหลิงจวิน พิธีกรเดินเข้ามาให้เธอเลือกหมายเลข

“หมายเลขสามค่ะ” เซียวเซียวเลือกสุ่มๆ

พริตตี้สาวก้าวขึ้นมาข้างหน้าแล้วเปิดกล่องออก

ขั้นตอนการเปิดกล่องค่อนข้างช้าเพื่อดึงดูดความสนใจจากผู้ชม ในช่วงที่เปิดกล่องออกนั้นผู้ชมก็อดที่จะถอนใจออกมาไม่ได้

ในกล่องนั้นมีเสื้อเชิ้ตลายสก็อตที่เคยได้รับความนิยมเมื่อหลายปีก่อน ตัวเสื้อยาวปิดก้น จุดสำคัญก็คือที่ด้านหลังของเสื้อตัวนี้ยังมีตัวอักษรตัวใหญ่ๆ ปักด้วยด้ายหลากสีกระจายเต็มไปทั้งหลัง ให้ความรู้สึกถึงความเป็นชนบทออกมาอย่างชัดเจน

มุมปากเซียวเซียวกระตุกเบาๆ เสื้อแบบนี้จะทำการเปลี่ยนแปลงอะไรก็ยากมาก การเปลี่ยนแปลงเสื้อเก่าไม่ใช่งานถนัดของเธอ เดิมทีจิตใจก็ไม่ค่อยสงบอยู่แล้ว เมื่อเห็นเสื้อตัวนี้ก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เธอพยายามสูดหายใจเข้าลึกเพื่อทำจิตใจให้สงบ ก่อนจะหยิบเสื้อขึ้นมาพิจารณาอย่างละเอียด ในกล่องยังมีกรรไกร ไม้บรรทัด เข็ม ด้าย และอุปกรณ์อื่นๆ เซียวเซียวยกกล่องขึ้นเพื่อตรวจดูอีกรอบ จนมั่นใจว่าสิ่งของเหล่านี้ไม่มีปัญหาอะไรจึงได้หอบกล่องนั้นเข้าไปที่ห้องหมายเลขหนึ่ง

ด้านหลังชั้นวางแอ็กเซสซอรี่เป็นห้องที่เรียงต่อกันใช้สำหรับทำงานซึ่งมีผนังกั้นสามด้าน ด้านที่หันหน้าเข้าหาผู้ชมนั้นเปิดออก ทำให้ผู้ชมสามารถเห็นขณะพวกเขากำลังทำงาน

เซียวเซียวนำเสื้อและอุปกรณ์ต่างๆ วางไว้บนโต๊ะ จากนั้นก็ไปเลือกแอ็กเซสซอรี่ต่างๆ เสื้อเชิ้ตแขนยาวแก้ไขอะไรก็ลำบาก เมื่อคิดทบทวนดูแล้วเปลี่ยนให้เป็นกระโปรงจะดีกว่า เซียวเซียวหยิบยางยืด และเพราะเสื้อตัวนี้เป็นตารางสีเทาและสีขาว ดังนั้นจึงหยิบผ้าสีเทามาอีกผืนและหยิบไข่มุกมาด้วย

เมื่อเซียวเซียวกลับเข้าไปในห้อง พิธีกรจึงเชิญผู้เข้าแข่งขันคนที่สองขึ้นมาบนเวที วีทีอาร์ของผู้เข้าแข่งขันและขั้นตอนการเลือกของใช้เวลาประมาณห้านาที หากนำเวลาของเซียวเซียวและของทุกคนมารวมกัน เมื่อผู้เข้าแข่งขันเลือกของจนครบทุกคนแล้ว เสื้อตัวแรกก็จะต้องเสร็จออกมาพอดี

เซียวเซียวเลาะตะเข็บข้างของเสื้อให้แยกออกจากกัน ตัดผ้าสีเทาออกมาสองชิ้นแล้วจับจีบ จากนั้นนำไปต่อกับบริเวณด้านข้างเสื้อที่เลาะตะเข็บไว้ ลำตัวแคบๆ ของเสื้อก็กลายเป็นกระโปรงบาน เมื่อคลี่เสื้อออกมาแล้วใส่ยางยืดเข้าไปบริเวณเอว รูปแบบกระโปรงก็ปรากฏขึ้น

แม้จะดูดีขึ้นบ้างแต่ก็ยังรู้สึกว่าอัปลักษณ์อยู่ดี…

ในตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันคนที่สี่ได้เริ่มเปิดกล่อง เซียวเซียวเงยหน้าขึ้นมองชุดของคนที่สี่ซึ่งเป็นกระโปรงยาวคลุมเข่าสีเดียวทั้งตัว นำมาเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้ง่ายมาก ใจก็พลันเริ่มร้อนรนขึ้นมา

เธอหยิบเสื้อขึ้นพลิกกลับ ส่วนที่น่าเกลียดคือตัวอักษรภาษาอังกฤษตัวใหญ่ที่ปักด้วยด้ายสีสันจัดจ้านทางด้านหลังซึ่งเห็นแล้วขัดหูขัดตามาก แล้วยังมีคอเสื้อแบบอิตาเลียน นั่นอีก ไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกแล้ว

เวลานั้นเองไฟบนเวทีก็ดับลงอีกครั้ง ผู้เข้าแข่งขันคนที่ห้าปรากฏตัวขึ้น เซียวเซียวเงยหน้ามองไปทางผู้ชมอย่างทำอะไรไม่ถูก

จั่นหลิงจวินยังคงอยู่ในท่าเดิม นั่งสบายๆ อย่างมีมาด ด้านข้างของเขาคือเหลียงจิ้งเหยาที่อยู่ในชุดราตรีคอวี อย่างที่เหลียงจิ้งเหยาเคยพูดไว้ว่าเธอไม่ได้มีโอกาสออกทีวีง่ายๆ เพราะฉะนั้นต้องแต่งตัวให้สวยหน่อย

คอวี?! ใช่แล้ว!

นี่คือส่วนที่น่าเกลียดที่สุดของเสื้อตัวนี้ ที่สำคัญที่สุดก็คือคอเสื้อแบบอิตาเลียนเชยๆ นั่น