ทดลองอ่าน ฉันชอบแฟนนายมานานแล้ว บทที่ 7-9 #นิยายวาย

บทที่ 09

เผยหรานไม่เคยจ้างเพื่อนเล่นเกมมาก่อน แต่รูมเมตของเขาเคย

ตอนนั้นรูมเมตจ้างเพื่อนเล่นเกมผู้หญิง พูดเสียงอ่อนเสียงหวานเรียกพี่ชายทุกประโยค เผยหรานเคยได้ยินจากลำโพงเต็มสองหู

เพื่อนเล่นเกมหญิงคนนั้นเล่นเป็นแต่ตำแหน่งซัพพอร์ต ตลอดทั้งเกมตั้งแต่ต้นจนจบล้วนตามติดอยู่ข้างหลังรูมเมต เอาแต่พูด ‘ช่วยฉันด้วยพี่ชาย’ หรือ ‘พี่ชายอย่าตายนะ’ และ ‘พี่ชายเก่งจัง’ ไม่หยุดหย่อน เผยหรานฟังจนวันนั้นในสมองมีแต่คำว่าพี่ชายลอยวนอยู่อย่างนั้นทั้งวัน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เหยียนจุ่นก็กระโดดเข้ามาจากหน้าต่างข้างๆ เขาพอดี ตามด้วยเสียงดังตุบ บนพื้นปรากฏปืนหนึ่งกระบอกและชุดปฐมพยาบาลสองกล่อง

“เก็บสิ”

เผยหรานถาม “งั้นนายจะใช้อะไรล่ะ”

“ของนาย เอาอะไรก็ได้มากระบอกหนึ่ง”

จากนั้นเหยียนจุ่นก็ถือปืนกลมือ Vector* ที่เผยหรานเพิ่งปลดออกไป แล้วกระโดดออกหน้าต่างอีกครั้ง

เหยียนจุ่นพาเผยหรานกระโดดลงโซนป่า เขาใช้ไอดีหลักที่แรงก์สูง เพื่อนร่วมทีมที่สุ่มได้ในตานี้ต่างก็เก่งกาจกันทั้งนั้น ตอนรออยู่หน้าล็อบบี้ก็พากันโวยวายจะโดดไปลุยที่ Shipping Dock***

เหยียนจุ่นยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน เมื่อเครื่องบินใกล้บินจนสุดทางแล้ว เขาถึงมาร์กจุดบนแผนที่อย่างเชื่องช้าพลางกล่าว “กระโดด”

เนื่องจากเวลานี้จำนวนคนในทีมอยู่ด้วยกันไม่ครบ เพื่อนร่วมทีมลงพื้นได้ไม่กี่นาทีก็รู้สึกสิ้นหวัง ตอนกลางคืนสภาพจิตใจของผู้คนส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยจะดีอยู่แล้ว แม้ว่าอีกสองคนในทีมจะท้อใจแต่ก็ไม่ได้กดออกจากเกม เลือกที่จะเปิดไมค์พูดจาบั่นทอนอยู่ในทีมต่อไป

“นี่ฉันมาเจอพวกเล่นไอดีหลักใช่ป้ะ ทำไมแรงก์นี้แล้วถึงยังไม่กระโดดร่มตามเพื่อนในทีมวะ”

“ราชาโซนป่าไง กะอยู่รอดรอขโมยไก่กินคนเดียวตอนสุดท้าย”

“รำคาญจริงๆ ตาหน้าเล่นด้วยกันมั้ยเพื่อน”

“ได้ ฉันจะรอดูสองคนนี้กลายเป็นกล่องก่อนแล้วค่อยออก”

ต่อมาบทก็ไม่ต่างจากที่พวกเขาคิดไว้เลย เพื่อนร่วมทีมของพวกเขาเป็นราชาโซนป่าจริงดังว่า จำนวนคิลล์ก็เป็น 0 จนถึงวงรอบรองสุดท้ายจริงๆ

แต่ก็ไม่ได้เหมือนที่พวกเขาคิดทุกอย่าง

เพราะพวกเขามีเพื่อนร่วมทีมที่ชื่อไอดี ‘111GOD’ ตอนวงบีบรอบรองสุดท้ายไอดีนี้อย่างกับเป็นเทพแห่งสงคราม แบกปืนกลมือ Vector หนึ่งกระบอกคิลล์เรียบทั่วทิศ เขาเริ่มด้วยการจัดการทีมที่มีคนครบทั้งทีมอย่างเด็ดขาดว่องไว เสร็จแล้วยังปาระเบิดมือเก็บหมาป่าเดียวดายที่บ้านหลังข้างๆ อีกหนึ่งคนอย่างแม่นยำ

หลังจากเจ้าคนเถื่อนไร้อารยธรรมปาระเบิดมือฆ่าเสร็จก็กระโดดออกมา ขณะที่เพื่อนร่วมทีมของคนเถื่อน* ผู้นี้ได้แต่พ่นคำว่า ‘เชรดเข้’

“พี่ชายๆ กระเป๋าคนนี้มี M416 พี่ชายทิ้ง Vector นั่นไปเถอะ” กระทั่งน้ำเสียงของเพื่อนร่วมทีมก็ยังสนิทสนมขึ้นมาก

เผยหรานหมอบคลานไปข้างหน้าอย่างระมัดระวังเพื่อเข้าไปเก็บกล่องของศัตรู ด้านในมีปืนไรเฟิลอัตโนมัติ M416 อยู่จริงๆ แถมยังแต่งอุปกรณ์ไว้ครบครันอีกด้วย “จะเปลี่ยนปืนหรือเปล่า”

“ไม่” เหยียนจุ่นเอ่ย “ใช้ Vector นี่แหละ”

เพื่อนร่วมทีมเบอร์หนึ่งกล่าว “โอเค มือโปรเขาก็เล่นแบบนี้กันทั้งนั้นแหละเนอะ”

เพื่อนร่วมทีมเบอร์สองเสริม “นายพูดถูก สู้ๆ นะพี่ชาย”

วงรอบตัดสินตานี้จะกินไก่ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร ในตอนที่เหลือศัตรูเพียงทีมเดียว เพื่อนร่วมทีมทั้งสองคนก็ถามเหยียนจุ่นว่าจะเล่นด้วยกันอีกไหม

เหยียนจุ่นกล่าว “พวกนายถามเบอร์สามสิ”

เผยหรานมองมุมซ้ายล่าง…ใช่แล้ว เขาก็คือเบอร์สาม

“พวกนายเล่นคู่กันเหรอ” เพื่อนร่วมทีมถาม “เบอร์สาม เล่นด้วยกันมั้ย”

เผยหรานตอบว่า “ไม่ล่ะ”

หลังจากจัดการผู้เล่นคนสุดท้ายในสนามได้แล้ว เหยียนจุ่นก็หยุดค้างไว้ที่หน้ารายงานผลสรุปการกินไก่ชั่วคราว เขาหลุบตาลงหยิบซองบุหรี่ข้างคีย์บอร์ดขึ้นมา

“เบอร์สี่เป็นเพื่อนเล่นเกม” เผยหรานพูด “อยากให้เขาพาพวกนายเล่นก็ต้องจ่ายเงิน”

เหยียนจุ่นบีบซองบุหรี่ อดหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่ได้

น้ำเสียงของเผยหรานเรียบนิ่งไม่เปลี่ยนโทน เขากำลังช่วยเหยียนจุ่นโปรโมตอย่างจริงจัง “ในแอพฯ XX ไม่แพง มีโปรโมชั่นเปิดร้านใหม่นะ ถ้าช้ากว่านี้ก็จะขึ้นราคาแล้ว ชื่อไอดีว่า…”

เพื่อนร่วมทีมฟังแล้วก็ชะงัก ก่อนจะตอบอืมๆ อาๆ ไปหลายคำ

เหยียนจุ่นเพิ่งกดกลับไปหน้าล็อบบี้ หน้าจอโทรศัพท์ก็สว่างวาบ เขาปลดล็อกเพื่ออ่านแจ้งเตือน มีคนออเดอร์เข้ามาแล้ว คงจะเป็นเพื่อนร่วมทีมเมื่อกี้นี้

เขาวางบุหรี่กลับไปที่เดิมแล้วกดปฏิเสธออเดอร์

เผยหรานไปชงกาแฟแก้วหนึ่งกลับมานั่งหน้าโต๊ะ เขาใส่นมเพิ่มในกาแฟ สีของกาแฟก็ค่อยๆ จางลงตามการคนของเขา

“พวกเขามาจ้างหรือเปล่า”

เหยียนจุ่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเสียดาย “ไม่เลย”

พวกเขาเริ่มเกมอีกรอบ เผยหรานยังไม่ทันสลับไปดูแผนที่ก็ได้ยินเสียงของชายแปลกหน้าดังอยู่ในหูฟัง…

“111 บังเอิญจัง”

“พวกนายไม่รู้จัก 111 เหรอ เป็นคนที่อันดับแรงก์ฝั่งเอเชียพุ่งขึ้นมาแบบแรงแซงโค้งเมื่อครั้งก่อนนั่นไง”

“111 อยู่หรือเปล่า จำฉันได้ป้ะ พวกเราเคยแอดเพื่อนกันแล้วไง”

เหยียนจุ่นเหลือบมองไอดีของเขา ‘xktv197’ ดูจากชื่อแล้วน่าจะเป็นสตรีมเมอร์คนหนึ่ง เพียงแต่สตรีมเมอร์ที่เขาแอดเพื่อนด้วยมีเยอะเหลือเกิน จำไม่ได้แล้วว่าใครเป็นใคร

เหยียนจุ่นอืมรับคำนับเป็นการตอบกลับ

เห็นได้ชัดว่า 197 คนนี้กำลังสตรีมอยู่ เขาพูดคุยกับผู้ชมอยู่ตลอด เมื่อขึ้นเครื่องบิน 197 ก็ถาม “111 โดดไหน ฉันจะตามนาย”

เพิ่งพูดจบ ที่ป่าเล็กๆ ในแผนที่ฝั่งขวาก็ปรากฏจุดมาร์กสีเหลืองเด่น

“…?” 197 เอ่ยถาม “มือลั่นเหรอ”

เหยียนจุ่นกล่าว “ฉันมาคู่”

197 เหลือบมองไอดีของเพื่อนในทีมก็เข้าใจทันที “เบอร์สามนี่เหรอ หรานเป่าเป้ย*? อ๋อ…พาสาวมาเล่นด้วย?”

หลัวชิงซานเป็นคนสร้างแอ็กเคานต์ให้เผยหราน และก็เป็นหลัวชิงซานที่ตั้งชื่อไอดีให้ เป็นไอดีคู่กับอีกฝ่าย

ตอนแรกเผยหรานก็คิดว่าชื่อนี้มันดูสาวน้อยไปหน่อย แต่จะเปลี่ยนแอ็กเคานต์ก็ยุ่งยากเกิน เขาจึงไม่ได้สนใจอีก กระทั่งวันนี้มีคนอ่านออกเสียงขึ้นมาเขาถึงรู้สึกว่าน่าอายนิดหน่อย

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องสนใจฉัน” เผยหรานเปิดไมค์ “นายเล่นของนายไปก็พอ”

พอได้ยินว่าเป็นเสียงผู้ชาย 197 คนนั้นก็อึ้งเล็กน้อย จากนั้นถึงเอ่ย “มือใหม่เหรอ โอเค งั้นก็โดดป่า ยังไงแมปก็มีแค่นี้อยู่แล้ว แป๊บๆ เดี๋ยวก็เจอคน”

ครั้งนี้เหยียนจุ่นเลือกโหมดสุ่มแผนที่ ตานี้พวกเขาได้เล่น SANHOK

ผ่านไปไม่นาน เหยียนจุ่นก็ถือปืนไรเฟิลอัตโนมัติ M416 แต่งของเต็มมาให้เขาอีกครั้ง

เผยหรานเหลือบมองปืนบนพื้นแล้วพูด “ไม่ต้องหรอก แมปนี้ปืนเยอะ บนตัวฉันก็มี M4 อยู่แล้วกระบอกนึง”

เหยียนจุ่นไม่พูดอะไร เขายืนนิ่งอยู่อย่างนั้นนานมากก็ยังไม่ไปไหน และปืนก็อยู่ที่พื้นตลอดด้วยเช่นกัน

สุดท้ายเผยหรานก็ย่อตัวลง โยนปืนไรเฟิลอัตโนมัติ M416 ของตัวเองที่ไม่ได้แต่งอะไรเลยลงพื้น แล้วเหยียนจุ่นก็รีบเก็บขึ้นมาอย่างรวดเร็วก่อนจะเปิดประตูออกไป

เผยหราน “…”

197 เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เขาเอ่ยหยอกล้อ “111 ทำอะไรของนายน่ะ ปืนของหรานเป่าเป้ยเพิ่มบัฟ** เหรอ”

เหยียนจุ่นส่งเสียงอืมรับคำ “พกปืนเจ้านายแล้วมีแรงสู้เท่าตัว”

197 เข้าใจทันที “นายก็ลงทะเล* ไปเป็นเพื่อนเล่นเกมด้วยเหรอ”

เหยียนจุ่นตอบว่า “ประมาณนั้น”

197 พูดไม่ผิด แผนที่นี้มีคนอยู่ทั่วทุกที่ พวกเขาเพิ่งจะฟาร์มของเสร็จสองโซนป่าเล็กๆ ก็ได้ยินเสียงปืนดังอยู่ใกล้ๆ

“ทิศ E” 197 ปราดมองแผนที่ “เชี่ย 111 จะไปไหน”

เผยหรานมองใครบางคนที่ตามหลังตนมาติดๆ “…พวกเราจะตามไปเดี๋ยวนี้แหละ”

เมื่อพวกเขารีบรุดมาถึง เพื่อนร่วมทีมก็เริ่มต่อสู้กับอีกทีมหนึ่งแล้ว สี่คนรุมสองเสียเปรียบไม่น้อย เพื่อนร่วมทีมที่เป็นคนเถื่อนอีกคนหนึ่งก็กลายเป็นกล่องไปแล้ว 197 ที่มีเลือดเพียงน้อยนิดหลบอยู่หลังหินกดใช้ยาไม่หยุดด้วยความร้อนรนไปหมด

หางตาเผยหรานปราดมองไปเห็นศัตรูคนหนึ่งกำลังจ่อปืนคนอื่นและหันหลังให้ตนอยู่ เขาลั่นไกปืนทันทีโดยไม่รู้ตัว โชคดีที่ปืนนิ่งทำให้เขาน็อกดาวน์ศัตรูได้สำเร็จ

เผยหรานเล่นเกมนี้ฆ่าคนได้น้อยมากตลอด ตาหนึ่งฆ่าได้หนึ่งคนก็นับว่าเยอะแล้ว กระทั่งอีกฝ่ายล้มลง เขาถึงรู้ตัวว่าหัวใจของตนเต้นเร็วแค่ไหน

“เก่งมาก” เสียงของเหยียนจุ่นแทรกขึ้นมาท่ามกลางเสียงห่ากระสุน

อย่างกับเด็กประถมถูกครูชมเลย พวงแก้มเผยหรานเริ่มเห่อร้อนระหว่างรีโหลดกระสุนตัวเองหลังต้นไม้

197 ใช้ยาเพิ่มเลือดเสร็จก็รายงานตำแหน่งของศัตรูด้วยความรวดเร็ว เหยียนจุ่นใช้ยาแก้ปวด “ฉันจะปาระเบิด นายย่องไปทางซ้าย ฉันจัดการตรงหน้า”

ทั้งสองวิ่งถือปืนบุกเข้าชาร์จ เหยียนจุ่นใช้กระสุนสองนัดล้มไปสองราย ฝั่ง 197 ขโมยไปได้อีกหนึ่งราย

“ตายหมดแล้ว ตรงนี้ตายแล้วจริงๆ มาฟาร์มของได้” 197 นอนหมอบอยู่บนพื้นหญ้า “เจ๋งมากเพื่อน”

เหยียนจุ่นไม่พูดจา มีเสียงสไนเปอร์แผ่วๆ ฟังไม่ชัดดังมาจากที่ไกลๆ เขาย่องไปทางขวาแล้วส่องกล้องดู

ใครจะรู้ว่ายังไม่ทันหาตัวเจอ ด้านหลังก็มีเสียงปืนดังขึ้นหลายนัด

197 ร้องว่า “เชี่ยเอ๊ย! มีคนลูบก้น** พวกเรา แม่งมาอีกทีมแล้ว…”

สิ้นเสียงนี้คิลล์ฟีดมุมขวาบนก็เด้งแจ้งเตือนขึ้นมาสองข้อความทันที 197 และเผยหรานต่างก็ถูกยิงล้มทั้งคู่

เหยียนจุ่นตอบสนองไวว่อง หันกลับไปส่องสโคป*** กวาดไปได้หนึ่งคิลล์ ก่อนศัตรูจะล้มก็ยิงมาทางเขาสองนัด หลอดเลือดของเหยียนจุ่นกลายเป็นสีชมพูในพริบตา

ตำแหน่งที่เหยียนจุ่นอยู่นั้นดีมาก 197 ใจเต้นจนจะขึ้นมาถึงคอหอย “ยังมีอีกคน อย่าใจร้อนๆ กินยาก่อน คนนั้นเหมือนจะไปซ้ำหรานเป่าเป้ยแล้…”

เขายังไม่ทันพูดจบคำก็เห็นเหยียนจุ่นยกเลิกการใช้ยาแล้วถือปืนพุ่งออกไป

197 “…???”

คำว่า ‘อย่า’ ของเผยหรานเพิ่งมาถึงริมฝีปาก เหยียนจุ่นก็พุ่งมาอยู่ในลานสายตาของเขาแล้ว

ในไม่กี่วินาทีที่เหยียนจุ่นดวลปืนกับศัตรู เผยหรานก็รู้สึกเหมือนทรวงอกตัวเองจะระเบิด

เมื่อเหยียนจุ่นฆ่าศัตรูสำเร็จด้วยเลือดน้อยนิด เผยหรานก็ถอนหายใจโล่งอกหนักหน่วง อดเอนหลังพิงเบาะไม่ได้ พอปล่อยเม้าส์ถึงพบว่าฝ่ามือของตนชื้นไปด้วยเหงื่อ

…เร้าใจเกินไปแล้ว

“เชี่ย! แม่งเอ๊ย! พี่ชาย คนอื่นเขามาเล่นเกม แต่นายมาเล่นกับใจคนชัดๆ” 197 คลานมาอยู่ข้างๆ เหยียนจุ่นอย่างยากลำบาก พอเขาล้มแล้วยังได้กินกระสุนอีกสองนัด ตอนนี้หลอดเลือดใกล้จะหมดหลอดอยู่รอมร่อ “พี่ชาย มาดึงฉันหน่อย”

เพิ่งสิ้นเสียง 197 ก็มองเหยียนจุ่นวิ่งจากไปตาปริบๆ เขาตรงดิ่งไปหาหรานเป่าเป้ยที่เลือดยังเหลือมากกว่าครึ่งหลอดตรงด้านหลังเนิน

“มียาหรือเปล่า” เหยียนจุ่นถาม

เผยหรานดึงสติกลับมา “มี”

“ดี ไปฟาร์มกล่องเถอะ ข้างบนมีเพียบ”

197 โอดครวญ “จบแล้วๆๆ ฉันตายแน่ๆๆ…”

โชคดีที่เหยียนจุ่นไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำเสียทีเดียว ในตอนที่ 197 เลือดเหลือแค่เสี้ยวสุดท้ายเขาก็ช่วยไว้ได้พอดี

“พี่ชาย ฉันจะหัวใจวายตายอยู่แล้ว” 197 ได้รับความไม่เป็นธรรมสุดๆ “ฉันคลานไปข้างนายแล้วแท้ๆ แต่นายไม่ดึงฉันเลย คิดอะไรอยู่เนี่ยพี่ชาย”

เหยียนจุ่นกล่าว “คิดถึงเจ้านายของฉัน”

เผยหราน “…”

197 พูดว่า “เจ้านายของนายเลือดเหลือมากกว่าครึ่งอีก!”

“คนนั้นยังมีเพื่อนร่วมทีมอยู่ ถ้ามันมาซ้ำเขาขึ้นมาจะทำยังไง” เหยียนจุ่นรีโหลดกระสุนให้ปืนสไนเปอร์ Kar98k ของตนเอง “ถึงนายตายไป ฉันก็ยังพยายามพานายนอนกินไก่ได้”

197 “…?”

“แต่ถ้าเขาตาย ฉันก็ต้องระเบิดตัวเองตายตามไป”

197 เงียบไปครู่หนึ่ง “ก็ได้…ถ้ารู้คงบอกว่านายเป็นเพื่อนเล่นเกมระดับสุดยอด แต่ถ้าไม่รู้ก็นึกว่านายสองคนเป็นเกย์ไปแล้ว”

เหยียนจุ่นมองคนตรงหน้าหยุดค้างอย่างแข็งทื่ออยู่ที่เดิม

ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น หรานเป่าเป้ยก็วิ่งไปข้างหน้าต่อ ไอคอนไมค์หน้าไอดีก็กะพริบไปด้วย “อืม เพื่อนเล่นเกมดีๆ แบบนี้หนึ่งชั่วโมงแค่ยี่สิบหยวน อยู่บนแพลตฟอร์ม XX…”

เหยียนจุ่นหลุดหัวเราะ เขาคุมตัวเองไม่ให้กดคลิกเม้าส์หนึ่งทีไม่ได้ ตัวละครที่กำลังวิ่งอยู่จึงหวดหมัดใส่อากาศหนักๆ ครั้งหนึ่ง

ทั้งสองเล่นด้วยกันจนถึงตีสี่

เผยหรานเล่นเกมจนลืมตัว ไม่ได้สังเกตเวลาเลย กระทั่งเหยียนจุ่นพูดเตือนว่าให้ไปพักผ่อน เขาถึงรู้ตัวว่ามันดึกขนาดนี้แล้ว

เผยหรานเพิ่งเอนนอนบนเตียง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

 

เหยียนจุ่น ฉันบริการดีไหม

เผยหราน ดีมาก

 

เผยหรานรู้สึกเหมือนตอบชุ่ยๆ ไปจึงเสริมอีกประโยค

 

เผยหราน จริงๆ นะ

เหยียนจุ่น อืม เพิ่งเป็นเพื่อนเล่นเกมครั้งแรก ไม่มีประสบการณ์

เผยหราน ได้ออเดอร์ใหม่บ้างหรือเปล่า

 

เผยหรานส่งข้อความนี้มาเวลาเดียวกับที่เหยียนจุ่นเพิ่งเปิดเข้าไปดูหลังบ้านของแอพฯ เพื่อนเล่นเกมพอดี

ตลอดทั้งคืนนี้ เขาได้รับออเดอร์เพื่อนเล่นเกมสี่สิบกว่าออเดอร์

เมื่อนึกถึงน้ำเสียงจริงจังของเผยหรานตอนช่วยเขาโฆษณา เหยียนจุ่นก็ยกมือขึ้นกุมหน้า หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

 

เหยียนจุ่น ไม่เลย สภาพการค้าขายของฉันเหมือนจะไม่ค่อยดี

 

เผยหรานกุมโทรศัพท์ครุ่นคิดครู่หนึ่ง พิมพ์ออกไปแบบเจื่อนๆ ว่า ‘สู้ๆ’

ยังไม่ทันกดส่งก็ได้รับข้อความใหม่อีกหนึ่งข้อความ

 

เหยียนจุ่น คิดว่าฉันเล่นดีจริงๆ เหรอ

เผยหราน จริงๆ

เหยียนจุ่น งั้นอยากอุดหนุนเพิ่มสักหน่อยไหม

 

เผยหรานชะงักงัน

 

เหยียนจุ่น โปรโมชั่นเปิดร้านใหม่ ถ้านายซื้อเยอะๆ วันหยุดทุกวันของฉันจะเป็นของนาย

เหยียนจุ่น ได้หรือเปล่า

เหยียนจุ่น เจ้านายเผยครับ

 

 

* ไคว่ เป็นภาษาพูดที่คนจีนทั่วไปใช้กัน หมายถึงหยวนซึ่งเป็นค่าเงินของจีน

* ต้าหลี่ เป็นเมืองท่องเที่ยวชื่อดังของมณฑลยูนนาน

* อาลีเพย์ (Alipay) เป็นแอพพลิเคชั่นช่องทางการชำระเงินผ่านระบบออนไลน์ เพื่อใช้ในการซื้อขายสินค้าหรือทำธุรกรรมซึ่งสามารถเชื่อมต่อกับบัญชีธนาคารได้ ผลิตโดยกลุ่มบริษัทอาลีบาบา

* ปืนกลมือ Vector เป็นปืนที่ต้องใช้อุปกรณ์เสริม เหมาะกับการยิงระยะประชิด

*** Shipping Dock หรือท่าเรือสินค้าบนแผนที่ ERANGEL เป็นพื้นที่เปิดซึ่งเต็มไปด้วยตู้คอนเทนเนอร์และคลังสินค้า มีโอกาสเจอแรร์ไอเทมสูง

* คนเถื่อน หมายถึงคนที่แยกตัวไม่สุงสิงกับใคร

* หรานเป่าเป้ย (ranbaobei) แปลว่าหรานที่รัก

** บัฟ คือการเพิ่มความสามารถหรือสถานะให้กับบางสิ่งบางอย่าง

* ลงทะเล หมายถึงเลิกอาชีพที่ทำอยู่แล้วหันมาประกอบกิจการส่วนตัว

** ลูบก้น หมายถึงลอบโจมตี

*** สโคป คือกล้องติดปืน เป็นของแต่งปืนอย่างหนึ่งสำหรับช่วยเล็งระยะไกล ช่วยเพิ่มกำลังขยายตั้งแต่ x2 x3 x4 x6 และ x8

 

ติดตามเรื่องราวทั้งหมดได้ใน ฉันชอบแฟนนายมานานแล้ว

วางจำหน่ายแบบรูปเล่มที่เว็บไซต์ Jamsai Store, ร้าน Jamclub

และร้านหนังสือทั่วไป

  

รวมถึงในรูปแบบอีบุ๊กที่

Meb / OOKBEE / Fictionlog / Naiin App / SE-ED / Hytexts / comico และ ARN