ทดลองอ่าน มาลีรติกานต์ ตอนที่ 4

บทที่ 4

จูบผลาญใจ

“อะ…อะไรนะคะ!”

นี่ไม่ใช่ประโยคคำถาม แต่เหมือนเป็นคำอุทานเสียมากกว่า เพราะเหมือนไหมแทบไม่เชื่อหูตัวเองเมื่อมารดาเธอเรียกร้องให้ฝ่ายปฏิภาณต้องรับผิดชอบเธอด้วยการแต่งงาน!

หญิงสาวมองหน้าเหมือนแพรราวกับต้องการความช่วยเหลือทำให้ผู้เป็นพี่สาวต้องมองหน้าคู่กรณีอย่างปฏิภาณเพื่อดูท่าทีซึ่งอีกฝ่ายก็มองตอบกลับมาอย่างเย็นชาก่อนที่ทั้งคู่จะเงียบ

เหมือนแพรดูจะไม่กล้าพูดอะไรเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา…

“ลูกชายของคุณต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับลูกสาวฉันให้เร็วที่สุด”

มธุรินย้ำกับผู้ใหญ่ของปฏิภาณอย่างชัดเจนทุกถ้อยคำเพื่อยืนยันว่าการตัดสินใจเช่นนี้ได้ผ่านการไตร่ตรองมาอย่างดีแล้ว ยิ่งปฏิภาณเล่าว่าเขาเสียใจที่ถูกคนรักบอกเลิกจนดื่มเหล้าเมามายและจำอะไรไม่ได้ ท่านก็ยิ่งเห็นว่านี่เป็นทางออกที่ดีที่สุด

ทว่า…ประโยคนั้นเหมือนจะทำให้ความเงียบเข้ามาครอบงำทุกคนจนคฤหาสน์จิรภาคินทร์ที่เคยเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาเงียบลงจนแทบจะกลายเป็นบ้านร้าง

เรื่องของเรื่องคือหลังจากที่เหมือนแพรขอให้มารดาใจเย็นลงแล้ว พัชรินทร์กับประวันวิทย์ก็สั่งให้พนักงานไปทำงานแล้วปิดประตูห้องนอนทันที พอปฏิภาณกับเหมือนไหมแต่งตัวเสร็จ ทุกคนก็กลับมาคุยกันที่นี่เพราะไม่อยากให้พวกพนักงานสอดรู้สอดเห็น

ในใจปฏิภาณหวังว่าเมื่อมธุรินใจเย็นลงจะสามารถคุยกันได้ง่ายขึ้น เพราะท่าทีท่านก็อ่อนลงมาก ทว่าความจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้นเลย มธุรินเอาเรื่องกว่าที่เขาคิดไว้มาก

“แต่ไหมกับพี่พีคจำอะไรไม่ได้เลยนะคะ”

เหมือนไหมกลั้นใจพูดขึ้นแม้ว่าอาจจะถูกมารดาตำหนิ แต่ถ้าไม่พูด…เธอกับปฏิภาณก็อาจจะต้องแต่งงานกันจริงๆ ซึ่งเธอไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น ต่อให้ตอนนี้ชายหนุ่มจะเลิกรากับอรรัมภาแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยินดีแต่งงานกับเขาเพราะตื่นมาบนเตียงเดียวกัน

“ไม่มีใครรู้ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง แล้วแม่จะให้พี่เขามารับผิดชอบอะไรไหม”

“ยายไหม!”

“ให้เรื่องมันจบไปแค่นี้เถอะค่ะ ไหมว่าเรากลับบ้านกันเถอะนะคะ”

เหมือนไหมพยายามจะจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดแม้ว่ามธุรินกำลังมองหน้าเธอเหมือนอยากจะหยิกเธอให้เนื้อเขียว แต่ก่อนหน้านี้ทั้งเธอและปฏิภาณก็อธิบายให้ทุกคนฟังไปแล้วว่าทั้งสองคนจำเหตุการณ์ได้แค่ไหน แต่ที่สำคัญคือเธอกับเขาต่างก็มั่นใจว่าทั้งสองคนยังไม่น่าจะมีอะไรกัน

ปฏิภาณคิดว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเหมือนไหมแน่ๆ มันไม่ใช่ว่าเขาจะปัดความรับผิดชอบ แต่ปกติแล้วหากเมามากขนาดนั้นไม่มีผู้ชายคนไหนสามารถทำอะไรผู้หญิงได้หรอก อีกอย่างเขาก็มั่นใจว่าผู้หญิงอย่างเหมือนไหมไม่น่าจะทำอะไรเขาก่อนเช่นกัน ต่อให้เขาจะรับรู้ว่าเธอมีใจให้เขามานานแล้วก็ตาม

ยิ่งกว่านั้นเขายังรู้สึกว่ามันแปลกพิกลราวกับว่ามีใครสักคนอยู่เบื้องหลัง…